China

4 mei Beijing – Amsterdam

Om 03.00 uur worden we door de telefoon gewekt. Even later belt Marieke voor de zekerheid nog een keer. Om half vier vertrekken we met twaalf mensen en Marieke in een klein busje naar het vliegveld. Wenze, Tanja, Rina, Mayke en Theo hebben andere vluchten. Drie kwartier later droppen we de bagage en halen we de instapkaarten op.

Marieke heeft gisteren de wensen met betrekking tot de zitplaatsen in het vliegtuig geïnventariseerd en is tot 24.00 uur bezig geweest om de groep in te checken. Bij de balie van Swiss air is bijna niemand, dus binnen no-time hadden we onze instapkaarten. Met de trein gaan we naar terminal E. Er staat een flinke rij bij de douane. Hier moeten we zeker een half uur wachten. Dan gaan we naar de security check.

Jose moet heel haar rugzak leegmaken want de oplettende Chinese beveiligingsbeambte heeft twee aanstekers ontdekt. Die moeten we helaas inleveren. We lopen naar gate E10, Jose rookt een sigaartje terwijl ik naar Dougie McLain luister. Met een half uur vertraging gaan we om kwart over zes boarden. Dit gaat vlot en we zitten naast elkaar op stoel 33J en 33K, bij het raam langs het gangpad. Dit heeft Marieke perfect geregeld.

Het boarden gaat supersnel en met twintig minuten vertraging raast de Airbus A340-300 over de startbaan van Beijing. Rond acht uur wordt het ontbijt uitgeserveerd. We nemen er jus d’orange en koffie bij. Heerlijk. Tijd om aan het reisverslag te beginnen. Omdat de iPad in China is achtergebleven, moet het verslag overgetikt worden. Hier ben ik zowat de hele vlucht mee bezig geweest.

Jose heeft nog anderhalf uur geslapen en ik heb lekker doorgetikt.nog drie dagen te gaan. Twee uur voordat we landen wordt het middageten geserveerd. Dit had ook het avondeten kunnen zijn. Ik neem kip en Jose spatzli. We drinken er allebei twee flesjes rode wijn bij. De vlucht verloopt goed en rond 11.00 uur landen we op de vluchthaven van Zurich. Dit is een kwartier eerder dan gepland.

We krijgen een onverwachte security check en moeten ons water inleveren. We moeten flink zoeken voordat we een toilet gevonden hebben. Dan moeten we door de douane controle. Deze is heel erg streng en we staan in de verkeerde rij. Een Chinees meisje dat nauwelijks Engels spreekt heeft de grootste moeite om het land in te komen. Bij ons gaat het wat gemakkelijker. We lopen richting gate À.

Bij de Camel smoke area rookt Jose een sigaartje. Dan lopen we naar gate A84 waar we een half uur moeten wachten. Het bord geeft aan dat we vijf minuten vertraging hebben. Het boarden gaat weer erg vlot en er zijn veel lege plekken in het toestel. Om 12.50 uur vertrekt de Airbus 319 van Swiss air van het vliegveld van Zürich. Als we op hoogte zijn krijgen we meteen een sandwich. Jose bestelt koffie dan ik een biertje. We hebben een goede vlucht.

Bij de bagagebelt nemen afscheid van de groep en dan met de bus naar P3 de auto ophalen. De terugreis gaat voorspoedig en we hebben gelukkig geen last van file.
Rond half 5 zijn we thuis en kunnen we terugkijken op een mooie en heel bijzondere vakantie. Dit avontuur hadden we niet willen missen.

3 mei Pyongyang – Beijing

Om 7 uur worden we wakker gemaakt en om 8 uur eten we toast met een spiegelei en jam. Een heerlijke kopje thee erbij en zo begint de dag goed. Het is kwart voor negen als we naar het vliegveld van Pyongyang rijden. De security check gaat vlot evenals het inchecken. De controle is niet strenger dan op andere vliegvelden. De foto’s die we gemaakt hebben worden zelfs niet gecontroleerd.

Waarschijnlijk is dit bij de treinreis naar Beijing wel het geval. Al met al zijn onze beperkingen in vrijheid in Noord Korea best meegevallen. We hebben dit in ieder geval niet als vervelend ervaren. Het boarden gaat vlot en helaas zitten we niet naast elkaar. Dit is voor deze vlucht van 1 uur en twintig minuten niet erg. Jose zit voorin op 5D en ik zit achterinop 30C, naast Marieke. Om 10.25 uur kiest de Tupolev van Koryo air het luchtruim.

Het toestel ziet er nieuw en modern uit, maar toch zit ik niet helemaal op mijn gemak. Is het onderhoud wel goed? Tijdens de vlucht krijgen we een broodje hamburger. Jose krijgt koffie maar de kar komt niet tot achterin. Ik maak voor Marieke een overzicht van alle bezienswaardigheden die we in Korea hebben gedaan. Marieke heeft het programma van Choe gekregen, maar dat is door elkaar gehusseld. Ik heb alles in de juiste volgorde opgeschreven.

Rond 12.00 uur landen we voor de tweede keer deze vakantie op de luchthaven van Beijing. De paspoortcontrole gaat vlot en als we bij de belt aankomen, komen onze tassen voorbij. Dan lopen we naar de uitgang waar de bus ons op komt pikken. We wachten een kwartier, maar geen busje. Jessica, de reisleidster van de Belgische Koning Aap groept, die vloeiend Chinees spreekt telefoneert er op los en zegt dat we op plateau 2 moeten zijn.

We gaan met de roltrap naar boven maar na een tijdje wachten zien we nog steeds geen bus. Marieke besluit om met taxi’s naar ons hotel te gaan. Voor 100 tot 150 yuan per taxi moet dit lukken. Maar als de chauffeurs ons aan zien komen, proberen ze er een slaatje uit te slaan. Ze vragen 650 yuan per taxi. Hier trappen we niet in en we gaan naar Starbucks waar we van Marieke een kop koffie aangeboden krijgen.

Ze gaat het probleem oplossen. Een half uurtje later heeft ze het busje gevonden. Door een communicatiestoornis hebben we het mis gelopen. In drie kwartier brengt de bus ons naar Rainbow hotel waar we om 14.20 uur aankomen. We bevinden ons in een totaal andere wereld, de weg is vol met auto’s en het barst van de reclameborden. We krijgen de sleutel van kamer 619. Weer een prachtige ruime kamer. We hebben deze reis super luxe hotels gehad.

Alleen in het folk hotel hebben we pech met de kamer gehad. Kan gebeuren. Over anderhalf uur is het verzamelen voor de Kungfu show. We besluiten niet meer de stad in te gaan en even te relaxen. Aan de overkant kopen we voor 11 yuan een bier, cola en een aansteker. Ik neem een heerlijke douche en werk het reisverslag bij. Om vier uur vertrekken we met taxi’s naar het Red Theater waar ‘the legend of Kungfu’ vertoond wordt.

Marieke heeft taxi’s besteld maar er staat een busje. Dit is wat duurder mar we besluiten toch om deze te nemen. Na een klein half uur rijden zijn we op de plaats van bestemming. We kopen bier, cola en een T-shirt. Om 17.15 uur begint de show. Deze is erg spectaculair. We komen ogen te kort. Prachtige decors, licht effecten en acrobatiek. In een woord geweldig en dat voor 110 yuan per persoon. Na een uur en tien minuten gaan we op zoek naar taxi’s.

Dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Marieke en Wenze laten zien dat ze ervaring hebben met het aanhouden van Taxi’s. Het lijkt alsof ik in de Peking Express zit. Na een kwartier rijden we samen met Marlene naar ons hotel. Hier is het om half acht voor de liefhebbers verzamelen om samen het laatste avondmaal te gebruiken. Ingrid en haar vriend gaan niet mee.

We lopen in vijf minuten naar John’s restaurant waar Marieke de drank opneemt en weer heerlijke gerechten besteld. We zitten in de private room waar twee draaitafels staan. John is een aardige Chinees die uitstekend Engels spreekt. Het is hartstikke gezellig en hartstikke lekker. Ik vind dit lekkerder dan de Koreaanse gerechten die we op hebben.

Om kwart over negen lopen we terug naar ons hotel. We preparen de rugzakken en de reistassen en om half tien gaan we slapen. Erg vroeg, maar we hebben een kort nachtje voor de boeg. Ook hebben we allemaal een waaier als goedmakertje van de reisagent gekregen.

23 april 2012 Beijing – nachttrein naar Pyongyang

We hebben allebei goed geslapen en om 7.30 uur worden we wakker van de wekker. We zijn nog moe en gaan op ons gemak ontbijten. Het goed verzorgde ontbijt kost 58 yuan per persoon en is uitgebreid. Een goede start van de dag. We rusten vervolgens op de kamer nog wat uit en prepareren de bagage voor de treinreis. We moeten voor 12 uur uitchecken en de iPhone en iPad moeten vanmiddag in Beijing achter blijven.

Deze stop ik dus in de rugzak. Het is niet toegestaan om apparatuur met GPS of die contact met het internet kunnen maken mee te nemen naar Noord Korea. Deze worden in bij de grens ingenomen en verzegeld in een enveloppe. Dit gedoe is niks dus laten we onze hebbedingetjes in het Rainbow hotel achter. We gaan 11 dagen van de internet radar. Dat wordt afkicken.

Rond half elf echter gaan we de stad in om boodschappen te doen en wat te drinken. Op ons gemak slenteren we door de hutong en genieten van het dagelijkse straatleven. Als we in het gerenoveerde gedeelte komen gaan we eerst bij Helen’s een lekkere koffie drinken. Dan gaan we de winkelstraat in en ook winkeltjes binnen. Wat een meuk verkopen ze er. De mensen willen van alles aan ons slijten.

Van sieraden, riemen tot massageapparaten toe. Dan gaan we op ons gemak terug richting Helen’s waar we opnieuw op het terrasje neerploffen. we bestellen een bier, een cola, een beefburger en een pizza. Terwijl we eten en drinken genieten we opnieuw van het straatleven. Wij kijken veel, maar hebben zelf ook heel wat bekijks. Soms maken mensen stiekem foto’s van ons.

Na het afrekenen nog even naar de supermarkt om de laatste dingen in te slaan en dan weer naar het hotel. Dat wordt straks een heel gesjouw naar de trein. Als het half vijf is wandelen we naar onze bus. We stoppen bij het Dafong hotel om de Belgische Koning Aap groep op te pikken (4 personen + reisleidster Jessica). In een klein half uur zijn we bij het Beijing Railway Station. Hier is het erg druk.

Marieke houdt haar schaapjes bij elkaar en laat zien dat ze veel ervaring heeft. Hier gaan we veel plezier aan beleven. We lopen naar de wachtruimte waar we de tassen bij elkaar zetten. Marieke verdeelt de slaapplaatsen en we stappen in volgorde in: te beginnen bij 25 en eindigend op 5. Ik koop op het perron vier blikjes bier, proviand voor onderweg. Precies op tijd, om 17.27 uur, komt de trein in beweging. We zitten in een coupe met Theo en Mayke.

Als we een half uur onderweg zijn houdt Marieke in twee coupe’s een briefing. Belangrijk is dat we een vertrouwensband met de gidsen opbouwen. Dit geeft ons, en vooral Marieke,de kans om het programma te beïnvloeden. Een bezoek aan het Mausoleum van Kim Il Sung en Kim Jung Il en een parade staan bovenaan onze verlanglijst.

De groep die veertien dagen geleden dezelfde reis gedaan heeft, heeft deze bijzonderheden niet meegemaakt. We hopen dat het ons wel gaat lukken.
Het reisschema van trein K27:
Beijing 17.27
Tianjin 19.00 – 19.06
Tangshan 20.28 – 20.31
Beidaihe 21.54 – 21.57
Shanhaiguan 22.35 – 22.41
Jinzhou 00.39 – 00.42
Shenyang 03.25 – 03.40
Benxi 04.46 – 04.49
Fenghuancheng 06.28 – 06.30
Dandong 07.17

Dadong ligt aan de Chinese kant van de grens met Noord Korea. Het reisschema van de trein in Noord Korea was alleen in het Koreaans beschikbaar. Mayke scoort op een perron bij de eerste stop 4 biertjes. We eten onze “plofpotten” noodles soep met beef. Lekker pittig. De noodles vind ik niet zo lekker maar de soep vind ik heerlijk.

De trein rijdt met een flinke snelheid door het landschap. Het is gezellig in de trein. Om kwart over tien prepareren we de bedden. We nemen twee melatonine pillen en kruipen in ons bedje.

21 en 22 april 2012 Amsterdam – Beijing

Eindelijk is het dan zover! We gaan naar Noord Korea. Wat een bijzondere vakantiebestemming. Omdat we om 06.45 uur op Schiphol moeten zijn is de trein geen optie. Daarom heb ik een plaats op lang parkeren gereserveerd. Om 06.00 uur, iets later dan gepland vertrekken we richting Schiphol. Het is rustig op de weg en onderweg hebben we regen. Om kwart over zeven zijn we bij P3.

Ik parkeer de auto in rij 416 en dan is het wachten op de shuttlebus. Het is stervens druk. De bus zet ons af in de aankomsthal. Vreemd, maar het is niet ver lopen naar balie 8. Hier worden we meteen geholpen. Gisteren heb ik al ingecheckt en gereld dat we op beide vluchten naast elkaar zitten. We lopen naar de security check en dit is een drama. De norse controleurs hebben duidelijk geen plezier in hun werk.

De rugzak van Jose gaat wel drie keer door het scan apparaat. We worden allebei gefouilleerd en de rugzak van Jose wordt niet akkoord bevonden. We moeten best lang wachten en dan gaat de rugzak voor de vierde keer door de scan. Nu worden geen vreemde spullen ontdekt en kunnen we verder. Eerst koop ik 40 sigaartjes en dan drinken we in het sportscafe een grote cappuccino en een thee. Het is bijna boarding time en we lopen naar gate E8.

Hier moeten we nog even wachten en dan kunnen we de kist in. Met bijna een half uur vertraging verlaat de Airbus 320-200 van Edelweiss de startbaan. De verzorging aan boord is prima. We krijgen een flinke croissant en nemen allebei een lekkere kop koffie. Om 10 over elf, de geplande aankomsttijd landen we op vliegveld Kloten in Zürich. Dit is een prachtige luchthaven. Eerst roken we een peuk en dan lopen we naar Gate E56.

We lopen langs prachtige dure winkels en maken een rit van drie minuten met een treintje. We horen koeien en een waldhoorn en hebben meteen de Zwitserse sfeer te pakken. Het is nog ruim een half uur wachten voordat het boarden begint. Ook deze keer stappen we volgens het schema aan boord. Dit keer is het een grotere broer: een Airbus 340-300. We moeten een half uur wachten voordat we mogen opstijgen.

Desondanks is de geplande aankomsttijd ongewijzigd. Als we een beetje op hoogte zijn wordt ons al een drankje aangeboden. Jose neemt witte wijn en een glas water en ik een pilsje. We hebben allebei dorst. Om drie krijgen we onze lunch: salade, kip met rijst, broodje met een stuk Zwitserse kaas en een kruimelkoek met rabarber. Jose neemt rode wijn en ik witte.

Het is een verademing om in een vliegtuig met metalen bestek te kunnen eten. We nemen een koffie en genieten na. Nog 8 uur te gaan! We proberen een tukje te doen. Bij Jose lukt dit beter, die is een paar uur vertrokken. Ik doezel wat maar kan mijn draai niet vinden. Dan maar een film kijken. Het wordt ‘The girl with the dragon tattoo’ naar het boek van Stieg Larsen. Dit is een slap aftreksel van de TV film.

Vervolgens een uur naar de BBC documentaire over Mark Zuckerberg en Facebook gekeken. Super! Dan is het tijd voor ontbijt. Een croissant met diverse soorten beleg, jam, kaas en yoghurt. We krijgen later ook nog een extra broodje. Smaakt prima. Om vijf uur, de geplande tijd, landen we in de hoofdstad van de Volksrepubliek China, waar het 6 uur later is dan in Nederland. We zijn gaar en blij dat we weer grond onder de voeten hebben.

Bij de douane worden Chineesjes opgetrommeld om de lange wachtrijen snel te verwerken. Zonder problemen passeren we de douane. We rijden een flink stuk met een shuttle trein naar de bagageband. Deze loopt al en we hoeven niet lang te wachten. In de aankomsthal staat onze reisleidster Marieke de Schutter al te wachten. De overige groepsleden, behalve Wenze, Theo, Maaike die al eerder aangekomen zijn, volgen snel.

Om 06.00 uur vertrekt de bus richting het centrum van Beijing. Het is zondagochtend en rustig op de weg, maar we hebben in deze rit meer auto’s gezien dan in Beijing tijdens onze reis van 2001. Om 07.00 uur komen we bij het Rainbow hotel aan. De kamers zijn pas om 14.00 uur klaar dus begint Marieke met de briefing. Ze geeft goeie tips en onze vermoeide lijven krijgen veel informatie te verwerken.

De pinautomaat is naast het hotel en we trekken 2000 Yuan uit de muur. (1 euro = 8,2 yuan). Dan lopen we met Thijs naar het Dang Fong hotel. We hebben zin in koffie en Marieke weet dat hier een coffeeshop is. Deze wordt door ons gemakkelijk gevonden, maar de tent is pas om 09.00 uur open. We lopen terug naar de lobby van ons hotel, want om 09.00 uur gaan de liefhebbers met Marieke een wandeling maken. We lopen door oude hutongs.

Marieke geeft tips voor de treinmaaltijden en wijst een goed restaurant voor de lunch en een grote supermarkt aan. Dan komen we bij de hutongs die speciaal voor de Olympische Spelen van 2008 zijn gemaakt. Een nette winkelstraat met mooie gebouwen die op de hutong woningen lijken. Op het terras van Starbucks drinken we cappuccino. Jose neemt er een chocolade muffin bij en we genieten van de Chinese bedrijvigheid.

Dan wandelen we naar het Plein van de Hemelse vrede. We nemen een voetgangerstunnel waar onze rugzakken door een security scan apparaat moeten. Iedereen is vrij om het plein te verkennen en om 12 uur is het verzamelen bij het uitzichtpunt op het spoorwegen museum. Wij gaan met Thijs en Rob een bezoek aan de leider van de Chinese revolutie, Mao Zedong brengen. Bij een kiosk moeten we oze rugzakken en fototoestellen inleveren.

Dit kost 30 yuan per tas, volgens Marieke te veel. Andere toeristen betalen voor een even grote tas ook 30 yuan dus we stoppen met afdingen. We moeten ons identificeren maar omdat onze paspoorten in het hotel liggen, hebben we mogelijk een probleem. Marieke doet haar uiterste best om ons door de controle te krijgen. De rij is lang maar er zit flink beweging in.

Op het einde worden we gefouilleerd maar naar onze paspoorten wordt niet gevraagd. In het Mausoleum, moet iedereen respect voor de grote leider tonen. In 30 seconden wandelen we langs de glazen kooi waarin Mao in zijn kist ligt. Heel erg indrukwekkend. We halen onze rugzakken op en wandelen over het grootste plein van de wereld naar de poort van De Verboden Stad met het portret van Mao. Rob maakt een paar leuke foto’s van ons.

Op het plein zijn we een bezienswaardigheid en we worden diverse keren gevraagd om met de lokale bevolking op de foto te gaan. Uiteraard doen we dit. Thijs en Rob gaan een Museum bezoeken en wij wandelen over het plein en nemen wat rust. Op een stoeprand aanschouwen we het dagelijkse leven van Beijing. Dan wandelen we naar het restaurant dat Marieke getipt heeft.

Hier drinken we een grote fles bier (600ml) en een cola light (20 yuan). Helen’s is een gezellige tent met gratis WiFi. In de supermarkt aan de overkant kopen we instant noodles en plastic bekers voor in de trein. Dan gaan we naar ons hotel. Op de balie ligt een brief van Marieke met ons kamernummer: 704. Tijd voor een heerlijke douche en wat rust. Om 18.00 verzamelen de liefhebbers voor het gezamenlijke diner bij No 16.

We zijn met 13, inclusief Marieke. Het is een korte wandeling en op de eerste verdieping zijn twee kamers gereserveerd. Wij zitten met Maurice, Ineke, Rob, Yvette en Marieke. Jose bestelt een pot thee en ik een fles bier. Marieke regelt het eten. Het zijn 9 verschillende gerechters die we samen delen. Het smaakt werkelijk voortreffelijk. Het is een gezellige kennismaking en rond 21.00 uur gaan we voldaan terug naar het hotel.

We zijn 32 uur wakker geweest en het is hoog tijd om onze vermoeide lichamen rust te gunnen. Om kwart over negen vallen we op het harde bed als een blok in slaap.

3 augustus 2001 Beijing – Amsterdam

Na het ontbijt pakt José de tassen in. Rond elf uur vertrekken we naar het vliegveld. Majoor Kees is al vertrokken om de gehele groep in te checken. Als we op het vliegveld aankomen is Kees nergens te bekennen. Onze gids Tony wordt bloednerveus en begint te schelden. Dan verschijnt Kees. We wisselen ons Yuans in voor dollars en gaan door de douane. Het vliegtuig vertrekt op tijd en we voelen de Chinese bodem onder ons verdwijnen. We weten het nu al. We will come back!!
De vlucht verloopt voorspoedig. In Amsterdam moeten we lang op de tassen wachten. We nemen snel afscheid en kopen twee enkeltjes naar Tilburg.
Na enkele minuten komt onze terrein het perron binnen gerold. Een meevaller. Aangekomen in Tilburg nemen we de treintaxi. We zijn het gesjouw beu. Na tien minuten wachten vertrekt de taxi en al snel zijn we in de Genemuidenstraat. Het gras staat 1 kontje hoog en de rest van de tuin verdient ook aandacht. Terug van 4 weken vakantie. Vier onvergetelijke weken die we nooit zullen vergeten

2 augustus 2001 Beijing

Vandaag weer een vrije dag. We hebben besloten het rustig aan te doen en staan pas om negen uur op. Het is bewolkt. Omdat we genoeg tempels en paleizen gezien hebben, besluiten we te gaan winkelen. We gaan met de metro en stappen op He Ping Men uit. We lopen naar het “antiek straatje”. Op de hoek is een zeer grote boekwinkel. Hier kopen we 40 kaarten om met verjaardagen te versturen (20 ¥!).
We zien een terras en drinken voor 20 ¥ p.p. een kop overheerlijke koffie. Het begint zachtjes te regenen maar toch gaan we shoppen. Het is een heel leuk straatje met veel kunst (antiek) maar ook kitsch. We kopen 2 prachtige theekoppen en plotseling worden we gevolgd door een chinees die in een kommetje mijn hoofd begint te tekenen. José koopt een hand/schoudertasje waar ze in Nederland bij Albert Heijn de blits mee uit gaat hangen (It’s cool).
In de boekwinkel kopen we nog 30 kaarten voor de kerst om aan groep 4 uit te delen en 10 kaarten met de grote muur om als vakantiekaart naar de kinderen te sturen. Mijn schaduw heeft de “oude Drees” getekend en ik koop , ondanks aandringen, het kommetje niet (vraagprijs 20¥).

We drinken een heerlijk pilsje (blikje voor 15 ¥!) op het terras en gaan dan met de metro naar Mc Donalds (Cheeseburger, friet en cola: 14 ¥ p.p.). Na de lunch lopen we een groot winkelcentrum binnen en zien een leuke hanger voor mij. Good Fortune als chinees karakter voor 62 ¥. We kopen ook nog een stok speelkaarten voor papa en mama met afbeeldingen van China. Dan wandelen we over het plein van de Hemelse vrede. Dit maakt weer grote indruk en ik maak weer een aantal foto’s. Omdat Mao geen audiëntie heeft is er vanmiddag een propaganda muziek.
Wel veel studenten die de engelse taal oefenen. We worden hier moe van en doen niet mee. We genieten van het grootste plein van de wereld, zeggen Mao gedag en gaan met de metro van Tien an Min Xi naar Dongzimen.
In de supermarkt kopen we 2 blikjes bier, 2 kleine flesje water en een halve liter sinas voor 10,6 ¥.
Bij de apotheek nog drie doosjes tijgerbalsem gekocht (21 ¥) en dan sjokken we terug naar het hotel. We hebben allebei moeie benen en voeten. Het beklimmen van de muur is een aanslag op onze spieren geweest. Op de gang van het hotel zien we Erna die ons binnen roept. Zij zijn naar het ‘zijden straatje’ geweest. Resultaat een stel placemats en een zijden kimono voor Martin.
Ze heeft bij de Lama tempel ook nog jasmijn thee gekocht. Dit vinden wij ook leuk en we gaan eerst naar de kamer. We drinken pils en sinas en roken een peuk. Ik smeer mijn vermoeide bovenbenen met Perskindol en dan zijn we weer op reep.
Onderweg maak ik nog wat foto’s van de hutongs. We kopen 4 busjes van 50 gram jamijnthee. Topkwaliteit voor 84 ¥ per 50 gram. Dit is een aanslag om mijn portemonnee. Daarom wisselen we in het hotel nog 100 gulden. Dan snel naar de kamer om de bagage in te pakken.

Een grote fles Yangjing beer (640 ml) voor 2 ¥. Het goedkoopste adres van de hele vakantie. Om half acht gaan we met de hele groep eten. Het wordt ons afscheidsdiner. We lopen naar het tuinterras. Helaas, geen plek.

De uitbaatster wil de 21 personen niet missen en regelt twee busjes die ons naar een ‘zusterrestaurant’ in dezelfde straat brengt. Drie kilometer lopen vinden we te ver, vandaar. Wij nemen het tweede busje. De eerste tafel is gevuld en aan onze tafel zit Cees, de schranser. Majoor Kees bestelt voor beide tafels diverse schotels. Het is wederom verrukkelijk. We moeten wel snel zijn, want anders heeft Cees alles op.
Erna en ik storen zich aan zijn gedrag. Henk en Willemijn houden een speech voor majoor Kees en overhandigen de ingezamelde fooi voor onze ervaren reisleider. We lopen terug naar het hotel en onderweg koop ik voor 2 ¥ nog een fles Yangjing als afzakkertje. Als we in de lobby aangekomen zijn hebben Elly, Martin en Erna ook nog zin in een pilsje. Ik loop snel naar het winkeltje en verzilver de 6 ¥ die Elly me meegegeven heeft.
We kletsen nog lekker na over de geweldige vakantie die bijna ten einde is.

1 augustus 2001 Beijing

Als we om vijf over zeven in de ontbijtzaal komen zijn we de eersten. Langzaam druppelt iedereen binnen. Dan is het om acht uur tijd om, samen Tony de gids, de bus te gaan zoeken. In anderhalf uur brengt de luxe touringcar ons naar Mutiangu, 73 km ten noorden van Beijing. Al heel snel ontdekken we op en in de bergen ons doel: The Great Wall. Meteen worden we overspoeld door souvenirverkopers, maar dat is iets voor later.
Bij de kassa kopen we kaartjes voor de kabelbaan. Een enkele reis kost 35 ¥. Eenmaal boven zetten we onze eerste stappen op één van de zeven wereldwonderen. Met het heldere weer en de blauwe lucht is het uitzicht adembenemend. We stiefelen omhoog, omlaag over ongelijke treden. Intussen een fotostop. We maken foto’s van elkaar, die hoeven we niet na te bestellen.
Verder gaat de tocht over de Muur en door wachtershuisjes. Het is en blijft prachtig. Tot een bocht voor een heftige steile trap gaan we samen, maar zelf besluit ik beneden te blijven en Phons gaat klauteren. Mooi om te zien: een aantal treden en dan pauze. Dit herhaalt zich vele malen. Boven wordt er gezwaaid.
Hier was het eindpunt van het gerestaureerde deel van de muur. De traplopers zagen de rest in vervallen staat. Langzaam komen de klimgeiten naar beneden en aan de finish zijn ze drijfnat met vuurrode koppen.
Na een rustpauze gaan we terug naar het vertrekpunt, maar omdat we niet met de kabelbaan naar beneden gaan lopen we in de zinderende hitte verder. De weg gaat alleen maar naar beneden, met ongelijke treden en gladde stukken.
Dan bereiken we de mooi aangelegde trap naar het eindpunt. Veel treden, maar heel wat beter en rustiger dan Emeishan. We komen maar een paar mensen tegen. Onderweg houden we een korte rust en drinkpauze bij een pagode en zien ook nog een hagedisje met een knalblauwe staart.
Om kwart over zes gaan we met de bijna hele groep naar het metrostation. De metro brengt ons naar station Hepingmen waar het theater vlakbij ligt. Het is een klein oud sfeervol theater genaamd Zheng Yi Ci (Beijing Opera Theater). We krijgen thee en nootjes en mogen bij de artiesten kijken die zich aan het schminken zijn.
Om half acht begint de voorstelling met veel lawaai. Het geheel is een combinatie van zang, dans en acrobatiek. Maar de herrie is enorm. Een kompleet orkest van pannen, deksels en potlepels. Na een uur is het voor Phons godzijdank afgelopen. Hij heeft er hoofdpijn van gekregen. Tijgerbalsem doet wonderen.
Phons neemt een paracetamol en zelf bestel ik springrols. Omdat er geen sausje bij is, bestellen we dat. Eerst krijgen we vorken, foutje en dan komt er honing . Nou niet echt de goede combinatie, maar die knul deed zijn best. Een paar chinezen reageren op ons zingen en één van hen zoekt contact.
Als zij de tent verlaten nemen ze enthousiast afscheid. Good bye, nice time in China en wat er nou op het T shirt staat weten we nog niet. Martin bescheurt het met de mop van de opblaaspop met witte ogen. Hij komt niet bij. Afrekenen valt ook niet mee.
Uiteindelijk komt het bedrag in veel biljetten op tafel en kunnen we terug naar het hotel. Bedje slapen met moeie benen.

31 juli 2001 Beijing

Om half acht krijgt ijzeren Rinus een astma aanval (tuut tuut tuut tuut). We doen vandaag alles met ons tweetjes dus veel te vroeg om op te staan. Lekker uitsudderen en om kwart over acht zo’n tien minuten sanitair ontspannen. Om kwart voor negen zitten we aan de ontbijttafel: sapje, toast, hard gekookt ei, thee en cakejes (15 ¥ p.p.). Smaakt prima.
Na het ontbijt wordt door een plompe Chinese dame onze wastafel en WC gerepareerd en dan lopen we naar het metro station Dongzhimen. Na zes haltes stappen wij bij Qiamen uit. Dit station ligt aan de kop van het Plein van de hemelse (on)vrede (Tian an Men). De lucht is strak blauw en het is bloedheet (> 35º).
We wandelen over het plein en maken veel foto’s. Bij het Mausoleum van Mao is het erg druk. Een hele sliert mensen, grotendeels met paraplu’s (waar is Willemijn?) wil het stoffelijk overschot of wassenbeeld van de groter veranderaar aanschouwen. Wij slaan dit, vooralsnog, over.
Uit de luidspeakers galmt propagandamuziek. We lopen naar de grote foto van Mao bij de ingang van de Verboden Stad. We laten twee chinezen ons samen met Mao op de foto zetten. Dan kopen we een (ijs)water en een (ijs)Pepsi en gaan een plekje in de schaduw zoeken.
Dit valt niet mee, maar uiteindelijk ploffen we vlakbij de ingang naast een Chinees neer die zijn schoenen aan het luchten is. José probeert in haar beste engels een gesprek aan te gaan, maar de knoflookboer komt niet verder dan het aanwijzen op de kaart van het Zomerpaleis, de Ming graven en de Temple of Heaven. Telkens steekt hij zijn duim op.
We zijn weer uitgerust en lopen onder Mao door naar het ticket-office. Een kaartje kost 40 ¥ p.p.. Verderop is het kantoortje waar we de guided tour kunnen huren (60 ¥ p.p. + 100 ¥ borg p.p.). We hangen de tape recorder om onze nek en laten ons door Roger Moore door het prachtige complex leiden. De drukte valt mee. Maar een paar groepen met een gids die de club met een vlaggetje aanvoert. In totaal worden 16 belangrijke punten door The Saint, Ivanhoe en James Bond beschreven.
Vlakbij de ingang is een mooi terras waar we een sinas en een Yangjing Beer drinken. José eet nog een bord noodles terwijl ik het 2^e pilsje me goed laat smaken. Om drie uur lopen we terug naar de metro (Tianamen). Na een overstap zijn we rond vier uur weer bij Dongzhimen.
Het terras waar we gisterenavond gegeten hebben is nog dicht. Daarom kopen we bij de supermarkt twee blikjes bier en een halve liter sinas (totaal 7 ¥!) en gaan dan snel naar de kamer. Drinken, douchen, dutten, roken, shirtjes spoelen, scheren en dan aankleden voor het diner.
Om acht uur gaan we met Ruud en Henk in het restaurant van gisteren eten. Op het eerste terras is geen plaats. We worden in een hoekje op een binnenplein neergezet. Minder gezellig maar wel buiten. We bestellen springrolls, sweet & soure pork en curry chicken.
Heerlijk! Met bier erbij moeten we 25 ¥ p.p. afrekenen. Een koopje. Om half elf naar de kamer en even naar mama bellen. Kuur nummer 5 zit er in en tot zo ver alles okay. Moe maar voldaan gaan we slapen.

30 juli 2001 nachttrein – Beijing

Om een uur of 6 ontwaakt de trein. We hebben met tussenpozen best goed geslapen. Aankleden, boel bij elkaar zoeken en wachten tot de trein Beijing binnenrolt. Om 7.15 uur arriveren we in de hoofdstad. Op het perron staat de gids te wachten. Als iedereen er is, leuren we weer een gigantisch eind met de bagage. Buiten valt de warmte op ons en het is nog vroeg. Met een apart busje wordt de bagage vervoerd en zelf gaan we met een luxe touringcar op weg naar ons laatste hotel van deze reis. Wat een grote stad. Na een leuke rit komen we om 8 uur bij het Beijing Oversea’s Chinese Hotel aan. De kamers zijn klaar en we gaan naar room 1430 op de 3^everdieping. Gelukkig is er een lift. De kamer is netjes en na een zelfgezette thee en koffie is het eerst tijd voor een frisse douche. Om 10 uur gaan we op pad in een bloedhete stad. Douchen helpt hier niet echt. Eerst bezoeken we voor 30 ¥ de Lama tempel.
Een groot en mooi complex, maar wat lijken toch al die tempels veel op elkaar. We houden er wel een cd-tje aan over. Dan slaat de honger toe en gaan we al vlug een restaurantje binnen, waar volgens het bord de mensen van oversea welkom zijn. De serveersters hebben moeite met de bestelling, ze verstaan geen engels. Het komt goed. Alles smaakt prima en als het op is gaan we de metro zoeken. Kaartjes à 3 ¥ en de Peking metro in. Vlak bij het grote plein stappen we uit en besluiten naar het Beihai meer te gaan. Wat slenteren en een biertje. Omdat de afstanden hier “krankzinnig” zijn, gaan we met de taxi.
Een ritje langs het plein en een lange drukke rommelstraat. Het park is snel gevonden en na 10 ¥ entree zijn we er binnen. Eerst wat drinken en daarna wandelen. We beklimmen de witte pagode vanwaar we een prachtig overzicht over een deel van de stad en de verboden stad hebben. Dan gaan we over een simpele kermis waar je op echte goudvissen kon hengelen. Wel zielig, iets voor de Dierenbescherming. Tot slot nog met z’n vijven een drankje en dan op zoek naar een taxi. Dat viel niet mee.
Ze wilden niet stoppen. Wat moeten ze met die gekke buitenlanders. Eindelijk lukt het en gaan we samen met Ruud terug naar het hotel. De rit duurde 25 minuten. We hadden geen idee hoe we gingen maar werden voor 18 ¥ keurig voor de deur afgeleverd. Erna en Martin arriveerden een kwartier later.
Op de kamer koffie, bouillon gedronken en alweer gedoucht. Rond 8 uur gaan we eten. Eerst door een paar vieze straatjes en dan komen we op een groot druk en gezellig binnenplein terecht. We bestellen bier en cola en zoeken op de kaart een aantal gerechten op. Wat cola is lijkt een probleem.
Zelf opschrijven en een man of vijf personeel erbij, maar dan verschijnt er een eindelijk een blikje Pepsi. Even later begint het hard te waaien en komen er parasols tevoorschijn. Wij moeten naar binnen want onze tafel heeft geen gat. Binnen is het ook druk en een gigantisch lawaai. We eten heerlijk en na het afrekenen lopen we naar het hotel terug om lekker te gaan slapen Morgen weer een dag in Beijing.

29 juli 2001 Xian

Om 8 uur gaat de telefoon. Shit we hebben ons verslapen! Het is maar goed dat José gisteren de tassen heeft ingepakt. Snel de handbagage ingepakt en de bagage op de kamer van majoor Kees (510) gezet. Om half 9 vertrekken we zonder ontbeten te hebben naar het Terracotta leger. Het regent dat het giet.

Na ruim een uur rijden komen we op de plaats van bestemming aan. Onze gids, Louisa, heeft in goed engels het verhaal van keizer Qin Sin Huang, de one child policy van China en het schoolsysteem verteld. We gaan eerst naar een film van 20 minuten met een doek van 360º. De geschiedenis van het Terracotta leger wordt zeer boeiend verteld. Vervolgens gaan we naar pit nummer 1 waar we een half uur vrij kunnen rondwandelen. De in rangorde opgestelde beelden maken een grote indruk op ons. Een deel wordt gerestaureerd. Vervolgens geeft Louisa ons uitleg. Veel beelden zijn verwoest. Pit nummer 2 is later ontdekt. Er is een grote hal omheen gebouwd. Bijna alles moet nog afgegraven worden.
Een paar gave beelden zijn in een glazen bak tentoongesteld. Prachtig. Van de knielende krijger hebben wij een replica. Tenslotte gaan we naar pit nummer 3 waar een museum is. Hier staan de beroemde, deels gerestaureerde krijgers en wagens opgesteld.
Om kwart voor twee rijden we terug naar het hotel.
We kopen wat koekjes voor de treinreis en gaan in hetzelfde restaurant als gisterenavond lunchen. Herman, Angelien, Henk, Ruud, Erna en Martin gaan mee.
Heerlijk geluncht voor 21 ¥ p.p. inclusief een potje bier. Om kwart voor vier zijn we terug in het hotel. Om half vijf vertrekt de bus naar het station.
Gelukkig ligt de bagage nu voorin. De bus kan niet meer verder en we moeten een pokkeneind lopen. Volgend jaar tassen met wieltjes. That’s for sure!! Om vijf uur hebben we ons in de trein geïnstalleerd. We roken een peuk en kopen bier en ice tea voor onderweg.
Stipt om 17.45 vertrekt de trein uit Xi’an richting Beijing. De treinploeg zit in dezelfde coupé. We kletsen en lezen de reisgidsen. Het bier smaakt best en om 10 uur nestelen we ons in de hardsleeper. Martin draait de lamp los zodat het schemerig wordt. We doezelen redelijk snel in. Kedeng, Kedeng, Kedeng

28 juli 2001 Xian

Om 9 uur afgesproken in de Bell Tower (****) voor het ontbijt. Weer een buffet genomen. Het smaakt ons weer goed. Na het eten even naar de kamer en dan gaat de slaaptreinploeg op excursie. Als eerste bekijken we de Bell Tower. Boven hebben we uitzicht op de omgeving. Binnen staat porselein tentoongesteld en speelt een orkestje. Maar dan hebben we dorst en gaan we op zoek naar een terras. Onderweg kopen we voor 10 ¥ alvast kaarten van het terracotta leger. Hele mooie. Op een dakterras ploffen we neer en drinken bier of water. Dan staat de Drum Tower op het programma. Veel trommels, hele grote en een tentoonstelling van antieke Chinese meubelen. Die stoelen zaten vast niet lekker (hard hout en marmer). Als laatste willen we de grote moskee bezichtigen. Look, look, good price. De moskee is een verrassing. Een groot complex, waar rust uitstraalt. Er staan mooie tempeltjes en om 13.10 uur is het tijd voor het gebed.
De mannen stromen de gebedsruimte binnen. Ook nu weer een serene rust. Iedereen heeft intussen honger, behalve ik!, en we besluiten naar het winkelcentrum te gaan voor een broodje en thee. Als dat op is gaat ieder zijn eigen weg. We spreken om 4 af op het dakterras. Samen gaan we stropdassen kopen. Een blauwe met panda’s en een rode met draken. Na de afpingelceremonie betalen we hiervoor 70 ¥. Niet veel voor 2 zijden dassen. Hierna zijn de beelden aan de beurt.
We zoeken het winkeltje van gisteren. Het meisje herkent ons en is blij verrast dat we zijn teruggekomen. We zoeken 2 mooie beelden uit. Haar vraagprijs is 120 ¥ voor 2 stuks. Diezelfde prijs vroeg ze gisteren voor één. Uiteindelijk zijn we voor 95 ¥ helemaal gelukkig met onze zware aanwinst, die verpakt zit in mooie dozen. Biertijd; en ja hoor de rest zit al aan een pint. Zelf neem ik een cola, want de buikfrabriek is weer helemaal van slag. Niet te filmen. Wel Immodium op, maardaar krijg ik zo’n kramp van. We zien wel waar het schip strandt. Zo nu eerst douchen en straks om half 8 met de treinclub eten. Na het douchen gaan we met z’n allen naar de moslimwijk. Het is op straat op een gezellige manier erg druk. Iedereen is aan de wandel of hangt rond op het plein.
Aan het einde van de hoofdstraat stappen we een restaurant binnen. Het zit beneden vol, maar boven is nog plaats. Er worden verschillende schotels besteld: groenten met paddestoelen, rundvlees in curry en selderie, kip met pinda’s en spiezen met schapenvlees. De hele club smult en geniet. Zelf houd ik het bij thee en sultana. Phons heeft gelukkig heerlijk gegeten. Daar ben ik blij om. Want hij hoeft niet op dieet als ik me niet lekker voel. Rond 9 uur slenteren we door de drukte terug naar het hotel. Op de hoek nog crackers, water en een blikje bier gekocht en dan is het tijd om de tassen te pakken. Want morgen gaan we eerst het Terracotta leger bekijken en dan naar het station voor de treinreis naar Beijing.

27 juli 2001 Xian

Om kwart voor zes is er weer leven in de trein. We kleden ons aan en worden langzaam wakker. Om 7 uur stopt de trein op het station van Xi’an. Het regent pijpenstelen. Dan begint het geleur met de tassen weer. Het is een heel eind naar de bus. Deze staat tussen twee andere bussen in geparkeerd.
We kunnen daarom geen gebruik maken van het bagageruim. Dus de bagage moet op de achterbank. Een heel gedoe. Onze locale gids, een chinees snebbeltje geeft uitleg over Xi’an. Ze spreekt goed engels. Na een half uur bussen komen we bij het City hotel aan. Het hemelwater valt met bakken naar beneden.
Nadat de bagage in de lobby van het hotel staat zijn Erna, Henk, José en ik net een paar verzopen katten. Onze kamers zijn nog niet klaar. Daarom besluiten we eerst te gaan ontbijten. Met een paraplu van het City hotel (borg 50¥ p.p.) gaan we met Martin, Erna, Henk, Ruud en Elly in het Bell Tower hotel ontbijten.
Het buffet kost 60,5 ¥ p.p. en is voortreffelijk. Voor Chinese begrippen duur, maar wel erg luxe. Na het ontbijt koop ik een mooi T-shirt (New Beijing, New Olympics 2008) en dan lopen we terug naar ons hotel. Tijd voor een sanitaire ontspanning en een douche.
Lekker op bed de”Runaway jury” (Grisham) gelezen. Een spannend boek maar toch val ik in slaap.
Als ik om half drie wakker word, regent het nog steeds. Toch besluiten we met de paraplu de stad te verkennen. We lopen naar de moslimwijk. Allemaal winkeltjes met prularia.
Eén meisje weet de aandacht van José te trekken. Ze heeft mooie terracotta-leger-beelden voor 120 ¥ per stuk. José legt uit dat we morgen terug komen. We zijn de regen beu en gaan terug naar de hotelkamer.
Lezen, liggen en TV kijken (sport). Dan naar de KFC aan het einde van de straat voor ons avondmaal. Twee keer menu 5 (11 ¥): kipburger met friet en cola. Daarna terug naar het hotel – het is nog steeds niet droog – en lekker gelezen. Om 10 uur gaan we slapen.

26 juli 2001 Jongying – Binglin Si – Nachttrein

Vertrek om half acht. We gaan naar de grotten van Binglin Si waar honderden Boeddha’s te zien zijn. Eerst rijden we naar de veerboot. Daar liggen twee bootjes klaar die ons in 45 minuten over het stuwmeer naar de plaats van bestemming brengen. De tocht is indrukwekkend. Het weer is wat somber. Meteen lopen kinderen met ons mee met souvenirs en stenen paaseitjes. Later. De muur met Boeddha’s is mooi. Fijn dat dit bewaard is gebleven. De entree is 18 ¥. Dan gaan we met een jeep voor 10 ¥ door een rivierbedding. Een hele belevenis. We arriveren bij een tempeltje. Best mooi. Van een monnik mogen we een knutselwerkje meenemen.
De tocht was de moeite waard. Op de terugweg naar de bootjes komen we een clubje yaks tegen. Hoe snel Henk, Erna, Angelien en Phons over dat hekje sprongen was niet te filmen. Net een slapstick. Vlak bij de boot weer de hele horde kinderen met van alles en nog wat.
Twee eitjes en een hanger gekocht. Weer met de boot en bus naar het restaurant van gisteren. We bestellen dezelfde schotels. Opnieuw heerlijk gegeten. Emmy geeft een afscheidsrondje want ze wordt naar Nederland gerepatrieerd. Voor de fontein maken we groepsfoto’s. Of iedereen erop staat is de vraag.
Dan door naar Lanzou. Daar zetten we Emmy af en gaan naar het station. Wat een chaos is het daar. Een mierennest. Rommelig en veel lawaai. We sjouwen de tassen de trap op en eindelijk kan de bagage op een kar. De hele bende er achteraan en naar het perron.
De trein loopt binnen en we gaan naar wagon 4. Wachten voor een stuk chagrijn. De bedden zijn klaar. Het zal behelpen worden. Negen westerlingen en een berg chinezen. We zitten bij het eind dus vlak bij de plé. Het is een geloop van jewelste. En deuren sluiten ho maar. Toch is het gezellig.
Van lezen komt niks, maar wat kletsen en kijken is ook leuk. Regelmatig komt de catering voorbij, maar we hebben zelf drank en voer gezorgd. Noedels met warm water erop, cola en bier. Tegen 9 uur maken we ons gereed voor de nacht. Ondanks de heftige airco is het toch warm. Om 10 uur gaat het licht uit. Echt lekker slapen lukt niet, het is behelpen. De trein stopt vaak en de bedden zijn hard en smal.

25 juli 2001 Xiahe – Jongying

Om kwart voor acht staan we op. Vandaag weer een reisdag. We gaan met een busje naar Snowland. Na 500 meter is de weg opengebroken. We wachten een poosje maar besluiten dan uit te stappen. We lopen langs de werkzaamheden en springen dan in een ander busje.
Na een heerlijk ontbijt vertrekken we om half tien voor een lange busrit. Het landschap is prachtig. We maken enkele fotostops en lunchen op een bergtop. De natuur wordt nog mooier en we maken een wandeling van een half uur. De bus is doorgereden en pikt ons weer op.

Om kwart voor vier komen we bij een veerpont aan. Deze zet ons in een klein kwartiertje over. Om half 5 staan we in de lobby van ons hotel. We zetten de bagage op de kamer en besluiten op de boulevard een consumptie te gaan drinken. De ligstoelen zitten prima en blijken 5 ¥ per stoel aan huur te kosten.
Ik bestel bier en José Sprite. Als Elly en Erna aanschuiven zet de Chinese oberes twee extra Sprite op tafel. Ze denkt dat Europese vrouwen Sprite drinken. Foutje dus snel omgewisseld in twee flessen bier. Om zes uur gaan we met de hele groep eten. Vijf gerechten voor 15 ¥ p.p. Een voortreffelijke maaltijd.
Eerst zakt een chinees door een plastic stoel en tot overmaat van ramp zakt Emmy door haar stoel. De schrik is groot maar het valt gelukkig allemaal mee. We drinken een pintje op de jarige Kees van Ien. Na het eten sturen we Henk op bananenjacht en installeren we ons op het terras met hangmat.
We hebben veel bekijks en de lokale bevolking komt om ons heen staan. In ruil voor 2 sigaartjes krijg ik een verlicht armbandje. Hierna leer ik een chinees een paar Engelse woordjes. Henk is hier zo van onder de indruk dat zijn sigaret in zijn broek valt. De vonken schieten uit zijn boks. We lachen wat af. Om half elf gaan we naar de kamer. De karaoke is nog volop bezig. Veel lawaai maar we vallen toch snel in slaap. Een geweldige, onvergetelijk dag!

24 juli 2001 Xiahe

Om half 10 ontbijt bij Snowland. Brood jam en eieren. Dan gaan we met de bus richting de nomaden. Een mooie hobbelige route langs blauwwitte feesttenten. Entree betalen en we komen in een soort park. We rijden en rijden, maar niemand te vinden. Dan stoppen we maar bij een armoedig stulpje, bij een aardige mevrouw en een bazige monnik.
We worden ontvangen in huis, de mooie kamer en de huiskamer met veel foto’s van lama’s. De yakboter thee hebben we afgeslagen net als een bepaalde pasta. We hangen wat rond en een knulletje kijkt verbaasd door de verrekijker. Maar even, want de monnik graait het ding uit zijn handen. Dan gaan we nog even naar de yaks verderop kijken, maar het zijn kalfjes.

De afspraak wordt half 1 terug naar de bus, dan kunnen we aan de overkant nog even wandelen. Het veld staat in bloei en de kikkers springen om onze voeten. Soms moeten we door/over beekjes. Het is er schitterend. Eigenlijk duurt het te kort. Dan gaan we terug na Xiahe. Bij Snowland wat gedronken en zelf niet gegeten.
Het rommelt heftig van binnen. Het gaat niet echt lekker we zien wel. Bij het klooster kopen we een armbandje voor mij en in een ander winkeltje een gebedsmolentje en theelepeltje. We besluiten terug te gaan naar het hotel. Daar aangekomen plof ik op het bed neer en val in slaap van 4 tot 7. Tot overmaat van ramp is er geen water.
Dus geen douche, handen wassen, doortrekken en dat met de rees.
Vreselijk. ’s Avonds blijven we in het hotel en Phons haalt een fles bier en water.

Met handen en voeten besteld. De onkosten worden op de toonbank in het stof geschreven. Slapen, resen en drinken. De nacht is gelukkig rustig. Al met al een mooie korte en interessante ochtend en een zieke middag en avond.

23 juli 2001 Xiahe

Prima geslapen en we worden gewekt door de bouwvakkers die de betonmolen starten. Xiahe is in aanbouw/opbouw. Alles ligt open en bijna iedereen helpt mee om er iets van te maken. Om kwart over acht leveren we twee zakken vuile was in (70 ¥) en wandelen met Erna en Martin naar het Snowland restaurant.
Het is nog frisjes, de lucht is blauw en de zon schijnt. Het is wennen aan de ijle lucht. We zitten op 3000 meter en onze longen pompen zich vol met zuurstof. Het stof van de hoofdstraat zuigen we ook mee naar binnen. We nemen allebei een breakfast #1. Drie sneetjes brood, 2 gebakken eieren, boter, jam en koffie of thee.

De pijnstiller doet zijn werk. José’s benen doen het goed. Om 09.40 uur wandelen we naar het Labrang klooster. Emmy en Angelien blijven gewond c.q. ziek achter in het hotel. Bij het klooster aangekomen moeten we wachten op onze gids. Dit is geen straf. We zien de eerste geelkapmonnik en de locale bevolking ziet er prachtig uit. Onze gids is een echte nurk. Hij sjokt van tempel naar tempel zonder iets te zeggen. Het complex is prachtig.
José krijgt het aan de stok met de “sproei” monnik, een gedrongen prol die de yakboter van de muur vloekte. We gaan dan naar een plein waar de eerste monniken hun gebedsliederen prevelen. Het aantal groeit gestaag en we maken mooie foto’s. Dan gaat de meute de gebedsruimte in. Wij mogen van afstand toezien.

De opper-geelkap-monnik ziet er prachtig uit en is voorganger.
Na een poosje hebben we het wel gezien en lopen we naar een aantal Tibetaanse vrouwtjes. José legt de functie van de leesbril uit. Ze verbazen zich erover. Om half 1 lopen we naar Snowland want we hebben trek en dorst.
We hebben veel plezier en om half drie vertrekken we met Henk, Ruud, Erna, Martin en Herman voor de pelgrimsroute. We zien weinig pelgrims, wel veel bedelaars. De blauwe lucht is veranderd in donderkoppen en de eerste druppels vallen. Weer veel foto’s getrokken.

We lopen rond het klooster en komen vlakbij Snowland uit.
De biervoorraad wordt aangesproken maar al snel moet deze aangevuld worden. Dit gebeurt dan ook. José en Martin lopen een deel van de route terug om een “zeepje”te halen (kleitabletje met boeddha afbeelding).

Op de terugweg naar het hotel kopen we voor mij een armbandje. Echt Tibetaans. Aangekomen bij het hotel, het is inmiddels 7 uur, kletsen we met pechvogel Emmy en gaan dan naar de kamer om de blazen te legen. José haalt de was op. Deze is nog vochtig, gekreukeld en niet echt schoon. Ze hebben hier nog nooit van een strijkplank geho
ord. Tot 8 uur TV kijken want dan hebben we pas warm water. Om kwart voor negen gaan we eten. We komen Erna en Martin op de gang tegen.
chi-190.jpeg-for-web-normal We pikken Elly op en gaan met vijf-en voor 10 ¥ met een busje naar Snowland. We drinken een biertje en een jasmijnthee en eten noodles met beef en groenten (José) en noodles met kip. Totaal 15 ¥ oftewel ƒ 4,50!! Om half elf gaan we met z’n vijven in een busje terug naar het hotel. We zijn moe maar voldaan. Als we de 50 treden van het hotel geklommen hebben, hijgen we als postpaarden. Onze knieën bibberen. We zijn nog steeds niet aan de hoogte gewend.

22 juli 2001 Lanzhou – Xiahe

De wekker was niet nodig. Toeterende chauffeurs in een complete verkeerschaos wekken ons. Thee, koffie op de kamer . Het ontbijt was niks. Op straat wat koekjes gekocht en om 10 uur op weg. De bagage komt na. De chauffeur lijkt haast te hebben. Gas erop.
Na een uur of twee rond de klok van 12 moet hij inhouden voor truck die links af wil slaan. Achter die auto vandaan verschijnt plotseling een vrachtwagen met varkens. De auto knalt frontaal tegen de bus omhoog. De varkens gillen en krijsen en de hele busbevolking vliegt naar voren. Emmy krijgt de grootste klap en heeft een flinke jaap in haar knie.

Ze moet naar het ziekenhuis en krijgt daar 15 hechtingen en 3 uur infuus. De rest heeft blauwe plekken en schaafwondjes. Doordat de bank voor ons voorover schoot, vloog ik eronder met m’n scheenbenen langs het ijzer. Het deed zo ontzettend veel pijn, maar onze engelbewaarder was met ons en blauwe en zere plekken gaan wel weer over.
Aan de overkant was een terras en die lieve mensen gaven ons meteen thee. Tijgerbalsem doet wonderen. Politie ter plaatse en maar meten. Na 2 uur was er een andere bus, met al onze bagage en konden we verder. Iedereen is erg onder de indruk. Onderweg lunchen in Linxia bij een moslimrestaurant. Het eten is heerlijk maar de prijs is hoog: 50 ¥ p.p. Wat een afzetters.
We vervolgen onze weg en om 7 uur arriveren we bij het Postal Service Hotel in Xiahe. Kamer 305 is voor ons. Warm water is er van 8 tot 10 en ’s morgens van 7 tot 11.

Lekker douchen, tijgerbalsemen, een pilletje van dokter Cees en we kunnen er weer tegen.
Via een lange, stoffige opgebroken weg komen we bij restaurant Snowland. Daar eten we soep en drinken een pint en na een gezellige avond wandelen we met Erna en Martin terug.
Bovenlakens zijn er niet dus kruipen we met een ingezwachteld been in de lakenzakken. Dromen over de reis, met hindernis, door een fantastisch landschap. Dorpjes, korenschoven en de meloenenboer die een meloentje ruilde voor een peukje. De rit was geweldig. We gaan lekker slapen, morgen staat het Labrang klooster op het programma. Daar kijken we naar uit. En morgen is het 23 juli!

21 juli 2001 Emeishan – Chengdu – Lanzhou

We zijn op tijd wakker (08.30). Eerst een lekker kopje thee en koffie op de kamer gezet. De tassen ingepakt en dan bij de Teddy Bear ontbijten. Allebei een pancake. Ik met suiker en José met suiker en honing. Daarna lekker op de stoep een peukie gerookt. Om twaalf uur vertrekken we richting Chengdu. Hier komen we om half drie aan. Een deel van de groep gaat de stad in. Wij naar het restaurant van het hotel. Lekker airconditioned.
Ik bestel een friet en José beef met gemengde groenten. Een ijskoud pilsje erbij en ze doen ons niks. Nog een klein uur in de internet room gezeten (10 ¥) en om zes uur vertrokken we naar het vliegveld. Met 3 kwartier vertraging vertrok de BEA 146 van Nortwest China Airlines om zeven uur richting Lanzhou. Hier kwamen we om acht uur aan.
We hebben een mooie sleutelhanger met lampje als souvenir gekregen. De bus stond klaar. Toen de bagage was ingeladen was er niet voldoende ruimte voor 21 personen. Martin, Erna, José en ik zaten met tassen en wielen in onze nek. De weg was gigantisch slecht en het was pikkedonker. Na een klein uur rijden hebben we een aantal tassen voor de deur gegooid. Dat zat een stuk beter, maar het bleef een vervelende rit. Om half een kwamen we in het hotel aan. We hadden zin in een pilsje maar geen puf, dus meteen naar de kamer. Nog even naar Tilburg gebeld waar de mail al ontvangen was. Toen maar snel gaan slapen.

20 juli 2001 Emeishan

Half 8 op en tassen prepareren. Na het ontbijt gaan we met de bus voor 11 ¥ naar Mount Emei. Majoor Kees is terecht kwaad omdat er weer een stel te laat zijn. De tocht is mooi en dan met de kabelbaan naar boven. Het is bloedheet en stervens druk. In een lange file dalen we tussen de Chinezen de eindeloos lange trap af. Eigenlijk niet leuk. Je ziet niks want het is steeds opletten geblazen. Kabelbaan 30 ¥, Park 60 ¥. Onderweg bezichtigen we nog een tempel en op de splitsing besluiten we naar beneden te gaan. We pauzeren op de trap en een lief Chinees meisje komt me halen. Hand in hand naar haar vader voor een foto.
Als we bijna klaar zijn om te vertrekken, wordt Herman doodziek. Het komt er van boven en onder tegelijk uit. Zo zielig. Dan is het fijn dat er een dokter in de groep is. Cees helpt hem en na een half uur extra rust gaan we op weg.
Het 2^e stuk is veel mooier. Vlakker, dus je kunt rond kijken en genieten van het landschap. Mooie vergezichten en veel kraampjes met souvenirs en kruiden. Op het busstation kopen we kaartjes: 9 ¥. Van Cees krijg ik een ketting, die volgens hem van Boeddha is en geluk brengt. We zullen zien.

De bus vertrekt al snel en brengt ons tot aan het hotel. Daar ploffen we neer. Even liggen, een beker bouillon en lekker dutten. Op tv is er tafeltennis. China wint de finale van België. Om half 6 thee, koffie en een lauwe douche. Vanavond staat er hotpot op het menu. Vanmorgen de groenten en het vlees al gezien.

Om half 8 is iedereen present. Buiten worden de hotpot tafels geprepareerd. Als we er net zitten begint het te regenen. De hele bende naar binnen. Het wordt een hotte hotpot. Allerlei lekkers kieperen we in de gewone of hete bouillon. Het smaakt geweldig en het is leuk om te doen. Na het eten gaan we buiten stoepen. Er staat een flinke wint die afkoeling brengt. Er hangt een gezellige sfeer.

Om 11 uur gaan we naar de kamer. Precies op tijd, want er barst een hevige onweersbui los. Het dondert en plenst. We mogen uitslapen.

Gewoon om 12 uur klaar zijn voor vertrek. Lekker relaxed.

19 juli 2001 Chengdu – Leshan – Emeishan

Om half acht loopt de reiswekker af. Acht uur ontbijten in het hotel. Om negen uur vertrekken we in een grote bus naar Leshan. Het landschap is niet spectaculair dus lezen en slapen. De 1^e theeplantages zijn gesignaleerd. Om half twaalf komen we in Leshan aan. Aan de grote hoeveelheid touringcars kunnen we zien dat we op een toeristische plek zijn aangekomen. We stappen op een boot en het is erg druk. De boot blijkt een “wachtkamer” te zijn. Om twaalf uur stappen we op de echte boot. Na 10 minuten varen passeren we de grote boeddha (DAFO). Een beeld van 71 meter. De boot draait om en blijft 10 minuten voor het beeld stilliggen. Er worden heel wat foto’s gemaakt.

Ze schijnen een liggende boeddha te zien. We steken de rivier over en om half een stappen we in de bus die ons in een korte rit naar een park brengt. We zijn nu bij de kop van het boeddhabeeld. Kees regelt een gids en we lopen naar een terras waar we de lunch gaan gebruiken. Het is bloedheet dus het koude bier smaakte goed.
Ook de lunch is voortreffelijk: noodle soep met heerlijke bouillon. Na de lunch wandelen we over het complex. We besluiten om niet naar beneden te lopen. Kees (van Ien) en Ton willen deze tocht wel maken, maar het is gewoon te druk waardoor de wachttijd te lang is.
Om kwart over drie ploffen we bezweet op een terras om een pilsje en water te drinken. Vier uur verzamelen bij de bus die ons in een uur naar Emeishan brengt. We hebben een mooie kamer met een voortreffelijke douche.
Dan vaart de boot naar achteren zodat we een prachtig beeld van het beeld hebben. We varen naar de overkant van de rivier waar de chinezen allemaal op de foto moeten. Wij zien niet in waarom dit leuk of mooi is.

Om half zeven zitten we met z’n allen in de “Teddy Bear” voor het diner. Kees bestelt een aantal gerechten die overheerlijk zijn. Het bier stroomt in overvloed. Dan gaat Martin op de kamer een fles Bokma halen. Zelfs Willemijn zit aan de jonge. We lachen wat af en om elf uur val ik half teut met de hotelslippers aan in slaap.

18 juli Chengdu

Om kwart voor zeven rammelt de telefoon: good morning en nog wat Chinees. We hebben heerlijk geslapen en opstaan valt niet mee. Toch maar gedaan. Het ontbijt moeten we eerst betalen 8 ¥ p.p. Daarvoor krijgen we thee en eten van het buffet. Eieren, cake en watermeloen.
Om 8 uur vertrekken we met 4 minibusjes naar het Chengdu Research Base of giant panda breeding. De tocht in het kleine busje is een avontuur op zich. De chauffeur heeft overal ogen. We karren dwars door alles heen. Het verkeer is één grote chaos. Dat alles goed gaat is onvoorstelbaar. Na een half uur kwamen we bij het park aan.
Het is bloedheet en gelukkig bewolkt. Stukje lopen en dan zien we de eerste panda. Het beest ligt lekker lui bamboe te eten. Prachtig gezicht. Het wordt tijd voor de jonkies en de eerste die we zien is een klein roze wurm van 5 dagen oud in een couveuse. Verderop twee speelse jongen en nog een paar groten en een frutje van twee dagen oud.

Ook zien we nog een ander soort. De red panda.

Op de terugweg kopen we kaarten en in het museum een knuffel van 6 ¥ (ƒ 1,80) voor de WC. Buiten het terrein pingelen we af voor sleutelhangers. 1 ¥ per stuk. Kleine cadeautjes voor school. Met het minibusje gaan we dan naar het tempelcomplex:
het Wenshuyuan klooster (boeddhistisch). Het is groot mooi en rokerig. In de tuin gaan we thee drinken. Voor 3 ¥ haalde je een kop met theeblaadjes die constant volgeschonken werd door de waterman. We zitten er met een heel stel en hebben veel lol. Later gaan we met z’n allen eten. Het heet vegetarisch voor maar 14 ¥. Het smaakte goed.

Veel rijst, bonen champignons en tahu. Even op z’n Chinees plassen en dan met de taxi naar het hotel. Met z’n vieren kostte het 11 ¥. Even opfrissen en dan op zoek naar een bank en bier. Na wat zoeken de Bank of China gevonden en gepind en cheques ingewisseld. Het bier wordt een groter probleem.

Nergens te vinden en we sissen. Eindelijk in een zijstraatje vinden we een tentje waar we met handen en voeten 4 pinten bestellen. We zijn een hele bezienswaardigheid. De hele familie loopt uit om ons te bezichtigen. Verbazing bij het afrekenen. 10 ¥ voor 4 flessen. Waar vind je dat nog tegenwoordig?
Dan gaan we naar het hotel terug om te rusten, douchen en schrijven. We spreken om half 8 met Herman en Angelien. Eerst nog een langs een gigantische boekhandel. Het is er erg druk en de afdeling kinderboeken vervangt de bieb. Half 8: we gaan met z’n vieren op zoek naar een eettent.
Het doel is Amy’s, maar we belanden in een groot super modern restaurant. Er zijn veel jongelui. De menukeuze is een eerst moeilijk. Ons Chinees is nog niet goed genoeg. Een kaart met plaatjes in het Engels biedt redding. Phons een sandwich met friet en voor mij beef, rice in oystersaus. Pff, dat was heet. Bier en Sprite bestellen gaat met aanwijzen, maar het lukt wel. Tot slot een potje doorleuterthee met vruchtensmaak.
De rekening is eigenlijk voor hier erg hoog. 193 ¥ voor 4 personen, maar goed we hadden pas de bank bezocht, dus … Om half 11 zijn we op de kamer. Morgen vertrekken we om 9 uur. Inpakken en slapen.

17 juli 2001 Dali – Chengdu

Om half zeven loopt de wekker af. Vandaag een lange reisdag en we vertrekken om half acht vanaf het hotel naar het busstation. Geen tijd om te ontbijten, daarom hebben we gisteren bij de bakker op de hoek broodjes, croissants en cake-jes gekocht. Om 08.30 uur vertrekt de expressbus richting Kunming. De schoenpoetser zwaait ons enthousiast uit. Om elf uur een plaspauze van 10 minuten. Het is dezelfde route als een paar dagen geleden.
Daarom gelezen en geslapen tijdens de reis. Om kwart over een komen we op het busstation van Kunming aan. Een deel van de groep gaat naar een park. Wij besluiten met Herman en Angelien naar het vliegveld te gaan. De koffers worden bij “left luggage” achter gelaten en we lopen naar een restaurant tegenover het vliegveld. Hier eten we noodles soep met kip. Dan gaan we op zoek naar een biertentje. Dit valt niet mee.
Daarom naar het restaurant in het vliegveld gegaan en een koude pint + sprite besteld. Dan gaan we met majoor Kees de bagage ophalen en inchecken. Om zeven uur krijgt de piloot van de Boeing 737 van Southern China Airlines het signaal om te starten. Een uur later landen we op het vliegveld van Chengdu. De 21 Baobabers zijn de enige westerlingen in het toestel. We staan eerst bij de verkeerde bagageband maar nadat we naar de volgende ruimte zijn gelopen kunnen we de tassen oppikken. Het regent volop en het is benauwd warm. De karretjes liggen aan de ketting. Dan maar sjouwen. De bus staat niet bij de uitgang maar een tering eind verder. Gelukkig komen we halverwege een karretje tegen. Vloekend komen we bij de bus aan. De bagage moet op de stoelen en er is nauwelijks plek over voor de passagiers. Niet goed geregeld Baobab!
De gids is een Chinees poppetje en Ruud maakt haar verlegen. Hij heeft niets van haar ingestudeerde verhaal gehoord en alleen maar gekeken. Na 40 minuten komen we bij het Sichuan Garden hotel aan. We krijgen de sleutel van kamer 2221 en twee mooie blauw tassen. We kwakken de bagage op de kamer en gaan met Herman en Angelien een restaurant zoeken. Dit valt niet mee. We lopen door de sloppenwijk van Chengdu. De meeste restaurants zijn dicht. Sommigen zien er smerig uit. `
Daarom gaan wij bij Mc Donalds twee happy meals eten. Op de terugweg naar het hotel zien we een klinisch restaurant waar ze bier verkopen. Truus regelt koud bier. Het is lachen geblazen want ze spreken hier geen woord Engels. Het bier smaakt prima en om half elf lopen we naar de kamer want het is morgen weer vroeg dag.

16 juli 2001 Dali

Om zeven uur loopt het klokje van gehoorzaamheid af. Het valt niet mee. Wakker worden op de plé. Om kwart voor acht op zoek naar een ontbijt tentje. Bijna alles is nog dicht. We schuiven bij Henk en Ruud aan. José een English breakfast (klef warm bruin brood met te veel boter) en ik scrambeld eggs with brown toast + een potje lipton tea. Om negen uur verzamelen en om kwart over negen uur gaan 17 Baobab-ers + reisleider + gids Mark voor een “pittige” wandeling op stap. We lopen 2 km naar de kabelbaan.
Het tempo is hoog en het pad stijl. José heeft last van hyperventilatie. Ine glijdt met gesloten billen het kajuitje in. Het is een prachtig tochtje. Boven aangekomen bezoeken we eerst een paar tempels en dan begint de 10 kilometer lange wandeling over een goed aangelegd glooiend pad. De temperatuur is redelijk, het zonnetje waterig maar we zweten volop. Om elf uur eten we de croissants op die we bij de bakker naast het hotel hebben ingekocht. Willemijn is er 5 keer langs gewandeld en had de bakker nog niet gevonden.
José heeft deze “Miep” de weg gewezen. Om twaalf uur zijn we halverwege de wandelroute en leggen we aan bij een terras met een paar krukjes. We drinken groene thee (bitter) en een paar liefhebbers eten gekookte maïs kolven. De waterval is mooi, het is meer een waterglij want het water stroomt van de bergwand af.
Om half een vertrekken we voor de laatste etappe. Een leuke tocht die we in hoog tempo afleggen. Het eindpunt, de kabelbaan van Oostenrijks fabrikaat bereiken we om half twee. Het asfalt smelt door de hitte. Met 5 cabines gaan we naar beneden, nemen eerst de gereedstaande bus en vervolgens de locale bus (lijn 4) die ons bij het hotel afzet.
Blaas legen, kisten uit, natte bezwete kleren uit en op naar het terras. Een deel van de groep gaat naar de drie Pagodes. Wij niet, wij genieten van het straatbeeld van Dali. De schoenpoetser die we vanochtend bij het ontbijt ontmoet hebben, begroet ons hartelijk.
Ik laat mijn oude vieze “bad boys” voor 5 ¥ (ƒ 1,50) poetsen. Hij wil ook hakstukjes zetten maar dat hoeft voor mij niet. Aziatische toeristen fotograferen ons en de tafel waar Martin, Erna, Elly en Ruud aan zitten. We lachen voor 10 pagodes en het bier smaakt best. Lekker Ontspannen Na Gedane Arbeid (LONGA)!
Lekker op ons gemak gedoucht. Ik douche eerst en terwijl José douchet en de tassen inpakt, ga ik tegen over het hotel e-mailen. Daarna op zoek naar een eettent. Het terrasje waar ze gisteren zo’n lekker friet hadden was helemaal bezet. We lopen terug en ploffen neer op een leuk terras.Ik bestel een bord friet (heerlijk) en José noodles met beef en groenten. Ook prima. Een lekkere pot bier erbij en ze doen ons niks. We besluiten om een avondwandeling te maken. We lopen richting pagode (bij hotel rechtsaf) en komen op een leuk binnen plein. Een grote groep mensen is aan het line dancen. We slenteren door de mooie straat en nemen nog een afzakkertje op het terras tegenover het hotel. Om elf uur zijn we ons bed op gaan zoeken.

15 juli 2001 Xizhou – Dali

Om acht uur samen ontbijten met een echt kadetje, hardgekookt ei en een banaan. Dan vertrekken we om 9 uur te voet door de rijstvelden naar de boot. Prachtige wandeling van ± 40 minuten. Eenmaal bij de haven zijn we de zonnebrand kwijt en smeren we uit de fles van Denise.

Net voordat de boot aanlegde zagen we een ronde regenboog om de zon heen. Uniek! De boot bracht ons in 1 uur naar de overkant van het Er-Hai meer naar Wase. We slenteren over de markt, een bont en kleurrijk spektakel van groenten, fruit, vlees, schoenen, kleding, varkens, kippen en de tandarts.
Ook hebben we er de lunch gebruikt. Allerlei heerlijke gerechten met een bier en een cola. Dan moet ik naar de WC. Het moet echt. Via Mark (de gids) word ik met een meisje weggestuurd. We rennen de hele markt over tussen groenten en vlees en komen bij het openbare toilet aan.
Mijn hemel, de buitenkant alleen al zag en rook er niet uit. Even doorzetten, want ik pies bijna in mijn broek. Lucht happen en naar binnen. Van ontzetting rook ik de stank niet meer. Ergens middenin was het enigszins bekwaam om te hurken boven een gat met stront, vliegen en maandverband. Hup, broek naar beneden en sassen maar.
De Chinezen keken vreemd op van zo’n witte kop, maar met een lege blaas was ik wel een hele ervaring rijker. Terug naar de rest en met de boot verder naar een uitgebrande tempel op een eilandje. Niks bijzonders. Wat later arriveren we in een dorpje waar we zelf een attractie zijn.
Van de ene tempel naar de andere met schitterende ouwe mannekes (Panxi volk). Het waren juweeltjes. Als de foto’s maar gelukt zijn. Nog even langs een school en dan het laatste stukje met de boot naar Dali. Daar komen we rond 5 uur aan en als er dan geen bus blijkt te zijn, gaan we met de paardentaxi naar het hotel.
We hotsebotsen met veel gelach naar de stad. De kamer is ruim en netjes en 5 minuten later ploffen we op het dichtstbijzijnde terras neer. Iets later komen Herman en Angelien bij ons zitten. We hebben heel wat bekijks. Een Chinese dame uit New York wil ons fotograferen met haar 3 kids erbij. Veel lachen, maar dan komt het pas.
Een kerel komt aan onze tafel staan en wil met ons gaan vissen en wat later gaan paard rijden. We gieren het uit. Dan komt er een oude foto tevoorschijn van het Centraal Station in Amsterdam. Het wordt steeds gekker. Hij is niet weg te slaan. Hè hè, hij rot op, maar komt terug.
Dan gaat hij echt met de belofte dat hij morgen om 9 uur met de paarden klaar staat. Giddy up go dus. Pfff. Lekker douchen en dan eten. De Chinezen eten friet, wij Chinees. Weer een hoop belangstelling en vaak op de foto.
We genieten ervan en hebben veel plezier. Bij het afrekenen gaat het vast fout want 27 ¥ voor 3 bier, en 2 maaltjes is wel erg weinig. Om 11 uur op de kamer en de tassen inpakken. Om kwart over 11 gaat het licht uit.

14 juli 2001 Lijiang – Xizhou

Om acht uur verstoort ijzeren Rinus onze nachtrust. José pakt de tassen in en om negen uur zitten we aan de overkant van het hotel aan het ontbijt. José een pancake met bananen en ik een roerei + 2 thee (22¥). Om tien uur vertrekken we met 2 busjes naar Xizhou.
We reizen door een prachtig groen berglandschap en we pauzeren regelmatig.
De varkensmarkt is zeer bijzonder en we maken mooie foto’s. Het is prachtig weer. Het laatste stuk (40 km) rijden we met een lekke band. Het tempo is eruit en om half drie komen we bij het Xizhou hotel aan. Volgens Baobab een eenvoudige accommodatie maar we zijn bij Djoser erger gewend.
Met z’n allen naar de markt voor de lunch. Uiteindelijk vinden we een restaurant.
Het ziet er zeer eenvoudig uit. Herman en ik bestellen een lekker koud biertje (pizjau leng), We worden bestormd door de locale bevolking die prullaria wil slijten. Elly is aan het onderhandelen voor een schildpad stelletje.

José wil er ook een en voor 40 ¥ is de buit binnen. 20 ¥ per stuk. De rest van de groep schuift bij ons aan en we bestellen, nadat eerst de keuken geïnspecteerd was, eten. Het smaakt verrukkelijk en de hongerige magen worden gevuld. Voor 34 ¥ (ƒ 4,–) hebben we 2 maaltijden, 2 biertjes van 640 ml, 1 cola en 1 water genuttigd.
Azië is veel goedkoper dan Latijns Amerika. We maken met Elly en majoor Kees een wandeling door het mooie, authentieke Xizhou. Een prachtig dorp.
Ik maak een paar schitterende foto’s. Elly koopt alles wat los en vast zit.
Rond half vijf zetten we de stoelen op ons terras om onder het genot van een peuk en een kopje Nescafé te lezen en dit verhaaltje te schrijven. Dit is pas vakantie! Omdat er van zeven tot acht uur maar warm water is, springen we om zeven uur onder de douche. Om acht uur verzamelen we voor het diner in het hotel.