Om 8 uur loopt de wekker af. Omdat we de tijd aan ons zelf hebben sta ik pas om half negen op. Het is helder weer maar fris. We lopen het dorp in om te ontbijten en strijken neer bij Café Ali Cumba. Charles, Ciska en Karin zitten hier ook te ontbijten. Voor $3 per persoon krijgen we homemade bread met roerei en jam, thee en maracuja sap. Het smaakt voortreffelijk. De tent word gerund door een Deens/Ecuadoriaans echtpaar. Na het ontbijt lopen we naar de kamer om wat warmers aan te trekken. Bij de receptie ontmoeten we Steven. Hij geeft ons een plattegrond van Baños en legt de wandeling naar Bellavista uit.
Deze gaan we lopen. Een straatjoekel vergezelt ons naar het begin van de wandeling. Het pad stijgt flink. We lopen weer door de modder en over rotsblokken. Het uitzicht en de natuur zijn prachtig. Na een klein uur bereiken we ons doel: het grote kruis. Boven op de top zien we Ciska en Charles. We zijn 260 meter gestegen en zijn aan een consumptie toe. Daarom lopen we naar het cafeetje. José een cola en ik een bier want het is inmiddels twaalf uur geweest. Op het terras lopen honden, kippen, een haan en een kat. Vooral de puppies zijn scheetjes. Even later schuiven Dirk en Louise aan.
We kletsen gezellig en genieten van het uitzicht. Om half twee zetten we de afdaling in. Het is goed opletten want sommige plekken zijn glad. Na een half uur dalen zijn we terug in Baños en lopen we naar Café Ali Cumba waar we een tuna en een ham sandwich bestellen. Deze zijn heerlijk. Daarom bestellen we twee ham sandwiches “to go” voor de lunch van morgen.
We rekenen $15,50 (inclusief de sandwiches voor morgen) en lopen het stadje in op zoek naar de CD’s die Steven ons geadviseerd heeft. Er zijn veel CD shops maar we slagen niet. Voor $0,5 mailen e-mailen we naar het thuisfront en na een rondje Baños, wat erg leuk was, lopen naar onze kamer.
Het is inmiddels kwart over vier en we nemen even rust. José neemt een half koude douche onder een piel straaltje.
Als ik wil gaan douchen is het water op! Om zes uur lopen we naar het restaurant. Dit is het verzamelpunt voor de salsa les.
Alleen Esther en Dirk willen, samen met ons, dit avontuur proberen. Steven vindt de opkomst ook tegen vallen. We lopen naar de pena en we leren de basis pasjes. Al snel loopt het zweet over ons hoofd. De “zijstap” en de “draai” zijn moeilijk.
Ik krijg privé les en ben tot onmogelijke draaien in staat. Om 19.15 uur bestellen we een caipirihña. Het bereiden kost een kwartier. Hij smaakt prima maar anders dan we gewend zijn. Om kwart voor acht komt Steven met de rest van de groep binnen. Ze bestellen allemaal een drankje. Dit is ter compensatie voor de gratis salsa les.
We moeten demonstreren wat we geleerd hebben en hebben het gevoel dat een aantal mensen spijt hebben dat ze niet zijn meegegaan. Ik reken $5 af en we lopen naar het Cavia restaurant. Hier zijn we de enige gasten. De soep wordt er doorheen gejaagd. We krijgen koude en warme soep. Hierna komt, voor de liefhebbers, de cavia op tafel. Ik heb kip besteld. Beide gerechten vallen tegen.
De cavia smaakt, maar er zat maar weinig vlees aan het beestje. Dan komt de salsa lerares met aanhang een folkloristisch optreden geven. Ze zijn van een indianenstam bij de grens met Colombia waar ze verdreven zijn. Het klinkt prachtig en voor $10 kopen we de CD van Yachac. Inclusief drank moet ik $26 afrekenen. Dit is het geld niet waard.
Het is flink gaan regenen en zeiknat komen we bij Monte Silva aan. De was is klaar ($7) en aangekomen op de kamer hangen we onze natte kleren uit. We prepareren de rugzakken voor de tocht der tochten: morgen is de dag van de waarheid. We gaan de Chimborazo beklimmen. Het is inmiddels middernacht en het is tijd om onze luiken te sluiten. Weer een schitterende dag in een prachtige omgeving met vriendelijke mensen. Wat een vakantie!