Midden in de nacht verlaten we het hotel en gaan met de bus naar Ghandi Airport. We hebben geluk. We krijgen een plaatsje naast elkaar en de afhandeling gaat lekker vlot. Zo ook bij de douane. Met z’n vieren, Kees en Irma zijn erbij, zijn we snel overal doorheen en gaan we op zoek naar een bar om de laatste Roepies op te maken. Bier voor de mannen en cola voor Irma en mij. De prijs was niet bepaald Indiaas, 370 roepies of 7 Euro voor 2 drankjes. Na zo’n drie kwartier gaan we gate 10 opzoeken. Dan blijkt dat nog niet iedereen door de douane is. Wat waren wij bofkonten. Om 10 voor half 3 gaan we de lucht in voor een vlucht van 7 uur en 15 minuten. Eenmaal op hoogte gooit Vincent, die voor me zit, zijn stoel helemaal naar achteren en ik kan geen kant meer op. Er was geen discussie mogelijk. Jammer. Alleen tijdens het eten kon de stoel God zij dank wat rechter. Met stijve knieën, omdat ik me totaal niet kon bewegen, arriveerden we Wenen. We maken een stevige wandeling naar gate B59, voor de laatste etappe. Het is heerlijk om even te kunnen bewegen. Om 7.40 uur verlaat het vliegtuig Wenen en zet koers naar Amsterdam. Keurig op tijd komen we daar aan. Geen rompslomp met controles en dus op naar de bagage. Dan wordt het tijd om afscheid te nemen van de reisgenoten. Iedereen waaiert weer uit over Nederland. Wij drinken eerst nog een cappuccino en eten een bruin broodje met kaas. Om kwart voor tien nemen we de trein naar Dordrecht. We zitten heerlijk relaxed. We stappen over en gaan het laatste stukje naar Tilburg. Met de stadsbus hebben we ook geluk. Vijf over één stappen we ons huis binnen. We zijn weer veilig thuis en kunnen terugkijken op een fantastische reis. Want alles bij elkaar is het teveel om op te noemen. De rijke bouwwerken, het harde leven van de mensen in India, het groene Nepal.

Als we in de toekomst een moeilijk moment kennen, is er maar een goede raad. Denk aan het leven en overleven in India !!!!

7 augustus 2005 New Delhi – Amsterdam
Getagd op: