Eindelijk is het dan zover! We gaan naar Noord Korea. Wat een bijzondere vakantiebestemming. Omdat we om 06.45 uur op Schiphol moeten zijn is de trein geen optie. Daarom heb ik een plaats op lang parkeren gereserveerd. Om 06.00 uur, iets later dan gepland vertrekken we richting Schiphol. Het is rustig op de weg en onderweg hebben we regen. Om kwart over zeven zijn we bij P3.
Ik parkeer de auto in rij 416 en dan is het wachten op de shuttlebus. Het is stervens druk. De bus zet ons af in de aankomsthal. Vreemd, maar het is niet ver lopen naar balie 8. Hier worden we meteen geholpen. Gisteren heb ik al ingecheckt en gereld dat we op beide vluchten naast elkaar zitten. We lopen naar de security check en dit is een drama. De norse controleurs hebben duidelijk geen plezier in hun werk.
De rugzak van Jose gaat wel drie keer door het scan apparaat. We worden allebei gefouilleerd en de rugzak van Jose wordt niet akkoord bevonden. We moeten best lang wachten en dan gaat de rugzak voor de vierde keer door de scan. Nu worden geen vreemde spullen ontdekt en kunnen we verder. Eerst koop ik 40 sigaartjes en dan drinken we in het sportscafe een grote cappuccino en een thee. Het is bijna boarding time en we lopen naar gate E8.
Hier moeten we nog even wachten en dan kunnen we de kist in. Met bijna een half uur vertraging verlaat de Airbus 320-200 van Edelweiss de startbaan. De verzorging aan boord is prima. We krijgen een flinke croissant en nemen allebei een lekkere kop koffie. Om 10 over elf, de geplande aankomsttijd landen we op vliegveld Kloten in Zürich. Dit is een prachtige luchthaven. Eerst roken we een peuk en dan lopen we naar Gate E56.
We lopen langs prachtige dure winkels en maken een rit van drie minuten met een treintje. We horen koeien en een waldhoorn en hebben meteen de Zwitserse sfeer te pakken. Het is nog ruim een half uur wachten voordat het boarden begint. Ook deze keer stappen we volgens het schema aan boord. Dit keer is het een grotere broer: een Airbus 340-300. We moeten een half uur wachten voordat we mogen opstijgen.
Desondanks is de geplande aankomsttijd ongewijzigd. Als we een beetje op hoogte zijn wordt ons al een drankje aangeboden. Jose neemt witte wijn en een glas water en ik een pilsje. We hebben allebei dorst. Om drie krijgen we onze lunch: salade, kip met rijst, broodje met een stuk Zwitserse kaas en een kruimelkoek met rabarber. Jose neemt rode wijn en ik witte.
Het is een verademing om in een vliegtuig met metalen bestek te kunnen eten. We nemen een koffie en genieten na. Nog 8 uur te gaan! We proberen een tukje te doen. Bij Jose lukt dit beter, die is een paar uur vertrokken. Ik doezel wat maar kan mijn draai niet vinden. Dan maar een film kijken. Het wordt ‘The girl with the dragon tattoo’ naar het boek van Stieg Larsen. Dit is een slap aftreksel van de TV film.
Vervolgens een uur naar de BBC documentaire over Mark Zuckerberg en Facebook gekeken. Super! Dan is het tijd voor ontbijt. Een croissant met diverse soorten beleg, jam, kaas en yoghurt. We krijgen later ook nog een extra broodje. Smaakt prima. Om vijf uur, de geplande tijd, landen we in de hoofdstad van de Volksrepubliek China, waar het 6 uur later is dan in Nederland. We zijn gaar en blij dat we weer grond onder de voeten hebben.
Bij de douane worden Chineesjes opgetrommeld om de lange wachtrijen snel te verwerken. Zonder problemen passeren we de douane. We rijden een flink stuk met een shuttle trein naar de bagageband. Deze loopt al en we hoeven niet lang te wachten. In de aankomsthal staat onze reisleidster Marieke de Schutter al te wachten. De overige groepsleden, behalve Wenze, Theo, Maaike die al eerder aangekomen zijn, volgen snel.
Om 06.00 uur vertrekt de bus richting het centrum van Beijing. Het is zondagochtend en rustig op de weg, maar we hebben in deze rit meer auto’s gezien dan in Beijing tijdens onze reis van 2001. Om 07.00 uur komen we bij het Rainbow hotel aan. De kamers zijn pas om 14.00 uur klaar dus begint Marieke met de briefing. Ze geeft goeie tips en onze vermoeide lijven krijgen veel informatie te verwerken.
De pinautomaat is naast het hotel en we trekken 2000 Yuan uit de muur. (1 euro = 8,2 yuan). Dan lopen we met Thijs naar het Dang Fong hotel. We hebben zin in koffie en Marieke weet dat hier een coffeeshop is. Deze wordt door ons gemakkelijk gevonden, maar de tent is pas om 09.00 uur open. We lopen terug naar de lobby van ons hotel, want om 09.00 uur gaan de liefhebbers met Marieke een wandeling maken. We lopen door oude hutongs.
Marieke geeft tips voor de treinmaaltijden en wijst een goed restaurant voor de lunch en een grote supermarkt aan. Dan komen we bij de hutongs die speciaal voor de Olympische Spelen van 2008 zijn gemaakt. Een nette winkelstraat met mooie gebouwen die op de hutong woningen lijken. Op het terras van Starbucks drinken we cappuccino. Jose neemt er een chocolade muffin bij en we genieten van de Chinese bedrijvigheid.
Dan wandelen we naar het Plein van de Hemelse vrede. We nemen een voetgangerstunnel waar onze rugzakken door een security scan apparaat moeten. Iedereen is vrij om het plein te verkennen en om 12 uur is het verzamelen bij het uitzichtpunt op het spoorwegen museum. Wij gaan met Thijs en Rob een bezoek aan de leider van de Chinese revolutie, Mao Zedong brengen. Bij een kiosk moeten we oze rugzakken en fototoestellen inleveren.
Dit kost 30 yuan per tas, volgens Marieke te veel. Andere toeristen betalen voor een even grote tas ook 30 yuan dus we stoppen met afdingen. We moeten ons identificeren maar omdat onze paspoorten in het hotel liggen, hebben we mogelijk een probleem. Marieke doet haar uiterste best om ons door de controle te krijgen. De rij is lang maar er zit flink beweging in.
Op het einde worden we gefouilleerd maar naar onze paspoorten wordt niet gevraagd. In het Mausoleum, moet iedereen respect voor de grote leider tonen. In 30 seconden wandelen we langs de glazen kooi waarin Mao in zijn kist ligt. Heel erg indrukwekkend. We halen onze rugzakken op en wandelen over het grootste plein van de wereld naar de poort van De Verboden Stad met het portret van Mao. Rob maakt een paar leuke foto’s van ons.
Op het plein zijn we een bezienswaardigheid en we worden diverse keren gevraagd om met de lokale bevolking op de foto te gaan. Uiteraard doen we dit. Thijs en Rob gaan een Museum bezoeken en wij wandelen over het plein en nemen wat rust. Op een stoeprand aanschouwen we het dagelijkse leven van Beijing. Dan wandelen we naar het restaurant dat Marieke getipt heeft.
Hier drinken we een grote fles bier (600ml) en een cola light (20 yuan). Helen’s is een gezellige tent met gratis WiFi. In de supermarkt aan de overkant kopen we instant noodles en plastic bekers voor in de trein. Dan gaan we naar ons hotel. Op de balie ligt een brief van Marieke met ons kamernummer: 704. Tijd voor een heerlijke douche en wat rust. Om 18.00 verzamelen de liefhebbers voor het gezamenlijke diner bij No 16.
We zijn met 13, inclusief Marieke. Het is een korte wandeling en op de eerste verdieping zijn twee kamers gereserveerd. Wij zitten met Maurice, Ineke, Rob, Yvette en Marieke. Jose bestelt een pot thee en ik een fles bier. Marieke regelt het eten. Het zijn 9 verschillende gerechters die we samen delen. Het smaakt werkelijk voortreffelijk. Het is een gezellige kennismaking en rond 21.00 uur gaan we voldaan terug naar het hotel.
We zijn 32 uur wakker geweest en het is hoog tijd om onze vermoeide lichamen rust te gunnen. Om kwart over negen vallen we op het harde bed als een blok in slaap.