We hebben weer heerlijk geslapen. Voor ons gevoel rammelt de wekker weer te vroeg. Maar om 8 uur moeten we bellen of de excursie naar Robbeneiland doorgaat. Samen met Yasmin vragen we of de receptie wil informeren. Yes, het gaat door. Om één uur gaan we met z’n drieën naar het beroemde gevangeneiland. De rest van de groep gaat naar Cape Point, de pinguïns van Boulders Beach en naar Simons Town.
Om half 9 gaan we toch maar wat ontbijten. Omelet en koffie. Het restaurant/mensa van de bajes is zo slecht nog niet. Terug op de kamer ga ik eerst onze tassen reorganiseren. De bagage zat 50-50 verdeeld over 2 tassen, maar nu niet meer. Ieder de eigenspullen in de eigen tas. Om 10 uur hebben we bij de receptie afgesproken met Yasmin. We lopen op ons gemak naar het A & V Waterfront, waar we eerst gaan pinnen. Dan is het tijd voor een lekkere cappuccino. We zitten heerlijk in het zonnetje. Na de koffie gaan we naar het CD-Wherehouse ( ware of where ) waar we niks naar onze zin vinden. Voor we vertrekken gaan we eerst nog lunchen. Phons een hamburger met bier, ik een tuna-sandwich met thee. Na het eten vlug naar de toilet en dan naar de boot. Vooraf hebben we een controle alsof we met het vliegtuig gaan. We moeten door een detectiepoort en de tas moet door de x-ray. Voordat we aan boord gaan, wordt er een foto van ons samen gemaakt.
De boot is helemaal vol en full speed varen we in 25 minuten naar het eiland. Bij de haven zitten duizenden aalscholvers. Het stinkt er van hun stront. De bussen staan klaar en we zoeken een plaatsje aan het raam. Voor we de gevangenis gaan bezoeken maken we een rondrit. Onderweg vertelt Mr. Levi, een ex-gevangene, zijn verhaal. We komen langs celblokken, een Iers dorpje en het kerkhof, waar veel lepralijders begraven liggen. Het stikt van de konijnen op het eiland. Ook rijden we langs de kust en hebben dan een prachtig uitzicht op Kaapstad. De bus brengt ons bij een steengroeve, waar de gevangenen lime-stone moesten kappen. De steensoort is erg licht van kleur en verblindend voor de ogen. Velen werden hierdoor blind of slechtziend. Het stof zorgde voor tbc. Ook Nelson Mandela werkte hier. In 1995 kwam de leider hier terug en legde symbolisch een grote kei weg. Vele ex-gevangenen volgden zijn gebaar en de stapel keien is nu een monument.
Dan is het tijd geworden voor de gevangenis zelf. Een andere ex-gevangene, hij zat hier 20 jaar vast, leidde ons rond. Hij sprak erg geëmotioneerd over alles en iedereen. We zagen zijn cel en die van Mandela, de toilet en doucheruimte en het A-blok, waar in de cellen foto’s hingen van de mensen die er gevangen zaten. Het verschil met de Tuol-Sleng gevangenis in Phnom Penh Cambodja is, dat de mensen hier alleen geestelijk mishandeld werden. Deze mensen mochten studeren en zo, maar in Cambodja zijn de mensen zo ongenadig zwaar lichamelijk mishandeld en gemarteld. Dat heet op mij persoonlijk meer indruk gemaakt. Nu was ik alleen maar stil. Toen moest ik huilen en zat ik helemaal stuk.
Na de rondleiding moesten we opschieten om de boot te halen. De tijd vloog voorbij. Heel snel hebben we in het winkeltje voor 130 Rand nog een shirt voor Phons gekocht met het gevangenisnummer van Mandela erop. Ze hadden geen naam, maar waren slechts een nummer. De beroemdste was 466/64, of te wel de latere leider Mandela.
Om 5 over 4 ging de boot weer terug naar het vasteland. Flinke golven en veel boegwater. Toen we om half 5 aankwamen was de foto klaar. Voor 20 Rand hebben we een vrolijke herinnering aan een indrukwekkende middag.
Om de middag te besluiten gaan we samen naar Ferryman’s Tavern voor een Castle en een wijntje. Als we om half 7 teruglopen naar het hotel is het al bijna donker. Best gek hier: vroeg donker en laat licht. Echt winter dus. Wel heerlijk dat het hotel in het Waterfront ligt. We zijn snel heen en weer. Prima gedaan van Djoser. Terug in de cel is het tijd voor een lekkere douche, schrijven en de telefoon opladen. Heerlijk opgefrist gaan we terug naar Ferryman’s om te eten. We gaan naar boven en hebben een tafeltje aan het raam met een prachtig uitzicht. We bestellen een flesje wijn, Phons een Fillet Steak met French fries en ik een combo van Sirloinsteak met spareribs en salade. Het eten is fantastisch. 
Het vlees om te zuigen en de salade heel apart. De salade was zo bijzonder, dat zelfs de chefkok nog even kwam praten en ons een dessert aanbood. De tiramisu was anders, maar wel lekker. Na het afrekenen ( 250 Rand) hebben we beneden nog een wijntje genomen met een peuk. Terwijl we na zitten te genieten is onze blik gericht op een viertal hoertjes, die hun zwarte doos in de aanbieding hebben. Eentje heeft succes, de anderen helaas niet. Als we de kroeg verlaten roepen ze ons na: “nice husband “. Ben ik helemaal met ze eens.
Gelukkig is het droog als we teruglopen naar het hotel. De tassen zijn al klaar, makkelijk voor morgenvroeg. Om kwart voor 11 gaan we slapen. Morgenvroeg moeten de tassen ( volgens Aldo de zakken ) klaar staan bij de receptie en verlaten we Cape Town om half 9. Het was geweldig om nog een keer in deze stad te zijn. We hebben ons er geen moment verveeld. Ben benieuwd wat we in Lambertsbaai te zien krijgen.
