De wekker loopt om half 8 af, maar omdat we zo lekker liggen komen we er pas om 8 uur uit. Wat hebben we heerlijk geslapen ! Om half 9 vertrekken we op de fiets naar het oostelijke tempelcomplex. Als we het hotel maar net hebben verlaten, hebben we direct gezelschap van een aantal jongeren. Met simpele Engelse zinnetjes zoeken ze contact met ons. Bij de tempels aangekomen geeft Astrid uitleg.
De gebouwen zijn nog redelijk gaaf en mooi. Maar dit is pas het begin van de vele tempelcomplexen. We stappen weer op de fiets en rijden naar een dorpje. De lokale jeugd vraagt om pennen en geld. Iedereen heeft plotseling een “friend”, die je het hemd van het lijf vraagt, heel vriendelijk is en je wil gidsen bij de tempels. Zo proberen ze aan wat geld te komen, maar dat kleverige gedoe is wel hoogst vervelend. Je komt bijna niet van ze af.
Net buiten het dorpje is nog een kleine tempel waar we heen gaan. Bij de ingang wordt Phons flink onder de vogelstront gescheten. Zou Herman van de vloek af zijn en is het nu de beurt aan Phons ? We hebben het hier wel gezien en gaan terug naar de fietsen. In de hoofdstraat van het dorp wordt hard gewerkt. De vrouwen dragen op hun hoofd bakken met cement, die ze op de grond kwakken.
De mannen strijken de cement glad en zijn trots op hun cementmolen. Hebben wij in Nederland ook zulke mooie machines ? Het simpele antwoord luidt: ja. Hun reactie: Oh.
We verlaten het dorp en rijden naar de westelijke tempels. Hier aangekomen splitst de groep zich. Astrid, Daniëlle, Jeroen en wij strijken neer bij Swiss Restaurant. We drinken eerst een heerlijke koffie en daarna een cola. Jeroen is trots dat hij voor 150 roepies een landkaart van India heeft gekocht. Even later kopen wij zo’n kaart voor 10. De kaart is iets minder mooi, maar toch. Jeroen laat vervolgens voor 100 roepies zijn foto’s op cd branden. Dat had ons 250 gekost. Zo staan we weer quitte.
Dan wordt het hoog tijd voor de erotische tempels van Khajuraho. Ho, eerst betalen. Voor 250 INR p.p. mogen we naar binnen. De tempels zijn in een zeer goede staat en erg indrukwekkend. De erotische taferelen zijn subtiel tussen de andere gebeeldhouwde voorstellingen verborgen. Het was een Kamasutra speurtocht op de tempelmuren. Het is inmiddels onvoorstelbaar heet geworden. We zitten dik in de 40 graden.
Na ruim een uur wandelen over het complex, gaan we terug naar Swiss Restaurant. We liggen bijna op apengapen. Dit is niet gezond. Wat is cola dan toch lekker. In het winkeltje bij het terras vindt José een leuk schoudertasje voor 220 roepies.( hoeveel van die dingen heeft ze nou al ?) Het hengsel is te lang en wordt ter plaatse met een Singer trapnaaimachine ingekort.
Dan fietsen we, José met een lekke voorband, naar het postkantoor. Een aardige knul wijst ons de weg. Een postzegel kost 8 roepies, dat is 16 eurocent. Niet te geloven. De kaarten worden meteen gestempeld, zodat we er zeker van zijn dat ze er niet afgehaald worden. Vanmiddag gaan we met z’n zessen ( Astrid,Pauline, Elline, Jopi en wij) met een jeep naar een waterval.
Voor de jeep betalen we 250 en voor de entree 200 roepies p.p. De rit van 3 kwartier is prachtig. De kinderen zwaaien en roepen langs de weg. We moeten de koeien die op de weg lopen en liggen weg toeteren. De watervallen zijn zeer bijzonder. Het landschap met de kleine canyon ook. De kleuren zwart, rood, bruin, grijs en oranje steken scherp af. Overal komt water vandaan. We wandelen 800 meter en hebben steeds een ander uitzicht. Dan worden we overvallen door een plensbui. We schuilen in een soort kiosk. Astrid haalt in de stromende regen voor iedereen een frisdrankje. Als de bui is overgetrokken lopen we naar een uitkijktoren, waar we een mooi uitzicht hebben op de watervallen en het landschap. Na een uur en een kwartier genieten lopen we naar de jeep, die ons weer terugbrengt bij het hotel. Door de onweersbui is het lekker opgefrist. Ook de terugrit is weer leuk.
Bij het hotel aangekomen plonzen we meteen in het zwembad. Het water is 33,5 graden, dus echt afkoelen doen we niet, maar lekker is het wel. Na het zwemmen hebben we nog een uurtje op de ligbank gehangen met een pilsje, een boek en ontelbare pesterige vliegen. Waar komen die krengen toch vandaan ? Terug op de kamer nemen we een heerlijke douche en iets over zevenen fietsen we met z’n tweetjes naar restaurant Mediterraneo.
Ik neem dezelfde pizza als gisteren. Wegens succes geprolongeerd. José neemt een pizza met tonijn en olijven. Van de groep die naar de zonsondergang bij de Zuidtempel is gegaan krijgen we voor ons 16dejubileumjaar allebei een pilsje aangeboden. Heel erg aardig. Om 10 over 9 fietsen we terug nar het hotel. De tassen worden ingepakt, want morgen gaan we weer weg, en om half 10 gaat het licht uit. De wekker staat op half 5, want we vertrekken om 5 uur. Help !!!!!!
