Rusland

14 mei 2010 Moskou – Amsterdam

Zo de laatste dag is begonnen. Ben weer best vroeg wakker. Phons slaapt nog even door. Tegen 9 zijn we bij het ontbijt. Dat nuttigen we op ons gemak. Als de Turkse koffie en de Engelse thee op zijn gaan we alvast inchecken voor de terugreis. Voor het gebruik van internet betalen we 30 roebel voor 15 minuten. Voor het printen vragen ze 25 per blaadje. Ze zijn goed aan de prijs.

Boven gaan we een veste en een spijkerjasje halen, omdat het vandaag frisser is dan we gewend zijn. Op ons gemak gaan we terug naar de markt waar we vorige week ook waren. Wel moesten we entree betalen. Vandaag 5 p.p., maar er waren ook maar een paar kramen open. Het achterste deel was helemaal leeg, dus geen schilderijen en tweedehands spullen. We hebben er even een rondje gelopen en nog een matroesjka gekocht.

Op de terugweg langs de supermarkt waar we voor thuis een kleine voorraad wodka gekocht hebben. We zijn helemaal verslingerd geraakt aan dat spul. In de lobby van het hotel drinken we nog een kopje koffie en gaan dan de tassen inpakken. Kwart voor 12 zijn we beneden. We leveren de kaartjes in en wachten hier rustig tot het 2 uur is.

Als we willen kunnen we de tassen op de kamer van Marie-Josee zetten, maar voor anderhalf uur is het de moeite van het sjouwen niet waard. Omdat we nog veel roebels over moeten we die nog omwisselen. Phons probeert het bij het hotel en wonderwel lukt dat meteen en ook met een goede koers. De koers is praktisch gelijk aan de wat we voor de roebels betaalden. Voor 1432 Roebel krijgen we 105 euro. Dus een goede deal.

Exact om twee uur vertrek het minibusje richting vliegveld. Marie Josee heeft voor de 28 kilometer een uur uitgetrokken. Als snel komen we in een heuse file. Onze chauffeur neemt een short cut en slingert van de ene rijstrook naar de andere rijstrook. Gelukkig hebben we deze chauffeur niet op de route van de Gouden Ring gehad. Na anderhalf uur, grotendeels file rijden komen we bij vliegveld Sheremetyevo van Moskou aan.

We ondergaan het gebruikelijke ritueel en ons geduld wordt op de proef gesteld. We hebben nog genoeg tijd voor een drankje en we vinden snel een Heineken bar. Hier bestellen we een biertje en een cola (300 Roebel) die we met de creditcard afrekenen. Smaakt voortreffelijk. Dan spenderen we onze laatste 191 roebel aan een twix, snikkers en een rol menthos.
Dan lopen we naar gate twintig waar het boarden direct begint. We wachten in de stoelen en ik check de laatste berichtgeving op internet. Bijna overal heb je gratis WiFi van Beeline.

Alles gaat voorspoedig en om18.00 uur verlaat KL904 de startbaan. De verzorging vind ik beter dan op de heenreis. We landen om tien over zeven, 20 minuten eerder dan gepland.

We lopen naar belt 10 om waar onze tassen op gedropt worden. Ik ga treinkaartjes uit de automaat halen, maar dit is onbegonnen werk. Er staan een aantal buitenlanders voor me die of geen Engels kunnen lezen of geen creditcard hebben. Dit schiet dus niet op en ik besluit om de kaartjes in de hal te kopen. Het afscheid met de meeste groepsleden is kil. We lopen met Marie-Josee naar buiten want de “Seetjes” hebben dringend behoefte aan nicotine.

We kletsen nog gezellig na over de vakantie en over het schema van Marie-Josee. Ze blijft vannacht op Schiphol en vliegt morgen naar Marokko voor een 15 daagse rondereis door Marokko met Koning Aap België.
We nemen de trein richting Nijmegen van 20.30 uur. Op het perron staan Gerard en Coby die de vorige trein net gemist hebben. We kletsten tot Utrecht en stappen dan over op de stoptrein richting Tilburg Reeshof. Rond half elf komen we in Tilburg aan en lopen naar ons huis.
We hebben veel indrukken opgedaan en twee geweldige weken gehad in de voormalige Sovjet Unie.

13 mei 2010 Moskou

José is al vroeg uit de veren en rookt beneden een peuk. Ik doe het kalm aan. Heb slecht geslapen en eindelijk een dekbed om me in te rollen. Geef mij de schuld maar. Om half 9 zitten we aan het ontbijt. We genieten en hebben geen haast. Om half tien lopen we naar Metro station Partizanskaja. Het doel is Plosjad Revoljoetsi vlakbij het Rode Plein. We lopen de inmiddels bekende weg en rond het plein staan nog dranghekken.

De opruimwerkzaamheden van het 9 mei feest zijn nog volop aan de gang. Het Rode Plein mag gelukkig betreden worden. We genieten en gelukkig is het niet zo druk. Na een eerste indruk opgedaan te hebben besluiten we om het Mausoleum van Lenin te bezoeken. Dit is altijd al onze wens geweest. Als we de kortste weg willen nemen, dan worden we door een vrouwelijke politie tegengehouden.

We moeten om het gebouw heen lopen en aansluiten in de rij. Voor ons staat een Russische gids uitleg te geven. Als we de groep willen passeren, worden we afgesnauwd: “stop it”. José vraagt of dit niet vriendelijker kan en we krijgen contact met een stel uit Uruguay die het helemaal met ons eens zijn. Als de lul uitgekletst is, geven we onze camera’s en telefoons af (60 roebel).

We komen zonder problemen door de controle en lopen op ons gemak de uitgezette weg. Gelukkig is het niet druk. Als we bij het Mausoleum aankomen neemt het aantal politiemensen toe. Een groep achter ons praat vrolijk door maar een strenge ordebewaker geeft met een sissend geluid aan dat je respectvol en stil langs Lenin moet lopen. Onze Vladimir ligt rustig en parmantig opgebaard.

Het is indrukwekkend om de wereldveranderaar in zijn kist te zien liggen. Als we buiten komen worden we langs de graven van de Russische leiders geleid: Breznjev, Andropov en Stalin. Al met al hebben we het Mausoleumbezoek best snel gedaan. We lopen terug naar de charmante politievrouw en als ik mijn bewijs van de camera laat zien, mag ik de korte weg nemen. Dat scheelt een stuk.

We lopen het plein over en maken met behulp van de zoomlens foto’s van de borstbeelden van de communistische leiders. We lopen vervolgens naar de Basiliuskathedraal. Dit boegbeeld van het Rode Plein is indrukwekkend. Omdat we het Kerkenpad gisteren hebben afgesloten bekijken we vandaag alleen de buitenkant. We hebben een prachtig uitzicht, met de zon in de rug, over het Rode Plein.

Erg indrukwekkend, maar het Plein van de Hemelse Vrede is groter en heeft op mij meer indruk gemaakt. We slenteren en genieten van deze historische plek en besluiten een kop koffie te gaan drinken. Het terras waarop we zijn neergestreken is erg aan de prijs. We vertrekken en wensen ze veel succes met klandizie. Het is niet voor niks zo leeg.

We lopen richting Kremlin en zien de eeuwige vlam. Het is hartstikke druk en dat komt omdat de wacht gewisseld wordt. Dit is ook een erg indrukwekkend spektakel. De stappen zijn onnatuurlijk en de soldaten die op wacht staan zijn net wassen beelden. Toch heeft het iets. We lopen het park in waar we prachtige fonteinen zien. Het is onbewolkt, 25 graden en de lucht is strakblauw.

Omdat we geen leuk terras vinden, besluiten we om naar Ul-Arbat te lopen. Het is best een eind maar we genieten van het leven in de wereldstad.Op een terras van een koffietent is nog een tafeltje vrij. Ik bestel een café latte en een American. Allebei smaken ze voortreffelijk en we genieten van de passerende mensen en de kunstenaars. Ul-Arbat is de Ramblas van Moskou.

Om 1 uur lopen we naar het dichtstbijzijnde metrostation (Arbatskaja – licht blauwe lijn) en rijden via twee overstaphaltes naar de VNDCh. Dit is het indrukwekkendste park van Moskou met kitscherige sociaal-realistische architectuur. Het ligt buiten het centrum van Moskou en tegen twee uur stappen we het metrostation VNDCh uit. We volgen de mensenmassa en al snel zien we een monument van een weggeschoten raket.

We lopen het Kosmonautenmuseum in maar besluiten om dit te bewaren voor de terugweg. De poort van het 250 hectare grote park is indrukwekkend en het is veel drukker dan op het Rode Plein. De gebouwen zijn prachtig en we zien veel symbolen van de communistische periode. Wel bombastisch en slecht onderhouden. Op sommige gebouwen groeit mos en gras, vergane glorie maar desondanks adembenemend.

We lopen langs de brede laan en zien de Fontein Vriendschap van de Volken. Deze is prachtig. Rondom de fontein staan vijftien bronzen beelden van meisjes in nationale klederdracht. Ze vertegenwoordigen de voormalige 15 sovjet republieken. We rusten op de rand van de fontein en kijken naar de mensen om ons heen. Dan gaan we op een terras een Bajtinka en een cola drinken. Het personeel vindt ons maar een gek stel, maar zijn erg vriendelijk. Onze voeten beginnen te protesteren dus we rusten ruim een half uur en kijken hoe de Russen hun vrije tijd besteden. We kijken onze ogen uit. Na de broodnodige rust lopen we door naar het Ruimtepaviljoen. Hier staat hetzelfde type raket waarmee Yoeri Gagarin als eerste mens de ruimte in is geschoten.

Een bezoek in het vliegtuig dat er naast staat kost 150 roebel. Ik ben gaan kijken maar er staat nog geen stoel in. Het maakt weinig indruk en ik draai beleefd om. Veel gebouwen zijn nu veranderd in winkels. Van souvenirwinkel tot Intratuin.
We lopen op ons gemak terug, nemen rust op een bankje waar we naar skatende jeugd kijken en besluiten om naar het hotel terug te gaan. Het lichaam is moe en het Kosmonauten museum moet er aan geloven. Na twee en een half uur parkbezoek, en het was echt de moeite waard, lopen naar de metro en via twee stops gaan we naar het mooiste metrostation van Moskou: Komsomolskaya. Tussen het geel en roze marmer zie je kleurrijke goudomrande mozaïeken.

Op het einde staat een buste van Lenin met de hamer en de sikkel op de achtergrond.
We springen weer op de metro en stappen bij Partizanskaya uit. Bij een winkeltje kopen we twee flessen Bajtinca en een liter cola. We zijn blij als we de deur van kamer 1324 open doen. We zijn moe en onze benen en voeten doen zeer. Wat hebben we vandaag veel gelopen.
We rusten, internetten en nemen een verfrissende douche.

Om 7 uur gaan we in het hotel dineren. We zijn op tijd, dus alles is er nog in overvloed. Als we klaar zijn komt een Japans rugby team binnen. Met mondkapjes voor vallen ze als uitgehongerde honden het buffet aan. Is dit een voorproefje voor onze zomervakantie?
We nemen nog een toetje en gaan dan naar de kamer om het reisverslag uit te werken en de indrukken van vandaag de revue te laten passeren.

Het VNDCh is een tip voor iedereen die ooit naar Moskou gaat. Bijzondere gebouwen te midden van een soort kermis. Genieten.
Wat een bijzondere en geweldige dag. Ik wil met jou wel dansen maar mijn voeten doen zo zeer! Jammer, die van mij ook!!!

12 mei 2010 Soezdal – Moskou

We hebben allebei goed geslapen, dus kunnen we er vandaag weer tegenaan. Om 8 uur gaan we naar het ontbijt. We schuiven aan bij Jean. De jus staat al klaar, net als de broodjes en het beleg. De ham en kaas eten we op, de worst krijgen ze terug. Het blijkt een zoveel gangen ontbijt te zijn, want de ober komt voor iedereen een kop pap brengen. Daarna volgt weer een bordje met een stukje omelet en een dikke knakworst.

Intussen hebben we ook thee gekregen en tot slot volgen nog 2 flensjes. Op deze manier werd het een lang en uitgebreid ontbijt. Maar om 9 uur stappen we in de bus en vinden we allebei een keertje een plek voor in de bus, ieder op een eigen stoel dat is ook wel eens fijn voor een keer. We tuffen zo’n 27 kilometer en arriveren dan in Vladimir. We bezichtigen eerst buiten en dan binnen een prachtige ( alweer ) Russisch orthodoxe kerk.

Phons kan zo naar binnen, maar ik moet een lap om. Vrouwen mogen alleen in een rok naar binnen. We boffen, want er is een dienst bezig. Opnieuw wordt er prachtig gezongen. Kippenvel. Ook de bezigheden van de priesters, en het zijn me er toch veel, zijn interessant. Mensen krijgen een lepel van een of ander goedje, kussen een kruis en de handen van de priester. Ook de kleding van de heren was indrukwekkend.

Ze droegen oranje-rode met gouddraad geborduurde kazuifels en hun hoofden waren bedekt met schitterende soort mutsen. Al met al was het genieten. Na zeker een half uur zijn we weggegaan en de hoofdstraat ingelopen. Daar vonden we een leuk cafeetje waar we koffie hebben gedronken. In de verte zagen we nog de gouden poort. Toen zijn we richting bus gegaan en hebben we in een park nog even lekker gezeten.
Tegen half 12 vertrekken we naar Moskou. We hebben 2 tussenstops. De eerste om foto’s van datsja’s te maken en de tweede voor de toilet en koffie. Phons neemt een blik bier en zelf heb ik nergens zin in. Het laatste stuk naar Moskou was erg druk op de weg. Langs de weg staan veel auto’s met pech en vraag niet waar ze staan.

Soms zelfs midden op de snelweg met een zielig gevarendriehoekje. We hebben zelfs file, maar we arriveren om kwart over 3 bij hotel Vega, waar we afscheid nemen van chauffeur Valerie. Omdat we hier internet hebben, ziet Phons meteen op zijn iPhone dat er in Libië een vliegtuigongeluk is gebeurd. Er zijn 61 landgenoten omgekomen. Daar wordt je even stil van. We krijgen sleutel 1324 en gaan rap naar boven.

Nog geen kwartier later zijn we al weer op stap. Met de metro, waar we een 10-rittenkaart voor kopen, gaan we naar de Arbat. Eenmaal aangekomen was het wel zoeken. Uiteindelijk vonden we de 800 meter lange straat, waar van alles te doen en zien was. Na een poosje ploffen we op een Italiaans/Japans terras neer. Onder het genot van een verfrissende pint kijken we heerlijk mensen.

Na het afrekenen slenteren we verder, bekijken wat souvenirwinkels, die veel te duur zijn, en eindigen bij één van de 7 zusters. Dit blijkt een ministerie te zijn. Een imposant gebouw uit de oude tijd. Tijd om terug te gaan. Intussen zijn er veel straatartiesten neergestreken op de Arbat. Schilders, goochelaars, muzikanten doe allemaal hun best. We gaan weer naar de tent waar we eerst waren en eten er een lekkere pizza.

Het is heerlijk om zo met ons tweetjes de hort op te zijn. Met de metro gaan we terug naar het hotel. Dat was even de weg zoeken, maar we hadden de tijd. Nu fijn douchen, verslag maken, een wodka drinken en dan is het bijna bedtijd.

11 mei 2010 Kostroma – Soezdal

Om half 8 staan we op. In de gang zien we Marie-Josee al, die vandaag jarig is. Voor we gaan ontbijten feliciteren we haar. Het restaurant was ijskoud, groot en ongezellig. Het enige goede eraan was dat het een prachtig uitzicht op de Wolga had. Gelukkig hadden ze lekkere thee.

Net voor 9 uur gaan we weg en verlaten Kostroma. Valerie had er weer goed de gang in. Ondanks zijn snelle rijstijl, doet hij dit erg verantwoordelijk. We hebben echt een prima chauffeur aan hem. Als we voor Marie-Josee zingen snapt hij er helemaal niks van. Later hoorden we dat hij dacht dat het voor hem was. De rit naar Suzdal neemt 3 uur in beslag (220 km). Onderweg zien we veel akkers, kleine dorpjes en af en toe een kerk. Ook komen we langs een militair vliegveld waar de A-wacs gewoon langs de weg staan.

Jammer dat we onderweg geen koffiestop hebben gehad. Tegen twaalven komen we bij hotel Sokol aan. We krijgen kamer 209, klein maar net groot genoeg. Als de spullen er liggen gaan we het stadje in, op zoek naar een kop koffie. Via een monument met eeuwige vlam komen we in een zijstraatje een terrasje tegen. Daar starten we met een cappuccino die erg zoet was. We zitten lekker onder de parasol.

In de zon is het met dik 30 graden veel te warm. Omdat we er zo heerlijk zitten bestellen we een pint. Het is toch vakantie en we zijn ook een beetje kerkenbeu. We krijgen gezelschap van de jarige en een volgende pint is snel besteld. Dan komen ook Anne-Marie en Frans erbij. Zo zitten we knus en de tijd vliegt. Voor onze neus zien we twee auto’s botsen. De witte, die geen schuld heeft, rijdt door en het andere slachtoffer bekijkt de schade.

De brokstukken worden door behulpzame ooggetuigen nagebracht.
Ook Coby en Gerard vinden een plekje aan de tafel. Samen hebben we zowat de hele middag gezeten. Om half 6 zijn we terug op de kamer, nadat we bij een supermarkt water, wodka en bananen hebben gekocht, waar we lui op bed ploffen en ook nog in slaap vallen.

We zijn op tijd wakker om met de groep te gaan eten. Aan de overkant is een restaurant, dat door een persoon te min bevonden wordt en die toch meegaat. Marie-Josee trakteert op bier en wodka. Dan bestellen we eten. Het wordt weer beef stroganoff. Eén met gebakken aardappelen en een met rijst. Het eten smaakt wel al hebben we het lekkerder op. Helaas werden we opgevreten van de muggen. Iedereen zit onder de jeukbulten. Na het afrekenen gaan we terug op hotel, waar we net na tienen zijn.

10 mei 2010 Moskou – Rostov Veliky – Kostroma

José is om 7 uur al aan de wandel. Ze maakt een kort rondje om het hotel, luistert naar de vogels en maakt een paar foto’s. Om kwart voor 8 word ik uit een diepe slaap wakker gemaakt. Een half uur later zitten we aan het ontbijt. Om 9 uur wandelen we naar het Kremlin. Dit is dicht en we kunnen alleen de buitenkant zien. De meeste kerktorens staan in de steigers. Het is allemaal een beetje vervallen. Rostov kan mij niet bekoren.

Voordat we vertrekken drinken we in de ontbijtzaal nog een kop slappe koffie. Klokslag 10 uur vertrekt de Mercedes Sprinter en al snel rijden we op een lange rechte snelweg en zien houten huisjes en berkenbossen. Gelukkig heeft Marie-Josee de plattegronden van Jaroslavl en Kostroma voor ons gekopieerd. Na anderhalf uur rijden bereiken we Yaroslavl. Valerie parkeert de bus achter het Kremlin aan een riviertje.

We lopen om het Kremlin heen naar de ‘church of Elijah the Prophet’. Deze ligt aan een groot plein, tegenover het gemeentehuis. De restanten van de 9 mei viering zijn nog zichtbaar. De kerk is mooi. Veel oude fresco’s en iconen. Als we deze pracht en praal gezien hebben lopen we richting Wolga. Langs de langste rivier van Europa ligt een brede boulevard. Hier flaneren de inwoners van dit oud Russisch stadje.

Het is prachtig zonnig weer, 27 graden en de lucht is strak blauw. Het is inmiddels half twaalf en we wandelen door de brede lanen. We pikken nog even een klein kerkje mee. Opvallend was dat er een aantal iconen verdwenen was. Dan zien we een aantal terrasjes. We kiezen het ‘Van Gogh’ terras en bestellen 2 cappuccino’s (180 roebel). Deze smaken prima. Het is inmiddels 12 uur geweest dus bestel ik een pilsje.

Helaas zit dit niet in het assortiment van Van Gogh. We vragen de rekening en verkassen naar de overkant. Hier zit Gerard met zijn meisjes en wordt wel bier getapt. Ik bestel een halve liter lokaal bier en José neemt nog een cappuccino. Het is hier goed toeven en de tijd vliegt. Om half 1 lopen we terug richting bus, waar we om 1 uur moeten zijn.

Halverwege staan een aantal souvenirtentjes waar we een kalender met kloosters en kerken kopen. Hebben we een mooie herinnering.
We zijn precies op tijd terug en iets over enen vertrekken we uit deze mooie plaats. Echt een stuk leuker/gezelliger dan Pereslavl.
Valerie rijdt weer goed door en we hebben veel leut om de Sta Caravan van Loes. We lachen tranen met tuiten maar een aantal groepsleden snappen onze humor niet.

Om kwart voor drie komen we in Kostroma aan. Valerie brengt ons meteen naar de ‘Monestry of St Ipaty’. Hier hebben we twee uur de tijd om het klooster en de omgeving te verkennen. We wandelen eerst in het wijkje en zien oude authentieke huisjes. Dan bezoeken we het klooster (100 roebel p.p.).
Het is mooi maar ik merk dat ik mijn kloosterverzadiging bereikt heb. We vereren het kleine museum ook met een bezoek.

Dan wandelen we langs de Wolga. Hier staat veel wind er is niet veel te zien. Na een uur hebben we het eigenlijk wel gezien. We lopen met de ziel onder de arm, bekijken het kleine marktje en gaan bij de bus zitten. Al snel krijgen we gezelschap van andere groepsleden. Om half 5, een kwartier voor planning vertrekken we richting hotel. Annemarie wordt halverwege afgezet want ze wil de markt bezoeken.

We krijgen de sleutelkaart van kamer 219 van Hotel Volga. Yippie we hebben gratis WiFi op de kamer. José neemt de laptop en ik de IPhone en we surfen er lustig op los.
Het verslag van het NOS journaal over de viering op het Kremlin is indrukwekkend.
Dan gaan we naar de supermarkt en kopen bier, cola water, pinda’s en koeken (182,50 roebel).
Tijd voor een verfrissende douche en we surfen nog wat over het internet.

Om half 8 gaan we naar het Restaurant van het hotel. Omdat hier een bruiloftsfeest gaande is worden we naar het dakterras gestuurd. José bestelt zalm met gegrilde groenten en ik een beef stroganoff. Smaakt prima met de biertjes.
De lucht begint de betrekken, de wind zet aan en we moeten naar het overdekte deel van het dakterras verhuizen. Daar nuttigen we onze maaltijd aan een lage salontafel.

Het eet niet handig, maar zo kunnen we wel al vast wennen aan de volgende vakantie. Even later schuiven Jean, Frans en Annemarie aan. We kletsen gezellig en de tijd vliegt voorbij.
Na het splitsen van de rekening lopen we naar onze kamers en nemen we met Marie-Josee het programma van morgen door. We krijgen de plattegrond van Soezdal en weten welke toeristische attracties we zeker moeten bezoeken, en wat we eventueel kunnen overslaan.

Het is inmiddels bijna twaalf uur en tijd om ons vermoeide lichaam wat rust te geven. Morgen weer een dag.

9 mei 2010 Moskou – Rostov Veliky

Om half 8 staan we op. De ontbijtzaal is druk bezet. Om kwart over 8 checken we uit. José rookt buiten een peuk terwijl ik op mijn iPhone het laatste nieuws bekijk. Klokslag 9 uur vertrekken we en onze chauffeur Valeri stuurt het Mercedes busje richting Gouden Ring. Hij rijdt goed door en om 10.00 uur komen we in Sergiev Posad. Ook deze Russische stad heeft een Kremlin.

Het meest bekende gebouw van Sergiev Posad is het Drievuldigheidsklooster, één van de heiligste en belangrijkste pelgrimsoord voor het Russisch-Orthodox geloof. In de witte kerk met vier blauwe ui-koepels met gouden sterren en in het midden een gouden ui is een dienst bezig. De grote gouden ui symboliseert Jezus en de 4 er omheen de 4 evangelisten. Dat is overigens bij alle kerken het geval.

De zang is echt prachtig. José krijgt er kippenvel van. De mannen en vrouwenstemmen zijn indrukwekkend. Het is de samenklank die het zo bijzonder maakt. Op het plein zijn ook een aantal andere gebedshuizen. Een aantal ervan bezoeken we en in de souvenirshop kopen we voor 60 roebel een mooi tweeluik icoon. Het is 26 graden en de zon schijnt volop. Na een uur is het erg druk op het plein.

Toeristen, waaronder relatief veel Japanners lopen tussen de gelovigen en de priesters. Buiten het Kremlin bezoeken we de souvenirs stalletjes maar deze zijn niks bijzonder. Op de hoofdstraat zijn de voorbereidingen gaande voor de parade. We zien één militaire truck, muziek galmt hard uit de speakers en een aantal jongelui gaat richting parade met hun met dennentakken en rode linten versierde fietsen.

Het is twaalf uur als de groep zich weer herenigd heeft en we naar de bus wandelen. De bus staat op een andere plek en we lopen langs de muur van het Kremlin af.
We rijden anderhalf uur door een groen landschap met voornamelijk berkenbossen. De eerste houten huisjes zijn zichtbaar. De autoweg is van goede kwaliteit en Valerie heeft een ‘zware voet’.
Om half 3 komen we in Pereslavi aan.

We worden in het centrum afgezet en lopen naar het Kremlin.
Als we een groot plein overgestoken zijn komen we bij een kerkje aan. Marie-Josee ziet op de plattegrond dat het Kremlin ver weg is. We draaien om en gaan op zoek naar een café. Dit valt niet mee. De groep waaiert uit elkaar en uiteindelijk zien we 4Rest. Een chique restaurant waar we koffie kunnen drinken.

Het is erg proper, de bediening is vriendelijk en de (zwarte) koffie smaakt uitstekend. José kan eindelijk naar het toilet en we genieten van ons bakkie troost. We lopen terug richting bus om wat straatjes te verkennen. Marie-Josee roept ons, vertelt dat een deel van de Kremlin muur verdwenen is en Valerie ons naar de juiste plek gaat brengen. We hebben een prachtig uitzicht op het plaatsje. Ik maak binnen een poort een paar foto’s. Dit blijkt niet te mogen. Daarom krijg ik van een oud vrouwtje een boze blik en maak ik me snel uit de voeten. Meteen gaat achter me de grote poort dicht.
We rijden verder door het groene landschap. In dit landschap zien we verschillende kerken. De koepels steken boven de bomen uit.

Om 4 uur komen we op onze plaats van bestemming van vandaag aan: Rostov Veliky.
Eerst bezoeken we, alweer een uien-kerk. Deze is pas gerestaureerd, wit geverfd en Marie-Josee heeft de tranen in haar ogen, omdat het in het nadeel opgeknapt is. We rijden naar het centrum en Marie-Josee denkt dat we bij het hotel zijn aangekomen, maar Valerie rijdt door. Ook hier is het Kremlin dominant aanwezig. Het is jammer dat veel gebouwen omringt zijn door houten steigers. Valerie vraagt de weg en al snel stoppen we bij een chique Moskovsky hotel aan. Het is een Intourist hotel dat twee jaar oud is. We krijgen kamer 216, een balzaal met tv en ruim bed en mooi sanitair. Gewoon perfect en boven de verwachting die in de beschrijving van Koning Aap staat.

Beneden in de lobby bestellen we een allebei een halve liter bier (80 roebel p.p.). Marie-Josee schuift aan we kletsen gezellig. Het reisverslag wordt aangevuld en we genieten van het gerstenat. Een tweede schuift er ook in, tenminste bij Phons. Zijn vochtgehalte moet aangevuld worden. Helaas hoeven we morgen ook niet naar het Kremlin. Het is open van 10 tot 5 en we vertrekken om 10 uur. Maar goed, we zullen nog wel andere kloosters zien.

Direct gaan we lekker douchen en de menukaart van het hotel bestuderen. Waarschijnlijk eten we hier. Vlak bij het Kremlin zijn de restaurantjes die alleen maar een Russische kaart hebben. Bestellen met handen en voeten en daarna afwachten wat we te eten krijgen trekt ons niet zo. Net na 7 uur gaan we naar de derde verdieping, waar het restaurant is.

In eerste instantie gaan we binnen zitten, maar daar tocht het enorm. Daarom gaan we naar buiten. Op zich is de temperatuur goed, al maakt de wind het een beetje fris. Met een trui is het goed te doen. We bestellen varkenshaas met ham, kaas en olijven en forel in de folie met appel. Daarbij natuurlijk frietjes en wat groente. In plaats van wijn nemen we deze keer een lekkere pint erbij. De maaltijd is heerlijk en we smullen allebei.

Het is topkwaliteit voor een ongekende prijs in de goede zin van het woord. Een aanrader. Zijn benieuwd naar het ontbijt morgenochtend. Op de kamer nemen we nog een wodka, lezen wat en gaan dan slapen. De dag was chaotisch en de gouden ring heeft nog niet gebracht wat we er van verwacht hadden. Het uur in Pereslavi was verspilde tijd, hoewel de koffie lekker was. In Rostov Veliky was alles dicht.

Bijna de hele groep heeft in het restaurant van het hotel gegeten omdat de restaurants in het centrum gesloten waren. Gelukkig is Marie-Josee ook niet tevreden over de organisatie van de lokale agent.

8 mei 2010 Moskou

We hebben allebei lekker 10 uur geslapen. Het was nodig en we zijn weer fit. Om half 9 gaan we ontbijten. Het is luxe en we nemen allebei een paar sopeieren. Het ontbijt fietst er in en met een voldaan gevoel gaan we de dag starten. We beginnen met de vlooienmarkt (de Izmailovski markt) die toevallig vlak bij het hotel is. Na het betalen van de entree ( 10 roebel p.p. ) zien we kraam na kraam. Het is net de winkel van Sinkel. Bontmutsen, oude legerspullen.

Schilderijen, schalen, de Russische matroesjka’s en nog veel meer. Na een hele poos slenteren tussen de handel verlaten we de markt met poppetjes als buit. Met de metro gaan we richting Arbat. Daar zien we een standbeeld en een kerk. Voor het Pushkin museum staat een rij mensen te wachten waar je niet goed van wordt. Daar heb je meteen geen zin meer in.

Er tegenover in een donker café hebben we lekker koffie gedronken van het merk Breda. Daarna zijn we weer verder gegaan met de metro, met als doel het Novodevitsji Monastir oftewel het Maagdenklooster. Het klooster zelf hebben we niet bezocht, maar we hebben er omheen gelopen. De wandelpauze was in het park op een bankje aan de vijver. Voor Russische begrippen moet het ook superweer geweest zijn.

De mensen lagen in zwembroek en bikini in het park te zonnen. Toen was de begraafplaats aan de beurt. Het was een indrukwekkend complex, waarop veel graven van bekende mensen te vinden waren. Nikita Croetsjov, Tolstoi, Gogol, Toepolev, Irina Gorbatchov zijn er enkele van. De meeste graven waren pompeus, maar het was beslist de moeite waard. Met Jean en Marie-Josee, die we daar tegen kwamen, zijn we naar het Rode Plein gegaan.

Via het warenhuis Gums konden we een blik werpen op het totaal afgezette plein. De voorbereidingen voor de grote parade van morgen zijn in volle gang. Er is idioot veel bewaking, maar van de zijkant waren toch een aantal unieke foto’s te maken. Dit maak je niet zomaar mee en als we volgende week terug zijn zal aller opsmuk weg zijn. Het geheel is best indrukwekkend. Jammer genoeg was de stralende zon foetsie.
Na zo’n indrukwekkende dag heb je wel een pieva verdiend. Daarom strijken we met z’n vieren neer op een terras achter het Kremlin. Het Russisch bier (halve liter 130 roebel) is zogenaamd uitverkocht. Marie-Josee had dit voorspeld. Dit wordt aan westerlingen niet verkocht, zij mogen de duurdere variant uit Siberië bestellen. (halve liter 220 roebel). We kletsen gezellig en na het betalen van de rekening komt de ober niet meer terug.

We houden vol en als hij weer bier uitserveert, gebaren wij dat we nog wisselgeld krijgt. We geven de minimale fooi: 0 roebel. Dat had die klojo verdiend.
We lopen naar metrostation Plosjad Revoljoetsi. Dit is een prachtig station met 36 bronzen standbeelden van arbeiders, boeren en soldaten die de sovjet unie mee hielpen opbouwen. Elke rus die het standbeeld met de hond passeert, aait het beest over de neus.

Zijn neus glimt goudkleurig.
Na vijf stops komen we bij station Partizanskaja aan. We stappen uit en komen bij een grote supermarkt bier, wodka en koeken. We zijn vlak bij ons hotel waar we de avonturen van vandaag met elkaar delen.
Rond kwart over zeven gaan we naar de tweede verdieping van het hotel. We hebben geen zin meer om met de metro het centrum in te gaan en nemen weer een buffet voor 450 roebel p.p.

Dit keer nemen we een fles rode Bordeaux wijn (540 roebel). De uit de kluiten gewassen rugby ploeg is er ook weer. Het smaakt allemaal voortreffelijk en we eten op ons gemak. Als we aan het toetje toe zijn, is er niet veel meer over. Bij het buffet moet je op tijd aanwezig zijn anders vis je achter het net.
Na het diner gaan we douchen en de dag van morgen voorbereiden.
Het was weer een geweldige, maar vermoeiende dag. Morgen wordt het veel bussen dus kunnen we bijkomen.

7 mei 2010 Moskou

Om half vijf wordt er op de deur van de coupe getikt. Ik heb prima geslapen, maar Jose heeft geen oog dicht gedaan. De trein rijdt de voorstad van Moskou binnen en het begint al licht te worden. Om kwart over 5 arriveren we op het station van de hoofdstad van Rusland en de voormalige Sovjet Unie. Buiten loopt al een man met een papier waar “Koning Aap” op staat. We pakken al onze spullen, bedanken Lena en lopen naar de bus.

De koffers worden ingeladen en we rijden Moskou in. We passeren 1 van de 7 zusters en de aanblik van deze stad is heel anders dan St. Petersburg. Om 6 uur komen we bij ons hotel Vega aan. Marie Josee verzamelt de paspoorten en gaat ons inchecken. Tot onze verrassing zijn alle kamers al beschikbaar. We krijgen de sleutel van kamer 2826. Een prachtige ruime kamer op de 28-ste verdieping met een mooi uitzicht.

We zien twee sportstadions en denken dat we in een voormalig Olympisch dorp zitten. Dit blijkt ook zo te zijn.
We droppen de bagage en drinken beneden een paar koppen thee. Jose neemt ook nog een croissant. Dan gaan we lekker douchen. Daar knapt een mens van op. Het reisverslag is weer bijgewerkt en we besluiten om een uurtje op bed te gaan liggen en zetten de wekker op 9.30 uur. Om 10 uur is het verzamelen voor de excursie naar het Kremlin.

Ik val direct weer in slaap en om 5 over 9 word ik wakker van geklop op de deur. Het is Marie-Josee. We moeten direct naar beneden komen want de excursie begint om 10.00 uur op het Kremlin. Tien minuten later staat de hele groep beneden. Een aantal slapen nog half want ze hebben ons voorbeeld gevolgd.
Irina is onze struise gids. Ze spreekt vloeiend Engels. Dan komt het volgende probleem. Er zijn maar 11 kaartjes besteld voor het Kremlin.

Omdat Marie-Josee hier al vaak is geweest heeft ze voor zichzelf geen ticket besteld, maar dit betekent ook dat er voor 2 groepsleden geen toegangsbewijs beschikbaar is. Onderweg belt Irina met haar vriendjes en ze regelt dat Marie Josee twee extra tickets kan ophalen. Annemarie en Frans hebben geluk want alleen geregistreerde groepen worden toegelaten.

We rijden vanaf metrostation Partizanskaya dat vlak bij ons hotel ligt en stappen 6 stations later, bij Arbatskaya uit. We wandelen naar het Kremlin en steken de drukke weg via een ondergrondse oversteekplaats over. Op het einde hiervan staat een lange rij. Iedereen moet door een veiligheidspoortje. Extra beveiliging want het Kremlin is afgesloten.

Er wordt geoefend voor de parade van 9 mei, Bevrijdingsdag, waar veel staatshoofden, o.a. Angela Merkel, aanwezig zullen zijn. We hebben geduld maar als we deze check gepasseerd hebben, dan staan we direct in een rij voor de
volgende bij de ingang van het Kremlin. Defense in depth noemen we dat bij applicatiebeveiliging.

Het is inmiddels tien voor half elf als we de treasury (wapenkamer) binnen gaan We leveren onze jas bij de garderobe in. We komen eerst in een zaal met de kleding van de Romanov’s. Sommige jurken zijn met duizenden parels of edelstenen, zoals diamanten en robijnen versierd. We zien ook de koetsen, wapens en wapenkleding en geschenken die de tsaren van haar bevriende landen, waaronder Duitsland en Nederland, hebben gekregen. José is onder de indruk van de 10 tentoongestelde Fabergé eieren.

Irina geeft in een hoog tempo uitleg want we mogen maar 1 uur in de treasury blijven. Dan staan de volgende groepen al weer klaar.De Russen hebben dit helemaal geregisseerd en Irina volgt de regels want ze wil haar gidsen-licentie niet kwijt raken.

Na de treasury gaan we naar buiten en wandelen langs de Moskva rivier en de Alexandrovski tuinen naar de Maria Hemelvaart kathedraal, waar de tsaren gekroond werden. Het witte gebedshuis met de 5 gouden koepels (Jezus en 4 evangelisten), ziet er van buiten sober uit. Binnen zien we fresco’s en iconen vanaf de vloer tot aan de nok. We mogen niet fotograferen maar José is dit keer stout en legt het interieur op de digitale plaat vast.

Het is een prachtige Russisch Orthodoxe kerk.
We lopen over het plein en zien de grootste klok van de wereld die nooit geluid heeft. Ook bewonderen we het Tsaren kanon. Dit 40 ton wegende kanon is nooit als verdedigingswapen gebruikt. We slenteren verder en komen langs het gebouw, waar vanuit president Medvedev regeert. Helaas zwaaide hij niet terug. Op het dak van het gebouw wappert constant de vlag.

Alleen wanneer er iets ernstigs in het land gebeurt, verdwijnt het ding. Het laatste deel van de wandeling met Irina gaan we langs het wapenarsenaal en onder de poort van Lenin weer naar buiten. Dan zit de toer erop. We nemen afscheid van haar en wachten in de zon op Marie Josee, die maar niet komt. Blijkt ze later uren op een andere plek gewacht te hebben.

Omdat de zin in een lekker bakske koffie zo groot is, gaan we op zoek naar een café. Het kostte even, maar uiteindelijk hebben we een heerlijke grote cappuccino met een lekkere muffin op. Het was wel aan de prijs, maar we hadden het verdiend. Na de koffie weten we niet zo goed wat we moeten gaan doen. De halve stad is afgesloten. Uiteindelijk besluiten we om samen een heel of half rondje te gaan metroën.

Eerst kopen we een tienrittenkaart voor 240 roebel en zoeken dan de goede richting op. We moeten naar de ring waar de museum-achtige stations zijn. Het is bomvol in de metro. Steeds in en uitstappen valt soms niet mee. Geregeld is het proppen en proberen overeind te blijven. De halve ring hebben we bewonderd en zijn toen versleten naar het hotel teruggegaan. Voor op de kamer kopen we nog 2 blikjes bier en een fles water.

Of het water met bruis was hadden we niet bekeken, met als gevolg een mooie fontein. We rusten en hangen lekker op de kamer en zijn te bekaf om nog weg te gaan. Straks eten we hier en gaan we op tijd slapen. Dan zijn we morgen weer een nieuwe.Om half 8 gaan we naar het restaurant op de begane grond. Dit is a la carte maar ook drie keer zo duur als we gewend zijn. Daarom gaan we naar het restaurant op de eerste verdieping.

Hier is een buffet voor 450 roebel p.p. Dit ziet er uitstekend uit. Van soep tot toetje met een grote keus.
We bestellen voor 540 roebel een fles franse rode wijn en laten het ons goed smaken. Dan komt een sportploeg het buffet plunderen. 5 stukjes kipschitsel met een bord vol beef stroganoff is heel normaal.
We storen ons niet en genieten van onze maaltijd.

Na afloop kopen we bij de apotheek in het hotel een neusspray voor 116 roebel. Dit moet helpen voor mijn verstopte neus. Als Jose een peukje rookt check ik met het wifi netwerk en mijn iPhone het laatste (sport)nieuws.Op de kamer nemen we nog een glas wodka en naaien we de zoveelste knoop aan een bloesje. Dan is het tijd om het vermoeide lichaam te ruste te leggen. De plannen voor morgen zijn gemaakt en we hebben er weer zin an.

6 mei 2010 Novgorod – nachttrein naar Moskou

Jose gaat alleen ontbijten. Ik voel me niet zo lekker, een flinke verkoudheid en kortademig. We doen het rustig aan en om 09.15 uur lopen we naar het Kremlin. Het is zonnig en het oogt allemaal een stuk vriendelijker dan gisteren. Daarom maken we een aantal foto’s opnieuw. Dan gaan we naar de St. Sophia kathedraal. Hier is om 10 uur een dienst. Het klinkt mooi maar is niet wat we verwacht hebben.

Als we het voor gezien houden lopen we naar het hotel waar we een lekkere cappuccino drinken. Om twaalf uur verzamelen we in de hal. We gaan met de openbare bus lijn 7 naar een kloostercomplex. De rit kost 12 roebel p.p. en duurt een klein half uur. Het klooster is mooi met zijn blauwe koepels met gouden sterren en de patriarch van de Byzantijnse kerk geeft er een dienst. Deze is voor genodigden, nabestaanden van slachtoffers in de oorlog.

We zien geestelijken uit de kathedraal komen. Een bijzonder gezicht met hun rood met gouden gewaden aan.
Dan lopen we langs de weg ongeveer 1 kilometer naar een openlucht museum vol met houten gebouwen. Dit is mooi opgezet en een aantal huizen kunnen we bezichtigen. Er mogen geen foto’s gemaakt worden, maar ik ben stout geweest.

Na een uur door het museum gelopen te hebben drinken we aan de overkant van de straat een cappuccino en bier. Dan gaan we met de bus terug naar Novograd. Hier aangekomen lopen we naar de MacDonalds bij het station waar we een Big Mac en een cola nuttigen. Hierna lopen we naar het Kremlin en willen in de St Sofia kathedraal nog wat iconen fotograferen. Helaas wordt ik door een oude Russin aangesproken dat dit niet toegestaan is.
Foto: Gerard van Vliet

Dan gaan we naar het plein waar we op een bank plaatsnemen en naar de plaatselijke jeugd kijken die aan het skaten is. Bij de supermarkt kopen we wodka, koeken en pinda’s voor in de trein
We lopen naar het hotel waar we in de lobby een halve liter bier en een pot thee bestellen. Marie Josee is net klaar met haar boekhouding. We kletsen tot 8 uur, want dan worden we door een busje opgepikt.

Deze brengt ons naar het station. Het is maar 5 minuten rijden en we zijn aan de vroege kant. Onze trein naar Moskou vertrekt pas om 21.20 uur.
Op het station worden drie oorlogsveteranen uitgezwaaid door de burgemeester en familieleden. Ze worden op de foto gezet een er is een blaaskapel ingehuurd om het festijn muzikaal op te vrolijken.

Om 9 uur opent Lena de deur van de trein en we installeren ons in coupe met de nummers 21,22, 23 en 24. Anne-Marie en Frans delen met ons de 4 persoons coupe. Annemarie en ik kopen een biertje van de ‘wagon lit’ dame.

We kletsen gezellig en Marie Josee komt het verhaal van de oorlogsveteraan vertellen waar zij de coupe mee deelt. We lachen heel wat af. Nicht schiessen. Het is super gezellig.
Tegen 12 uur gaan we slapen. Ik kruip bovenin en als ik lig, val ik meteen als een blok in slaap.

5 mei 2010 St Petersburg – Novgorod

We vertrekken vandaag om half 9. Daarom staan we om kwart over 7 op, ontbijten op ons gemak en checken om kwart over 8 uit. We zeggen hotel Moscow vaarwel en hebben hier een prima tijd gehad. Tot onze grote verrassing wijst onze gids Nathalie de weg naar een grote bus. We kunnen allemaal op een bank plaats nemen. Als we langs de Neva St Petersburg uitrijden verandert het landschap al snel.

We zien de sovjet flatgebouwen en daarna rijden we over een snelweg met gaten door het Russische platteland. Onze chauffeur Olec slalomt langs de slechte stukken in het wegdek. Om 09.30 uur komen we in het stadje Pushkin, dat vroeger Tsarskoje Selo heette aan. Ons doel is het blauw witte Catharina paleis. Een blauw wit gebouw dat 300 meter lang is. We zijn te vroeg en we mogen niet binnen.

Nathalie trekt alle registers open en we mogen de tuin bezichtigen. Het paleis mogen we pas om 10.30 uur in. Elke groep krijgt een tijdslot aangewezen om te voorkomen dat het te druk wordt in het gebouw. Russische perfectie? Nathalie leidt ons door de tuin en we zien het badhuis, het meer, en de admiraliteit. Oudere vrouwen zijn de kanten van het gras aan het afsteken en harken de bladeren op.

Dan is het tijd om het paleis te bezichtigen.
Dit is een afwijking van het programma die Marie Josee geregeld heeft. We betalen wat extra maar kunnen dan het prachtige paleis bezoeken. Waarom zit dit niet standaard in het programma van Koning Aap? Bij binnenkomst moeten we weer de “paleis-slofjes” aantrekken. Het zijn slofjes die je over je schoenen doet en hierdoor wordt de prachtige parketvloer beschermd.

Nathalie leidt ons door de diverse kamers en geeft overal uitleg. In dit paleis mag gefotografeerd worden, echter flitslicht mag niet gebruikt worden. In de amber kamer mogen ook geen foto’s gemaakt worden, maar wij maken allebei onopvallend voor de bewaking op goed geluk een paar plaatjes. Om kwart voor een is de rondleiding afgelopen.

We hebben tot half twee de tijd om het paleis of de tuin te bezichtigen.
Eerst nemen we in het cafetaria allebei een heerlijke cappuccino.
Dan wandelen we door de tuin en exact om half twee stuurt Olec de bus richting Novgorod. We hebben dan al afscheid genomen van Nathalie.
Onderweg worden de bomen groener.

Het is kwart voor drie als we in Novgorod aankomen. We krijgen de sleutel van kamer 212 van hotel Volkhov. Marie Josee checkt de groep in en geeft uitleg en tips.
De kamer is klein, maar het is maar voor een nacht. Na onze bagagedrop gaan we de stad verkennen. Als eerste is het Kremlin aan de beurt. Op weg erheen komen we een standbeeld van Lenin tegen.

Als we over de eerste brug gaan betreden we het ommuurde ( wat altijd is ) Kremlin. Het is niet echt groot, maar wel mooi. We zien de eeuwige vlam, waar erg veel bloemen liggen.
Dit waarschijnlijk in voorbereiding op het 65-jarig bevrijdingsfeest. De hele stad stikt trouwens van jonge en oude soldaten met hun zwart-oranje lintje op.

Dit is het symbool van de H. Georg, de patroonheilige van de militairen. Verder zien we kerken, een groot beeld en diverse musea. Als we dit globaal gezien hebben, ( morgen doe we het beter ) gaan we in de stad op zoek naar een restaurant voor vanavond.
Inmiddels is het flink aan het regenen en daarom duiken we een cafeetje in. Voor 100 roebel hebben we een halve liter bier en cola.

Bestellen en betalen ging met handen en voeten. Een restaurant hebben we helaas niet gevonden. Daarom terug naar het warme hotel. Daar drinken we in de lobby een thee en een bier, en kan Phons met de netbook via het onbeveiligde wifi netwerk van het hotel internetten. We maken een praatje met een aantal reisgenoten.

Om half 8 gaan we op zoek naar restaurant Ilmen. Met de hulp van een agent en een paar studenten komen we in een leuke tent terecht. Of het Ilmen was weet ik nog niet zeker. Phons bestelt 3 spiesen vlees en ik zalm. Daarbij nog een flesje wijn en al met al hebben we lekker gegeten. Dan gaan we terug naar het hotel om te douchen, het reisverslag bij te werken en op tijd plat te gaan.

4 mei 2010 St Petershof

Ik word wakker en denk dat het regent. Nou regenen is niet het goede woord. Het spoelt. Dat kan nog leuk worden vandaag. Rond kwart over 8 zitten we aan de ontbijttafel. Ik heb nog niet zo’n trek maar Jose laat het goed smaken. Om half tien is onze gids Catharina (the great) gearriveerd. We vertrekken met 11 personen naar Petershof. Ton, Ina, Frans en Annemarie vullen de dag op hun manier in. We rijden de stad uit via het industrie gebied.

Door een ongeval komen we in de file te staan. Dit oponthoud duurt gelukkig maar een kwartier. Dan rijden we door de voorstad van St Petersburg en we zien de grijze saaie communistische flats. Kleine flats met een woonkamer, slaapkamer en een gezamenlijke keuken en sanitair. Als we Petersburg verlaten hebben, dan komen we de eerste zomerverblijven (datcha’s) tegen.

Ook zien we een wijk met de zomerverblijven van de “nouveau riche”. Deze zien er poepchick uit. Catharina legt alles in perfect Engels uit.
Na anderhalf uur rijden komen we bij Petershof aan. We worden door een trio verwelkomt met het Wilhelmus en met “tulpen uit Amsterdam” Marie-Jose geeft ze namens de groep een kleine bijdrage.
Catharina koopt de kaartjes en wij maken de eerste foto’s van het park met de fonteinen. Het is droog maar koud.

Omdat de rij bij het paleis kort is besluiten we om eerst het paleis te bezoeken.
Het paleis is overweldigend. Helaas mogen we geen foto’s maken. De eerste kamers zijn versierd met glimmende gouden koepels en pilaren. Erg decadent allemaal. We lopen door de balzalen, privésuites, statievertrekken, slaapkamers met zijden behang, studeerkamer en troonzaal waar de portretten van de Romanovs hangen.
Het is werkelijk prachtig.

Als je iets te dicht bij het “touwtje” komt dan gaat een piepsignaal af. Iedere kamer heeft een bewaakster die alle bewegingen nauwlettend in de gaten houdt.
De hele geschiedenis van het paleis passeert de revue. Omdat het in de tweede wereldoorlog bijna in zijn geheel verwoest was, is alles gereconstrueerd. Gelukkig is het interieur in Siberië veilig gesteld dus hier kan het origineel nog wel van bewonderd worden.

Op het einde van de rondleiding word je langs de shops geleid. We kopen 4 kaarten met het interieur om toch een aandenken te hebben. Om half 1 bezoeken we de tuin. We dalen de grote cascade af en lopen naar de Finse golf waar het buitenverblijf van Peter de Grote, Mon Plaisir, staat. Ook in de tuin kom je veel watervallen tegen. Op het einde zien we de “bedriegertjes van Rusland”.

Als je op een bank gaat zitten of over een stoep loopt, dan drukt een man die in een groen hokje zit op een knop, en je wordt zeiknat. Na een wandeling van een uur is het verzamelen bij de ingang. We lopen langs een aantal souvenir kraampjes en om tien over half twee stuurt Sergej de Mercedesbus richting St Petersburg.
We zetten onze gids bij haar flat in de voorstad af en rijden in ruim een uur naar ons hotel.

Het is inmiddels droog maar grauw. We droppen de spullen op de kamer en drinken op de 8e verdieping van het hotel in de Panorama bar een heerlijke americano koffie. Dan nemen we de metro naar Gestini Dvor. Dit is een groot warenhuis en dat willen we wel eens zien. Dit valt tegen en is niet wat we er van voorgesteld hebben. Veel kleding en spullen voor huisinrichting. Niet wat we zoeken.

Na een half uur lopen we de Nevsky Prospect op en kopen bij Singer een kalender van St Petersburg 2011 ( 340 roebel). Dan bezoeken we nogmaals de Kazan kathedraal. We zien toch weer een paar nieuwe dingen. Dan lopen we naar de katholieke kerk van St. Catharina. Deze is heel sober en niet te vergelijken met de heilige huizen die we eerder bezocht hebben. Delen zijn vernield en nog niet gerestaureerd.
We nemen de metro terug en kopen bij Prisma twee flessen Kajtinka en een flesje Cola (101,30 roebel). We gaan lekker naar de kamer om te rusten, het verslag uit te werken en de financiën op te maken. Hier smaakt een cola en een biertje heerlijk bij.

Na het herschikken van de tassen en een heerlijke douche gaan we weer beneden eten. Dat bevalt ons prima. Gezellig zitten, goed eten en dat alles voor een redelijke prijs. We nemen allebei een grilled chicken breast met friet en ketchup. We nemen ook weer een fles rode Afrikaanse wijn. Halverwege schuift Jan aan. Het is weer voortreffelijk. We pinnen nog 15000 roebel en gaan dan naar de kamer. De tassen worden ingepakt en tegen elf uur gaan we slapen. Weer een super dag.

3 mei 2010 St Petersburg

Om half acht loopt de wekker af. Na een goede nachtrust hebben we weer zin in een nieuwe dag in St Petersburg. Tegen 8 uur zitten we aan de ontbijttafel. Hetzelfde ritueel als gisteren alleen is het nu minder druk. Om 9 uur hebben de liefhebbers voor de boottocht zich verzameld in de lobby. Met z’n 11-ven nemen we de metro (Annemarie, Frans en Ina gaan niet mee).

We nemen dezelfde route als gisteren en het bootstation ligt vlak naast het metrostation aan de Nevsky Prospect. De boten vertrekken pas om 12 uur en daarom lopen we naar een ander boot station. Ook hier wordt pas om 12 uur vertrokken. Marie-Jose probeert nog een privé boot te regelen maar de schipper heeft hier duidelijk geen zin in. Daarom gaan we naar de Opstandingskerk (church of the savier of spilled blood).

Het is prachtig weer en we willen daarom nog wat foto’s maken. Volgens de reisgids is de kerk vandaag gesloten om tot onze verrassing gaat hij om 10 uur open. Na 2 x 320 roebel entreegeld betaald te hebben staan we om twee minuten over tien in de kerk. Het interieur is oogverblindend. Mozaïeken van de grond tot aan het plafond. De kerk is helemaal gerestaureerd. Wat een juweel.

We genieten ruim een half uur en lopen dan langs het kanaaltje waar we een terrasje tegenkomen. Hier is nog een plekje over en we bestellen allebei een “americano” (210 roebel). Met prachtig uitzicht op de kathedraal genieten we van het bakkie troost. Dan lopen we naar de Kazan kathedraal. Ik maak een foto en direct komt een vriendelijke meneer vertellen dat dit tijdens de dienst niet toegestaan is.

Er staan een hele rij mensen te wachten om voor een icoon te bidden en dit vervolgens een aantal keren te kussen. Op het einde van de dienst maken de gelovigen een rij om om de beurt een kruis en de hand van de priester te kussen. Erg indrukwekkend.

Om 12 uur zijn we bij het bootstation, we betalen 2 x 500 roebel en zoeken een plaatsje in de buitenlucht. De boot vertrekt en in het Russisch krijgen we uitleg. We varen door de kanalen (het is net Amsterdam) naar de Neva. Hier maken we een rondje en zien de Hermitage, het Winterpaleis, de vuurtorens en de Peter en Paulus vesting. Dan varen we rondom Bassils Island en zien een deel van de route die we gisteren gereden hebben. Omdat het nu de strak blauwe lucht is, zijn de foto’s veel mooier geworden.

Na een uur zijn we terug op het vertrekpunt. We lopen naar de grootste boekhandel van de stad ( Singer ) waar Jose een verjaardagskaart voor haar collega koopt. Dan gaan we terug naar ‘ons’ terras waar we een biertje en een potje thee drinken (210 roebel). Vervolgens gaan we terug naar de Kazan kathedraal. De heilige mis is voorbij en we mogen nu foto’s maken. Als we de kathedraal gezien hebben lopen we de Nevsky Prospect af.

We pakken een zijstraat om het standbeeld van Poesjkin te zien. Dan lopen we de grote brede laan van 5 km af en zien het standbeeld van Catherina de grote en de grote rotonde met obelisk met het station waar Stalin in 1917 aankwam.
Het is een flinke wandeling op een drukke verkeersader van de stad. Omdat 1 mei (dag van de arbeid) op zaterdag viel, is iedereen vandaag vrij. Hier kan onze regering nog iets van leren.

Tegen vieren zijn we aan het einde van de lange Nevsky Prospekt, waar ook ons hotel ligt .Daar gaan we nog niet naar toe, maar wel naar het tegenoverliggende Nevsky-klooster. Vanuit onze hotelkamer hebben we hierop uitzicht. We betalen voor samen 260 Roebel entree en slenteren dan over de binnenhof. Daar ligt de mooie kerk met daarbij een begraafplaats met veel vervallen graven.

Nog voor de officiële ingang ligt een ander kerkhof met beroemde mensen, maar daar komen we niet aan toe. In de kerk zelf mag niet gefotografeerd worden. Ook hier is het druk met gelovige mensen, die aan een stuk door kruisjes slaan en iconen kussen. Al lijkt de kerk sober in vergelijking met wat we al gezien hebben, toch is er een enorme schat aan iconen. Sommige daarvan volop versierd met edelstenen. Om 5 uur begint er een dienst. Helaas wordt er niet veel gezongen, maar dat wat we hoorden klonk apart mooi.

Rond zes uur zijn we terug in het hotel, waar we eerst de spullen droppen op de kamer. De kaart posten en dan naar beneden gaan voor een lekkere pint. Niet een maar twee fietsen erin. Kosten 540 Roebel. Dan wordt het tijd voor een verfrissende douche. Dat hebben we wel verdiend na zo’n dag.
Rond half 8 gaan we in de bierkelder eten. Jose besteld een zalm met friet en ketchup en ik neem de beef stroganoff met friet en ketchup. We bestellen er ook weer de rode Zuid Afrikaanse wijn bij. Wegens succes geprolongeerd. Het smaakt allemaal voortreffelijk. Jan schuift op het einde aan en we kletsen gezellig over allerlei dingen. Tegen tien uur wordt ons vriendelijk gevraagd om de rekening te betalen.

Voor 1500 roebels (incl fooi) zijn onze magen gevuld. We lopen nog naar de Prisma (supermarkt) voor een koud flesje Kajtinka bier (35.30 roebel) dat volgens twee gasten prima smaakt. Op de vraag waar we vandaan komen, antwoord ik natuurlijk Nederland. Nou zij kennen alleen Amsterdam. Of we ook Moldavië kennen? Ja natuurlijk: van het songfestival. Lachend gaan we naar het hotel. Daar drink ik het pintje lekker op de kamer op.

Tegen half twaalf gaan we slapen. Op de gang rent de jeugd en ze kloppen op de deur en om half 1 en 1 uur rammelt onze telefoon. Desondanks slapen we goed. We zijn moe van de vele indrukken die we in deze prachtige stad hebben opgedaan.

2 mei 2010 St Petersburg

We hebben allebei lekker geslapen. Goede bedden en de buren aan de overkant (Alexander Nevski Klooster begraafplaats) zijn erg rustig. Het ontbijt is in een grote ruimte en we herkennen taferelen van onze all-inclusive vakanties. De russen laden hun tafel helemaal vol en beginnen dan te schransen.
We nemen allebei thee en broodjes. Om kwart over negen is het verzamelen in de lobby voor de welkomstspeech.

Dit gebeurt staande en is chaotisch. Er is veel rumoer (japanners) maar Marie-Jose raakt al haar informatie kwijt. Tegen 10 uur wandelen naar Metrostation Ploschad Aleksandra Nevskogo 2. Dit station ligt pal naast het hotel. Marie-Jose regelt de munten (22 roebel p.p.) en voor iedereen een kaartje met het overzicht van de Metro van St. Petersburg. Via een roltrap dalen we de diepte in. Helaas mag in de metro niet gefotografeerd worden.

Hij dient namelijk als schuilkelder voor een atoomaanval. Marie-Jose geeft uitleg hoe het systeem werkt. Als je in andere metro’s, bijv. Londen of Barcelona gereisd hebt, dan is het vanzelfsprekend. We nemen de groene lijn en stappen bij de tweede halte, Gostiny Dvor uit. We lopen de Nevsky Prospect op richting het Winterpaleis.

We komen op het paleisplein (Dvortsovaja Plosjad) aan. Hier zijn de voorbereidingen voor overwinningsdag (9 mei) in volle gang. Het is bijna 11 uur als we de toeristeningang van de Winterpaleis inlopen. Nathalie heeft de kaartjes uitgedeeld en we geven onze tassen en jassen bij de garderobe af.
We lopen naar de tweede verdieping waar de zalen grote indruk maken. Wat een rijkdom. Nathalie geeft overal in perfect Engels uitleg.

We lopen van het Winterpaleis naar de kleine Hermitage en de nieuwe Hermitage. Een overvloed aan kunstwerken en schilderijen. Op het einde van de wandeling komen de hoogtepunten: Leonardo Da Vinci, Rafael, Michelangelo, Rembrandt, Frans Hals, Picasso, Matisse, Gaugin ……
Om 1 uur hebben we zere voeten en dorst. Daarom gaan we naar het restaria waar we een koffie en een cakeje nemen. Heerlijk.

We nemen ook nog een cappucino (360+180 roebels).
Na deze opkikker halen we bij de garderobe onze spullen op en zoeken we de frisse lucht op. De blauwe hemel heeft plaats gemaakt voor een donker wolkendek en er vallen regendruppels.

Op het plein is een wielerronde bezig en 1 coureur rijdt over een plastic fles en komt hard ten val. De ambulance is snel ter plaatse.
Om half drie wandelen we naar een klein Mercedes busje. We gaan de stadstoer doen.
Nathalie vertelt constant wat we zien. We rijden via The Marble Palace en The Mars Field met de eeuwige vlam naar de church of the Savier on spilled Blood. Hier hebben we onze eerste fotostop. Jammer dat het somber weer is. De cathedraal is prachtig.

Aan de drie bruggen zijn hangsloten bevestigd. Dat wordt gedaan door bruidsparen, die hiermee hun oneindige liefde symboliseren. Dan vervolgen we onze rondrit. Bij een stoplicht moeten we minuten lang wachten op een passerende motorclub. We rijden naar Isaac’s Cathredral. Deze kathedraal maakt enorm veel indruk op ons. Wat een pracht en praal. We komen ogen tekort en Nathalie vertelt gepassioneerd over de geschiedenis en de religie.

Er loopt daar nog een oude man rond, behangen met medailles, die bij ieder beeld bidt, kruisjes slaat en het beeld kust.
Dan rijden we via de Birzevoj Most burg naar Rabbits island. We stoppen bij de twee rode vuurtorens, die aan de vroegere ingang van de haven staan, waar een prachtig zicht op de Petrus en Paulus vesting hebben. Dit wordt ons volgend doel, dat we bereiken via een oude houten brug.

De Petrus en Paulus kathedraal is ook prachtig. Hier liggen de Romanov’s begraven. De geschiedenis van de tsarenfamilie wordt uitvoerig uitgelegd, de hele familie is er pas compleet sinds 1998. In deze kerk is ook het grafmonument van tsaar Peter de eerste. Al is deze kerk kleiner dan de vorige, het is er ook schitterend. We vervolgen de route richting gevangenis. Inmiddels is het flink gaan regenen.
De bajes heeft voor de elite grote cellen. Er hebben daar heel wat Russische beroemdheden gezeten. Zo ook een broer van Lenin, die waarschijnlijk de aanzet was zijn daden. Hij was van de beweging “peoples will”. Na het bezoek aan de Petrus en Paulus vesting rijden we door een natte stad langs de Neva en zien de beroemde pantserkruiser Aurora.

We stoppen nog even voor wat foto’s van Smolvy klooster en instituut, dat prachtig blauw-wit is opgeschilderd. Dan gaan we terug naar het hotel en slaan de vlooienmarkt maar over.Eenmaal in het hotel drinken we in de bar een zwart bier en een of ander wodkamengsel met limoen en kaneel. Dan gaan we lekker douchen en weer terug naar beneden. We bestellen een fles rode Zuid-Afrikaanse wijn, schnitzel en boeuf Stroganoff met friet en ketchup.

Het gaat er goed in.
Uit de 47 inch flatscreens knalt de muziek van VH1-Russia. Een beetje zachter was prettiger geweest. Dan is het genoeg geweest en rekenen we af. De schade inclusief fooi is 1500 roebel. We stijgen op naar de kamer, ruimen de boel een beetje op, poetsen onze tanden en gaan dan heerlijk slapen. Morgen weer een leuke dag voor de boeg.

1 mei 2010 Amsterdam – St Petersburg

We hebben goed geslapen en zijn op tijd uit de veren. De laatste spullen nog ingepakt en rond 8 uur lopen wen naar het station Reeshof. Ik trek de tassen om de rug van Jose te sparen. We arriveren ruim op tijd en wachten op het boemeltreintje naar Den Bosch. Hier komen we om 9 uur aan. We steken het perron over en de intercity naar Schiphol komt al aanrijden. Dat gaat goed.

We zoeken een makkelijke plek en we sjezen door de polders naar onze nationale luchthaven. Op het station van Utrecht zien we oud-minister Plasterk nog. Compleet met hoed. Het regent dat het giet maar dat deert ons niet. Om kwart over tien staan we op het perron van Schiphol. We wandelen naar vertrekhal 2 waar we via de “kastjes” onze boardingpass regelen. Dan naar de drop/off bali waar we onze reistassen afgeven.

Jose rookt buiten nog een peuk en dan lopen we naar de douane.
We willen bij een brasserie wat eten. Een sjieke tent met sjieke prijzen. Dat hebben we er niet voor over en we lopen richting gate D28. Onderweg komen we Murphy´s Irish Pub tegen. Ze hebben een rookzaal en we besluiten om hier ons ontbijt en biertje te nemen.
Een gezellig bruin café met goede muziek. Jose neemt een scammbled eggs met thee en ik een Pint Heineken.

Dat smaakt naar meer en als Jose een peuk pakt, neem ik nog een blonde rakker.Dan lopen we naar de gate waar een hele rij staat. Geduldig schuiven we richting security check. Het gaat allemaal voorspoedig en om half 1 lopen de eerste passagiers al de Boeing 737 van KLM in.
Om 5 over 1, 5 minuten te laat, raast het toestel over de startbaan.
Na ruim een half uur krijgen we een paar kleffe broodjes en een drankje (bier en wijn).

Het broodje met vlees en met veel te zoute kaas zijn aan mij niet besteed.Dan volgt nog een rondje de koffie en thee. We krijgen allebei een extra sprits koek en nemen nog een wijn en biertje. Het is toch vakantie.Dan wordt het tijd om de migratiekaarten in te vullen. Dit is redelijk snel gebeurd. Om 10 voor half vijf, een half uur te vroeg zijn we op de luchthaven van St Petersburg geland. Nog wel een flink stuk taxiën maar door de rugwind zijn we lekker op tijd.

Bij de paspoortcontrole moeten we geduld hebben. Het gaat tergend langzaam en het is druk. Na lang wachten komen we bij de transportband met de bagage aan. 1 tas maakt zijn rondjes en op de andere moeten we nog een half uur wachten.
Als we de tassen hebben verzameld lopen we door het groene poortje van de douane. Marie-Jose staat al met een Koning Aap bordje te zwaaien en is haar schaapjes aan het verzamelen.

We pinnen 10.000 Roebel en stappen dan de bus in. Onze gids voor de komende dagen, Nathalie, begint direct wetenswaardigheden over St Peterburg te vertellen. In de buitenwijken zijn de gebouwen grijs, echt overblijfselen van het communistische rijk. Het is even wennen, we hebben al veel van de wereld gezien, maar dit gevoel kennen we nog niet. Na ruim een half uur komen we bij Hotel Moskva aan.

Dit ligt aan het einde van de Nevsky Prospeckt met uitzicht op de Neva rivier en het beroemde kerkhof.
We droppen onze tassen op kamer 1521 en gaan bij de supermarkt naast het hotel een paar flessen water kopen. Om 8 uur is het verzamelen voor het diner. Pas om half 9 is iedereen aanwezig. Het zijn een paar chaotische uren.
We zien een Russische show met kakalinka gedans. Dan neemt een band het over.

Goede kwaliteit maar waarom moet het zo hard? We schuiven een paar tafels aan elkaar om met z’n 14-en bij elkaar te kunnen zitten. Als welkomsdrankje krijgen we een glaasje wodka. Ik vind het naar jenever smaken, lekker dus, en ik drink de portie van Leontien ook op. Dan bestellen we allebei een halve liter bier (150 roebel p.p.) en betalen we voor het Russisch buffet (600 roebel p.p.).

Dit smaakt best goed.
Om half tien wordt de tent gesloten en gaan we met z’n tweetjes naar de “bier en restaurant” kelder.
We bestellen een cola en een wit bier (zonder filter!). Leuke muziek en een gezellige sfeer. Wellicht een optie voor het diner van morgenavond.
Als we de consumpties op hebben (250 roebel) gaan we naar de kamer. De schoenen uit en de zaak organiseren voor morgen.
Om kwart over elf gaan we slapen. We hebben zin in de dag van morgen: Hermitage + stadrondrit door St Petersburg.