Uitslapen!!!! De wekker rammelde pas om half 9. Na een goede nachtrust, beneden in het hotel ontbeten. Zoals gewoonlijk met ei en jam en een banaantje toe. Terug op de kamer is alles ingepakt en kan Phons nog van gisteren schrijven. Om 10 uur verlaten we Ha Long Hotel per luxe touringcar. We gaan op weg naar het vliegveld van Hanoi voor een binnenlandse vlucht naar Hué. Het straatbeeld van Hanoi heeft in ieder geval op mij een grote indruk gemaakt. Al dat getoeter, de drukte, de brommers, de mensen en de hoge bomen.
We hebben file in verband met een overmatige drukte bij een pas geopende supermarkt. Daar is Ikea op tweede Paasdag niks bij. Half 12 komen we op het vliegveld aan. Het inchecken als groep gaat niet echt vlot. Veel geduld nodig, maar alles komt goed. De airport is groot, erg schoon en lekker koel.
Om 11.45 kunnen we boarden. Een Duitse Vietnamees zit op mijn plekje. No problem er zijn stoelen zat. Maar net in de lucht komt het lunchboxje, een broodje met leverpastei en een bekertje water. Het is maar een uur vliegen. We zijn er dus zo. En het belooft wat. Hanoi was heet, maar volgens Thuy is Hué. de warmste stad van Vietnam.
Om 10 over 1 landen we volgens planning. Nou, het is er inderdaad very hot. De bagage was er snel en de bus stond voor ons klaar. Een hele grote luxe bus met voor iedereen een hele bank.
Wie ‘dwars’ wil liggen heeft geen enkel probleem. De rit naar de stad duurt ongeveer een half uur. Het landschap is anders en het verkeer rustiger. Onderweg spotten we de eerste herdenkingsplaatsen al. Er zullen er nog velen volgen. Het hotel is groot. We worden ontvangen met een nat doekje en een glaasje water. Kamer 226 is voor ons. Heel groot voor 3 personen. Even bijkomen en dan eerst wat shirtjes uitwassen.
Wie ‘dwars’ wil liggen heeft geen enkel probleem. De rit naar de stad duurt ongeveer een half uur. Het landschap is anders en het verkeer rustiger. Onderweg spotten we de eerste herdenkingsplaatsen al. Er zullen er nog velen volgen. Het hotel is groot. We worden ontvangen met een nat doekje en een glaasje water. Kamer 226 is voor ons. Heel groot voor 3 personen. Even bijkomen en dan eerst wat shirtjes uitwassen.
Om 7 uur gaan we met de groep eten. Nou groepje: Paul, Francien, Ferry en wij dus. Samen gaan we naar nummer 34 van het kaartje ( Xuas Trang).
Daar worden we hartelijk ontvangen en we bestellen van alles en nog wat. Het was weer heerlijk. Bij meneer de baas, die Tuu heet, regelen we voor de volgende dag een brommertocht door de omgeving van Hué. Kosten $6 voor een periode van half 1 tot 6 uur achter op een brommer inclusief het strand. Voor we gingen eten hebben we nog 2 tekeningen gekocht van een gehandicapte jongen. Hij deed goede zaken. Na het eten gaan we met zijn zessen, Pauline kwam erbij, terug en nemen we op het stoepterras met kinderstoelen tegenover het hotel nog een afzakkertje. Even na 11 uur zoeken we de kamer op. Ik ben moe en verlang naar een koel bed.
Tag: Hanoi
30 juli 2003 Halong Bay – Hanoi
Kwart voor 8 schuiven we bij het ontbijt aan. José moet om de eieren vragen. Die komen meteen. Op horecagebied moeten de Vietnamezen nog veel leren. Klokslag half 9 vertrekt de bus en verlaten we het toeristische Halong Bay City.
Na een anderhalf uur rijden stoppen we bij een pottenbakkerij. We zien het proces “van klei tot pot “. José krijgt tekenles en beschildert een klein potje. We kopen 4 chop-sticksonderzettertjes voor 15.000VND. Ze worden zo leuk verpakt in een soort rieten tasje, dat we er voor Anne-Marie ook 4 kopen.
Voor thuis ook nog 2 rijstkommetjes gekocht.(60.000 VND) Tot slot voor ieder
nog een blikje cola en dan zetten we onze reis richting Hanoi verder.
Om 12.00 uur rijden we de straat van het Halong Hotel in. We hebben weer kamer 504.
Nadat we de spullen geïnstalleerd hebben lopen we via de oude wijk naar het meer. We lunchen bij Thuy Ta café met uitzicht op het meer. De toast met beef smaakt verrukkelijk. Het water gutst van mijn rug. Het is 34 graden .
Na een uur over het meer gekeken te hebben, lopen we naar de ANT bank om 2.000.000 VND ( € 108 ) te pinnen. Zo we zijn weer even miljonair.
Dan lopen we door de oude wijk en zien een CD/DVD winkel. Voor 100.000 Dong kopen we 10 CD’s. We kunnen nog 2 gratis CD’s kiezen. Voor dit geld kun je ze zelf niet branden. We kopen de DVD The Two Towers voor 18.000 Dong ( € 1,- ). Deze is volgens mij in Nederland nog niet uit. Vervolgens slenteren we naar de Dong Xuan markt.
Hier hebben we het zo gezien. We hebben weer dorst en besluiten naar het terrasje waar we gisterenavond gezeten hebben te gaan. Pech, de stoelen staan niet buiten. Dan maar terug naar het meer. Bij Thuy Ta drinken we allebei 2 Tiger biertjes.
Om 16.15 uur lopen we terug naar het hotel. Even lekker opfrissen, want om 6 uur is het verzamelen voor het diner. Met Pauline, Linda, Wilbert, Ferry, John en Mart-Jan lopen we naar Cha Ca La Vong. We hoeven alleen maar onze drank te bestellen. In dit restaurant kun je maar één gerecht bestellen of krijgen.
Dit heb ik nog nooit meegemaakt, een restaurant zonder menukeuze.
Er worden 2 potjes met gloeiende kooltjes op tafel gezet., en schaaltjes met groenten. De groenten worden bij de koekenpannetjes met vis gevoegd. Alles wordt lekker door elkaar gehusseld en staat te pruttelen op het vuur. Het smaakt voortreffelijk voor de som van 60.000 VND p.p. De vis en groenten worden regelmatig bijgevuld. Na een goed uur staan we weer buiten. Op weg naar het meer koopt Pauline nog een rugzak voor $ 15. Bij Thuy Ta drinken we koffie en bier. Dan is het tijd voor het poppentheater. De Water Puppet Show begint om 8 uur.
We zitten op de derde rij ( first class voor 40.000 Dong p.p. ) Airco hebben ze er niet, maar om toch wat koelte te hebben krijgt iedereen een waaier. De muziek klinkt Chinees en het poppenspel is leuk opgezet. Het spektakel duurt een uur. Om 21.15 uur gaan we met John, Ferry, Linda, Mart-Jan en Wilbert naar de Jazzclub. De sfeer is gezellig en de band speelt vol overgave. Om half 12 is de pret over en lopen we terug naar ons hotel. Moe en voldaan van een mooie warme dag in Noord Vietnam ploffen we in bed.
28 juli 2003 Hanoi – Halong Bay
Om 7 uur loopt de wekker af. We hebben de tijd want we vertrekken pas om 9 uur. Eerst de spullen ingepakt en dan naar het ontbijt. Dit is weer overheerlijk. Alleen de monster croissant krijgen we niet op. Omdat in de straat een boom gesnoeid wordt, vertrekken we later. Met hangen en wurgen wringt de bus zich tussen de brommers Hanoi uit. Al snel zien we rijstvelden waarop de vrouwen aan het ploeteren zijn. Thuy vertelt smeuïg en interessant over Vietnam. We leren ook de eerste woordjes Vietnamees:
Hallo – Chao, Dank je – Cam on
Na twee uur rijden stoppen we bij een centrum waar de resultaten van Agent Orange te zien zijn. Dit ontbladeringsmiddel heeft de nakomelingen van een aantal Vietnamezen ernstig verminkt. Deze gehandicapten maken schitterende borduurwerken. John koopt een tijger waar drie maanden aan gewerkt is ($ 185). We drinken koffie en cola en als de noeste werkers gaan lunchen dan zien we pas hoe kreupel sommige zijn. Is het dit allemaal waard geweest?
Het is nog twee uur rijden naar Halong Bay. Rond 12.30 uur komen we bij hotel Le Coq (niet met C.O.C.K.) aan. We sjouwen de tassen naar kamer 305. Even uitpuffen, een peuk roken en wat foto’s maken. Dan wandelen we richting strand voor de lunch. We strijken neer in een chique restaurant en bestellen allebei een noodles soep met kip. Deze lijkt op de kip in Dali. Gehakt en met vel en bot in de wok gepleurd. De noodles en de bouillon zijn lekker maar de kip laten we liggen.
Pauline komt ons gezelschap houden. Ze bestelt een noodles soep met groenten maar krijgt vette soep met veel ui en prei. Dat wordt toeteren. Na de lunch kopen we een pet ($ 1 ), een T-shirt (20.000 VND) en een hoedje (18.000 VND). Dan strijken we neer bij een strandtent en kijken recht op de Vietnamese toeristen die de tijd van hun leven hebben. De fotografen maken, met hun kleren aan, familieportretten in de Golf van Tonkin. De karstbergen vormen het decor. We drinken allebei twee Tiger Beers en genieten met volle teugen.
Het is hier goed toeven. Het afrekenen is minder leuk. Miss Halong Bay vraagt 8 dollar voor vier biertjes. Trap op een landmijn! Ik geef vijf dollar (het bier is dik betaald) en we vertrekken. De Vietcongs proberen ons af te zetten en hangen aan onze T-shirts. We lopen verbolgen naar ons hotel. Als ik omkijk lachen de meiden ons uit. De truc is mislukt.
Aangekomen in het hotel gaan we lekker douchen. Het zweet gutst van ons lichaam. Het is 33° C en de hoge luchtvochtigheid zijn we niet gewend.
Om 19.00 uur is het verzamelen voor het diner. Luus, Jos, Joke, Francien, Paul, Thuy en Pauline lopen met ons naar het centrum van Halong Bay. We schuiven aan op een terras waar veel Vietnamezen zitten. Het Saigon bier is lauw. Het eten (shrimps and fish) valt ook tegen.
Nadat we 85.000 dong hebben afgerekend, gaan we op een dakterras een afzakkertje nemen. Ze hanteren hier Europese prijzen. We nemen allebei een kop thee. Jos krijgt het benauwd en spettert de pot vol.
Om 21.30 uur zijn we in onze hotelkamer. De rugzakken inpakken voor morgen en op tijd naar bed
27 juli Hanoi
Iets over 12 uur gaan we proberen te slapen. De bedden zijn goed en de airco doet zijn best. Het valt niet mee. Door de vermoeidheid kunnen we niet inslapen. Na veel draaien en woelen is na een hele tijd Phons het eerste vertrokken. Ligt het aan de koffie? Tegen de ochtend slaap ik ook. Om 7 uur de wekker. De zon komt op.
Om half 8 gaan we naar beneden voor het ontbijt.
Francien, Paul, Liesbeth en Marieke zitten er al. Ze zijn vol belangstelling.
En neen, we hebben geen ruzie gehad over de paspoort affaire. Het inclusief ontbijt bestond uit een groot brood, ei, jam en jawel hoor, la vache qui rit. Lekkere lipton thee maakte het compleet. Na het ontbijt hield Pauline een welkomst c.q. info speech.
Om 9 uur staan we allen klaar voor de brommer rit naar het mausoleum van Ho chi Minh. Wat een belevenis. Handig manoeuvreerden de brommer chauffeurs door de hectische chaos van Hanoi. Bij oom Ho aangekomen, veilig en wel voor 10.000 Dong p.p., begint het te hozen. Toch niet zo slim die plu’s op de hotelkamer. Van Pauline krijgen we een plastic regenjasje. Een super zweetding. Tassen inleveren en dan in de rij voor Ho. Zelf zijn we ook een bezienswaardigheid. Langzaam schuifelen we richting ingang.
Ho Tussaud lag er koeltjes bij. Ja, ja we hebben hem gezien. Dan gaan we eerst onze rugzak weer halen en kijken in het park waar Ho Chi Minh leefde en werkte. Wel leuk maar niet bijzonder.
Dan verder richting een pagode op één paal en daarna naar een culturele tuin en de tempel van de literatuur waar het beeld van Confusius te bewonderen valt.
Na een korte waterpauze splitst de groep zich op. Vijf zelf weg en de andere tien weer op de brommer richting het Hoan Kiem meer.
Bij een stoplicht kunnen er acht door. Mart-Jan en ik blijven achter. Dan komt er een kink in de kabel. Mijn chauffeur rijdt rechtdoor in plaats van rechtsaf. Zit ik daar met mijn mond vol Vietnamees alleen in een vreemd land. Het voelde niet prettig. Waterpuppet show en dat snapte Dik Trom niet goed. Na een paar rondjes doemt plotseling de groep op. Hè gelukkig, doet voelt heel wat fijner. Even afrekenen (10.000 Dong) en weg was Dikkie.
Met z’n allen slenteren we over een markt. Groenten, fruit vlees en veel levende vis. Versierde krabben en bosjes kikkers. De foto’s zijn goed gelukt. Honger. Pauline neemt ons mee naar een tentje met dakterras. Twee bier, twee noodle soep met groenten en tomaat en een portie (vette) springrolls. De vette rollen waren eigenlijk niet nodig want de soep vulde genoeg. Rekening 34.000 Dong. Geen geld voor een goed gevulde maag. Nu splitsen onze wegen weer. Pauline gaat met ons pinnen en de rest verdwijnt.
Als het bankieren gedaan is gaan we samen een rondje om het meer lopen. Het is bloedheet en we zweten ons een ongeluk. Aan het eind van de ronde is een terras, waar we een bier en een cola bestellen. Na een stoelendans zitten we heerlijk rustig bij te komen. Was nodig. Ook de Dong-Xuan markt in het oude stadsdeel staat nog op het programma. Door de hitte sjokken we langs winkeltjes en een hoop rommel. De markt was niet echt bijzonder en eigenlijk hebben we het wel gehad. Terug naar de hotelkamer waar we onze natte zweetkleding uit kunnen doen en ons kunnen opfrissen. Bij de hotelbuurvrouw hebben we nog wat drinken gekocht.
Heerlijk die airco. Na wat geklets begon ik te schrijven en inmiddels is Phons in Vietnamees dromenland. Mijn eigen ogen houden het ook niet open. Vandaar de wekker gezet en ook gaan slapen. Tien over 6 zijn we wakker geworden en ben ik gaan douchen. Haren met de hotel föhn voor tien minuten netjes gemaakt. Schone kleren aan en dan gaat Phons nog even douchen en dan gaan we om half acht met z’n allen eten. Eerst voor het zoutgehalte nog een glas bouillon op.
Beneden in de hal zat Thuy onze Vietnamese gids. Een aardige, zeer goed engels sprekende gast. Na een hele omzwerving belanden we bij Little Hanoi, een fameus restaurant dat door de Lonely Planet wordt aanbevolen. Het eten is zalig. Een heleboel verschillende gerechten. Bier en cola en voor anderhalve ton zijn we klaar. De grote bedragen vliegen om je oren. Een ton is niks (zo’n 5,50 euro).
Na het eten met een Linda, Wilbert, Ferry en Pauline nog wat op een straathoek drinken. Het was erg gezellig. Om half 12 naar bed. Slapen lukt weer niet. Phons zaagt een bos om. Om twee uur ben ik nog wakker. Eindelijk val ik in slaap. Morgen naar Halong Bay.
25 juli en 26 juli 2003 Amsterdam – Hanoi
Om 4.50 uur word ik spontaan wakker. Vijf minuten later loopt de wekker van José af. Het valt niet mee maar na het dagelijkse ritueel en een kopje thee grendelen we ons huis grondig af. Snel onze huurauto, een Opel Corsa Di, gefotografeerd en om 5.45 uur verlaten we onze straat en rijden op ons gemak naar Schiphol.
Om 7 uur leveren we de Corsa bij Budget Rent af en wandelen we met onze nieuwe “wieltassen” naar de vertrekhal. Op zoek naar de Djoser-contactpersoon. Het valt niet mee om de bali van Singapore airlines te vinden. De Djoser knul (Mark) ziet de labels aan onze tassen en overhandigt de tickets. We maken kennis met Francien en Paul en moeten bij bali 1 van Swiss Air inchecken.
Deze ligt aan de andere kant van de hal. Een hele wandeling. Als ik mijn paspoort wil pakken, krijg ik het Spaans benauwd. Het zit niet in mijn moneybelt. Snel de rugzak omgekeerd, maar geen paspoort. Ik snel op zoek naar Mark, die de rust zelve blijft. Hij heeft al vaker met dit bijltje gehakt. We lopen naar de Marechaussee maar deze geven geen tijdelijke identiteitsbewijzen met visum meer uit. Na kennis gemaakt te hebben met de groep wandelen we weer naar de Singapore airlines bali. Mark onderneemt meteen actie en ik sprint naar Budget Rent om te kijken of het paspoort soms in de Corsa ligt. Onze huurauto is al schoongemaakt maar geen paspoort. Terug naar de vertrekhal waar we met Mark bij Pronto een kop koffie drinken. Mark belt naar Djoser die direct aan het werk gaan. Van Singapore airlines hebben we al nieuwe PNR nummers gehad. We bedanken Mark en kopen twee enkeltjes Schiphol-Tilburg. Om 5 over 11 stappen we ons huis binnen. Via de begane grond, naar mijn bureau, naar de kluis en… hebbes, het paspoort zit bij de waardevolle spullen die ik gisteren verzameld heb. Wat een opluchting.
eneden zie ik dat Djoser gebeld heeft. Meteen contact opgenomen en ik word doorverbonden met Selma. Zij heeft ons al diverse keren proberen te bereiken. Via mijn moeder heeft ze het ook op mijn 06-nummer geprobeerd. Helaas mijn gsm stond uit. Ze legt uit wat er gaat gebeuren.
We moeten voor 17.00 uur bij het stadskantoor van Singapore airlines nieuwe tickets halen (kosten € 25,00 per persoon). We zijn namelijk omgeboekt en kunnen vanavond al weg, de groep achterna.
Het nieuwe schema:
25-7-2003 LH 4439 Amsterdam – Frankfurt vertrek 18.30 aankomst 19.40
25-7-2003 SQ 325 Frankfurt – Singapore vertrek 20.45 aankomst 14.45*
26-7-2003 SQ 174 Singapore – Saigon vertrek 16.35 aankomst 17.40
* Aankomst volgende dag.
Hoe we van Saigon naar Hanoi vliegen is nog niet bekend. De locale agent is druk bezig en vanmiddag horen we meer. José zet thee en ik bel mijn moeder die flink geschrokken was. Dan een plattegrond van Amsterdam gepakt en De Boelenstraat opgezocht. Deze ligt in zuid vlakbij het NS station A’dam Zuid WTC. Op mijn all-in-one maak ik een kopie van de plattegrond en op internet ga ik naar de NS reisplanner. Deze is tijdelijk niet beschikbaar. Shit! De thee opgedronken en om 12.00 uur wandelen we weer naar de bushalte. Op het station twee enkeltjes naar het WTC gekocht. De routeplanner werd ook nog voor me uitgedraaid. Via Den Bosch, Duijvendrecht komen we om 14.00 uur bij A’dam Zuid WTC aan. We lopen het station uit en zien een bord met “omleiding VU Boelenstraat, volg 2”. Na een kleine kilometer wandelen lopen we op de Boelenlaan. José vraagt de weg en we zijn vlakbij het Stadskantoor van Singapore airlines waar de nieuwe tickets al klaar liggen. Binnen tien minuten staan we weer buiten en wandelen we naar het station. Wat zijn we blij dat we tassen met wieltjes hebben. Van WTC met de trein naar Schiphol.
We kunnen nog niet inchecken en besluiten naar het panorama terras te gaan: Dakota’s bar. Ik neem een groot glas Heineken en José een glas droge witte wijn. Prijzig maar lekker. Om 16.00 uur checken we in. Als we de douane gepasseerd zijn, koop ik nog een kist sigaren. We wandelen wat en zien een gezellig barretje. Nog maar een biertje en een wijntje besteld. Selma belt op en zegt dat de vlucht van Saigon naar Hanoi geregeld is:
26-7-2003 VN 236 Saigon – Hanoi vertrek 20.30 aankomst 22.30
Onze contactpersoon is mevr. Nga. We krijgen haar mobiele nummer en instructies hoe te handelen in Saigon. In Hanoi zullen we opgewacht worden door een chauffeur die ons in ongeveer een uur naar het hotel zal brengen. Totale extra kosten USD 256. Een duur grapje.
De LH 4439 vertrekt keurig op tijd en binnen een uur zijn we in Frankfurt. We moeten een eind naar de gate lopen en kunnen meteen inchecken. José mag eerst want ze zit op rij 62. Een kwartiertje later mag ik naar binnen (rij 32). Mijn buurman zit pontificaal in zijn stoel. Een dikke belg die al drie weken geen deodorant heeft aangeraakt. Als de passagier die voor hem zit de stoel naar achteren zet, zit zijn buik klem tussen het tafeltje. Hij is aardig en wil met José ruilen. Iedereen blij: de belg is bevrijd, de omgeving heeft frisse lucht en we zitten weer naast elkaar. Wat zullen ze achterin genieten.
De Boeing 747-400 megatop vertrekt exact op tijd voor de 10289 km lange vlucht naar het stadstaatje. “Singapore airlines a great way to fly”. Nou dit is niets te veel gezegd. Wat een fantastische service en wat een kwaliteit. Eten een drinken voortreffelijk en iedereen heeft een eigen LCD scherm waarop je film en video on demand kunt kijken. Als je wil kun je ook nog spelletjes en quizzen en naar muziek luisteren. Het grootste deel van de reis slapen/doezelen we.
Om 14.36 uur locale tijd ze de Boeing zijn wielen op de landingsbaan van Singapore Changi Airport. Precies om 14.45 uur wordt de slurf aan het toestel gekoppeld. Changi is een prachtig vliegveld met veel winkels en aangelegde tuinen. Op het rokersterras een peuk gerookt en dan op weg naar gate F40. Een hele wandeling maar dat is niet erg na een vlucht van 12 uur. Nog een half uurtje wachten en dan kan er al geboard worden. De papieren voor Vietnam, inclusief een Sars verklaring ingevuld en dan op weg naar Vietnam met een Boeing 777-200/Jubilee. We krijgen wederom verrukkelijk eten. De kip is wat minder maar toch, dit zijn we in een vliegtuig niet gewend. Ook nu weer het prachtige LCD systeem. We landen, na 679 miles vliegen, precies volgens schema op Tan Son Nhat airport. De Amerikaanse hangars uit de oorlog zijn nog steeds prominent aanwezig. Omdat het vliegtuig maar half vol zit zijn we zo door de douane. We ontmoeten Gert-Jan en Angelique van de Costa Rica reis. Zij doen 3 weken Vietnam met Fox vakanties. Onze eerste kennismaking met Vietnam is Saigon, sinds 1975 Ho Chi Minh City genoemd naar de volksheld ome Ho.
Buiten staat Ngayen Xuan Huong ons met de tickets voor de VN236 op te wachten. Zijn engels is verstaanbaar, maar hij begrijpt ons niet. We betalen de rekening en van onze fooi biedt Ngayen ons een drankje aan: José een mineraalwater en ik een ba ba ba bier. Ik krijg een blikje 333. Waar heb ik dit eerder gezien? Ja in Frankrijk hebben ze 33 bier met (bijna?) hetzelfde etiket. Dit is de eerste herinnering aan de Franse overheersing.
Rond 19.00 uur kunnen we inchecken. De security check is lapperdepoepie. We komen in een vertrekhal met twee gates. Wat een verschil met Schiphol of Singapore. De winkeltjes stellen niet veel voor. We zijn zo uitgekeken. Dan ga ik maar een prullenbak zoeken. Het gehele vertrek gehad en uiteindelijk vind ik een bakje in het herentoilet. Dan mogen we boarden naar het volgende halletje. We doen dit snel want er staan maar een paar stoelen. Rond 19.45 uur lopen we de Airbus A320 van Vietnam airlines in. We zijn de enige westerlingen. Wat een handbagage nemen die Vietnamezen mee. Dozen, tasjes met groenten en flinke tassen. Onvoorstelbaar. Precies op tijd kiest vlucht VN326 het luchtruim. Als snel wordt het eten geserveerd. Kwalteit à la Martinair. Wat een verschil met Singapore airlines. Ook het cabinepersoneel is heel ‘gewoontjes’. De noodles met beef smaken goed. Mijn buurman slurpt en smakt. Daarna begint hij luid te boeren. We krijgen het chinagevoel weer. Dan gaat hij aan zijn tenen zitten peuteren. Smakelijk! Eindelijk wordt de daling ingezet en om 22.20 uur landen we in Hanoi.
De tassen komen redelijk snel en buiten staat onze chauffeur met een keurig bordje te wachten. Om 22.40 uur rijden we het parkeerterreintje af. Op de snelweg krijgt Schumi haast en toetert en knippert zijn voorgangers naar rechts. Als ze niet op zij gaan duwt hij ze wel naar rechts. Wat een bumperklever. Een wel erg heftige rijstijl. Langs de “snelweg” staan brommers. Een aantal paartjes staan achter de vangrail een potje te vrijen. Je moet wat als het thuis niet kan.
Plotseling neemt Schumi een afslag naar links. Een donker, hobbelig weggetje waarbij we ons niet op ons gemak voelen. Al toeterend en knipperend rijden we Hanoi binnen. De massa’s brommers die door de straten scheuren is een hele ervaring.
Om 23.10 worden we voor het Halong Hotel afgezet. Het hotel ligt in een drukke rommelige straat. Sleutel 504 ligt voor ons klaar. De gegevens van ons paspoort worden in de computer ingevoerd. Omdat de bar dicht is gaan we naar onze kamer. Twee redelijk grote bedden en een flinke badkamer is ons verblijf voor de komende twee nachten. Pauline, onze reisleidster komt nog even informeren hoe alles verlopen is. De douche is heerlijk. Het is bloedheet op de kamer en ik schakel de airco in.
Tenslotte na 36 uur onderweg te zijn geweest vallen we uitgeteld neer op het bed.