25 juli 2005 Varanassi

Om half 9 gaat de wekker en ik voel me heel veel beter. Het lange slapen heeft me goed gedaan. Rond 9 uur gaan we ontbijten en we nemen allebei scrambled eggs on toast en thee. Het smaakt prima. Na het afrekenen nog even toiletteren en dan de stad in. Met de fietsriksja laten we ons voor 30 roepies afzetten in de buurt van het oude centrum. Vanaf dat punt gaan we op zoek naar Dasaswamedh Ghat. Makkelijker gezegd dan gedaan. We worden steeds in een bepaalde richting gestuurd, maar kunnen niks vinden. Daarom gaan we eerst maar even internetten. De kosten zijn het niet: 10 roepies voor een half uur.

Intussen passeren hordes mannen de straat. Het oogt beslist niet vriendelijk. Ze gooien met iets en jouwen winkeliers uit, die snel hun handel binnenhalen en de rolluiken laten zakken. Een agent trekt ons achteruit en zegt: ”bad people.” nog steeds op zoek naar de Ghats komen we Kees en Irma tegen. Ze zitten in dezelfde fietsriksja. Zij hebben hetzelfde doel. Ze stappen uit, en samen gaan we op zoek. Eerst drinken we op straat nog een colaatje. Na lang zoeken en veel vragen vinden we eindelijk Dasaswamedh Ghat.
Het was niet echt spectaculair, maar toch. Dan ontdekken we Astrid, en met z’n vijven gaan we op zoek naar Marnikarnika Ghat. ( diamond-earring-steps) oftewel Burning Ghat. Een ventje wil ons de weg wel wijzen. Door binnenpaadjes kringelen we door de stad. Smal, donker, smerig, koeien. Je zou het zelf niet zoeken. Onderweg wijst hij ons op allerlei tempeltjes. Het is een hele excursie. Plotseling is er ruimte en staan we midden in de houtvoorraden voor de crematies. Vanaf dit punt, is het uit oogpunt van respect, verboden te fotograferen. Op afstand zien we de verhoging waar lijken verbrand worden. Het rookt enorm.
We worden uitgenodigd naar boven te komen en we klauteren naar een dakterras van een gebouw, waar mensen terecht kunnen om te komen sterven. Vanaf het dak hebben we een geweldig uitzicht op de Burning Place. Zo’n 8 brandstapels staan in de fik en eentje wordt in orde gemaakt. In de rivier wordt een lijk ondergedompeld, om gereinigd te worden, en op een hoek staat een man as te zeven, op zoek naar restjes goud of zilver. Het is net of we midden in een film staan. De eigenaar van het gebouw geeft erg duidelijk uitleg. Het is fascinerend. Je komt er niet van los, al is de rook ( de stank valt wel mee ) niet aangenaam. Als de man voorstelt naar beneden te gaan naar de Burning Place zelf, zeggen we beslist geen nee.
De man zegt dat de betrokken families geen bezwaar hebben, en volgens mij heeft hij in de gaten dat we oprecht belangstelling en respect hebben. Naar beneden lopend, passeren we een oud vrouwtje. Ze is oud, alleen op deze wereld en wacht hier op haar dood. Door gaven probeert ze voor haar crematie te zorgen. We geven haar ieder 100 roepies en zeggen onze namen. Die zal ze tijdens haar gebed in de Ganges noemen. Dan is het grote moment daar. Tussen werkers en familieleden van de overledenen stappen we de crematieplaats op. We vallen helemaal stil. Wat een belevenis. Het is niet te omschrijven. Half en gedeeltelijk verbrande lijken.
Een aanstaande crematie. We ondergaan dit met heel veel respect en ontzag. Na vijf minuten verlaten we de plaats. We zijn allemaal erg onder de indruk en ieder loopt een poosje met haar/zijn eigen gedachten. Door een wirwar van straatjes gaan we terug naar het leven. Op een dakterras, onder het genot van een cola, praten we na over wat we even daarvoor beleefd hebben. Het is nog zo onwerkelijk. Maar het leven gaat verder, en wij ook. We zoeken een fietsriksja op en terug naar het hotel.


De rijder weet niet helemaal de weg, maar met een beetje hulp komen we er weer. Daar een fris drankje en een soepje. Tomatensoep met eggdrop voor mij en een sweet and sour, not spicy voor Phons. Nou spicy was het wel. Om 5 uur gaan we met de hele groep weer naar de Ghats om een hindi-ceremonie bij te wonen. Een hele sliert riksja’s gaat op pad. Bij Dasaswamedh Ghat gaan we op de boot. We varen langs de oevers van de Ganges. Het water staat best hoog en er zijn weinig trappen te zien. We houden halt bij Burning Ghat. Voor de meesten is dit de eerste keer dat ze het zien. Niet voor ons. Opnieuw krijgen we uitleg en mogen we gaan kijken. Het is er nu veel drukker. We moeten zelfs over de wachtende lijken heenstappen.
Opnieuw is het indrukwekkend, maar afgelopen middag was het beter, plechtiger, ingetogener, meer besloten. Ik weet het niet. Maar niet iedereen vindt dat zo. Wij hebben vanmiddag natuurlijk met een klein groepje de Ghat bezocht. Toch anders. Sommige mensen kunnen het niet aan, om te gaan kijken en wachten beneden. Op de crematieplaats is het loeiheet, je smelt zowat. Kees mag stiekem een foto maken, maar dat kost hem wel 500 roepies. Daar willen we wel een kopie van. We verlaten Burning Place en varen een eind verder.
Op een bepaalde plek manoeuvreert de boot zich op een mooi plaatsje en we liggen helemaal vooraan. Klokslag 7 begint het spektakel. Ook wij doen mee aan de ceremonie en laten schalen met bloemen, kaarsjes en kruiden in de Ganges glijden. De lichtjes zijn prachtig. Het is een heel ritueel. Drie priesters gaan voor in de ceremonie, die gepaard gaat met veel muziek, gezang en vuur. De rest van de kaarsjes ( een klompje vet met lontje op een stukje papier ) worden door Pauline en mij over boord gezet. We hebben het er druk mee, want het zijn er zo’n dikke honderd. Als al het werk erop zit krijgt iedereen melkthee in kleikommetjes. Onze thee belandt in de rivier. Geen risico.
De ongebakken kommetjes mogen ook terug in de rivier. Nou, eentje gaat er mee naar huis als souvenir. Als de één uur durende ceremonie is afgelopen, vaart de boot naar de kant en stappen we uit. Het wordt tijd om te eten. Met de riksja gaan we naar El Parador. Daar bestel ik een pizza, maar die is echt niet te vreten. De bodem is van karton en de rest is ook niks. Gelukkig heeft Phons alleen maar bier besteld. Na het afrekenen lopen we terug naar het hotel. Onderweg is het donker en best nog druk. Na een hele tippel arriveren we bezweet bij Pradeep. We zoeken meteen ons bedje op, na weer een enerverende dag. Om 11 uur gaat het licht uit.