ecuadorrouteOm 17.45 uur trekken we deur van ons huis dicht en lopen we met een volle rugzak en zware roltassen (20 kilo per stuk) naar de bushalte aan Duurswoudelaan. Lijn 48 is tien minuten te laat. We hebben alle tijd, de trein vertrekt pas om 18.32 uur.
Aangekomen op het station trekken we twee enkeltjes Schiphol uit de automaat en lopen we naar spoor 2. De trein richting Breda is exact op tijd.
ecu-016We stappin in Dordrecht over op de intercity richting Amsterdam. Het is prachtig weer (28 °C). Om kwart over acht rijdt de trein het station Schiphol binnen. We lopen naar vertrekhal 2 en kunnen meteen inchecken. Omdat we elektronische tickets hebben, hoeven we niet op de Djoser knul te wachten. We zijn zo door de douane en zien geen Heineken bar. De restaurants in dit deel zijn niet bijzonder.
ecu-015In vijf minuten lopen zijn we bij onze stamkroeg. Het is druk maar gelukkig is er nog een tafeltje vrij. Als we willen bestellen horen we dat de tent over twee minuten (21.00 uur!) dicht gaat. Een tegenvaller. We hijsen onze rugzakken op de rug en gaan op zoek naar een andere bar. Alle tenten zijn aan het sluiten. Op de begane grond is de Cone bar.
ecuador_0003.JPG-for-web-normalDeze is 24 uur per dag open. José bestelt een rode wijn en een halve liter bier.
We zitten op ons gemak en bestellen nog een keer hetzelfde. Dan is het al weer tijd om naar gate E22 te lopen. Hier aangekomen moeten we nog even wachten maar dan kunnen we boarden. Ik heb stoel 32B en José 32D. We zijn gescheiden door het gangpad. Als mijn buurvrouw naast mij wil komen zitten, vraagt José of ze wil ruilen.
ecu-012.JPG-for-webOmdat ze via de KLM een raamplaats heeft geregeld is ze dit niet van plan. José baalt flink.
Als ik zeg dat wij bij Djoser geboekt hebben, weet ze dat we in dezelfde groep zitten. Na een kwartiertje geeft ze aan dat ze zich aangevallen voelt en wel wil ruilen. Om 23.45 uur, tien minuten te laat, vliegt de DC11 (vlucht KL573) over de startbaan richting Bonaire. ecuador_0006.JPG-for-web-normalDe maaltijd die uitgeserveerd wordt is lapperdepoepie. We nemen allebei een melatonime pilletje en installeren ons voor de nacht. Hopelijk zit de lange dweil achter mij stil. We vallen allebei snel in een lichte slaap. Na twee uur pitten schrikken we wakker van een gil. Mijn schoen valt, uit de kofferbak, op het hoofd van mij “voorzitster”. ecuador_0011.JPG-for-web-normalHet is fris geworden en ik sla de deken om en ben zo weer vertrokken. Rond half acht wordt het ontbijt geserveerd met een lekker stukje Beemsterkaas. Rond 08.30 uur landen we op het piepkleine vliegveld van Bonaire. Het toestel wordt schoongemaakt en we krijgen een nieuwe bemanning. Iedereen die doorvliegt gaat naar de transithal. Hier moeten we een uur wachten.
ecuador_0009.JPG-for-web-normalHet is 27 °C en de sfeer is relaxed. Mijn horloge heb ik op Quito tijd gezet (7 uur vroeger) en om 02.30 uur lopen we naar de Maria Callas.
Om 03.15 uur verlaten we het Benedenwindse eiland. Het is 2042 kilometer naar Guayaquil en de geschatte reistijd is 2,5 uur. We krijgen al snel ons tweede ontbijt. Een warm broodje met omelet of iets dergelijks. Ik eet het chocoladetaartje en het fruithapje op.
ecuador_0008.JPG-for-web-normalJosé gaat voor de warme hap. Na de maaltijd doezelen we allebei weer weg. Time flies en om 05.45 uur schroeit het rubber van de DC11 op het asfalt van vliegveld Simon Bolivar  op Guayaquil. Weer een stop van een uur. Deze keer blijven we in het toestel zitten. Het is nog 272 kilometer naar Quito. Deze afstand leggen we in een half uur. Het is jammer dat het zo bewolkt is.
ecuador_0014.JPG-for-web-normalPas in de buurt van Quito zien we de eerste vulkanen, met sneeuwtoppen.
Om 07.45 uur landen we op het vliegveld van Quiten. We moeten lang op de tassen wachten. Buiten staat Steven ons op te wachten. We sjouwen de tassen naar de bus en stellen ons aan de overige groepsleden voor. Dan naar de plé’s voor een sanitaire stop. Steven loopt met Louis, Esther en ons naar een pinautomaat. We trekken $300 uit de muur.
ecuador_0019.JPG-for-web-normalDan rijden we met een volle bus richting Otavalo. Al snel hebben we een fotostop. Het is koud en de spijkerjacks doen goed dienst. Na een uurtje bussen stoppen we bij de echte Mitad del Mundo  bij Cayambe oftewel de evenaar. Steven vertelt dat het monument volgens zijn gps niet op de juiste locatie staat. Hij wijst ons de juiste plek. Na het maken van foto’s van deze speciale plek bussen we weer verder.
ecuador_0029.JPG-for-web-normalWe stoppen bij Mira Lago een prachtig meer met uitzicht op vulkanen. De kraters van Taita Imbabura (papa) en Cotacachi (mama) liggen jammer genoeg in de wolken. We vervolgen de panamericana richting Otavalo. De straat van ons hotel is opengebroken.
ecuador_0030.JPG-for-web-normalWe zien de Ecuadoriaanse versie van “de stratenmaker op zee show”. Kamer 217 is van hotal Corazon is voor ons.
Het lopen van de vier trappen met de tassen valt zwaar. We merken dat we op 2850 meter hoogte zitten. Snel de bagage op de kamer zetten en dan beneden verzamelen. We bussen naar Peguche en stoppen bij Hostal Aya Huma, dat gerund wordt door een Nederlands/Ecuadoriaans echtpaar.
ecuador_0033.JPG-for-web-normalWe geven de bestelling van de lunch. Dan rijden we vijf minuten naar voor een demonstratie panfluit in elkaar zetten. Als toetje krijgen we een optreden van de hele familie. Een paar groepsleden kopen instrumenten. We rijden terug naar Aya Huma. Een deel van de groep (de jeugd) strijkt  buiten en neer en de rest zit aan een lange tafel in het gezellig ingerichte restaurantje.
ecuador_0037.JPG-for-web-normalDe logistiek is niet best en met hilariteit worden gerechten a fuerda (= naar buiten) gestuurd. We hebben allebei een lome met groenten en aardappelen. José neemt een kleine fles bier en ik natuurlijk een grote (0,6 liter). Het gerstenat is lekker gekoeld en smaakt heerlijk. Na de lunch stoppen we bij een weverij. Dit vinden wij niets bijzonders maar in de buurt van Otavalo moet je natuurlijk een wever bezig gezien hebben. Steven probeert ons de cascade de Peguche uit het hoofd te praten maar het merendeel van de groep wil hier naar toe. Weer een korte rit maar dit keer een flinke wandeling. Deze is meer dan de moeite waard.
ecuador_0020.JPG-for-web-normalEen prachtig stuk natuur. We lopen terug naar de bus en rijden terug naar hotel Coraza. Om de hoek kopen we anderhalve liter water en gaan lekker douchen. Om 17.30 uur is het weer verzamelen voor de introductiebijeenkomst. We vullen eerst een formulier in met onze paspoortnummers, schoenmaat voor de laarzen in de jungle en eventueel je dieet (vegetarisch).
ecuador_0022.JPG-for-web-normalDan neemt Steven het A4-tje door dat hij ons in de bus heeft gegeven. Hier staat het programma met mogelijke excursies en tips over geldzaken, gezondheid en hoogteziekte op. We horen weinig nieuws.
We storten $30 p.p. voor de fooienpot en $35 p.p. voor de jungle. Iedereen krijgt van hotel Corazon een roos en een glaasje canelasso.
ecuador_0021.JPG-for-web-normalEen gelig drankje van aguardiente met citroensap, rietsuiker en kaneel. Het stinkt maar het warme goedje smaakt prima. Om 18.10 uur zijn er geen vragen meer en gaan we nog even naar de kamer. Ik ga even op het bed liggen. José durft dit niet. We vechten tegen de slaap. Om zeven uur lopen we met negentien personen (Suzanne vd W en Kim voelen zich niet lekker) naar restaurant Il de Roma. Hier bestellen we allebei een pizza uit een houten oven. Ze zijn overheerlijk maar voor mij is de pizza uiteraard te groot. Als een lokaal folkloristisch bandje begint te spelen, wordt de deur van het restaurant open gezet. Wel erg fris. Ze moeten nog veel leren en we zijn het geluid van de panfluit nu al moe. Om 21.00 uur reken we $18 af en zoeken snel ons bed op. We snakken naar nachtrust.

29 juli en 30 juli 2004 Amsterdam – Otavalo
Getagd op: