New Delhi

7 augustus 2005 New Delhi – Amsterdam

Midden in de nacht verlaten we het hotel en gaan met de bus naar Ghandi Airport. We hebben geluk. We krijgen een plaatsje naast elkaar en de afhandeling gaat lekker vlot. Zo ook bij de douane. Met z’n vieren, Kees en Irma zijn erbij, zijn we snel overal doorheen en gaan we op zoek naar een bar om de laatste Roepies op te maken. Bier voor de mannen en cola voor Irma en mij. De prijs was niet bepaald Indiaas, 370 roepies of 7 Euro voor 2 drankjes. Na zo’n drie kwartier gaan we gate 10 opzoeken. Dan blijkt dat nog niet iedereen door de douane is. Wat waren wij bofkonten. Om 10 voor half 3 gaan we de lucht in voor een vlucht van 7 uur en 15 minuten. Eenmaal op hoogte gooit Vincent, die voor me zit, zijn stoel helemaal naar achteren en ik kan geen kant meer op. Er was geen discussie mogelijk. Jammer. Alleen tijdens het eten kon de stoel God zij dank wat rechter. Met stijve knieën, omdat ik me totaal niet kon bewegen, arriveerden we Wenen. We maken een stevige wandeling naar gate B59, voor de laatste etappe. Het is heerlijk om even te kunnen bewegen. Om 7.40 uur verlaat het vliegtuig Wenen en zet koers naar Amsterdam. Keurig op tijd komen we daar aan. Geen rompslomp met controles en dus op naar de bagage. Dan wordt het tijd om afscheid te nemen van de reisgenoten. Iedereen waaiert weer uit over Nederland. Wij drinken eerst nog een cappuccino en eten een bruin broodje met kaas. Om kwart voor tien nemen we de trein naar Dordrecht. We zitten heerlijk relaxed. We stappen over en gaan het laatste stukje naar Tilburg. Met de stadsbus hebben we ook geluk. Vijf over één stappen we ons huis binnen. We zijn weer veilig thuis en kunnen terugkijken op een fantastische reis. Want alles bij elkaar is het teveel om op te noemen. De rijke bouwwerken, het harde leven van de mensen in India, het groene Nepal.

Als we in de toekomst een moeilijk moment kennen, is er maar een goede raad. Denk aan het leven en overleven in India !!!!

6 augustus 2005 Kathmandu – New Delhi

We hebben lekker uitgeslapen tot een uur of negen. We hebben goed gemaft, alleen die zoemende mug was knap vervelend. Rond 10 uur sjokken we richting een ontbijttent. Op een terras bestellen we thee en voor mij gebakken ei met toast. Langzaam begint het te druppelen. We gaan maar vast binnen zitten. Dat was niet verkeerd, want het ging doorregen en buiten zitten was niet meer bekwaam. Na het ontbijt gaan we in de stromende regen terug naar het hotel. Kathmandu biedt een troosteloze indruk. De riksjarijders zitten onder het plastic en de winkeliers hebben hun handel binnengehaald. Sommigen hebben zelfs hun zaakje gesloten. Onderweg kopen we nog snel een DVD van Pink Floyd voor 250 en een zwart shirt met een OM-teken voor 200. er zit nu niks anders op dan in het hotel te wachten tot we vertrekken. We hangen op de kamer, pakken de laatste dingen in en maken een aantal personeelsleden blij met pakken Sultana, die toch over zijn. Om 1 uur gaan we naar beneden. Het is weer gaan gieten, maar gelukkig stopt de bus voor de deur en kunnen we via het kantoor instappen.
Voor hetzelfde geld hadden we weer naar het plein moeten lopen, omdat de bus normaal gesproken niet door het straatje past. In een rit van zo’n 20 minuten brengt de bus ons naar het vliegveld. De regen komt er nog steeds met bakken uit. Aan een loket betalen we eerst 1356 NR luchthavenbelasting p.p. en gaan dan de bagage wegbrengen. De twee tassen wegen samen 35,4 kilo. Net iets teveel, maar er wordt niets van gezegd. Van niemand trouwens.
Hebben ze onze handbagage niet gewogen. Je moet toch wat, als er maar 15 kilo in je grote tas mag zitten. De plaatsen 4A en 4B zijn voor ons. Tijdens het inchecken wordt meteen verteld, dat we 1½ uur vertraging hebben. Niks aan te doen. We vullen uitreispapieren in en onze paspoorten worden gecontroleerd en gestempeld. We wachten rustig met een colaatje van ons laatste Nepalese geld. We hebben nog 70 NR over. Puzzelen, kletsen, lezen, hangen.

Om 4 uur nemen we nog een kopje thee, met dank aan Kees, die nog 10 roepies voor ons had. Nu zijn we helemaal Nepalees blut. Als alles nu volgens schema gaat verlopen, gaan we met Cosmic Air, vlucht F5-603 om half zes naar Delhi. Voor de variatie gaan we weer door een controle. Mannen en vrouwen apart. Ook de inhoud van de handbagage wordt grondig gecontroleerd. Een stuk chagrijn pakt ons Ganeshabeeld half uit en wil een aankoopbewijs zien. “Yes sir, wood. Just a souvenir from your country.” Hij blijft bezig, maar geeft het tenslotte op. Ik had het Spaans benauwd. Het was echt even paniek en zweten. Stel je voor.

Om 17,45 uur gaan we de lucht in, richting Delhi. Alles verloopt nu vlot. Weer in India aangekomen, hebben we onze bagage heel snel. Buiten is het al bijna donker. We stappen snel in de bus, die al stond te wachten. We gaan weer naar Hotel Good Life. Daar krijgen we voor een paar uur kamer 309. De kamer is een paleis, in vergelijking met de cel aan het begin van de vakantie. Eerst gaan we op het dakterras wat drinken en eten en daarna douchen. De grote bagage wordt uitgebreid met een deel van de handbagage. We mogen nu 20 kilo de man, dus hoeven we zo niet zoveel meer mee te sjouwen.
Het is niet te geloven. De vakantie zit er op en we gaan naar huis. Afscheid van Nepal hadden we al genomen, maar nu is India aan de beurt. Om 1 uur verlaten we Good Life en gaan we terug naar de luchthaven Gandhi Airport voor de volgende etappe.

17 juli 2005 New Delhi – Jaipur

Om half 4 staan we naast ons bed. We kleden ons aan, stoppen de laatste spullen in de rugzak en om 10 voor 4 zet ik de bagage in de hal. Omdat om 5 over 4 een aantal mensen nog koffie en thee gaan drinken en Jopi en Frans zich verslapen hebben is het 4.20 uur dat de bus naar het station vertrekt. Delhi ontwaakt en we zien de vele daklozen langs de straat en in de parken slapen. Grote aantallen riksjarijders slapen nog in hun voertuig. Wat een bestaan: dag en nacht op je fiets of motorriksja doorbrengen. Als ik een baaldag heb, denk ik voortaan aan deze stakkers.

Het is 10 voor 5 als we op het station aankomen. We zeulen de bagage naar een treinloos perron. Effen wachten, maar de trein is al weg. De vertrektijd is per 10 juli veranderd, en dat wist niemand. Er zit niks anders op, terwijl de ezels stenen sjouwen, om naar de bus terug te gaan. Wel toevallig dat die al gekeerd is en nog staat te wachten. Hoe zit dat? 1000 maal excuses en we gaan met de bus naar Jaipur. Weer door de stad, eerst naar de busbaas. Daar moeten we even zijn om de papieren voor de provinciegrens in orde te maken. Even plassen, benen strekken en dan moeten we er tegen aan. In de bus is het door de airco steenkoud. Uit dus dat ding.
De chauffeur en bijrijder snappen dat niet. Tot over achten bussen we door een mooi groen landschap. Dan leggen we aan voor ontbijt. Thee voor Phons en koffie en plain omelet voor mij. Brood zat er niet bij. Dan maar zo, smaakt ook. De thee is inktzwart en de koffie loeisterk, maar beiden heerlijk. Rond 9 uur rekenen we af (110 INR) en vervolgen we onze busreis naar Jaipur. Met muziek op de oren kachelen we naar de roze stad. De ogen worden zwaar, en ondanks de muziek dutten we in. Stilstaand bij de provinciegrens worden we wakker. Vakantie is een zwaar leven.

Tegen half één naderen we de stad en spotten we volop olifanten op de weg en een aantal badend in de rivier. Eenmaal in de stad is het een drukte van jewelste. Alles krioelt door elkaar en langs de weg wordt werkelijk van alles verkocht: groente, fruit, vis, vlees, huishoudelijke artikelen. De hele winkel van Sinkel gaat aan ons voorbij. Eindelijk zijn we bij het hotel. Hotel Bissau Palace ziet er geweldig uit. Alles in koloniale stijl: de gebouwen, de lobby, de bibliotheek. Net een oud sprookje. We krijgen kamer 11. niet heel erg groot, maar een knusse beauty. Een smal, kort hemelbed, een zitje en een grote badkamer, inclusief overal muur- en plafondschilderingen. Hier houden we het wel 3 nachten uit. Met Daniëlle spreken we om half 2 af om met z’n drieën de stad in te gaan.

We lopen naar Chandpole Gate op weg naar het City Palace. Jaipur is net als Delhi rommelig, maar wel rustiger. Bij Chandpole Gate check ik of we op de Chandpole bazaar zitten. De straatnaambordjes zijn in het Hindi, dus daar hebben we niks aan. Een vriendelijke Indiër merkt snel dat we uit Nederland komen en spreekt zelf een beetje Nederlands. Een familielid van hem is getrouwd met een Nederlander, vandaar. We zitten goed en we lopen een eind over de bazaar. We slaan linksaf en dwalen door smalle steegjes.
Een prachtige ervaring. Het gewone Indiase leven trekt aan ons voorbij. Uiteindelijk worden we weer naar Chandpole bazaar verwezen. We lopen dan nog een stuk, maar nemen voor het gemak een motorriksja voor 20 INR. Bij aankomst stapt Phons midden in een heerlijke verse koeienvlaai. Voor 180 roepies p.p. mogen we CitY Palace in. Eerst gaan we naar een textielmuseum.

De kleding van de maharadja’s hangt in de vitrines. Heel indrukwekkend. Dan gaan we naar een shop. José koopt een klein typisch Rajastan kleedje voor de plé-tentoonstelling. Daniëlle wil een groter kleed kopen. De hele winkel wordt op z’n kop gezet. Er wordt geen overeenstemming over de prijs bereikt, dus vertrekken we. Het is gaan regenen en we besluiten om in het Palace Café wat te eten en te drinken.José een vegaburger en ik een plain omelet met toast. Omdat het bier lauw is drinken we cola. Voor 200 roepies is de maag weer gevuld. Het is gaan plenzen en we gaan weg bij het Palace.
In de stromende regen maken we nog een paar foto’s. dan terug naar de bazaar richting hotel. Een groot stuk lopen we overdekt. José en Daniëlle kopen ieder voor 10 roepies oogzwart. Het is net schoensmeer. Als we bij het einde van de overkapping komen, zit er niks anders op dan door 30 cm. water te baggeren.
We springen in een bromriksja die ons voor 40 roepies naar het hotel brengt. We zijn nat tot op de huid. Snel trekken we de natte zooi uit en nemen een warme douche, om verkoudheid te voorkomen. José haalt bij de bar een cola en een pilsje. Bij mij gaat het licht uit en van kwart over 6 tot kwart voor 7 neem ik een hazenslaapje.
Om 7 uur is iedereen present voor het Indiaas buffet in het hotel. Vanwege de regen wordt van het dakterras uitgeweken naar de eetzaal in het hotel. We krijgen een soort aspergesoep vooraf, als hoofdgerecht lamscurry en 4 vegetarische gerechten en banaan en papaya als toetje. Ook was er koffie en thee na. Voor 910 INR inclusief 2 bier zijn we spekkoper. Het was heerlijk. Tot slot van de avond krijgen we een voorstelling in de lobby. Zang en dans, een ontzettend lawaai, en een vuurvreter traden een half uur voor ons op. Dan is het bedtijd. Eindelijk een “normale”nacht. Om half elf gaat het licht uit.

16 juli 2005 New Delhi

Na wel een heel erg kort nachtje liep om kwart over 7 de wekker af. Eerst snel douchen. Echt snel, want het water was ijskoud. Om 8 uur ontbijt voor mij en thee voor Phons, lekker op het dakterras. Het is nu al warm. Dan komt het pin-experiment. Bij Astrid lukt het niet, bij de rest wel. We pinnen 15.000 Roepies. Dan is het eindelijk tijd om Delhi te verkennen. Voor 250 INR (1 Euro is ongeveer 50 INR) per tuktuk worden we de hele ochtend rondgereden van de ene bezienswaardigheid naar de andere. We scheuren door de straten, met wat het af en toe lijkt met gevaar voor eigen leven.
Als derde gingen we naar Red Fort ( Lal Qila ). Het was een heel gedoe om er binnen te komen. Eerst kaartjes, dan weer terug voor de tassen die niet mee mochten en tenslotte gefouilleerd worden voor je echt binnen mocht. Langs winkeltjes lopen we naar achteren waar de gebouwen staan. Het ziet er allemaal vervallen uit. Maar het is er groot en druk. We drinken er nog snel een colaatje.
Als we het Red Fort verlaten gaan we met een gehandicapte knul, via de bazaar en allerlei achterafstraatjes naar een eettent.
Het is loeiheet, erg druk en lawaaierig.Er valt heel wat te zien onderweg en we letten goed op onze spullen, omdat we worden bestormd door schooiende kinderen.
We belanden bij Karim, waar we cola en kebab bestellen. Het smaakt heerlijk, samen met de “nham”, een luchtig plat brood. Voor 250 INR hebben we gegeten en gedronken. Na de lunch gaan we te voet naar de Vrijdagsmoskee ( Jama Masjid). Phons ritst de pijpen aan de broek, maar mijn broek tot over de knieën vinden ze te kort. Vandaar een grote warme lap om mijn middel.
Het is bloedheet en het loopt niet lekker met de blote voeten over de gloeiende tegels. Na een half uur hebben we het wel gezien en ook gehad. Met de bromtaxi gaan we terug naar het hotel. Het wordt een warme, heftige rit met een chauffeur die de weg niet weet. Maar we komen er voor 100 INR. We verlangen allebei naar een frisse douche en schone kleren. De douche was inderdaad fris, weer koud water. Maar een mens knapt ervan op. De hotelbaas komt nog even aan de deur afrekenen voor alles wat we in het hotel gebruikt hebben.
We betalen 430 INR. De middag besluiten we op het dakterras, waar Willie, Herman en Marije aanschuiven. Om half 7 is het nog dik 31 graden. Straks, om 7 uur gaan we met zijn allen ergens eten. Als we verzameld zijn begint de jacht op de taxi. Hier te duur, daar te weinig auto’s. uiteindelijk vertrekken we met 3 auto’s, waarvan er een stampvol is, naar Parikrama. Met de lift gaan we naar de 24^ste verdieping, voor het langzaam draaiend panorama restaurant. Omdat we het de hele dag bloedheet hebben gehad, valt de enorme airco kou zwaar tegen. Het duurde allemaal wel erg lang voor de bestellingen rond waren, maar het bier en de mixed fried noodles waren heerlijk.

Geen Indiaas voor ons vanavond. Het afrekenen werd een crime. Je consumpties optellen en daarbij 12½% tax en 10% fooi. We komen uit op 900 INR. Als al het geld verzameld is, komt Astrid 1000 roepies tekort. Vreemde zaak. Iemand, en dat moeten er meer geweest zijn, heeft zich vergist in een briefje van 500 dat erg lijkt op een van 100, of oneerlijk gespeeld. Nou, wij hebben daar onze gedachten over. Al met al werd het toch weer laat. De taxi’s, die de hele avond op ons gewacht hebben, brengen ons voor 50 INR p.p. weer terug naar het hotel. Allez, we hebben weer een korte nacht voor de boeg. Om half 4 op, want om 4 uur brengt de bus ons naar het station voor de trein van 10 over 5.

Jaipur, here we come !!!!

15 juli 2005 Amsterdam – Wenen – New Delhi

Het is kwart over vijf in de nacht als de wekker aangeeft dat de vakantie is begonnen. We zijn er snel uit en na de gebruikelijke rituelen en een kop thee staat Thea voor de deur. Ze is zo aardig om ons naar het station Reeshof te brengen. De bagage wordt ingeladen en vijf minuten later staan we bij de kaartjesautomaat. Dit scheelt toch weer een kwartier lopen met de zware reistassen. Om 6.15 rolt de trein het station binnen. Keurig op tijd. We blijven in het halletje zitten en zijn zo in Breda. De eerste overstap. Vervolgens treinen we naar Dordrecht. José zoekt een rookpaal en ik blijf bij de bagage. De trein naar Schiphol is vijf minuten te vroeg. We zetelen ons wederom op een klapstoeltje, om zo weinig mogelijk met de tassen te hoeven sjouwen. Precies om 8.15 uur lopen we op het perron van onze nationale luchthaven. We lopen vertrekhal 3 binnen en moeten door de drukte naar balie 8 in vertrekhal 1.Een flinke wandeling.

De Djoser-mevrouw heeft bijna alle tickets al uitgedeeld. We moeten de chaos in om in te checken bij de balie van Lufthansa. Het schiet niet op en na 5 kwartier hangen, kwak ik de 40,8 kg. Op de weegschaal. We hebben nog 3 kwartier voor we bij B19 moeten boarden. Nog 50 Balmorals en een wereldstekker gekocht. Dan is het tijd voor melk en een flesje goed gekoeld Heineken. Om tien voor half elf lopen we naar B19 en hier aangekomen kunnen we gelijk boarden. We hebben stoel 20C en 20D en zijn gescheiden door een gangpad. De airbus A320 van Austrian Airlines vertrekt om 11.18 uur met zo’n 23 minuten vertraging. De stoelen zitten goed, maar het eten moet betaald worden. We drinken allebei een bekertje koffie.
Niet veel voor een vlucht van anderhalf uur. Om 12.38 raakt het rubber van de airbus het asfalt van de landingsbaan in Wenen. We verlaten het vliegtuig en lopen direct van zone C naar gate A07. Onderweg langs de douane en het toilet. We eten allebei een bruine boterham met kaas en staan klaar om te boarden. Dan ontmoeten we Astrid, onze reisleidster. Het begint langzaam duidelijk te worden wie er allemaal in onze groep zitten. We lopen naar rij 23 van de airbus A340 en hebben plaatsen in het middenstuk. José zit aan het gangpad, dat is makkelijk als ze wat wil bewegen voor haar rug. Het duurt ruim een half uur voor we naar de startbaan taxiën. Hier staan we weer in de rij. Het is 14.07 uur als de vlucht van zes uur en 25 minuten naar Delhi wordt ingezet.

De service op deze vlucht is prima. Al snel worden drankjes uitgeserveerd. Ik neem een pilsje en José een droge witte wijn. Het eten valt niet tegen: curry kip met pasta, een broodje en fruit. Ik neem ook de witte wijn. Verrukkelijk. We laten ons het goed smaken. De film Hitch ( the love doctor ) is erg vermakelijk. Ik lees de V.I. en anderhalf uur voor het einde van de vlucht wordt nog een snack uitgeserveerd. Een stokbroodje met kaas en kruidenboter. Dat laatste hadden ze er niet op moeten doen. Daarom eet ik alleen het fruit op. Om 23.55 uur zijn we geland op de luchthaven van Delhi. De paspoortcontrole verloopt voorspoedig en de tassen hebben we ook snel. Beide pinautomaten op het vliegveld zijn “out of order”. Dan morgen maar pinnen. We lopen naar de bus. Het is pikdonker en dat is jammer. De eerste kennismaking met India moeten we tot morgen uitstellen.
Na een uurtje bussen, waarin Astrid haar eerste nummertje afdraait, bereiken we Hotel Good Times. Het is inmiddels 2 uur in de nacht. We droppen de tassen op kamer 003 en gaan naar het dakterras op de vierde verdieping voor een afzakkertje. We openen de bar met een biertje ( Kingfisher ) en een cola. Al snel volgt de rest.
Alleen Daniëlle, Vincent en Jantien duiken meteen het bed in. Het is er goed toeven en de eerste kennismaking is gezellig. Omdat je op één been niet kunt lopen bestel ik nog een ijsvogeltje en een cola. Astrid verwerkt haar administratieve verplichtingen en om half 4 gaan we als laatste,samen met Jeroen, naar beneden. Tanden poetsen, licht uit en slapen. We hebben onze rust nodig, want de wekker staat op 7.15 uur. Om 8 uur worden we bij het ontbijt verwacht. De eerste vakantie-reisdag is zeer voorspoedig verlopen. Moe en voldaan vallen we in slaap.