Midden in de nacht staan we op. Aankleden en de bagage naar beneden brengen. Ik breng de bagage naar de minibus en lever de sleutel in. Om kwart voor 5 rijden we door nachtelijk Tunis. De hoofdstraat is uitgestorven en in een kwartier staan we in de incheckhal van het vliegveld.
We hebben afscheid genomen van Kilani en Faissa, onze chauffeurs die ons 7 dagen veilig door Tunesie hebben gereden. Echte vakmannen die erg vriendelijk en behulpzaam zijn geweest. Ze hebben de fooi dubbel en dwars verdiend.
Het inchecken gaat vlot en dit keer hebben we plaatsen naast elkaar: 16D en 16E. We drinken twee koppen thee en dan ga ik bij de bank het restant aan Tunesische Dinars inwisselen. Van de 600 TD’s hebben we er nog 120 over. Ik krijg hier 63 euro voor terug.
Als we net zitten komt Natasja vertellen dat we in plaats van 07.10 pas om 09.30 uur vertrekken. We besluiten om buiten in de zon te gaan zitten. José luistert naar Julian Thomas (moet jij ook doen) en ik geniet van Nathalie Merchant en mijn boek “The Appeal” van John Grisham.
Om kwart voor negen lopen we naar de douane en om kwart over negen kunnen we boarden. Een bus brengt ons naar de Boeing 737 van Tunisair.
Om tien over half tien vertrekt TU638 richting Europa. Het ontbijt dat geserveerd wordt is echt lekker. José had nog wel zo’n portie gelust. Ik geniet nog van mijn Grisham. De geplande aankomsttijd is kwart voor twee, Nederlandse tijd.
En inderdaad, om 13.45 uur zijn we in Amsterdam. Na de douane de tassen ophalen en afscheid nemen van onze groepsgenoten. Van Natasja nemen we later afscheid, ze rijdt met ons mee naar Tilburg.
Terwijl wij nog een lekkere cappuccino drinken gaat Natasja Liesbeth goedendag zeggen. Na een kwartier ontmoetten we elkaar weer, maar ze is niet alleen. Haar vriend heeft haar opgehaald, dus gaan wij met z’n tweeën naar huis. Na een warm en hartelijk afscheid, scheiden onze wegen. De bus naar de parking staat voor ons klaar en na een voorspoedige rit arriveren we om half 5 thuis. We kunnen terugkijken op een heleboel fantastische dingen: een prachtig land met vriendelijke mensen, een schitterende natuur, een fijne groep en een super reisleidster.
Dan maken we een pittige klim naar 420 meter. We hebben uitzicht op een prachtig bergmeer. Na een pauze van een kwartier moeten we gaan dalen. Het is hartstikke steil, er is geen pad. Alleen maar gladde rotsen met keien. Het is best eng en op de billen ga ik kontje voor kontje naar beneden. Goed vasthouden en voorzichtig aan doen. Ik ben als eerste beneden en zie hoe de groep naar beneden komt.
Als we beneden bij Tamerza aankomen, komt een meisje op blote voeten met een verrassing. Voor 1 TD verkoopt ze een steen die doorgekliefd is. Binnenin zie je bergkristallen. Ze is zo door haar voorraad heen en omdat bijna iedereen zo’n aandenken wil hebben, rent ze hard op blote voeten naar haar huis om nog meer stenen te halen.
Elke klopper maakt een ander geluid en aan het geluid kun je horen of er een man, vrouw of een kind aan de deur klopt. We lopen langs de grote Moskee en een man loodst ons door de Medina naar de ingang. Je kunt hier gemakkelijk verdwalen. De gelegenheidsgids brengt ons naar een toilet. Omdat er maar 1 WC aanwezig is, duurt het even voordat iedereen geweest is. Na een uur verlaten we deze prachtige stad waar we allemaal wel hadden willen blijven.
Dat is voor ons niet helaas weggelegd. Onze tijd in Tunesië zit erop. Over 5 uur gaan we weer naar huis. We nemen afscheid van Anne Marie en Will, die hier nog drie dagen blijven en van Pieronne die om 15.00 uur via Parijs vliegt. Daarom gaan we onze tassen herschikken zodat we klaar staan voor vertrek. We zetten de wekker op 4 uur want het vertrek is morgen om kwart voor vijf gepland.
Dan wandelen we een stuk door de andere hoofdstraat, de avenue Abdulkacdm Chebbi. Ook hier is niet veel te zien en we besluiten rust te nemen. In de bar van het hotel bestellen we een cola en een fles bier. José gooit wat Bacardi bij haar cola en zitten lekker op ons schaduwrijk balkonnetje.
Dat valt niet mee want tegenover dit hotel is geen hotel. Het eerste restaurant dat we tegenkomen, Restaurant Capital, is leeg en Natasja twijfelt of we hier we moeten gaan eten. Dan zien we plotseling Faissa onze chauffeur en hij zegt dat dit inderdaad het restaurant is dat hij aanbevolen heeft. We gaan naar binnen en beginnen gelijk de tent te verbouwen door de tafels aan elkaar te schuiven. Natasja heeft geregeld dat we rode wijn kunnen bestellen.
Het is illegaal en de fles moet onder de tafel gezet worden. We besluiten om 1 fles te proberen en de uitbater koopt bij buren een fles. De wijn smaakt prima maar omdat we met 9 personen aan het druivensap zitten, hebben de laatste 4 maar een klein beetje. José bestelt een spaghetti Tunesiën en ik een poulet rôtie.
Om tien over tien stoppen we voor een pauze. De lastdieren hebben wat rust nodig. Na een half uur bestijg ik Lashka weer. José gaat verder op Momo. We sjokken door de woestenij en om half 12 hebben we een plek gevonden voor de lunchen. Er zijn een drietal struiken in de schaduw waar wij onder kunnen zitten. De kok heeft de groenten vanochtend al schoongemaakt en zijn maatje gaat hout zoeken voor het vuurtje om thee te kunnen zetten.
Dan krijgen we salade met tomaten, kool, aardappel , wortel , tonijn en brood. Deze is echt super heerlijk. Iedereen geniet in stilte van zijn maaltijd. We krijgen nog een beker munt thee en houden ieder op zijn eigen manier siësta.
We nemen alvast afscheid van twee kameeldrijvers en lopen met een aantal kamelen over de weg naar het hotel. Om half drie nemen we afscheid van de achtergebleven kamelendrijvers. Zij zijn zeer vriendelijk en hebben er alles aan gedaan om ons een onvergetelijk verblijf in de Sahara te geven. Om 14.40 uur zijn we bij hotel Saharien. Natasja regelt de kamerindeling en we krijgen de sleutel van kamer 202.
We droppen de bagage en lopen naar het terras bij het zwembad waar Natasja een korte briefing gaat doen. We krijgen een drankje van Sawadee aangeboden en we nemen allebei een koud biertje. Na de briefing gaat de rest van de groep douchen maar wij nemen samen met Natasja nog een drankje.
Om kwart voor 7 verzamelen we bij de receptie van het hotel en wandelen we naar het centrum van Douz. Het is een klein half uur lopen en we besluiten bij hetzelfde restaurant waar we gisteren geluncht hebben. Dit keer eten we aan tafels op het dakterras. We nemen allebei een brik a l’oeuf als voorgerecht en als hoofdgerecht een escalope met friet. Eentonig maar de couscous vinden wij niet lekker. We bestellen allebei ook een Coca Cola.
Na het diner wandelen we terug naar het hotel waar we nog een cola en een bier bestellen, als slotstuk voor deze voor ons speciale dag. Deze drinken we buiten op het terrasje bij het zwembad op.
De wijn was voortreffelijk en bevordelijk voor de sfeer. Het kampvuur wordt aangestoken en we zitten in een kleine kring op matrasjes en dekens.
Na het eten schuiven de multifunctionele kamelendrijvers aan en maken ze muziek op de kookpot. Voorzichtig wordt een dansje gewaagd. Als het half 11 is gaan we een plekje in de woestijn zoeken. We slapen niet in de bedoeinetent maar onder de sterrenhemel. Een opblaaskussentje van Linberg, een matrasje, een slaapzak en een deken zijn onze hulpmiddelen voor de nacht. Het koelt flink af en ik heb moeite met inslapen. Ik heb wel eens beter geslapen, maar deze ervaring mag je niet missen.
Er is een gezamenlijk sanitair blok dat niet erg proper is. Een deel van de groep neemt een snelle douche. Om kwart over 8 is het etenstijd. We zitten aan een lange tafel in een ksar woning.
Terwijl José doucht rook ik een sigaar en neem ik een neut. Dan ga ik een verfrissende douche nemen. Heerlijk.Om kwart voor elf gaan we slapen. We kruipen in onze slaapzak en een paar minuten later ben ik vertrokken. Wat een geweldige dag.
Om 7 uur loopt mijn wekker af. José is dan al een half uur aan het rondspringen. We hebben besloten op tijd op te staan zodat we alles op ons gemak kunnen doen. De laatste voorbereidingen worden getroffen en om kwart voor 8 vertrekken we met onze bolide naar Schiphol. Het eerste stuk gaat erg vlot. De zon schijnt en het is niet al te druk op de weg. Hier komt plotseling verandering. Vlak voor Breukelen sluiten we aan in een file.
We lopen met de bagage naar de bus die ons in 10 minuten naar vertrekhal 3 brengt. Bij de incheckbali ontmoeten we Natasja, onze reisleidster. Ze heeft een Sawadee T-shirt aan, dus dat kan niet missen. We maken kennis, checken in, roken een peuk, kopen sigaren en drank en gaan dan naar onze stamkroeg op Schiphol: Bar Amsterdam. We drinken een witte wijn en een pilsje en lopen dan naar gaat E06.
Natasja is op zoek naar de medereizigers maar ze krijgt geen contact met de mensen die zitten te wachten. Nu begint Natasja zenuwachtig te worden. Uiteindelijk gaat ze bij de security bali de passagierslijst controleren. Als ik een foto maak, heb ik meteen bewaking aan mijn broek. De foto wordt gecontroleerd en akkoord bevonden.
Met een vertraging van ruim een uur vertrekt de Airbus A-320 richting Afrika. De geplande duur van de vlucht is 2 uur en 40 minuten.
Om half vijf gaan we inchecken. Dit verloopt soepeltjes. Dan gaan we in het piep klein restaurantje een cola light en een Celtia bier drinken. De wisseltruc met de TD’s valt in mijn nadeel uit. Ik zie het maar een vorm van ontwikkelingshulp en zal voortaan beter op mijn hoede zijn. We roken allebei een peuk en vermaken ons prima.
Met een bus worden we naar een klein vliegtuigje van Sevenair gebracht. Het is een turboprop die best veel lawaai maakt. We krijgen frisdrank aangeboden en de geplande vluchttijd is 1 uur. Om 19.00 uur landen we volgens schematijd op Djerba. De bagage is er snel en er staan twee Toyota landcruisers klaar. Na een kwartier rijden komen we om 10 voor 8 in het El Mashrek hotel aan. We krijgen de sleutel van kamer 132 en om kwart over 8 is het verzamelen voor het gezamenlijk diner. Dit nuttigen we bij de buren: als voorgerecht Brik a l’oeuf en als hoofdgerecht: escalope met friet. We drinken er een paar glazen water bij.
