We werden wakker van het licht en dachten dat we ons verslapen hadden. Maar het is hier gewoon vroeg ochtend en we konden nog een extra uurtje blijven liggen. Om half 8 staan we uitgeslapen en uitgerust op. Na het tassen pakken maakten we buiten nog wat foto’s. Het ontbijt was heerlijk: roerei, toast, tomaat en spek. Een koffie erbij en we kunnen er tegen.
Om 9 uur vertrekt de bus en al na 15 minuten stoppen we, omdat er in de verte een huttendorpje ligt. Opnieuw worden er foto’s gemaakt. Het landschap is geweldig. Bergen, rotsen vlakten en veel kleuren. Ook al is het winter, er is regen gevallen en daarom bloeit de woestijn. Donkerrood en heel zacht geel wisselen elkaar af. Op de stoffige weg komen we niets of niemand tegen op 8 impala’s in de verte na. Pas na anderhalf uur zien we een auto.
Dan zijn we al vlak bij Ai Ais, waar de rest van de groep gaat zwemmen in de warmwaterbaden. Aan ons is dat niet besteed. Wij ploffen lekker in de zon op een terras voor koffie. We kletsen er met een stel uit Waalwijk, dat al 11 maanden onderweg is. Heel gezellig. Phons proeft nog een Windhoekbier en om 12 uur moeten we bij de bus zijn. Dan gaan we verder naar Fish River Canyon, waarschijnlijk weer door het verlaten landschap. Wat wil je ook? Namibië is zo groot als Frankrijk en Italië samen met maar 2 miljoen inwoners. Even na twaalven gaan we weer op route.
Zo’n 20 minuten later stoppen we voor onze eerste picknick. Ongelooflijk wat er onder uit de bus kwam. Een grote tafel, klapstoelen voor iedereen, borden, bekers bestek en nog veel meer èn alles splinternieuw. Samen zetten we alles klaar en een deel van de groep snijdt, raspt en regelt verder. We zitten in de zon of schaduw. Ieder maakt z’n eigen brood. Ik knutsel een dubbele boterham met sla, komkommer, tomaat, kaas en avocado. Een beker koffie erbij en Phons idem dito. Het was heel gezellig en na de lunch ruimden we samen op. Afwassen, stoelen inpakken en alles terug onder in de bus. Dit was een keigave onderbreking.
Dan gaan we weer op weg. Het is niet zo lang meer. We slaan op een gegeven moment een zijweg in en moeten nog 2 km hobbelen naar Canyon Resort. Opnieuw een juweel van een onderkomen. Een leuk huisje met impalavellen op de grond en schilderingen op de muur. De ezelkar komt de bagage brengen. Om half 4 is het weer verzamelen om naar Fish River Canyon te gaan. Eerst lekker hobbelen en dan een eindeloze weg.
De Canyon is 126 km lang en niet zo diep. Het is wel mooi, maar niet te vergelijken met de Grand Canyon. Die is vel mooier. We wandelen het pad van 3 km heen en weer en kijken om half 6 naar de zonsondergang. Helaas was die gisteren, toen we in de bus zaten, mooier. Terug naar het Resort en de afspraak is om 8 uur eten. Kunnen we lekker eerst een pintje en een wijntje drinken en daarna douchen.
Onderweg horen we dat het om 7 uur eten is. Verdorie, je moet op deze reis alles van een ander te weten komen. Klopt niet, dat is de taak van A. We gaan toch naar de bar. Daar kletsen we gezellig met Aldo en met Cuba, de ober. Er komen mandjes met worst en kaas en langzamerhand druppelt de groep binnen. Het eten is weer buffet en vooraf krijgen we soep of boontjes. Wij gaan voor de zoete aardappelsoep met veel peper.
Stevig en lekker. Dan de hoofdmaaltijd met aardappelen, rijst, groenten en Oryx ( gems- of spiesbok ). Heerlijk, echt smullen. Als toetje taart. Na de maaltijd heb ik geprobeerd om aan A. duidelijk te maken dat ik al die informatie via via niet prettig vond, maar dat had ik net zo goed aan de tafelpoot kunnen vertellen. Weet je wat? We gaan naar de bar voor nog een laatste rondje met een peuk en Lady Blacksmith Mombassa. Voor we gaan slapen rekenen we af. De diners waren 110 Rand p.p., bier 11 en de wijn 14.
Morgen vertrekken we al om 7 uur en het ontbijt staat om 6 uur klaar. Niet voor ons dus, maar we moeten toch op tijd wakker zijn. De ezel komt om kwart over 6 de tassen ophalen. Vlug naar bed.