Madaba

7 mei 2008 Madaba – Amman – Amsterdam

Tegen half vijf rammelt de wekker. De moskee is ons net voor geweest. Goed geslapen is anders. Beneden drinken we nog vlug een kopje thee en verlaten het Mariam Hotel om vijf uur. Het is nog donker. Op de luchthaven verloopt alles verrassend vlot. En al snel zitten we aan een bakkie koffie. Keurig op tijd gaan we de lucht in. Door wat gewissel met plaatsen, zitten we toch naast elkaar, met een gangpad ertussen.

De verzorging is weer uitstekend. We krijgen een uitgebreid en heerlijk ontbijt. Later nog een drankje. Wel is het voorin weer erg warm.
Precies op tijd, 11. 35 uur, landen we op Schiphol. De bagage laat even op zich wachten en dus hebben we tijd om alvast afscheid van iedereen te nemen en treinkaartjes te regelen.

Later lopen we met de tassen naar buiten waar de temperatuur zalig is. Phons wordt gevraagd voor een interview in verband met de komende staking van het bagagepersoneel op vrijdag. Vanavond kijken we www.laatstenieuws.tv. Nu zitten we in de trein van 12.44 uur naar Den Bosch.

Rond 13.00 zijn we thuis en kunnen we terug kijken op een geweldig ‘snoepreisje’.

6 mei 2008 Aqaba – Madaba

Na een behoorlijke nachtrust zitten we rond half negen aan het ontbijt. Thee, geroosterd brood en eieren. Phons komt maar langzaam op gang. Na het eten de tassen ingepakt en dan gaan we de stad in. De hitte valt er bovenop. Wat is het hier heet. We slenteren langs de winkeltjes. Een heleboel zijn er nog gesloten. Het leven speelt zich hier in de avond af. We vinden een prachtig aardewerk winkeltje.

Eindelijk vinden we hier de schaal van mijn dromen. Pingelen en met de creditcard betalen lukt hier niet. Dus 18 JD contant afgerekend.
In de hitte gaan we eerst terug naar het hotel om de aanwinst weg te brengen en dan lopen we naar de boulevard. Ons koffietentje is nog dicht en daarom leuren we nog maar even langs de troep en bewonderen we het rommelige strand.

Dan toch maar naar de koffie. De stoelen worden net buiten gezet en we mogen alvast komen zitten. Met uitzicht op zee en in de schaduw is het geen straf. We bestellen twee cappuccino en drinken die op ons gemak op. De dinars raken aardig op. Via de winkels, veel groenten, vlees (schapen met de kop er nog aan en vis) gaan we voor de laatste keer terug naar het Crystal Hotel. Phons brengt de grote tassen naar beneden en nu is het nog twee uur wachten in de patio om naar Madaba te gaan.

In de patio zitten we met tien mensen. Iedereen is stil en leest. Wachten duurt altijd lang. De bus is mooi op tijd. Heerlijk wee een grote touringcar. We verlaten het bloedhete Aqaba en gaan via de Desert Highway naar Madaba. Het landschap is droog en verlaten. Hier en daar een minidorpje of een bedoeïenen tenten. Na ruim twee uur rijden stoppen we bij een super toeristische tent.

Hier krijgen we een Sawadee drankje. De winkel die erbij hoort is erg duur. Dan de laatste etappe naar Madaba, waar we om 18.15 uur aankomen. We krijgen kamer 214, met drie eenpersoons bedden en een knoei douche. Tegen half 8 gaan we met z’n allen naar Haret Jdoudna, voor het afscheidsdiner. Hetzelfde restaurant als een week geleden. De laatste dinars worden opgedronken.

Theo houdt namens de groep de afscheidsspeech en overhandigt Anneke een portemonneetje met inhoud. Ook Anneke heeft aan ons gedacht. We krijgen allemaal een stukje Dode zee zeep. Heel attent.

Om half elf zijn we terug bij het hotel waar we samen ons laatste pilsje en wijntje drinken. Dan gaan we maar slapen. Het wordt een korte nacht.

29 april 2008 Madaba – Karak – Dana wildreservaat

Vannacht heb ik goed geslapen. Het was gisteren een vermoeiende dag dus dat helpt voor de nachtrust. Slechts 1 keer wakker geworden van de muezzin en om kwart over 7 van de wekker. José zit dan al bij het zwembad te schrijven met een kopje thee. Om half 8 sjouw ik de bagage naar beneden en drink ik in het zonnetje een paar koppen thee.

Klokslag 8 uur vertrekt de bus, verlaten we Madaba en rijden we via de King's Highway richting Karak.

De route is prachtig en Ibrahim vertelt aan een stuk over de geschiedenis en de bezienswaardigheden onder weg. De eerste fotostop is bij Wadi Mujib, ook wel de Grand Canyon van Jordanië genoemd. We hebben prachtig uitzicht en zien de weg slingeren naar de stuwdam. De kloof is 1200 meter breed en aan de overkant ligt een dorpje. We slingeren naar de stuwdam en hebben een prachtig uitzicht over het meer.

Een paar honderd meter verder stoppen we bij een restaurant. Eerst maken we een korte wandeling naar een uitzichtpunt waarvan we de Dode zee kunnen zien. Het is ongelofelijk dat in deze woestenij plantjes groeien en bloeien. Op het terras is het goed toeven. We drinken twee koppen "american coffee"(= nescafe met suiker en melk). Deze smaakt uitstekend en de sfeer zit er goed in. dan zetten we onze excursie voort richting Karak. Het is ongeveer 35 minuten rijden. We gaan meteen naar Karak's Castle, een kruisvaarders kasteel.

Ibrahim vertelt er weer lustig op los. We bezoeken de gevangenis, waar 3000 gedetineerden werden opgesloten. Wel een beetje krap voor zoveel mensen. José wijst een verdwaalde Fransoos de uitgang en vervolgen onze weg. We klimmen naar boven waar we een mooi uitzicht hebben. Dan dalen we af naar de tunnels en bezoeken we een mooi museum met gevonden voorwerpen en veel historische informatie.

Het is inmiddels 14.00 uur, dus lunchtijd. We strijken neer op een terras en bestellen twee cola, een pizza en een omelet sandwich (8 JD). Het wordt bewolkt en door de hoogt wordt het frisser. Om 14.30 uur vertrekken we voor de laatste etappe naar Dana. Nog anderhalf uur rijden. Onderweg rijdt de chauffeur de bumper er half onderuit en wordt hij sacherijnig. Omdat hij met de grote bus de draai naar Dana niet kan maken, wordt de bagage in een pick-up geladen en wandelen we naar Dana Hotel (Protecting global environment through communication action).
Een primitief onderkomen waar we op het dakterras ontvangen worden met thee. Ik pak een in de bus gekoeld pilsje en dan maken we een wandeling door het dorp van tien inwoners. We bezoeken een piep klein museum en daarna ga ik het reisverslag schrijven. José herschikt de bagage, speelt voor kamermeisje en dan is het tijd om de warmte op te zoeken. We gaan in een grote ruimte zitten met allemaal banken langs de muur en drinken een pilsje en een wijntje. Rond acht uur is het buffet klaar. Het ziet er goed uit en smaakt ook prima.

Als het eten op is gaan we weer naar de grote ruimte. Hier begint een trio te spelen en al snel staat de dansvloer vol. Het is eentonige muziek maar de sfeer zit er goed in. Gewoon een gezellig avond in een speciale omgeving. Om 22.00 uur gaan we onze kamer opzoeken. Buiten is het erg koud maar op de kamer is het behaaglijk. We hebben een prima bed en ik val snel in slaap. Weer een fantastische dag die om is gevlogen.

28 april 2008 Jerash – Madaba

We hebben behoorlijk goed geslapen. Soms even wakker van lawaai op de gang (het is hier erg gehorig) of het bleren van de minaret. We vertrekken pas om 9 uur. Om 5 voor half 8 zit ik al bij het zwembad met een boek. Lezen voor vandaag over Jerash.
Ibrahim is er ook al. Het is heerlijk zitten met een kop thee. kwart over 9 hoor ik Phons en gaan we ontbijten. Pancakes met jam en Phons twee hard gekookte eieren. Later nog vlug tanden poetsen en dan gaan we.

We verlaten Madaba en volgen een prachtige route richting Aman. Ibrahim lult ons weer van de sokken. bij een riviertje hebben we een fotostop en ook bij een tentje waar gedroogd fruit en pinda’s verkocht worden. Dan door Aman. We tuffen door de rijke wijken met dure huizen, private ziekenhuizen en universiteiten. Hier zit veel geld. Kun je ook wel zien aan de vele banken. het is een grote stad. Dan door naar Jerash.

We zien in de verte de opgravingen al liggen. Inmiddels is het bloedheet. Anneke regelt de entree. Zij gaat met twee anderen naar een gladiatoren gevecht. Wij hebben anderhalf uur voor ons zelf. Met een klein groepje slenteren we richting het grote plein met de ontelbare zuilen. We komen hele hordes schoolklassen tegen. Alleen maar meiden. Vandaag is hun dag. Veel foto’s ook met hen als we kletsen.

Bij de tempel van Zeus houden we het voor gezien. Het wordt tijd om te eten. In het restaurant eten we heerlijk van het buffet. bier en cola erbij en het is compleet. Na de lunch gaan we met een deel van de groep op stap met Ibrahim. Hij vertelt uitgebreid en heeft vooral aandacht voor details. We starten bij de South Gate en zien even later een kleine tentoonstelling over de restauratie. dan naar de Oval Plaza.

We zien winkels, de fontein en veel meer mooie dingen. via de North Gate gaan we naar het north Theatre. Klein maar fijn. bij de tempel van Artmis hebben we even pauze. Een van de pilaren is gescheurd. Ze hebben er een lepeltje tussen gestoken. Door tegen de pilaar te duwen wiebelde het ding. Via andere opgravingen, waarvan er een met een prachtige mozaikvloer, gaan we naar het south Theatre.

Daar staaan drie mannen muziek te maken. Dat klinkt geweldig. We klimmen helemaal naar boven. Wat een diepte heeft dat ding. De afdaling was steil. dan houden we eht voor gezien. We hebben het warm en zijn dorstig. Samen naar het restaurand waaar bier en cola sissend naar binnen glijden.

Dan wordt het tijd om terug naar Madaba te gaan. Zon 1,5 uur later zijn we daar. Aan de overkant halen we bier, cola, water en wijn voor in dana.

Lekker douchen en dan te voet naar Haret Jdoudna. We zitten in de patio maar dat is stervens koud. Na veel gesteggel krijgen we een andere tafel met kachels erbij. De tafel wordt bomvol gezet met heerlijke dingen als voorgerecht. het hoofdgerecht was divers vlees. Bier en wijn kost 4,50 JD per glas. We hebben heerlijk gegeten en nageborreld bij het hotel. Tegen 23.00 uur vallen we om van de slaap, dus zoeken we ons bed op.

27 april 2008 Mount Nebo – dode zee – Madaba

We hebben slecht geslapen. Midden in de nacht kwamen een stel aso Nederlanders met veel kabaal het hotel binnen. Het is warm op de kamer en rond vijf uur roept de muezzin op tot het ochtendgebed. Omdat zijn collega bang is dat we het niet gehoord hebben doet hij de oproep dunnetjes over. Als dat nog niet genoeg is begint het flink te donderen. Dan val ik in slaap en als ik lekker lig dan is het tijd om op te staan. Iets over 8 schuiven we aan voor het ontbijt: ranja, koffie, thee, pita broodjes, pannekoekjes met jam en smeerkaas.

Omdat het flink tocht drinken we de thee buiten in het zonnetje bij het zwembad op. Om 9 uur begint de briefing van Anneke. Eerst een kort voorstelrondje en vervolgens vertelt Anneke wat wetenswaardigheden over Jordanië. De groep heeft een hoog onderwijs en ziekenhuis/verpleging gehalte. We stoppen 20 Jordaans Dinar (JD) per persoon in de fooienpot en 30 JD voor de maaltijd van vanavond. De batterij van mijn multi purpose horloge is leeg en dat is balen.
We prepareren de rugzakken voor de middag excursie. Tot 12 uur hebben we tijd om Madaba te verkennen. We wandelen naar de St. George kathedraal. Onderweg kopen we voor 4 JD een nieuwe batterij voor mijn horloge. Het is even wennen aan de Arabische sfeer. We betalen 1 JD p.p. entree voor de St. George kathedraal en genieten van het beroemde mozaïek.

Op de terug weg kopen we voor een paar dinar brood voor de lunch. Bij het zwembad drinken we een kop Nescafé, die nog bij het ontbijt hoort. Om 12 uur vertrekt de bus richting Mount Nebo (profeet berg). Onze gids Ibrahim geeft veel informatie en herhaalt alles drie keer. Na een half uur rijden in onze luxe bus, komen we bij de berg aan van waar Mozes over het beloofde land keek.

We zien een gedenkteken en het graf van Mozes. In een tent is een mooie mozaïekvloer te zien. Ook weer Byzantijns. Dan naar het uitkijkpunt waar we de rivier de Jordaan zien, de natuurlijke grens tussen Palestina en Jordanië. Ibrahim wijst ons waar Jericho en Jeruzalem ligt. Jeruzalem is door de nevel niet te zien. Andere Bijbelse plaatsen passeren de revue.

Dan vervolgen we onze excursie naar de Dode zee. Van +760 meter dalen we naar -400 meter. We komen bij een mooi resort aan. Voor 1 JD p.p. huren we een handdoek. Mijn rugzak gaat in een kluis. Dan zwemmen we in de Dode zee. Als we op onze rug liggen dan voelen we de opwaartse druk. Wat een raar gevoel. De schoolslag is onmogelijk want je zwaait met je benen in de lucht. Dat is dolle pret. Dan laten we ons insmeren met modder (2 JD p.p.). In een paar minuten zien we er uit als twee mislukte zwarte Pieten. We ruiken de zwavel lucht en in de hete zon laten we de modder drogen. Als de modder hard wordt geeft dat een raar gevoel. We hebben dolle pret en spoelen ons af in de Dode zee. De laatste modder wordt onder de douche verwijderd.

Dan zoeken we bij het zwembad een plekje in de schaduw en drinken cola en roken een peuk. Het is heerlijk relaxed. De rustanden in de 2e klasse E zijn gunstig. Wordt Sc ’t Zand periodekampioen? Door de behandeling hebben we allebei een baby huidje. José koop voor 4 JD twee stukken doode zee zeep (dead sea mud soap en dead see peeling soap).

De batterij van mijn horloge is weer leeg. De arabier heeft tijdens het inzetten waarschijnlijk teveel met de handen aan de batterij gezeten. We genieten van de zon en het mooie uitzicht. Aan de overkant van de Dode zien we twee torens van Jeruzalem. De groep besluit unaniem om de zonsondergang over te slaan, zodat we in het hotel tijd hebben om te douchen. Rond 5 uur rijden we terug naar het Mariam hotel waar we om 6 uur aankomen. Snel een douche genomen want om 18.25 uur vertrekt de bus naar Dana restaurant.

Hier staat een heerlijk buffet klaar. Eerst een voorgerecht met veel groenten en hummus. Het hoofdgerecht is typisch Jordaans. Soort plat brood met rundvlees, kip en gebakken ui. De witte wijn van José is niet te zuipen maar mijn bier (Philadelphia) smaakt goed.

Om 21.00 uur rijden we terug naar het hotel waar we buiten met Gerbrand en Henriette nog een afzakkertje nemen. Het is flink afgekoeld dus de fleece trui komt goed van pas. Uiteindelijk gaan we toch maar binnen zitten. Om 23.00 uur gaan we naar boven en vallen we voldaan in slaap. De eerste dag in Jordanië was geweldig.