Lesotho Archieven -

28 juli 2002 Malealea (Lesotho) – Graaff Reinet

Om 7.15 uur zit José al buiten van de natuur te genieten. Andreas wil de tassen al naar de bus sjouwen maar we laten hem om half 8 terugkomen. We drinken een kop thee en slaan het ontbijt over.
Om 8.00 uur wordt de groepsfoto gemaakt. Aan Bobby kun je zien hoe koud het is. Na tien minuten rijden is het al tijd voor een fotostop. De meeste blijven in de bus maar ik trek nog twee landschappen.
Het is koud in de bus waar geen kachel in zit. Rond half 10 is het weer stempeltijd bij de grens. Deze keer gaat het supersnel. Na een half uur rijden stoppen we voor een rook- en koffiepauze. Het tentje is gesloten en we rijden weer een half uur naar het dichts bijzijnde stadje. We worden voor een luxe hotel afgezet waar arme kinderen staan te bedelen. We ploffen neer in de tuin en zoeken een plek in de zon.
Het uitserveren van de koffie, thee en warme chocomel duurt lang. Judith besluit om bij de take away ham/kaas sandwiches te kopen. We kunnen dan sneller lunchen en hopen daardoor tijdig in Graaff Reinet aan te komen. Als we buiten komen stroomt de diesel uit de leidingen. Een dieselspoor toont de route die de bus gereden heeft. Louis en Judith gaan steeds bezorgder kijken. We besluiten door te rijden en om 12.15 uur verlaten we Zastron.
We rijden door de grote Karoo woestijn. Dit is best eentonig maar is dat niet het kenmerk van een woestijn.
Om 13.15 uur stoppen we langs de weg voor de picknick. De sandwich en minute maid smaken voortreffelijk. De dames pissen achter de vuilnisbak. Elma houdt geen rekening met de stevige wind, wat niet verstandig is! Na een kwartiertje hobbelen we verder.
Na twee uur bussen is het weer tijd voor een plaspauze. We stormen een hotel binnen en moeten in het donker de weg vinden. Het is nog 110 kilometer naar Graaff Reinet. Rond vijf uur komen we hier aan. Judith zet ons bij de verkeerde accommodatie af. Een deel van de groep gaat direct naar Kamdeboo cottages. Wij zijn uitgedroogd en nemen met Rob, Wilfried, Mario, Mieke, Marij, Brigitte, Bri, Ton, Bob, Arie en Ria twee consumpties.

We worden zeer gastvrij in het Karoopark Guest House ontvangen. Even relaxen na zo’n lange busrit. Om 18.00 uur worden bij de cottages afgezet. We delen weer met Wilfried en Rob een huisje. Lekker ruim met 2 slaapkamers, badkamer, keuken en woonkamer. We lopen eerst naar de Spar om inkopen voor het ontbijt te doen: 6 broodjes, plakjes kaas, orange juice en 2 bananen.
za-110 (1).JPG-for-web-normal Omkleden en op naar het Karoopark Guest House waar we Boboti gaan eten. Om 19.00 uur wandelen we naar dit hotel waar Judith een rondje namens Djoser geeft. De tomatensoep is heerlijk. Boboti is eetbaar maar zware kost. Ik eet niet alles op. Na de boboti krijgt iedereen een glaasje witte hond.

Een drankje dat alleen in Graaff Reinet gemaakt wordt. De druif groeit alleen hier. Het is sterk spul: 70° alcohol. Ik neem een kleine slok en voel mijn slokdarm zitten. Louis gooit mijn glas in een keer achterover. Reisgenoten die dit ook doen krijgen de tranen in hun ogen. Ik neem nog maar een glas witte wijn. Het nagerecht is fruitcoctail uit blik. We drinken nog een afzakkertje en om 22.00 uur lopen we moe maar voldaan naar onze cottage. Om 22.20 gaat het licht uit.

27 juli 2002 Malealea (Lesotho)

Ik ben voor de wekker van 7 uur wakker en ga buiten voor het huisje zitten. De zon komt langzaam op en de kleuren van de lucht zijn nevelig pastel. Om me heen is het een kakefonie van vogelklanken en nog geen mens te zien. Het is geweldig. Om 8.00 uur gaan we samen ontbijten. Dat lukt deze morgen wel. Toast met gebakken ei en spek. Eigen thee en koffie en het fietst erin.
Kwart voor 9 is het verzamelen voor de wandeling verdeeld in twee groepen van negen vertrekken we met David naar het schooltje. We worden opgewacht door een vrolijke bonte groep kinderen. De juf, volgens ons een enthousiaste superlieve dame, is te laat. Als ze er eenmaal is kan het feest beginnen. Ze gaat voor de deur staan en de kinderen tegenover haar. Ze beginnen met het Onze Vader. Heel rustig en erg begaan. Dan mag het hele spul naar binnen.

Een stuk of 25-30 kids in de leeftijd van 4 tot 17 zoeken een plekje in de banken en wij ertussen. Sister en Evelien claimen ons beiden en daar komen we niet van los. Er wordt gekletst, gelachen en de juf vertelt dat het nieuwe gebouw is gesponsord door Nederlanders. De lokalen zien er netjes en vrolijk uit. Ieder lokaal heeft wandschilderingen met een eigen thema: zonnestelsel, wereldkaart.

Een heel verschil met het oude gebouw, dat er saai en haveloos uitziet. De juf roept de kinderen naar voren en ze gaan voor ons zingen. Dat levert kippenvel op. Zo mooi en zuiver. Tot slot zingen ze een lied voor Arie. Fantastisch. Dan worden er adressen uitgewisseld. De kinderen willen foto’s en kaarten uit Nederland.

Net voordat we weggaan en er geen juf in de klas is, zitten ze Vader Jacob te zingen. Roos, Sylvia en ik gaan samen terug en zetten met z’n drieën een canon in. Ogen als schoteltjes maar ze zingen door en wij ook. Ze vonden het prachtig. We nemen afscheid van de juf en haar kinderen in de wetenschap dat er hier nog veel nodig is. Eén kapotte abacus voor een hele school is triest. Het was een warm en emotioneel bezoek.

Met David gaan we verder, over de velden. Het stuift nog steeds erg hard en we zien er niet uit. Bij het museum krijgen we uitleg hoe een hut gebouwd wordt (met veel stokken en ‘horse shit’), over wat potten en pannen en pijl en boog. De kruidenthee slaan we over. Je kunt nooit weten.

Door naar het dorpje waar we bij een oma in haar hutje mogen kijken. Ze weeft hoedjes en mandjes van gras. Als we een mandje uitzoeken en haar 10 rand geven, begint ze te joelen en klappen van blijdschap. De foto die Phons van haar maakt en die ze zelf ziet, doen haar opnieuw uitbarsten van plezier en verbazing.
Rond 12.00 uur zijn we terug bij de lodge met heel erg veel mooie foto’s van kinderen, volwassenen en een bierbrouwer. We hebben niet geproefd maar het stonk wel.
za-100.JPG-for-web-normal Lunchtijd: salade, pasta en gehaktsaus. De smaak was prima. Tegen 14.00 uur gaan we ons voorbereiden op de paardrijrit. Zelf houd ik mijn vieze broek aan en Phons doet een trainingsbroek aan. Met z’n vijven gaan we op zielige paarden weg.
Twee begeleiders te paard en Bob wordt begeleid door een jongen te voet. We gaan giddy up go hobbelend het Lesotho landschap in. De uitzichten zijn prachtig. In de verte ligt nog sneeuw op de bergen. Boven op een plateau stappen we af en genieten we van het uitzicht. Na een kwartier gaan we verder maar het opstappen valt niet mee. Na drie pogingen zit ik, klaar voor een foto. Maar dan moet Phons nog op die knol.
Jeetje het was een hele toer en show. We liggen allemaal in een een deuk. Het lukt en we kunnen verder.
Na twee uur arriveren we met een zere kont bij de lodge. De zadels waren hard en slecht, maar het was wel genieten van de mooie natuur.
Tijd voor een drankje, bier en koffie. Hoog tijd voor een douche. We poedelen er het oranje stof af en dan is het tijd voor wat muziek.
Het dorpskoortje zingt fantastisch. Het zijn bijna allemaal weeskinderen. Het is erg mooi en emotioneel en de tranen biggelen over mijn wangen. Het collecte mandje wordt goed gevuld. Juf en Sister zijn er ook. Tot slot trad er een bandje op met zelfgemaakte instrumenten, maar omdat het zo koud is, gaan we naar binnen. In de bar geeft de straalkachel lekkere warmte af. Een bier en wijntje en lekker eten. Kip, rijst, groenten en worteltaart toe.
Na het eten gaan we buiten met een peuk om het vuur zitten. Later hebben we in de bar gedanst. Iedereen, inclusief een zooi Fransen, keek zijn ogen uit van Phons zijn elastieken benen. Er hangt een gezellige sfeer. We hebben de drank bijna op en we besluiten te gaan slapen. Eerst nog gauw even plassen maar als ik de WC uit wil gaan, gaat het licht uit. Pikdonker. Ik zoek de weg naar de bar op de tast.
In de bar branden kaarsen. Met twee zaklampen gaan we met z’n vieren op weg naar de huisjes. Op de trap dondert Wilfried over de kop. Schrikken en lachen. Te veel sprinkbokkies op? Gelukkig loop het goed af. Samen genieten we nog even van een geweldig mooie sterrenhemel. We zien de melkweg. Dan is het echt bedtijd en kruipen we in ons goede warme bed. De kaars gaat letterlijk en figuurlijk uit.

26 juli 2002 Drakensville – Malealea

Ondanks een klein kussen en vrieskou hebben we toch goed geslapen. Om 7.45 uur loopt de wekker af. José is er zoals gebruikelijk als eerste uit en gaat in het winkeltje brood en kaas kopen. We drinken een heerlijk kopje thee en om 9 uur vertrekken we met 16 man + Judith + Louis voor een fikse wandeling in het Royal Natal park. Bri, Bob, Wilfried en Ria slapen uit en nemen extra rust.
We staan om 7.00 uur op en de rijp staat op het gras. Brrr, wat is het koud. We drinken samen met Roos en Bas thee en José maakt brood voor onderweg. Om 8.00 uur verlaat de bus het goed bewaakte resort. We stoppen bij een blauw meer waar we de lammergier zien. Als we willen vertrekken krijgt Louis de bus niet meer gestart. Na wat gepruts belt hij een hulpdienst: “we staan aan sterfontein, bij het ‘afvalrestaurant'”.
De dieseltank blijkt leeg te zijn! Heeft Louis soms vergeten te tanken? De locale hulpverlener uit Hammersmith, die 24 uur per dag en 7,5 dag per week haar diensten verleent, komt met diesel. Louis moet even doorstarten maar dan slaat de motor aan. Na een fotostop van anderhalf uur zetten we onze reis voort. Bij het eerste pompstation leggen we aan.
Louis gooit de tank van de bus vol en we drinken samen met Bri, Ton en Bob cappuccino. Deze is gloeiend heet en smaakt prima. Om 11.00 uur stappen we weer in de bus. Het landschap is fantastisch. Langs de weg worden stukken gras in de fik gezet. We voelen de warmte als we hier langs rijden. Het is vandaag weer stralend weer. In Ficksburg leggen we aan voor de lunch. Allebei een overheerlijke tonijnsalade. Het pilsje smaakt weer prima en de witte wijn ook. Om half drie verlaat de bus Ficksburg.
Via Ladybrand bereiken we de grens met Lesotho. Hier staat een flinke file. We wandelen de grens over en krijgen allebei weer twee stempels in ons paspoort. Na een half uur is Louis eindelijk de douane gepasseerd en kunnen we verder.
Direct valt te zien dat Lesotho veel armer is dan Zuid Afrika. Plotseling trapt Louis op de rem. Judith sprint de bus uit, recht in de armen van Jim die ook reisleider bij Djoser is en dezelfde reis van Kaapstad naar Johannesburg maakt. Na een kwartier tortellen rijden we verder. Het begint te schemeren. Het laatste stuk wordt het wegdek wel erg slecht. Het is schudden en hobbelen. Rond 18.30 uur bereiken we ons doel de Malealea Lodge.
Een vriendelijke knul brengt onze bagage naar lodge nummer 8. Van Wilfried leen ik 5 rand voor sjouwgeld.
Snel de zaak geïnstalleerd en dan naar de bar want we hebben dorst. In de winkel kopen we voor 199 rand een sweater en een poppetje (30 rand). We drinken een paar consumpties en schuiven dan aan voor de braai.
Een flink stuk T-bone steak, met soep vooraf en mintvla als toetje. We drinken nog een glas wijn aan de bar maar storen ons aan een stel zatlappen uit Engeland. Om 22.00 uur zoeken we met de zaklamp onze lodge, die afgelegen ligt. Om 22.15 uur vallen we moe maar voldaan in slaap. Wat een fijn bed!