Vertrek 09.15 uur Rijtijd: 5 uur en 08 minuten Afstand 384 km
Verbruik 5,1 l/100km Gemiddelde snelheid 77,6 km/uur
We staan rond 8 uur op. Met Jose gaat het gelukkig iets beter. Ze heeft nog wel koorts en is moe maar het is te doen. We ontbijten en checken uit. Het is kwart over 9 als we vertrekken. Allereerst zoeken we in ons navigatiesysteem een benzinepomp in de buurt. We gooien onze tank vol en rijden dezelfde weg als gisteren richting Muonio. Een aantal kilometers voor deze plaats nemen we de afslag naar de 957 richting Pallastunturi.
Hier steekt plotseling een rendier de weg over. We zetten de auto langs de kant van de weg en maken foto’s. Even later komen we nog twee rendieren langs de kant van de weg tegen. Gelukkig is het droog. Het is bewolkt maar dat is niet zo erg. Als we bij het bezoekerscentrum van Pallastunturi blijkt het gesloten te zijn. Daarom rijden we dezelfde 6 kilometers terug naar de 957. We nemen de 956 richting Enontekio.
Hier gaan we naar de supermarkt en bij Cafe Silja drinken we een kop Cappuccino. (2,60 euro per stuk). Nou die hebben we wel eens lekkerder op. We passeren de grens Finland – Noorwegen en hebben de eerste regenbui verwerkt. De klok kan weer een uur teruggezet worden. In Kautokeino volgen de borden naar de beroemde ‘Juhls Silver Gallerij’. We krijgen een folder en slaan het aanbod voor een rondleiding af.
De Gallerij kan ons niet bekoren. We lopen terug naar de auto en worden lek gestoken door de muggen. Jezus wat zitten hier veel van die krengen. Als we ingestapt zijn moeten we eerst vijf minuten de auto mug vrij maken. De lijken gooien we op de grond. Ongeveer 30 kilometer na Kautokeino slaan we rechtsaf op de 92 richting Karasjok. Snel zien we een bord met een parkeerplaats met picknick banken. Het is tijd voor de lunch.
Ik ga buiten het ‘muggengehalte’ inspecteren. Dat is hoog. Het blijkt wel want een man die bij een kamper zijn visuitrusting aan het inpakken is, heeft een muskietennet over zijn hoed hangen. Hij is helemaal ingepakt en heeft zelfs handschoenen aan. We besluiten om onze broodjes maar in de auto op te eten. Eerst moesten we in de auto picknicken vanwege de regen en nu vanwege de muggen.
We rijden verder en als we in Karasjok aankomen nemen we bij de eerste rotonde de tweede afslag en het Rica Hotel ligt meteen aan de rechterkant. We checken in en krijgen de sleutel van kamer 207. Weer een ruime, schone kamer met een prima bed en douche. We wandelen naar het Sapmi center. Het museum kost 120 NOK p.p. en dit slaan we over. We bezoeken de souvenir winkel en kijken buiten naar de bijzonderheden.
Dan gaan we terug naar het hotel. Jose is moe en gaat een dutje doen. Ik ga wat internetten. Toch lekker dat gratis WiFi op de kamer. Dit keer kunnen we inloggen met het kamernummer en de Achternaam. Erg handig en makkelijk te onthouden.. Heel wat beter dan in Ōstersund waar je een random gebruikersnaam met random wachtwoord kreeg, dan na tien minuten inactief zijn opnieuw ingevoerd moest worden.
We nemen allebei een heerlijke douche. Ik heb de deur van de badkamer open gezet en door de stoom krijgen ze bij de receptie een brandalarm. Jose geeft aan de telefoon door dat het door het douchen komt en zal een raam open zetten. Gelukkig zit er een hor voor J
In deze plaats zijn twee restaurants: Het Storgammen Restaurant, geheel in Sapmi sfeer met Sapmi maaltijden en het restaurant in het hotel.
Het Storgammen Restaurant ligt bij het Sapmi Center en dit hebben we vanmiddag bezocht. Het is een rokershol. Hier mag zelfs gerookt worden!!
Daarom willen we in het restaurant van ons hotel eten. Dit blijkt niet te kunnen. Er is een bus van de Jong Intra Tours gearriveerd die hier komen eten en slapen.Wij gaan naar het Sapmi Restaurant. Het kampvuur brandt volop en we hebben hier gelukkig geen last van.
Jose neem een gegrilde char en ik een gegrilde zalm. Het is een flinke portie. We nemen er geen drank bij. 11 euro voor een glaasje wijn, vind ik te gortig. Rond half 9 zijn we terug op de kamer. Jose kruipt onder de wol. Hopelijk gaat het morgen weer een stuk beter. Ik ga verder met mijn boek ‘Het verloren symbool’ van Dan Brown. Rond tien uur ga ik ook mijn bed opzoeken.
Dit hadden we achteraf beter niet kunnen doen, want we rijden zo’n 65 kilometer om. We razen met 100 km per uur over de Finse snelweg en slaan bij Muonio rechts of richting Kitilla. Het is nog 65 kiometer naar Sirrka. Hier volgen we de aanwijzingen van de routebeschrijving en zonder problemen komen we bij Hotel Hullu Porro in Levi aan. We krijgen de sleutel van kamer 271 en nemen eerst een lekker bad en een douche.
