Om half 7 staat José op en gaat ze buiten haar oefeningen doen. De heup los maken voor de wandeling. Een half uur later sta ik op mijn gemak op. Om kwart over 7 schuiven we aan bij het ontbijt. Het is eenvoudig: stokbrood met een gekookt ei, jam en thee, melk of koffie. Om tien over 8 start de wandeling. Esther heeft besloten niet mee te gaan en met z’n dertienen + gids vertrekken voor wat een eenvoudige wandeling moet worden.
We lopen een flinke berg op en het tempo is redelijk. Het is allemaal nog goed te doen. We klimmen van 500 meter naar 610 meter en het wordt klimmen en klauteren. Het uitzicht is prachtig en de natuur ruig. We lopen langs kammen van bergruggen. Het afdalen is erg lastig maar onze gids is erg behulpzaam. Dit is een erg heftige wandeling en veel lastiger en inspannender dan gisteren. Nastaja heeft duidelijk verkeerde informatie ontvangen.
José krijgt last van haar heup en Carla heeft een kapotte Teeva. Natasja, Carla, José, Eveline, Florence en ik besluiten het laatste stuk over de weg te wandelen. Het stijgt wel maar het is eenvoudiger dan de route van de gids.
Om tien voor twaalf bereiken we het doel van deze prachtige wandeling: Ksar El Hallouf op 420 meter. Hier kijken we rond en de gids demonstreert hoe de olijven pers werkte. Dan drinken we een kop thijm thee in een ksar box.
Vervolgens brengen de Toyota’s ons terug naar ons ksar hotel. Het is wel een half uur rijden. We relaxen even en om 1 uur is het lunch tijd: brood met brik à groen spul en spaghetti met botvlees. Het Celtia biertje smaakt voortreffelijk na zo’n inspanning.
Om twee uur vertrekken we met de landcruisers richt Toujane. Hier komen we rond 3 uur aan en drinken in een troglodiete café een cola light.
Dit is heerlijk na al dat lauwe water. De jeeps rijden een stuk verder en we wandelen over de weg langs Toujane. Alleen de wit geschilderde huisjes zijn nog bewoond. Dit zijn er niet veel. Dit deel van Tunesie is erg arm en de kinderen schooien om dinars. We zien een Berber vrouw de was doen en water halen. Na ruim een half uur wandelen zijn we bij de Toyota’s die ons in een uur naar Matmata brengen. Het landschap is prachtig. Jammer dat het zo heiig is.
Het wordt groener en heeft trekken van Cappadocië.
Om vijf uur komen we bij Matmata aan. We slapen in een ondergrondse woning die omgebouwd is tot hotel. Echt erg leuk. Ik sjouw de tassen een paar trappen om in kamer 21 te komen. Een romantische nis woning. We nemen even rust, roken een peuk, tikken dit verslag. Uit de tas komt een blikje Bavaria, eigenlijk bedoeld voor 29 april. Om half 7 is het verzamelen voor het diner.
We wandelen dan in een kwartiertje naar Chez Abdou.
Een leuk restaurant met goed eten. We nemen allebei een Brik a la thun en een escalope met friet. Bij Chez Abdoel wordt geen alcohol geschonken dus we nemen allebei een cola.
Rond tien uur lopen we terug naar het hotel. We nemen in de bar nog een bier en een cola. Een paar locals zitten zich te bezatten en krijgen van de ober geen bier meer.
Het is half 11 als we naar onze knusse kamer gaan voor een verdiende nachtrust.
