Om half 8 stappen we uit bed. De laatste spulletjes in de tas gestopt en dan naar de mensa. José neemt brood, roerei en koffie. Ik heb rond dit tijdstip genoeg aan een beker koffie. Bij de receptie reken ik de 55 Rand voor het ontbijt af. Vandaag hebben we moeten tekenen. Gisteren en eergisteren was dat niet nodig. Met een kwartier vertraging stappen we om kwart voor 9 in een erg luxe bus Dat is heel wat anders dan die ouden rammelbak van vrijdag. Nu hebben we plaats voor 40 personen. In de stromende regen verlaten we Kaapstad, een van de mooiste steden van de wereld. Dit was ons tweede bezoek en het was weer geweldig. We nemen de N7 richting Lamberts Bay. Om 11.10 uur hebben we een koffiestop in Piketberg na zo’n 130 kilometer. We drinken een goed en voordelig bakkie bij Sinkdakkie ( zinken dak ). Het weer is opgeklaard en de zon schijnt inmiddels. 65 km voor Lamberts Bay stoppen we bij een benzinestation voor een plaspauze.
De wevervogeltjes, die nestjes aan het maken zijn, zijn een bezienswaardigheid en worden gefilmd en gefotografeerd. De laatste etappe over de R364 verloopt voorspoedig. Als we Lambertsbaai binnenrijden maakt de zon plaats voor bewolking. De mist wordt veroorzaakt door de koude stroom die van Antarctica komt. Aldo rijdt eerst naar het hotel en maakt vervolgens een stadsrondrit. Nou stad, het is een gat waar niks te beleven valt.
Lambertsbaai-hotel kijkt uit op de Atlan
tische Oceaan. We krijgen kamer 24. we droppen de bagage op de kamer. Het is inmiddels kwart voor 3 en hebben honger, dus besluiten we in het hotel te lunchen. Allebei een tosti met ham, kaas, tomaat en friet. Een thee en een Castle erbij. Het smaakt allemaal voortreffelijk. Dan gaan we naar de enige bezienswaardigheid van dit gat: Voëleiland oftewel Vogeleiland. Voor 5 Rand p.p. mogen we binnen. We zien 2 gepensioneerde pinguins, die nauwelijks bewegen. We vervolgen het schelpenpad en plotseling ziet José een aantal Cape Gunnets, een soort Jan van Gent met een gele kop. We lopen naar een huisje, van waaruit we ze beter kunnen zien. Ze blijken van hout te zijn!!! de beesten zijn opgevreten door de zeeleeuwen en op deze manier probeert men ze naar dit plekje terug te lokken. Tussen de houten lokvogels bevindt zich nog één levend exemplaar. We lopen nog naar het havenhoofd. Op het einde stinkt het vreselijk door de aalscholverstront. Er is verder niet veel te zien en we lopen terug naar het hotel om een paar tips van Beursbulletin op te volgen. Dan lekker douchen en op naar de hotelbar voor neen peuk en een aperitiefje.
Om 19.30 uur lopen we met de hele groep nar Het Kreefhaus. De liefhebbers kunnen kreeft bestellen. Als we binnenkomen zien we de beesten hun laatste rondjes zwemmen. Voor een aantal is hun laatste uur geslagen. José bestelt een kreeft Termidor (151 R ) en ik een Fillet Steak van 300 gram ( 84 R. ) Een steak van maar 300 gram heet hier een Lady steak. Een echte Zuid-Afrikaan neemt alleen maar genoegen van een stuk vlees van minstens 500 gram. Bij ons eten bestellen we een fles Weskus blanc de blanc van 24 Rand en die is heel lekker. Het eten is ook niet te versmaden.
Na het eten roken we aan de bar nog een sigaartje en krijgen gezelschap van Aldo. De plaatselijke schlagerzanger Wijnand Windpomp komt zijn nieuwe c.d. afgeven. Jammer genoeg is de cd-speler kapot. Ook Aldo krijgt van hem muziek voor in de bus. We hebben veel plezier, maar na twee extra wijntjes gaan we om half twaalf naar het hotel. De rest van de groep is ons allang voorgegaan. Voor het Kreefhaus staat de bus van Wijnand. Die moet eerst op de foto.
Ghost Town is uitgestorven.
