Tag: Tokio

Onze vakantie zit er op en vandaag staat in het teken van de terugreis. We staan om half 7 op, drinken vlug een jus en een thee, stoppen de laatste spullen in de reistassen en gaan naar de lobby van het hotel. Om half 8 is het hier verzamelen en brengen we de tassen naar de shuttlebus van het hotel. Deze vertrekt stipt om tien over half 8 en brengt ons in vijf minuten naar het station. Luc koopt kaartjes (¥1000) en we wandelen naar het perron.

We zijn op tijd want de trein vertrekt om 6 minuten over 8. Het is een stoptrein en we stoppen vaak. We kunnen de bagage makkelijk kwijt. Japan Rail heeft dit veel beter voor elkaar dan onze NS. Na 1 uur en twintig minuten treinen arriveren we bij Narita airport.
Bij de incheckbalie staat een hele rij, maar we zijn opvallend snel aan de beurt. Een lieftallige Japanse helpt ons bij het verkrijgen van de boarding pass. Maar de ‘self check in’ werkt niet.

We sluiten aan in een korte rij en gelukkig zijn er nog plaatsen naast elkaar, met één aan het gangpad, beschikbaar.
In een koffieshop drinken we een cappuccino en  een café latte (José is bekeerd) en eten we allebei een croissantje. Dan gaan we naar het rokershol waar we allebei een sigaartje roken. Dan naar het observatorium punt waar we een mooi uitzicht over het vliegveld hebben.

Op de weg naar gate 98 maken we onze laatste yennen op: een poespoppetje en een boekenlegger is de buit. Het is inmiddels kwart voor 11 en het boarden start over tien minuten. Het is druk bij de security check en José krijgt de zenuwen. Na een kwartier wordt onze handbagage gecheckt en kunnen we naar douane. Gelukkig hebben we hier maar twee personen voor ons. Dan naar het treintje dat ons naar de gate moet brengen.

Het treintje rijdt voor onze neus weg en we moeten twee minuten wachten. Dan is het nog een eind lopen naar gate 98. Als we hier aankomen horen we de laatste oproep voor de passagiers van JL411 naar Amsterdam. We kunnen zo doorlopen en de kist zit al vol. José heeft het heet en zit met  een stuk papier te wapperen. Een aardige stewardess zegt dat het snel koeler wordt en na de uitleg dat we hebben moeten haasten, krijgen we een bekertje water.
Precies om vijf voor half twaalf verlaat het toestel de gate. De Japanners zijn erg punctueel. Op de taxibaan moeten we twintig minuten wachten, maar dan razen we over de startbaan. Het is redelijk bewolkt dus al snel zien we alleen maar wolken. Het taxiën en opstijgen hebben we weer via de webcam kunnen volgen.

Hopelijk straks, over 11 uur dus, in Amsterdam ook.
Mijn doel is om mijn leesboek uit te krijgen maar dat moet lukken, nog 200 bladzijden. De verzorging bij Japan Airlines is super. Als we op hoogte zijn krijgen we de warme maaltijd voorgeschoteld. We kiezen allebei voor de westerse variant: gehakballen met rijst. Smaakt prima. Ik neem bier en José witte wijn. De drank is nog niet op en de volgende ronde wordt al aangeboden.

Uiteraard slaan we deze niet af.
We lezen en puzzelen wat en doen dan een tukkie. De verlichting gaat uit en ik lees, onder het genot van een  Asahi Wild Fire uit. Dan krijgen we droog broodje. Deze zijn voor José. Nou, ze smaken best hoor, al had er wel wat boter bij gekund. Het is nu nog zo’n 4 uren vliegen. Deze vliegen ook voorbij. We krijgen nog een maaltijd en de landing kunnen we via de webcam volgen.

Omdat het helder weer is boven Nederland wordt de camera al een half uur voor we landen aangezet. Rond 4 uur landen we en een kwartier later zijn we bij de gate aangekomen. De paspoortcontrole verloopt snel. Deze is verplaatst naar dezelfde verdieping als de gates. We lopen naar belt 17 om onze reistassen op te halen. Hier moeten we lang wachten maar uiteindelijk hebben we onze spullen compleet. We nemen afscheid van de groep, kopen een treinkaartje, roken buiten een peuk en nemen de trein van 17.15 uur. In Den Bosch stappen we weer over en we zijn om 18.52 op Station Reeshof. Nog een kwartier lopen en dan zijn we weer bij ons stulpje. We zijn blij dat we weer thuis zijn en kunnen terug kijken op drie fantastische weken in het ‘rijke’  Azië.

Japan is niet te vergelijken met de andere landen die we in dit werelddeel bezocht hebben. De Japanse samenleving is een juweeltje: geen graffiti en troep op straat. Normen, waarden en respect voel je hier elke dag. We zullen de vakantie blijven herinneren als de openingszin van de Camera Obscura van Hildebrand: “hoe warm het was en hoe ver”.

Om half 9 worden we door onze wekker gewekt. We hebben allebei goed geslapen. We starten weer rustig op. Onze benen zijn nog moe maar ze zullen vandaag weer in de weer moeten.
Na een zjuutje en een theetje wandelen we eerst naar het Ueno Park. We maken foto’s van de vijver met de prachtige lotusbloemen en we bezoeken de Toshogu schrijn.

We drinken een heerlijke kop koffie en wandelen dan naar metrostation Okachimachi (G15). We rijden met de Ginza lijn naar station Ginza (G09).
We zien de Ginza Yonchome intersection. José denkt dat dit het kruispunt is dat ze graag wil zien, maar dit blijkt later niet zo te zijn. We lopen de route uit de ‘handy guide’ en komen bij de Sony Building. Buiten staat een prachtig aquarium. We genieten en als we naar binnen gaan wordt het helemaal super.

Eerst nog meer aquaria en dan krijgen we de nieuwste 3D technologie te zien.  Met een super degelijk brilletje kijken we naar tv’s van 55 en 60 centimeter en zien een film over de mangrove en de onderwaterwereld. Dit is werkelijk geweldig. De route loopt tot de vierde verdieping en alle nieuwste snufjes van Sony krijgen we te zien. Van laptops, walkmans, fototoestellen tot camera’s. We zien ons zelf ook in 3D.

Verbluffend vind ik de 240 hertz technology van de tv.
Bij bewegende beelden is het verschil met een 60 hertz tv enorm. Ook de demonstratie van de steady shot is fabelachtig. Voor mij is dit een geweldige ervaring. ( Phons voelt zich als een kind in een snoepwinkel ) Dan gaan we bij de Subway een BLT broodje met een cola nuttigen en lopen dan terug naar de Sony Building.

In de folder hebben we gezien dat op de 8e verdieping nog een 3D film getoond wordt. Deze willen we niet missen en het loont de moeite. De haaien en roggen zwemmen  over ons heen en we zitten tussen de visjes. Ik vraag me alleen af hoe lang je met zo’n brilletje tv kunt kijken zonder hoofdpijn te krijgen. Naast het filmscherm stond een waarschuwing.
Dan pakken we de metro en rijden naar station Shibuya (G1).

Hier komen we bij het beroemde kruispunt met de diagonale zebrapaden. De reclames op de wolkenkrabbers, de mensenmassa en de flamboyante jeugd maken indruk. We kunnen er geen genoeg van krijgen. Eerst bezoeken we het Shibuya 109 gebouw. Dit is een winkelcentrum dat erg populair is bij de Japanse jeugd.
De verkopers zien er opvallend, raar uit. Sommigen zijn net zieke koeien.  We wandelen nog door Shibuya Center Town en genieten van het ‘streetlife’ en de winkeltjes.
Op de terugweg naar het metrostation vermaken we ons nogmaals bij het kruispunt. We gaan naar de eerste verdieping van Starbucks om foto’s en een filmpje te maken.
Dan nemen we de metro naar Akihabara (G14).

We lopen naar Electric City en zien winkels waar elektronica verkocht wordt. Bij bijna elke winkel staat een ‘bugs bunny’ de potentiele klanten naar binnen te lokken.
We wandelen de route uit de ‘handy guide’ maar missen een afslag. We komen nog wel een zaakje tegen met tweedehands manga’s. komt goed uit, want die willen we er een voor thuis. Voor 105 yen hebben we een boek gevonden, leuk ook al kunnen we het niet lezen.

Plaatjes kijken kan altijd. We lopen een hele poos verder. Dit is niks dus we nemen de metro naar Asakusa. We hebben zin om op een terrasje te zitten. Als we door het straatje wandelen dan staat onze ‘vriendin’ al te zwaaien. Ze herkent ons nog van eergisteren. We drinken een biertje en een cola en nemen dan de metro naar Ueno Okachimachi (E9). We willen ons laatste avondmaal op z’n Japans afsluiten en besluiten naar de sushi bar te gaan.

De rauwe vis smaakt weer voortreffelijk en de sfeer is top.
Dan gaan we naar onze hotelkamer waar we om kwart na acht aankomen. We nemen een verfrissende douche en gaan dan in de bar nog een biertje drinken. Kees, Annelies, Margriet en Luc zitten daar al aan een lekkere pint. We kletsen gezellig en delen de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Tegen 11 uur gaan we naar boven.

Het reisverslag moet nog gemaakt worden en de tassen moeten ook nog worden ingepakt. Morgenvroeg om half 8 vertrekken we met de shuttle bus naar het station. Het Japan avontuur is bijna voorbij, morgen wacht een flinke reisdag. Nu maar snel naar bed. We gaan maar dromen van ‘het lief klein konijntje met een vliegje op zijn neus’. Zouden ze dat liedje in Japan ook kennen? Misschien gaat het hier over een ander beestje. Een mug, een karper, een cicade, wie weet.

Omdat we niet meegaan naar de vismarkt (vertrek om 6 uur), kunnen we uitslapen. De wekker maakt ons om half 9 wakker. We drinken een sapje en thee en bereiden de dag voor. José wil naar de Sumo worstelaars. We pakken daarom de metro naar station Ryogoku. Hier komen we Luc tegen. Het worstelspektakel is al over. Hij is binnen geweest en de vleesklompen lagen te slapen. Morgenvroeg om 8 uur start de training en gaat hij hier weer naar toe.

We lopen het station uit en dwalen rond. We kunnen niet vinden wat we zoeken. Bij Veloce drinken we koffie en eten we een sandwich met ham. Heerlijk. Dan nemen we de metro naar station Daimon (E12 naar E20). We lopen richting water en naar de haven waar de waterbussen vertrekken. We kopen twee retourtjes naar Odaiba (¥1440).
De boot vertrekt om 1 uur en op een bankje drinken we cola.

Ook maken we foto’s van de rainbow bridge en van de wolkenkrabbers.
De boot vertrekt precies op tijd en na 20 minuten varen stappen we uit Palette Town. Hier lopen we eerst de expositie van Toyota in. Allerlei modellen staan hier tentoongesteld, van huidige auto’s, maar ook futuristische wagens. En er zijn allerlei activiteiten te doen. Dan lopen we richting baai en verkennen we een winkelcentrum.

Onderweg eten we allebei een hotdog. José neemt een cola en ik een biertje. We roken op ons gemak een sigaar en vervolgen dan onze weg naar het water. Hier is een mooi strand aangelegd. We maken een korte strandwandeling en zien hoe de Japanners genieten. Het water is echt warm.
Na een half uurtje wandelen lopen we naar een terras. Hier drinken we allebei een pilsje. We zitten onder een parasol.

Het is 37 graden Celsius in de schaduw. We genieten van het uitzicht op de rainbow bridge en het strand.
José gaat bij de ‘hello kitty shop’ stikkervellen voor haar klas vragen. Ze vraagt er 26 en ze krijgt van de vriendelijke Jap een pak van 100 stuks. Ze is dolgelukkig. Het was er vandaag waarschijnlijk een speciale dag. In het water lagen reusachtige poppen. Van tijd tot tijd was er een soort fonteinenshow en iedereen liep met ballonnen.

Het thema was: Green Tokio Hello Kitty & Friends.
We nemen de boot van 16.25 uur voor de terugtocht. Via Big Sight varen we terug. Nu hebben we ook de architectuur van het Open Exibition Space gebouw kunnen zien.
Iets over vijf uur staan we weer aan wal. We wandelen de route uit de folder van het informatie centrum richting Tokyo Tower. Dit is ruim een half uur wandelen. Onderweg bezoeken we de Zojo-ji tempel.

Het is een raar gezicht de kopie van de Eifel toren naast de boeddhistische tempel.
We kopen twee tickets voor het Main Observatorium (¥1640). Een lift brengt ons op 150 meter. Hier hebben we een prachtig uitzicht op Tokyo. We besluiten om te wachten tot het donker wordt en drinken thee en bier.
Het is mooi om te zien hoe de duisternis over Tokyo valt. Inmiddels is er een bandje gaan spelen.

Dit is alleen op woensdag en donderdag dus we hebben geluk want het klinkt goed.
Tokyo by night is prachtig en we maken mooie foto’s. Jammer van sommige reclameborden die te veel licht uitzenden.
Om kwart voor 8 gaan we naar beneden. We worden met de lift naar de 4e verdieping gebracht en gaan met de trap naar benden. We komen langs restaurantjes en souvenirwinkeltjes.

Als we buiten komen maken we nog foto’s van de verlichte toren en wandelen dan richting metro station Daimon. Onderweg nemen we bij de Subway allebei een Bacon Lettuce Tomato sandwich met cola. Smaakt heerlijk. We hebben vandaag een brooddag en dat bevalt mij goed. Via de Tozai lijn stappen we over op de Chiyoda lijn en we zijn om negen uur terug bij het hotel. Onderweg hebben we bij de supermarkt nog een blikje bier en een flesje jus d’orange gekocht.
Het is tijd voor een welverdiende douche. Wat hebben we vandaag weer gezweten ( en gelopen ).
We kijken met voldoening terug op deze mooie dag.

Om 9 uur is het verzamelen in de lobby van het hotel. Luc neemt ons op sleeptouw om ons wegwijs met het metrostelsel van Tokyo te maken. We kopen allebei een dagkaart voor ¥1000. We vertrekken station Nexu (C14  van Chiyoda Line) ) en stappen over op Shin Ochanomizu (C12). Hier nemen we de Shinjuku Line. Bij het verlaten van station C12 slikt het apparaat mijn kaartje in.
Snel komt een Japanner van de metrodienst mij helpen. Het apparaat wordt opengeklapt en na wat speurwerk wordt mijn kaartje gevonden. Het is geblokkeerd door een kaartje van een voorganger dat omgevouwen was. Ik krijg een nieuwe dagkaart en we lopen naar Station S07. Het is flink wandelen onder de grond van Tokyo. Nu moeten we op het eindpunt uitstappen: S01 Shinjuku.

Met wat zoekwerk vinden we de juiste weg naar het Tokyo Metropolitan Govenement Building (TMGB). Als we bovengronds komen zien we de prachtige wolkenkrabbers. De gebouwen hebben een prachtige architectuur. In het TMGB is ook de toeristen informatie. Wij voorzien onszelf van de benodigde folders (Tokyo Area Guides) en nemen de lift naar de 45e verdieping. Hier is een grote souvenirwinkel en een restaurant.

Het uitzicht is prachtig en op bordjes staat aangegeven wat er allemaal te zien is. Het is heiig dus de bergen zijn helaas niet zichtbaar.
We besluiten om de wandelroute van de Tokyo Area Guide van Shinjuko te lopen. Het is best zoeken maar uiteindelijk zijn we op de goede weg. Vlak bij het station zien we Pronto, een koffietent. Ik neem een American (medium) en José twee Café Latte (large).

Het is een kleine maar gezellige tent waar we tussen de Japanners zitten die van hun pauze genieten. We vervolgen onze weg maar het kaartje is niet duidelijk. We zitten helemaal verkeerd en na een paar keer vragen lopen we via een warenhuis naar de andere kant van het spoor. We vinden hier niks aan en besluiten om de metro bij Shinjuku Sanchome. Eerst met de Shinjuku Line van S02 naar S09: Bakuro Yokoyam.

Hier stappen we over op de Asakuse lijn en rijden van A15 naar A18: Asakusa.
Als we bovengronds komen lopen we eerst naar de brug om een foto van een foto van mijn favoriete Japanse Brouwerij te maken. Het Asahi gebouw is prachtig.
We doen een eerste verkenning van Asakusa en hebben dorst. Het is bloedheet en we vinden een Italiaans restaurant. We bestellen allebei een halve liter bier.

Omdat de menukaart er goed uitziet en we best trek hebben, het is al half drie, bestellen we een spaghetti en een hamburger steak. Het smaakt  voortreffelijk. Ik bestel nog een biertje en we voelen de energie weer in onze lijven stromen.
Dan lopen we de wandeling van ‘Welcome to Tokyo Asakusa’. We lopen door een prachtig klein straatje met restaurants en souvenirwinkeltjes en zien dan de Senso-ji tempel.

Deze tempel wordt jaarlijks door 30 miljoen bezoekers met een bezoek vereerd. Wij begrijpen waarom deze tempel, die in het midden van de 7e eeuw gebouwd is, zo vaak bezocht wordt. Het is een van de mooiste tempels die we deze reis gezien hebben en waarin Boddhavista Kannon vereerd wordt.
We kijken onze ogen uit naar de Pagode met vijf verdiepingen en andere heiligdommen.

Op de achtergrond zien we de wolkenkrabbers. Een mooi contrast: oud en nieuw Japan.
Jose trekt voor ¥100 nog een gelukstokje. Samen zoeken we welk laadje bij het symbool hoort en José heeft een hele mooie boodschap getrokken. Een mooie herinnering aan deze prachtige tempel.
Dan vervolgen we onze route via een kleine kermis naar een mooi steegje. Hier staat een Japanse de voorbijgangers naar binnen te roepen.

Ze hebben een terras dus voor mij hoeft ze niet veel moeite te doen. We bestellen een bier en een cola en krijgen een bevroren doekje. Dit is heerlijk en omdat het vriendelijke meisje ziet dat we afzien krijgen we ook een wapperke. We genieten van het straatbeeld en zien een sumo worstelaar en andere bijzonder Japanners voorbijkomen. Dit is echt leuk. We lopen het laatste stuk van de route en besluiten om met de metro richting hotel te gaan.

Onze voeten beginnen zeer te doen. Via A18 naar A15 waar we overstappen op S09 gaan we naar S07 waar we overstappen op C12  gaan we naar C14 Nezu. Onder de grond hebben we weer de nodige kilometers afgelegd. We slaan bij de bakker en de supermarkt proviand in en lopen naar ons hotel. Lekker douchen en uitpuffen. Aan de bar drinken we met Kees, Annelies en Margriet nog een pilsje. Later schuift Luc aan.

Hij heeft weer lekker ‘geonst’. Rond half twaalf zijn we terug op de kamer. Het is tijd om onze vermoeide lichamen rust te geven. Het was een mooie, bloedhete en enerverende dag.