Vertrek 7.04 uur Rijtijd: 3 uur 21 minuten Afstand 227 km
Verbruik 4,3 l/100km Gemiddelde snelheid 70,2 km/uur
Het is half zeven als we door de wekker wakker worden. We hebben allebei goed geslapen. De hoestdrank van Jose is op en het hoesten is over. Om zeven uur leveren we onze sleutelkaarten in en de ontbijtpakketten staan klaar. We rijden op ons gemak de berg af. De maximum snelheid is beperkt tot 70 km per uur en dat is begrijpelijk met al die bochten.
Na 100 km en en anderhalf uur rijden stoppen we bij een benzinepomp en drinken we een grote beker heerlijke koffie. Het is zo veel dat we het restant in de auto opdrinken. We rijden we verder. De snelheid is opgevoerd tot 90 km/uur. We houden een toiletstop en na ruim 200 kilometer gaan we de E87 af. In een supermarkt leveren we ons statiegeld in en we kopen broodjes en cola. Het laatste stuk is een groot stuk twee banen.
We rijden rechtstreeks naar de terminal van Color Line, waar we om 11 uur aankomen. Het is niet druk bij het loket en we worden snel geholpen. We krijgen de kaartjes van hut 8121, een vierpersoons cabin! We moeten aanschuiven in rij 2. Het is licht bewolkt en zonnig, dus we verlaten onze auto. Ik haal bij de kiosk nog twee koffie. Deze is wel erg sterk. We moeten lang wachten, want pas om kwart voor 1 rijden we de ferry in.
We staan voorin op A1, deck 4. Het is tien over 1 als we op de 8e verdieping zijn en onze hut is al klaar. De hut is royaal omdat er twee bedden in het plafond zitten. Verder hebben een opklapbed en een uitklapbank. We gaan naar de 13e verdieping waar we om exact 14.00 uur de afvaart zien. Jose is bekaf en daarom gaan we om half drie terug naar de hut. Jose gaat op bed rusten en valt als een blok in slaap. Ik lees lekker in mijn boek Patriot Games.
Om half 5 ga ik het belastinggeld van mijn Noorse trui terughalen. Dat is snel gebeurd. Ik krijg 31,85 euro contant uitbetaald. We wandelen nog wat over de boot, winkelen wat en kijken naar de opening van de Olympische Spelen in Londen. We eten broodjes met knakworst en om 21.00 uur ga ik slapen. Jose volgt om 21.45 uur.
Bij Trondheim hebben we zelfs op een paar trajectjes een tweebaans weg. Om 19.00 uur komen we bij het Thon hotel aan. We checken in en krijgen kamer 451 in het nieuwe gedeelte toegewezen. Met mijn creditcard betaal ik het parkeergeld tot 20.00 uur. We nemen een heerlijke douche en gaan dan op zoek naar de pizzeria die ik op Tripadvisor heb gevonden. Als we bij de Italiaan aankomen, staan alle stoelen op de tafels.
We lopen terug maar kunnen zo snel geen restaurant vinden. Jose is bekaf dus zoeken we iets in de buurt van het hotel. Het wordt een WOK AWAY. Hier stellen we ons noodles gerecht samen. Jose neemt een Solo en ik een Pepsi. Het smaakt heerlijk, pittig. Ik regel een parkeerticket voor morgenvroeg. Voor 39NOK kunnen we tot 9.30 uur blijven staan. In het hotel neem ik een Nespresso en Jose een thee.
In bakkerij waar we gisteren hebben gezeten, drinken we een koffie en een thee. We winkelen nog wat verder en zien een prachtige Noorse trui. Jose staat erop dat we de trui kopen. Hij is aan de prijs, 1899 NOK maar op de ferry naar Kiel krijgen we 250 NOK aan BTW terug. Dus valt de prijs mee voor een schitterende wollen trui. Dan besluiten we naar de ferry te gaan. Het spoelt van de regen en we zijn de eersten.
In het restaurant leen we wat en drinken we koffie en thee. We hebben een reservering voor de ferry van 16.00 uur. Om 15.00 uur krijgen we te horen dat de ferry in verband met het slechte weer niet zal varen. We worden naar Lodingen gestuurd. Dit is anderhalf uur rijden. Na 100 kilometer in de stromende regen gereden te hebben komen we op de plaats aan waar de ferry vertrekt.
De wekker loopt om 8 uur af. Het regent dat het giet en we maken geen aanstalten om op te staan. Het resultaat: we worden om half tien wakker. Geen man overboord want vandaag is het geen reisdag. We gaan naar het ontbijt en hebben moeite om een plaatsje te vinden. Het is rommelig. Er is 1 meisje dat alles moet regelen. Bijvullen van het eten, opruimen van de tafels en het wegleggen van het bestek.
De waarde moet tot onder de tien zakken, maar de kuur duurt nog vijf dagen. We zijn allebei opgelucht dat het ergste achter de rug is. We wandelen op ons gemak naar een Apotheek om paracetamol en anti zeeziektepillen (voor Rita) te kopen. Dan gaan we naar een bakker waar we thee en een koek (jose) en koffie nemen. Gelukkig komt de eetlust bij Jose ook weer terug. We wandelen nog door het winkelcentrum en rijden dan op ons gemak terug.
Jose gaat om 8 uur douchen. Het hoesten is een stuk minder maar nog niet over. Het douchen kost veel energie en na afloop moet er even gerust worden. Dan gaan we ontbijten. De zacht gekookt eieren en omelet zijn koud. Jose neemt daarom knackebrood met jam en ik met kaas. Het ontbijt past bij onze ervaring van dit hotel: slecht. We zijn blij als we uitgecheckt zijn. Bij de receptioniste kan er nog geen lachje vanaf.
Ik neem een heerlijke douche en om kwart over zeven gaan we in het restaurant van het hotel eten. Het is een ruimte met veel glas en uitzicht op het water en de huisjes.
De kaart is beperkt en de wijn kost 16 euro per glas. Dat vind ik te gortig. Als voorafje krijgen we heerlijk brood met roomboter. We bestellen allebei kippenborst met rissotto en drinken water bij het eten. Ik kan me niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst gedaan heb. Heb ik dat wel eens gedaan? Het eten smaakt goed. We rekenen af en gaan in de lobby wat lezen. Dan Skype ik met Henny die morgen voor 4 weken naar Canada vertrekt.
Om kwart voor elf legt de veerboot aan en al snel kunnen de auto’s de boot verlaten. Dan komt de ticket-boy langs alle auto’s om het geld voor de overtocht op te halen. Met mijn creditcard betaal ik 595 NOK. Ja niks is in Noorwegen voordelig. We rijden de auto in de veerboot en gaan bij Hans en Rita zitten. We kletsen gezellig en drinken koffie en thee. Deze veerboot deint heel wat meer over het water, dan de color line. Dit vindt Rita minder prettig.
Na een kleine twee uur bereikt de ferry de aanlegsteiger in Andenes op het eiland Andoya. We staan redelijk vooraan en kunnen dus snel de boot verlaten. Het regent en we rijden in een kleine tien minuten naar ons hotel. Dit ligt aan de hoofdweg van het dorp, die niet geasfalteerd is en vol gaten zit. We installeren ons op kamer 302. Omdat het zo regent, vermaken we ons met een boek en met internet.
Dan gaan we terug naar het hotel. Jose is moe en gaat een dutje doen. Ik ga wat internetten. Toch lekker dat gratis WiFi op de kamer. Dit keer kunnen we inloggen met het kamernummer en de Achternaam. Erg handig en makkelijk te onthouden.. Heel wat beter dan in Ōstersund waar je een random gebruikersnaam met random wachtwoord kreeg, dan na tien minuten inactief zijn opnieuw ingevoerd moest worden.
In deze plaats zijn twee restaurants: Het Storgammen Restaurant, geheel in Sapmi sfeer met Sapmi maaltijden en het restaurant in het hotel.
