Vannacht heb ik goed geslapen. Het was gisteren een vermoeiende dag dus dat helpt voor de nachtrust. Slechts 1 keer wakker geworden van de muezzin en om kwart over 7 van de wekker. José zit dan al bij het zwembad te schrijven met een kopje thee. Om half 8 sjouw ik de bagage naar beneden en drink ik in het zonnetje een paar koppen thee.
Klokslag 8 uur vertrekt de bus, verlaten we Madaba en rijden we via de King's Highway richting Karak.
De route is prachtig en Ibrahim vertelt aan een stuk over de geschiedenis en de bezienswaardigheden onder weg. De eerste fotostop is bij Wadi Mujib, ook wel de Grand Canyon van Jordanië genoemd. We hebben prachtig uitzicht en zien de weg slingeren naar de stuwdam. De kloof is 1200 meter breed en aan de overkant ligt een dorpje. We slingeren naar de stuwdam en hebben een prachtig uitzicht over het meer.
Een paar honderd meter verder stoppen we bij een restaurant. Eerst maken we een korte wandeling naar een uitzichtpunt waarvan we de Dode zee kunnen zien. Het is ongelofelijk dat in deze woestenij plantjes groeien en bloeien. Op het terras is het goed toeven. We drinken twee koppen "american coffee"(= nescafe met suiker en melk). Deze smaakt uitstekend en de sfeer zit er goed in. dan zetten we onze excursie voort richting Karak. Het is ongeveer 35 minuten rijden. We gaan meteen naar Karak's Castle, een kruisvaarders kasteel.
Ibrahim vertelt er weer lustig op los. We bezoeken de gevangenis, waar 3000 gedetineerden werden opgesloten. Wel een beetje krap voor zoveel mensen. José wijst een verdwaalde Fransoos de uitgang en vervolgen onze weg. We klimmen naar boven waar we een mooi uitzicht hebben. Dan dalen we af naar de tunnels en bezoeken we een mooi museum met gevonden voorwerpen en veel historische informatie.
Het is inmiddels 14.00 uur, dus lunchtijd. We strijken neer op een terras en bestellen twee cola, een pizza en een omelet sandwich (8 JD). Het wordt bewolkt en door de hoogt wordt het frisser. Om 14.30 uur vertrekken we voor de laatste etappe naar Dana. Nog anderhalf uur rijden. Onderweg rijdt de chauffeur de bumper er half onderuit en wordt hij sacherijnig. Omdat hij met de grote bus de draai naar Dana niet kan maken, wordt de bagage in een pick-up geladen en wandelen we naar Dana Hotel (Protecting global environment through communication action).
Een primitief onderkomen waar we op het dakterras ontvangen worden met thee. Ik pak een in de bus gekoeld pilsje en dan maken we een wandeling door het dorp van tien inwoners. We bezoeken een piep klein museum en daarna ga ik het reisverslag schrijven. José herschikt de bagage, speelt voor kamermeisje en dan is het tijd om de warmte op te zoeken. We gaan in een grote ruimte zitten met allemaal banken langs de muur en drinken een pilsje en een wijntje. Rond acht uur is het buffet klaar. Het ziet er goed uit en smaakt ook prima.
Als het eten op is gaan we weer naar de grote ruimte. Hier begint een trio te spelen en al snel staat de dansvloer vol. Het is eentonige muziek maar de sfeer zit er goed in. Gewoon een gezellig avond in een speciale omgeving. Om 22.00 uur gaan we onze kamer opzoeken. Buiten is het erg koud maar op de kamer is het behaaglijk. We hebben een prima bed en ik val snel in slaap. Weer een fantastische dag die om is gevlogen.