Lijiang

14 juli 2001 Lijiang – Xizhou

Om acht uur verstoort ijzeren Rinus onze nachtrust. José pakt de tassen in en om negen uur zitten we aan de overkant van het hotel aan het ontbijt. José een pancake met bananen en ik een roerei + 2 thee (22¥). Om tien uur vertrekken we met 2 busjes naar Xizhou.
We reizen door een prachtig groen berglandschap en we pauzeren regelmatig.
De varkensmarkt is zeer bijzonder en we maken mooie foto’s. Het is prachtig weer. Het laatste stuk (40 km) rijden we met een lekke band. Het tempo is eruit en om half drie komen we bij het Xizhou hotel aan. Volgens Baobab een eenvoudige accommodatie maar we zijn bij Djoser erger gewend.
Met z’n allen naar de markt voor de lunch. Uiteindelijk vinden we een restaurant.
Het ziet er zeer eenvoudig uit. Herman en ik bestellen een lekker koud biertje (pizjau leng), We worden bestormd door de locale bevolking die prullaria wil slijten. Elly is aan het onderhandelen voor een schildpad stelletje.

José wil er ook een en voor 40 ¥ is de buit binnen. 20 ¥ per stuk. De rest van de groep schuift bij ons aan en we bestellen, nadat eerst de keuken geïnspecteerd was, eten. Het smaakt verrukkelijk en de hongerige magen worden gevuld. Voor 34 ¥ (ƒ 4,–) hebben we 2 maaltijden, 2 biertjes van 640 ml, 1 cola en 1 water genuttigd.
Azië is veel goedkoper dan Latijns Amerika. We maken met Elly en majoor Kees een wandeling door het mooie, authentieke Xizhou. Een prachtig dorp.
Ik maak een paar schitterende foto’s. Elly koopt alles wat los en vast zit.
Rond half vijf zetten we de stoelen op ons terras om onder het genot van een peuk en een kopje Nescafé te lezen en dit verhaaltje te schrijven. Dit is pas vakantie! Omdat er van zeven tot acht uur maar warm water is, springen we om zeven uur onder de douche. Om acht uur verzamelen we voor het diner in het hotel.

13 juli 2001 Lijiang

Het regent volop. Dat wordt geen fietsen. Toch is iedereen om half 9 beneden. We gaan ontbijten bij Mama Fu en Kees regelt intussen een bus om toch naar Baishai te kunnen gaan. Om 11.00 uur vertrekken we, getooid in poncho’s, naar de bus. Het begint op te klaren.
Met 18 groepsleden gaan we de highlights van de fietsroute doen. Allereerst bezoeken we het Ya Fang Si klooster. Een Tibetaans klooster met een prachtige camelia boom (10 ¥). Als je in Thailand bent geweest stelt dit klooster niets voor.
Vervolgens rijden we naar Baisha en bezoeken we de tempel uit de 14e eeuw met mooie fresco’s. 8¥, volgens de folder 5¥, de prijzen schieten hier omhoog.
Dan gaan we naar Dr. Ho. Hij verwelkomt ons hartelijk en we krijgen A4-tjes met kranten knipsels waarin zijn vakmanschap geprezen wordt. José en ik worden allebei behandeld. José voor migraine. Het stellen van de diagnose gebeurt door het betasten, knijpen in de handen, voelen van het voorhoofd. Het recept is een mengsel van allerlei kruiden. 3 x daags, 2 gram met honing opdrinken (thee).
Als ik zeg dat ik last mijn knie heb, roep dr Ho meteen: artritis. Hij betast mijn handen en ik krijg hetzelfde recept als José + een zakje met kruiden dat gemengd moet worden met Ginseng en alcohol. 3 x daags op de zere plek smeren (extern). Bijna iedereen maakt foto’s van ons.Tenslotte rijden we naar een klein dorpje, waar geen toeristen te bekennen waren. Het echte Chinese leven. We wandelen weer naar een tempel. Leuke wandeling door de modder, maar de tempel stelde wederom niet veel voor. Toch was dit het hoogtepunt van de excursie. Om half vier zijn we terug in Lijiang. Snel naar het hotel om te toiletteren en dan naar Mama Fu voor de Lunch. Allebei een club sandwich, José een warme chocomel en ik een Dali bier. Na een uurtje schuift Ruud aan. We kletsen gezellig over vorige vakanties.
Dan schuift Henk ook nog aan. Zijn camera is voor 1050¥ gerepareerd. Zijn telelens wordt voor 400¥ gemaakt. We gaan naar ons hotel om ons op te frissen want om half acht is het weer verzamelen. We gaan naar het Naxi theater. De André van Duin van China vertelt over de geschiedenis van de Naxi muziek.
Alle Chinezen liggen dubbel, wij niet. De muziek is eentonig, het gezang van de vrouwen snerpend en we zijn blij als het afgelopen is. Om half tien stappen we het theater uit, op zoek naar een restaurantje. De tent aan het water heeft Italiaanse gerechten op het menu. Aan het water alleen een Chinese kaart.
We besluiten naast het hotel bij de saxofonist te gaan eten. Om kwart over tien breekt het feest los. Beijing is gekozen als Olympische stad voor de Spelen van 2008. Vuurwerk barst even later los en onze straat is een en al kruitdamp. Om kwart over elf uur zoeken we ons bed op.

12 juli 2001 Lijiang

Om acht uur piept de wekker, maar we liggen nog zo lekker en niets hoeft vandaag. Af met dat ding. We zien wel. Tegen tien uur dan toch maar opgestaan en de was weggebracht. De tas werd op de toonbank leeg gekieperd en geteld. Lekker smakelijk. Kosten 74 ¥. Rond half 11 gaan we op zoek naar Mama Fu voor een ontbijt. Gebakken ei, omelet met groenten, toast en koffie. Het smaakte prima. Toen was het tijd om de stad te verkennen. Slenteren door keiïge straatjes, langs talloze winkeltjes. Het is een museum. Dan klimmen we tussen huisjes door naar boven. Onderweg maken we een kindje blij met een fluitje. De hele familie is vereerd en opa gaat mee op de foto. Eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht over de stad en de omgeving.
We lopen over een mooi bospad naar Wan Gu Lou, het eerste houten gebouw van China. Het is 33 meter hoog en eenmaal boven hebben we een schitterend uitzicht op de omgeving. Via een andere weg gaan we naar beneden en komen op het marktje terecht. Ook daar kunnen we nog een fluitje kwijt. Op een klein gezellig terras (Na Fu) gedronken en mensen gekeken. Je komt ogen tekort. Op straat wordt de was gedaan, de timmermam werkt op het oog en de hele bevolking komt langs. Dan gaan we weer op pad en gaan door een straatje dat van het toeristisch gebied af gaat.
Een klein dik Chineesje schrikt zich te pletter van het fluitje en oma helpt het mondje dicht te houden zodat hij kan fluiten. Het joch trilt van inspanning en weer is de hele familie vereerd met het cadeautje. Even terug naar de kamer, dan gaan we internetten, wat niet meeviel maar het was wel goedkoop: 4 ¥ voor een half uur. Pintje, cola, soepje op bij Mama Fu.
Douchetijd en om half 8 korte bijeenkomst met Kees. Morgen staat er een fietstocht op het programma en ’s avonds het Naxi theater. Samen met Herman en Angelien gaan we eten bij Mama Fu. We bestellen fried noodles met beef en groenten. Als tipan kregen we het op tafel. Wel erg vet.
Dat bleek wel want na het eten begon mijn buik te rommelen en was de rees in aantocht. Helemaal naar het hotel gelopen. Eenmaal terug gingen we op zoek naar een gezellig drinkplekje. Dat viel niet mee. Alles zat vol. Op het marktplein waren de Chinezen aan het dansen rond een vuur.
Phons deed natuurlijk mee. Uiteindelijk hebben we tegenover het hotel tot 12 gezeten. Op de kamer de rugzak ingepakt en de wekker gezet. Om half 1 gaan we slapen.

11 juli 2001 Kunming – Lijiang

Om half zeven worden we telefonisch gewekt. Ik was net in slaap gevallen. Bijna iedereen van de groep heeft slecht geslapen. Het ontbijt is gratis, maar ik pas. Meelbroodjes en een soort miesoep met vlees en groenten + rijst + een hard gekookt ei. José is hier niet kapot van. Ik drink een glas groene thee.
Als we vertrekken wordt nog een bord rijstepap gebracht. Deze wordt niet aangeraakt. Om kwart voor acht gaat alles de bus in (ook de bagage). De bus brengt ons naar het busstation en we stappen in de expressbus die ons via Dali naar Lijiang zal brengen (openbaar vervoer). We hebben plaats 1 t/m 21.
Om half negen vertrekken we voor de lange rit. We rijden voornamelijk langs rijstvelden in terrasvorm. Elf uur plaspauze en om een uur komen we in Dali aan, waar we in een luxe hotel lunchen. Een echte Chinese lunch waar we beiden niet kapot van zijn. Erg pikant. Om half twee vertrekt de expressbus weer.

Het landschap wordt bergachtig en is schitterend. Naast rijst zien we ook maïs- en tabaksvelden. Rond vier uur een plaspauze bij een kitscherige winkel. Niemand koopt iets. Klokslag vijf uur rijden we in de stromende regen het nieuwe stadsdeel van Lijiang binnen. Exact volgens de dienstregeling. Hier kan de NS nog een puntje aan zuigen. We krijgen als aandenken een asbak (voor op de WC). Tien taxi’s brengen ons en de bagage naar het Sanhe hotel in het oude stadsdeel van Lijiang. Geweldig mooi. We installeren ons in kamer 209 en maken een lekker kopje soep. Dan lekker douchen om het reisvuil van onze lichamen te verwijderen.
Dan is het tijd om een eettentje te zoeken en Lijiang te verkennen. Allemaal kleine straatjes die erg ongelijk zijn. Niet erg overzichtelijk We vinden een leuke tent naast ons hotel. We bestellen beef met oestersaus en kip met pinda’s. De beef is heerlijk maar de kip is geplukt en gehakt.
Botten met wat vlees en de eerste happen spugen we op zijn Chinees in het riviertje. Het bier is lauw. Tegenover ons gaat een peuter in een hoekje schijten. Hij trekt zijn broek van zijn kontje en kijkt af en toe of hij iets naar buiten heeft geduwd. Dan roept hij “mama”. Dit woord komt volgens mij in elke taal voor.
Een ander jochie brengt paper en hij veegt zijn billen schoon aan het papier en aan zijn handen. De handjes worden vervolgens aan het truitje schoon gepoetst. Een vrouwtje doet de was voor onze neus in het riviertje. De lucht begint te betrekken. We wandelen een stukje maar dan begint het te regenen.
We vluchten naar het cafeetje naast ons hotel waar een saxofonist speelt. Herman en Angelien zitten hier ook. De regenbui verandert in een tropisch hoosbuis en de straat in een snel stromende rivier. Het Dali Beer is koud en het toilet achter in de tuin. Begeleid door een lieftallig meisje kunnen we met paraplu onze blazen ontspannen.
Het licht valt door een blikseminslag uit en even zitten we in romantisch kaarslicht. Om twaalf uur stappen we in ons bed, een goed bed. De wekker staat op acht uur, in verband met fietsplannen.