Om half 4 staan we naast ons bed. We kleden ons aan, stoppen de laatste spullen in de rugzak en om 10 voor 4 zet ik de bagage in de hal. Omdat om 5 over 4 een aantal mensen nog koffie en thee gaan drinken en Jopi en Frans zich verslapen hebben is het 4.20 uur dat de bus naar het station vertrekt. Delhi ontwaakt en we zien de vele daklozen langs de straat en in de parken slapen. Grote aantallen riksjarijders slapen nog in hun voertuig. Wat een bestaan: dag en nacht op je fiets of motorriksja doorbrengen. Als ik een baaldag heb, denk ik voortaan aan deze stakkers.
Het is 10 voor 5 als we op het station aankomen. We zeulen de bagage naar een treinloos perron. Effen wachten, maar de trein is al weg. De vertrektijd is per 10 juli veranderd, en dat wist niemand. Er zit niks anders op, terwijl de ezels stenen sjouwen, om naar de bus terug te gaan. Wel toevallig dat die al gekeerd is en nog staat te wachten. Hoe zit dat? 1000 maal excuses en we gaan met de bus naar Jaipur. Weer door de stad, eerst naar de busbaas. Daar moeten we even zijn om de papieren voor de provinciegrens in orde te maken. Even plassen, benen strekken en dan moeten we er tegen aan. In de bus is het door de airco steenkoud. Uit dus dat ding.
De chauffeur en bijrijder snappen dat niet. Tot over achten bussen we door een mooi groen landschap. Dan leggen we aan voor ontbijt. Thee voor Phons en koffie en plain omelet voor mij. Brood zat er niet bij. Dan maar zo, smaakt ook. De thee is inktzwart en de koffie loeisterk, maar beiden heerlijk. Rond 9 uur rekenen we af (110 INR) en vervolgen we onze busreis naar Jaipur. Met muziek op de oren kachelen we naar de roze stad. De ogen worden zwaar, en ondanks de muziek dutten we in. Stilstaand bij de provinciegrens worden we wakker. Vakantie is een zwaar leven.
Tegen half één naderen we de stad en spotten we volop olifanten op de weg en een aantal badend in de rivier. Eenmaal in de stad is het een drukte van jewelste. Alles krioelt door elkaar en langs de weg wordt werkelijk van alles verkocht: groente, fruit, vis, vlees, huishoudelijke artikelen. De hele winkel van Sinkel gaat aan ons voorbij. Eindelijk zijn we bij het hotel. Hotel Bissau Palace ziet er geweldig uit. Alles in koloniale stijl: de gebouwen, de lobby, de bibliotheek. Net een oud sprookje. We krijgen kamer 11. niet heel erg groot, maar een knusse beauty. Een smal, kort hemelbed, een zitje en een grote badkamer, inclusief overal muur- en plafondschilderingen. Hier houden we het wel 3 nachten uit. Met Daniëlle spreken we om half 2 af om met z’n drieën de stad in te gaan.
We lopen naar Chandpole Gate op weg naar het City Palace. Jaipur is net als Delhi rommelig, maar wel rustiger. Bij Chandpole Gate check ik of we op de Chandpole bazaar zitten. De straatnaambordjes zijn in het Hindi, dus daar hebben we niks aan. Een vriendelijke Indiër merkt snel dat we uit Nederland komen en spreekt zelf een beetje Nederlands. Een familielid van hem is getrouwd met een Nederlander, vandaar. We zitten goed en we lopen een eind over de bazaar. We slaan linksaf en dwalen door smalle steegjes.
Een prachtige ervaring. Het gewone Indiase leven trekt aan ons voorbij. Uiteindelijk worden we weer naar Chandpole bazaar verwezen. We lopen dan nog een stuk, maar nemen voor het gemak een motorriksja voor 20 INR. Bij aankomst stapt Phons midden in een heerlijke verse koeienvlaai. Voor 180 roepies p.p. mogen we CitY Palace in. Eerst gaan we naar een textielmuseum.
De kleding van de maharadja’s hangt in de vitrines. Heel indrukwekkend. Dan gaan we naar een shop. José koopt een klein typisch Rajastan kleedje voor de plé-tentoonstelling. Daniëlle wil een groter kleed kopen. De hele winkel wordt op z’n kop gezet. Er wordt geen overeenstemming over de prijs bereikt, dus vertrekken we. Het is gaan regenen en we besluiten om in het Palace Café wat te eten en te drinken.José een vegaburger en ik een plain omelet met toast. Omdat het bier lauw is drinken we cola. Voor 200 roepies is de maag weer gevuld. Het is gaan plenzen en we gaan weg bij het Palace.
In de stromende regen maken we nog een paar foto’s. dan terug naar de bazaar richting hotel. Een groot stuk lopen we overdekt. José en Daniëlle kopen ieder voor 10 roepies oogzwart. Het is net schoensmeer. Als we bij het einde van de overkapping komen, zit er niks anders op dan door 30 cm. water te baggeren.
We springen in een bromriksja die ons voor 40 roepies naar het hotel brengt. We zijn nat tot op de huid. Snel trekken we de natte zooi uit en nemen een warme douche, om verkoudheid te voorkomen. José haalt bij de bar een cola en een pilsje. Bij mij gaat het licht uit en van kwart over 6 tot kwart voor 7 neem ik een hazenslaapje.
Om 7 uur is iedereen present voor het Indiaas buffet in het hotel. Vanwege de regen wordt van het dakterras uitgeweken naar de eetzaal in het hotel. We krijgen een soort aspergesoep vooraf, als hoofdgerecht lamscurry en 4 vegetarische gerechten en banaan en papaya als toetje. Ook was er koffie en thee na. Voor 910 INR inclusief 2 bier zijn we spekkoper. Het was heerlijk. Tot slot van de avond krijgen we een voorstelling in de lobby. Zang en dans, een ontzettend lawaai, en een vuurvreter traden een half uur voor ons op. Dan is het bedtijd. Eindelijk een “normale”nacht. Om half elf gaat het licht uit.
