Xiahe

25 juli 2001 Xiahe – Jongying

Om kwart voor acht staan we op. Vandaag weer een reisdag. We gaan met een busje naar Snowland. Na 500 meter is de weg opengebroken. We wachten een poosje maar besluiten dan uit te stappen. We lopen langs de werkzaamheden en springen dan in een ander busje.
Na een heerlijk ontbijt vertrekken we om half tien voor een lange busrit. Het landschap is prachtig. We maken enkele fotostops en lunchen op een bergtop. De natuur wordt nog mooier en we maken een wandeling van een half uur. De bus is doorgereden en pikt ons weer op.

Om kwart voor vier komen we bij een veerpont aan. Deze zet ons in een klein kwartiertje over. Om half 5 staan we in de lobby van ons hotel. We zetten de bagage op de kamer en besluiten op de boulevard een consumptie te gaan drinken. De ligstoelen zitten prima en blijken 5 ¥ per stoel aan huur te kosten.
Ik bestel bier en José Sprite. Als Elly en Erna aanschuiven zet de Chinese oberes twee extra Sprite op tafel. Ze denkt dat Europese vrouwen Sprite drinken. Foutje dus snel omgewisseld in twee flessen bier. Om zes uur gaan we met de hele groep eten. Vijf gerechten voor 15 ¥ p.p. Een voortreffelijke maaltijd.
Eerst zakt een chinees door een plastic stoel en tot overmaat van ramp zakt Emmy door haar stoel. De schrik is groot maar het valt gelukkig allemaal mee. We drinken een pintje op de jarige Kees van Ien. Na het eten sturen we Henk op bananenjacht en installeren we ons op het terras met hangmat.
We hebben veel bekijks en de lokale bevolking komt om ons heen staan. In ruil voor 2 sigaartjes krijg ik een verlicht armbandje. Hierna leer ik een chinees een paar Engelse woordjes. Henk is hier zo van onder de indruk dat zijn sigaret in zijn broek valt. De vonken schieten uit zijn boks. We lachen wat af. Om half elf gaan we naar de kamer. De karaoke is nog volop bezig. Veel lawaai maar we vallen toch snel in slaap. Een geweldige, onvergetelijk dag!

24 juli 2001 Xiahe

Om half 10 ontbijt bij Snowland. Brood jam en eieren. Dan gaan we met de bus richting de nomaden. Een mooie hobbelige route langs blauwwitte feesttenten. Entree betalen en we komen in een soort park. We rijden en rijden, maar niemand te vinden. Dan stoppen we maar bij een armoedig stulpje, bij een aardige mevrouw en een bazige monnik.
We worden ontvangen in huis, de mooie kamer en de huiskamer met veel foto’s van lama’s. De yakboter thee hebben we afgeslagen net als een bepaalde pasta. We hangen wat rond en een knulletje kijkt verbaasd door de verrekijker. Maar even, want de monnik graait het ding uit zijn handen. Dan gaan we nog even naar de yaks verderop kijken, maar het zijn kalfjes.

De afspraak wordt half 1 terug naar de bus, dan kunnen we aan de overkant nog even wandelen. Het veld staat in bloei en de kikkers springen om onze voeten. Soms moeten we door/over beekjes. Het is er schitterend. Eigenlijk duurt het te kort. Dan gaan we terug na Xiahe. Bij Snowland wat gedronken en zelf niet gegeten.
Het rommelt heftig van binnen. Het gaat niet echt lekker we zien wel. Bij het klooster kopen we een armbandje voor mij en in een ander winkeltje een gebedsmolentje en theelepeltje. We besluiten terug te gaan naar het hotel. Daar aangekomen plof ik op het bed neer en val in slaap van 4 tot 7. Tot overmaat van ramp is er geen water.
Dus geen douche, handen wassen, doortrekken en dat met de rees.
Vreselijk. ’s Avonds blijven we in het hotel en Phons haalt een fles bier en water.

Met handen en voeten besteld. De onkosten worden op de toonbank in het stof geschreven. Slapen, resen en drinken. De nacht is gelukkig rustig. Al met al een mooie korte en interessante ochtend en een zieke middag en avond.

23 juli 2001 Xiahe

Prima geslapen en we worden gewekt door de bouwvakkers die de betonmolen starten. Xiahe is in aanbouw/opbouw. Alles ligt open en bijna iedereen helpt mee om er iets van te maken. Om kwart over acht leveren we twee zakken vuile was in (70 ¥) en wandelen met Erna en Martin naar het Snowland restaurant.
Het is nog frisjes, de lucht is blauw en de zon schijnt. Het is wennen aan de ijle lucht. We zitten op 3000 meter en onze longen pompen zich vol met zuurstof. Het stof van de hoofdstraat zuigen we ook mee naar binnen. We nemen allebei een breakfast #1. Drie sneetjes brood, 2 gebakken eieren, boter, jam en koffie of thee.

De pijnstiller doet zijn werk. José’s benen doen het goed. Om 09.40 uur wandelen we naar het Labrang klooster. Emmy en Angelien blijven gewond c.q. ziek achter in het hotel. Bij het klooster aangekomen moeten we wachten op onze gids. Dit is geen straf. We zien de eerste geelkapmonnik en de locale bevolking ziet er prachtig uit. Onze gids is een echte nurk. Hij sjokt van tempel naar tempel zonder iets te zeggen. Het complex is prachtig.
José krijgt het aan de stok met de “sproei” monnik, een gedrongen prol die de yakboter van de muur vloekte. We gaan dan naar een plein waar de eerste monniken hun gebedsliederen prevelen. Het aantal groeit gestaag en we maken mooie foto’s. Dan gaat de meute de gebedsruimte in. Wij mogen van afstand toezien.

De opper-geelkap-monnik ziet er prachtig uit en is voorganger.
Na een poosje hebben we het wel gezien en lopen we naar een aantal Tibetaanse vrouwtjes. José legt de functie van de leesbril uit. Ze verbazen zich erover. Om half 1 lopen we naar Snowland want we hebben trek en dorst.
We hebben veel plezier en om half drie vertrekken we met Henk, Ruud, Erna, Martin en Herman voor de pelgrimsroute. We zien weinig pelgrims, wel veel bedelaars. De blauwe lucht is veranderd in donderkoppen en de eerste druppels vallen. Weer veel foto’s getrokken.

We lopen rond het klooster en komen vlakbij Snowland uit.
De biervoorraad wordt aangesproken maar al snel moet deze aangevuld worden. Dit gebeurt dan ook. José en Martin lopen een deel van de route terug om een “zeepje”te halen (kleitabletje met boeddha afbeelding).

Op de terugweg naar het hotel kopen we voor mij een armbandje. Echt Tibetaans. Aangekomen bij het hotel, het is inmiddels 7 uur, kletsen we met pechvogel Emmy en gaan dan naar de kamer om de blazen te legen. José haalt de was op. Deze is nog vochtig, gekreukeld en niet echt schoon. Ze hebben hier nog nooit van een strijkplank geho
ord. Tot 8 uur TV kijken want dan hebben we pas warm water. Om kwart voor negen gaan we eten. We komen Erna en Martin op de gang tegen.
chi-190.jpeg-for-web-normal We pikken Elly op en gaan met vijf-en voor 10 ¥ met een busje naar Snowland. We drinken een biertje en een jasmijnthee en eten noodles met beef en groenten (José) en noodles met kip. Totaal 15 ¥ oftewel ƒ 4,50!! Om half elf gaan we met z’n vijven in een busje terug naar het hotel. We zijn moe maar voldaan. Als we de 50 treden van het hotel geklommen hebben, hijgen we als postpaarden. Onze knieën bibberen. We zijn nog steeds niet aan de hoogte gewend.

22 juli 2001 Lanzhou – Xiahe

De wekker was niet nodig. Toeterende chauffeurs in een complete verkeerschaos wekken ons. Thee, koffie op de kamer . Het ontbijt was niks. Op straat wat koekjes gekocht en om 10 uur op weg. De bagage komt na. De chauffeur lijkt haast te hebben. Gas erop.
Na een uur of twee rond de klok van 12 moet hij inhouden voor truck die links af wil slaan. Achter die auto vandaan verschijnt plotseling een vrachtwagen met varkens. De auto knalt frontaal tegen de bus omhoog. De varkens gillen en krijsen en de hele busbevolking vliegt naar voren. Emmy krijgt de grootste klap en heeft een flinke jaap in haar knie.

Ze moet naar het ziekenhuis en krijgt daar 15 hechtingen en 3 uur infuus. De rest heeft blauwe plekken en schaafwondjes. Doordat de bank voor ons voorover schoot, vloog ik eronder met m’n scheenbenen langs het ijzer. Het deed zo ontzettend veel pijn, maar onze engelbewaarder was met ons en blauwe en zere plekken gaan wel weer over.
Aan de overkant was een terras en die lieve mensen gaven ons meteen thee. Tijgerbalsem doet wonderen. Politie ter plaatse en maar meten. Na 2 uur was er een andere bus, met al onze bagage en konden we verder. Iedereen is erg onder de indruk. Onderweg lunchen in Linxia bij een moslimrestaurant. Het eten is heerlijk maar de prijs is hoog: 50 ¥ p.p. Wat een afzetters.
We vervolgen onze weg en om 7 uur arriveren we bij het Postal Service Hotel in Xiahe. Kamer 305 is voor ons. Warm water is er van 8 tot 10 en ’s morgens van 7 tot 11.

Lekker douchen, tijgerbalsemen, een pilletje van dokter Cees en we kunnen er weer tegen.
Via een lange, stoffige opgebroken weg komen we bij restaurant Snowland. Daar eten we soep en drinken een pint en na een gezellige avond wandelen we met Erna en Martin terug.
Bovenlakens zijn er niet dus kruipen we met een ingezwachteld been in de lakenzakken. Dromen over de reis, met hindernis, door een fantastisch landschap. Dorpjes, korenschoven en de meloenenboer die een meloentje ruilde voor een peukje. De rit was geweldig. We gaan lekker slapen, morgen staat het Labrang klooster op het programma. Daar kijken we naar uit. En morgen is het 23 juli!