We staan om kwart over 7 op. De tassen worden gepakt en iets over half 8 zitten we aan het ontbijt. Precies hetzelfde als gisteren. Het smaakt prima. Om 08.30 vertrekt de bus richting Nagasaki. Een afstand van 176 kilometer.  We nemen de toeristische route, hebben diverse stops en de planning is dat we rond 18.00 uur in Nagasaki aankomen. Bij het verlaten van de stad zien we de Skyline van Fukuoka, de baai en de zee. Prachtig.

IMG_2332
We rijden langs de grillige kustlijn van de Nakazee. Dan rijden we door een pijnboombos: Niji-no-Matsubara waar we uitstappen. We lopen een stukje door het bos en wandelen vervolgens langs het strand richting het Kasteel Karatsu-jo. Het laatste stuk is asfalt. Als bezwete postpaarden komen we bij het kasteel aan. Iedereen sist en besluit om voor ¥ 100 de lift te nemen. Als we boven aankomen blijkt er niet veel te zien te zijn.

IMG_2344Het kasteel ziet er als een tempel uit. We wandelen wat rond en gaan weer met de lift naar beneden. We moeten weer ¥ 100 betalen. Luc probeert hier onderuit te komen maar zelfs met zijn ‘handen en voeten Japans’ lukt dit niet.
We stappen in de bus en rijden anderhalf uur. We stoppen bij een wegrestaurant voor de lunch.

IMG_2363We nemen allebei hetzelfde gerecht voor ¥ 1100 p.p.: varkensvlees met groenten, rijst en een kommetje soep. Smaakt uitstekend. Ik neem er twee halve liters Asahi bier bij. Buiten roken we nog een peuk. We bekijken de souvenirwinkels en rijden vervolgens naar Okawachiyama. Deze stad staat bekend om de productie van porselein. Als we de parkeerplaats afwandelen zien we porselein in een brug verwerkt.

IMG_2368De chauffeur brengt ons naar een fabriekje waar het imari-porselein gemaakt wordt en tentoongesteld is. Het ziet er werkelijk prachtig uit, maar de prijs is er dan ook naar. Een klein belletje kost al gauw 40 euro. We nemen hier geen souvenir mee en wandelen door het stadje. Het ligt in de groene heuvels en de straatjes zijn smal. Het is bloedheet, 36 graden Celsius en de luchtvochtigheid is hoog. De poriën openen zich helemaal en het zweet gutst eruit.

IMG_2355We zijn blij als we onze ruime bus in stappen. De airco staat aan en in de bus is het 27 graden. Het voelt als een ijskast maar na een tiental minuten voelt het aangenaam. We vervolgen onze excursie en rijden door kleine plaatsjes. De maximum snelheid gedurende het hele traject is 50 km per uur. Een toeristische route die de moeite waard is. Dan stoppen we bij de Sakai brug. Hier liggen een oude en nieuwe brug naast elkaar.

IMG_2384We wandelen over, eigenlijk er onder, de nieuwe brug en zien de sterke stroming van het water. De stroming is sterk omdat het een inham ingeperst wordt.
Dan is het nog anderhalf uur rijden naar het hotel. Na een half uur rijden we Nagasaki al binnen. Dan tuffen we nog een uur door de stad. Veel wachten (file) voor stoplichten.
Om 18.30 uur staat Mama San ons in een brede straat op te wachten.

IMG_2373De bagage wordt in een auto geladen en wat er niet in past wordt in een taxi gestopt. We wandelen vijf minuten door smalle straatjes naar hotel  Nishikiso Bekkan. Onder aan de trap staat de bagage. Ik neem de zware tas van José maar wordt al snel afgelost door een grote Japanner. Hij ziet mij stuntelen. Omdat wij de laatsten zijn, wordt ook mijn tas naar boven gesjouwd. We moeten onze slippers uittrekken en verwisselen voor slippers van het huis.

IMG_2414Dan worden we begeleid naar het grote kamer met lage lange tafels. Hierop liggen plattegronden en een doekje om je handen af te doen. We krijgen allemaal een glas koude thee mee een ijsklontje. Het zit onhandig maar daar heeft iedereen last van. Gelukkig is er een laag stoeltje waarop José kan zitten. Ze moet nog goed opletten na de hernia operatie.
Dan worden de kamersleutels verdeeld.

IMG_2415Omdat er onvoldoende kamers met een douche/bad zijn, mogen de stellen een sleutel kiezen.  Omdat het hotel overboekt is, verkassen James en Corrie naar een ander huisje. Ze willen verzekerd zijn van een badkamer.
Na de loting blijkt dat Patricia en Arthur pech hebben. Zij zijn de enigen die van het gezamenlijke sanitair gebruik moeten maken.

IMG_2417We krijgen kamer 202. Een ruimte met matjes en een lage tafel met twee stoelen zonder poten met rugleuning waarop een blad met theespullen staan ( op de tafel dus ).
We hebben ook nog een lage tafel met twee schommelstoelen. In de hoek op de grond liggen twee kimono’s. Heel erg apart.
We springen allebei onder de douche om het bezwete lichaam op te frissen.

DSCF0178Dan gaan we naar Yokahama om een hapje te eten. We lopen door het smalle straatje en besluiten een tentje binnen te gaan waar het druk is. We worden hartelijk ontvangen en aan het barretje zijn nog twee plaatsen vrij. Gelukkig hebben ze een menukaart in het engels. De specialiteit is yakatori, Japanse saté. Je kunt kiezen o.a. uit baarmoeder van kip, wang van stier, hart van kip nek of vel van kip, de ballen van een of ander beest, rauwe lever enz.

DSCF0180Dat wordt lastig kiezen met deze uitgebreide kaart. Ik neem kippenvleugels en José garnalen. Mijn vlees is vet, hard en het einde is half gaar. De garnalen van José zijn prima en we bestellen er nog drie bij. De appetizer en de rijst smaakten prima. Een heel bijzondere ervaring om als twee westerlingen tussen japanners en chinezen te eten. En ja, wat dat voorgerechtje nou was, wie zal het zeggen. We bestellen allebei ook een pul bier.

DSCF0182We rekenen ¥2980 af en wandelen richting hotel. Op straat komen we Patricia en Arthur tegen. Ze hebben bij een Sushi bar heerlijk gegeten. Dan lopen James en Corrie door het steegje. We kletsen wat en zij gaan dan een restaurantje zoeken. Bij Lawson kopen we nog een halve liter Asahi bier en een Smirnoff Ice. Deze nuttigen we op onze kamer waar de tatami matten al uitgestald zijn. We trekken onze kimono’s aan en genieten van ons drankje.
Een geweldige sfeer, we voelen ons net een Japanner, hai!

2 augustus 2010 Fukuoka – Naghasaki
Getagd op: