Om 6 uur zijn we al klaarwakker. We springen eerst onder de douche en gaan dan de spullen reorganiseren. De rugzakken worden ingeruimd en de landkaarten + adreslijsten voor in de auto klaar gelegd. Het ontbijt is om 8 uur. Een saai stel uit Florida zit met kleinzoon aan tafel. De jus uit pak en de koffie/thee zijn al ingeschonken. Vannacht hebben we onze bestelling nog door moeten geven. Dan krijgen we french toast, of te wel wentelteefjes. De smaak is prima, maar het is zwaar eten. De eetmanieren van dat joch slaan alles. Zijn wij dan zo Pietluttig?. Na het ontbijt gaat Phons internetten en ik de laatste dingen inpakken. Om 10 over 9 vertrekken we bij Donna. De eerste stop is na 26 mijl in Eklutna, waar een klein Russisch orthodox kerkje met kerkhof ligt. Een grote groep mensen is er aan het werk, om de boel op te knappen. Voor ons is het geen $5 per persoon waard om bouwvakkers te zien. We vervolgen de route en het weer wordt steeds beter.
Voor we er erg in hebben zijn we al in Wasilla. Daar gaan we shoppen. Een voorraadje aanleggen voor de komende dagen: fruit, kaas, brood en drinken en niet te vergeten een tempex koelbox, cola light en 12 blikjes Budweizer. Buiten in de zon drinken we een cappuccino. Dan ruilen we van plaats in de auto en rijd ik richting Talkeetna. Het is even wennen. De rechterhand wil automatisch schakelen. Het landschap is prachtig. Rond 1 uur rijden we Talkeetna binnen. Piepklein, een paar straten naast Mainstreet, en veel toeristen. De Roadhouse is snel gevonden. We kunnen al op de kamer. Het wordt nummer 2, naast de douches en toiletten. Kan makkelijk zijn, maar ook lastig. We zien wel.
Eerst gaan we het gat verkennen. Het is gezellig druk. Bij Mountain High Pizza Pie drinken we een pint en een emmer cola. De honger wordt gestild met een broodje kip/kaas. Als alles op is gaan we naar de rivier. Die is ook snel gevonden. Aan de oever van de Talkeetna River is het goed toeven. We hebben het mooie weer meegenomen. Als antwoord op de vraag “Waar gaat de reis dit jaar heen? Alaska”, reageerden de meeste mensen met: Oei hoe koud is het daar? Moesten ze vandaag eens komen temperaturen: (30° graden Celcius). Bloedheet en goed verbranden. We slenteren nog wat langs het water, gaan even terug naar de kamer en dan weer het dorpje in om te kijken waar we vanavond gaan eten. Michelle is erg duur. Via het vliegveldje en het kerkhof belanden we bij Wildflower Cafe. Daar drinken we voor $6 een Heineken en een cola.
Af en toe speelt de biologische klok op. Een ding is zeker: we moeten niet gaan liggen.
Om half 7 als ik even naar buiten ga is het flink afgekoeld en vallen er een paar spatjes. Het blijft bij een paar want als e gaan eten is het droog. Overal zijn het burgers en een normale maaltijd is erg duur. Na veel zoeken komen we toch weer terecht bij Mountain High. Phons is nog niet in zijn ritme en wil niet eten. Zelf neem ik een pizzapunt. Smaakt best goed. Intussen krijgen we op afstand les in pizza eten/vreten. Ze schrokken alles hap-slik naar binnen.
Op het terras hebben we live muziek. Een hele dikke (kunnen ze twee anderen van maken) deed zijn best en Phons genoot. Er stond een rotwind en het werd koud. Gelukkig was vesten halen een kwestie van oversteken. Als alles op is en afgerekend, lopen we nog naar de rivier. Gossie, half 10, stik licht en volop lage zon. Hartstikke maf. Bij de rivier zien we tot onze grote verrassing Mount McKinley in de verte. Alleen de top ligt in de bewolking. Ernaast nog meer besneeuwde bergen. Dit is wat je noemt het toetje van de dag, te weten dat de berg maar 20% van de tijd zichtbaar is.
Dan is het echt bedtijd en om half 11 gaat het elektrische licht uit. De natuur hier verlicht gewoon verder. Dus gewoon ogen dicht en knorren maar. Oja, ook stil liggen. Het bed piept van alle kanten. Op de gang is het nog niet rustig. De muren zijn hier van figuurzaaghout. Je hoort alles en iedereen. En de mensen hebben allemaal zo’n harde nasale Nanny Fine stem.
