8 augustus 2003 Nha Trang – Dalat

Ondanks al het lawaai op de gang hebben we toch goed geslapen tot 7 uur. We hebben de laatste dingetjes ingepakt en gaan naar de ontbijtzaal. Bij gebrek aan kopjes en glazen drinken we onze thee en koffie uit rijstkommen.
Het is 5 over 8 als de bus het hotel in Nha Trang verlaat. We rijden tot half 11. De tijd gaat snel met een mooi landschap, lekkere muziek en een goed boek.
Een paar honderd meter voor een Cham tempel op een heuvel worden we uit de bus gejopt. Zoals gewoonlijk is het weer bloedheet, maar de tempel is prachtig mooi en beslist de moeite waard. Na de bezichtiging drinken we beneden wat bij een tentje. Voor de sanitaire ontspanning moest 1000 Dong betaald worden, maar daarvoor had je wel een schone w.c. en een ticket.
Dan gaat de rit verder. Het landschap wordt steeds mooier, vooral als we de bergen ingaan. Met volop haarspeldbochten gaan we naar boven. Soms onder de buizen van een waterkrachtcentrale door, bereiken we het hoogste punt: de Ngoan Mucpas, op 980 m volgens het boek en 981 m volgens Phons z’n hoogtemeter.
Op 932 m hadden we een korte fotostop. Horden kinderen kwamen op ons af. Ze bleven maar vragen om euro’s. Een aantal van hen had voor een kapitaal aan munten verzameld. Balpennen of schriften wilden ze ook wel, maar die zijn voor Cambodja. Verder gaan we weer tot 12 uur voor de lunchstop.
De rijst met groenten smaakte wel, maar we hebben lekkerder op.
Na een klein uurtje gaan we weer op pad met Dalat als eindbestemming. Daar aangekomen stoppen we eerst bij het Crazy House. Behoorlijk overdreven, ietwat Efteling achtig. Dan nog even langs monnik Anton Heyboer. We zien ontelbare tekeningen en schilderijen in een vochtige ruimte. De schimmel krijgt er veel kans. Lijsten zijn verrot en het stinkt muf.
Maar het komische manneke, helemaal fan van Vincent van Gogh, is heel aardig en spraakzaam.
De temperatuur is inmiddels, door de hoogt hier (1430 m) aangenaam gezakt. De mensen hier lopen met jassen aan, dassen om en mutsen op, maar wij genieten van de koelte. Dan naar het hotel.
Een welkom met een warm doekje en een glaasje smerige wijn.
Die mochten ze van ons terug hebben. De kamer ( 105 ) is weer keurig in orde met voor ieder een groot bed en gelukkig een minibar met Tigerbier. Na het douchen gaat om half 7 iedereen met de bus mee naar Dalat. Het hotel ligt erg ver van de stad.
Als we langs het meer komen raakt Thuy op dreef. Er drijven zwanenbootjes en dat is heel erg romantisch volgens hem. We komen niet meer bij en maken Thuy alleen nog maar gekker.
In de stad aangekomen sjouwen we eerst over de markt. Erg veel soorten frise groenten. Aan de andere kant lag de kleding op straat opgestapeld. Net rommelmarkt. Het is er druk en rommelig. Dan zoeken we een restaurantje op. Erg veel keuze is er niet.
We schuiven samen met Ferry, Mart-Jan en John aan en bestellen bier. Voor ons avondmaal kiezen we springrols, sour en curry beef en gebakken rijst met groenten. Het eten is overheerlijk en we smullen. Bij de volgende flessen Tigerbier hebben we prijs met het dopje.
De ober geeft me zijn Tiger-flesopener, maar komt die even later ruilen voor een nieuwe in een etui. Het is dan wel geen Mercedes of laptop, dit is ook leuk. Het afrekenen is even lastig.
Ze zijn de voorste 1 vergeten, daardoor is het wel heel erg weinig. Alles komt goed. De ober is blij met zijn fooi en wij met de flesopener.
Om 9 uur gaan we met de bus terug. Bij het meer maakt Thuy er weer een hele show van. In de zwanenbootjes zitten stelletjes en langs de kant van de weg staan vrijende paartjes. Volop hilariteit en gelach. Fuck a duck!! In ons hotel is de bar dicht. Jammer, maar dan zoeken we wel verder.
De karaokebar is niks en bij de volgende zijn we niet welkom.
Een aantal mensen gaat terug. Maar op straat ploffen we met ons drieën, met Ferry erbij, in de kinderstoelen en nemen een Saigon bier. Het vrouwtje verstaat ons niet en wij haar niet, maar aanwijzen werkt altijd. De buurkinderen schrikken zich helemaal lam van die drie gekke mensen. Ze weten niet wat ze zien. Ze zijn dit niet gewend.
Nieuwsgierig en bang tegelijk spelen ze kiekeboe met ons. De knuffels vliegen door de lucht. Ze gillen geweldig en durven hun speeltjes niet terug te pakken. Die slapen vannacht niet. De volwassenen hebben evenveel lol dan wij. Phons rekent 30.000 af en we stappen op.
Om half 11 gaan we slapen. Het bed en het kussen zijn keihard en op de gang is het erg rumoerig. Bij Vietnamezen is het pas gezellig als er een hoop lawaai is. Helaas denken wij daar anders over. Maar terugdenkend aan alweer een geweldige dag zijn we toch snel in dromenland.