Gelukkig heeft Phons goed geslapen. Zelf heb ik liggen jet-laggen. Pas tegen 3 uur viel ik in slaap om vervroegd gewekt te worden door een moskee en een lallende zatlap. Om 7 uur ging de telefoon voor de wake up call. Een half uur laten zaten we aan het ontbijt. Sap thee/koffie, drie sneetjes brood en een eitje. Dan is het om 8 uur tijd voor vertrek. Eerst langs de pin automaat en dan door een prachtig landschap naar een Karo-Batakkers dorp.
Daar staan nog een aantal authentieke huizen met daken van kokosvezels. De mensen zijn erg vriendelijk en bij een huis mogen we binnen kijken. We kunnen veel mooie foto’s maken. Dan vervolgen we onze tocht naar de Piso Piso waterval. Dat was wel aardig. Nu moesten we zelf op de foto. Twintig minuten later gaan we naar het Batak paleis. Dat viel eigenlijk wat tegen. We slingeren verder door de bergen, met in de verte het Toba meer. Dat wordt onze eindbestemming voor vandaag.
In het dorpje Parawat lunchen we in een Chinese ballentent. Vanaf vertrek thuis was dit het minste voor wat het eten betreft. Twee maaltijden met bier en cola kostten samen 101.000 Rp. Voor het eten waren de tassen al op de boot gezet en konden we nu op ons gemak, via een marktje, naar de Toledo toe. Op het bovendek genieten we van de veertig minuten durende vaartocht.
Dan komt hotel Toledo in zicht. Zo te zien geen straf voor drie nachten. Na het welkomstdrankje gaan we naar kamer 68. Een balzaal met balkon. We boffen maar, want de meesten hebben geen balkon. Terwijl Phons buiten het verslag van gisteren schreef, heb ik de tassen gereorganiseerd. Nu weet iedereen tenminste de weg in eigen tas. De rest van de groep is met veel lawaai aan het zwemmen. Onze buren kunnen er ook wat van. Het zijn een a-sociaal stel herrieschoppers.
De douche is koud, dus dubbel verfrissend. Maar je knapt ervan op. We gaan weer op pad. Eerst langs de receptie om de was af te geven. Die is morgen om 6 uur klaar. ’s-Avonds dus. Dan gaan we op zoek naar een restaurantje. Bij het hotel gaan we linksaf. Restaurantjes genoeg maar daar is niks te zien. Daarom omgekeerd en dan aan de andere kant gekeken. Daar komen we terecht bij Bamboo. Hier zitten tenminste mensen te eten.
We worden vriendelijk ontvangen en bestellen eerst bier en cola. Keuze om te eten is er genoeg. We nemen nasi goreng, kip sweet en sour en groenten. Het is heerlijk en we eten niet, maar vr… Na het eten gaan we bij de zangers zitten. Het zijn Batakkers die voor de lol om de beurt spelen en wat zingen. Speciaal voor ons een Batak lied. Een van de muzikanten, met een tienharige sik, was ooit in Nederland om op straat geld te verdienen. Al met al was het gezellig en tegen 22.15 uur gaan we terug naar het hotel. De rekening 186.00 Rp (13 €) viel wel mee. Nog even op het balkon gezeten en om half 11 zijn we gaan slapen.