Om kwart over zeven zitten we aan de ontbijttafel. Een lieftallige oosterse schone maakt duidelijk dat ze alleen american breakfast hebben. Hier hebben we zo vroeg nog geen zin in. José bestelt met veel moeite toast met jam en boter en voor allebei een thee. De dames moeten nog veel leren om het niveau van vier sterren waar te maken. Zijn wij soms proefkonijnen? OP de rekening staat $6 + tax en servicekosten.
vcw-156.JPG-for-web-normalIk maak ze snel duidelijk dat  we geen A.B.F hebben genuttigd en we krijgen twee rekeningen van elk $1,21. Dat kan beter kloppen. Om 8 uur vertrekken we in een klein busje naar Angkor. Onze gids heet Jan-Klaas en is met en zonder microfoon niet te verstaan. Na een kwartier rijden staan we al bij de South gate of Angkor Thom. We kopen eerst voor 20 dollar p.p. entreebewijzen en voor 3 dollar een boek over het Tempel complex.
vcw-157.JPG-for-web-normalWe lopen door over de laan en door de poort. Het is zeer indrukwekkend. We lopen vervolgens naar Bayon, genieten van de beroemde gezichten, en dan naar Baphuon en de terrace of the elephant.s  Dan kunnen we een steile trap op klauteren. José en ik doen dit natuurlijk. Boven is het heet en hebben we weinig ruimte. Heel voorzichtig loop ik achterste voren naar beneden. Ik heb toch een lichte vorm van hoogtevrees. Het zweet gutst van mijn gezicht.
vcw-158.JPG-for-web-normal

Na het terrace of the leper king zijn we aan een drankje toe. Het is weer snikheet.Door de bewolking is het benauwd en gutst het zweet uit de poriën. We drinken allebei op een terrasje een flesje water. José koopt van een lief klein meisje een Angkor belletje ($1). Dan stappen we in ons busje dat ons bij Ta Keo afzet. Dit bouwwerk is nooit afgebouwd. Het is niet duidelijk waarom, maar waarschijnlijk komt het door de dood van koning Jayavarman VII.  Dan weer de bus in voor een toiletpauze.
vcw-159.JPG-for-web-normalHet bordje zorgt voor veel hilariteit. Dan op naar Ta Prohm, de jungle temple. Het is prachtig om te zien hoe de bomen over de tempelmuren groeien.  Na elke gang zien we weer een plaatje dat een foto waard is. We genieten een uur van Ta Prohm en dan is het tijd voor de lunch. De bus zet ons bij een mooi restaurant tegen over Angkor Wat af. We kopen een T-shirt ($2) een een lonely planet van Cambodja ($2,50). We lunchen op ons gemak en om 14.00 uur lopen we naar het hoogtepunt van de dag: Angkor Wat.
vcw-161.JPG-for-web-normalOmdat het geen hoogseizoen is, valt het mee met de drukte. Jan-Klaas zegt dat er vandaag ongeveer 1000 toeristen zijn. In het hoogseizoen zijn er dat 5000 op een dag. Over de 300 meter lange laan lopen we naar de plek waar de vijf torens te zien zijn. De weerspiegeling in het water is prachtig en de plek in het gras waar we staan is helemaal kaal. We lopen langs de buitenmuur van Angkor Wat en Jan-Klaas vertelt de legende die in de reliëfs is afgebeeld. Dan wandelen we de tempel binnen.
vcw-162.JPG-for-web-normalOp het binnenplein kunnen we een steile klim maken. We besluiten dit te doen. Een deel van de groep blijft beneden. Ik kruip langs de smalle treden voorzichtig naar boven. De monniken lachen als ik boven een overwinningsgebaar maak. Als ik naar beneden kijk, vergeet ik snel dat ik ook nog terug moet. Ik maak een wandeling over het vierkante plein en maak foto’s van de beroemde torens en van het gehele complex.
vcw-163.JPG-for-web-normalWat is dit mooi, de hachelijke klim zeker waard. Als Liesbeth de trap naar beneden ziet, begint ze van angst te huilen. Ze is niet de enige die met dichtgeknepen billen langs de leuning de afdaling inzet. Gelukkig is de trap aan één kant van vierkante blokken voorzien. Iedereen komt veilig beneden en José vraagt aan Jan-Klaas: “is this the way to Coca Cola?” . En dat is het.
vcw-164.JPG-for-web-normalBezweet kopen we twee coke’s en ploffen we op de plastic stoelen neer. Een klein meisje gooit haar charmes in de strijd en verkoopt aan Luus, Joke en José een set kaarten (1 dollar per stuk). Moeder lacht hoe ze in het engels de kaarten telt en ons over de streep trekt. Tegen zo’n schatje kun je geen neen zeggen. Dan lopen we naar de bus die ons naar “de ballon”  brengt.
Voor 11 dollar per persoon kun je 10 minuten op 200 meter hoogte van Angkor Wat genieten. Voor ons hoeft dit niet. Joke, Luus, Jos, Linda, Wilbert en Ferry kiezen het luchtruim en komen enthousiast naar beneden. We hebben het wel gehad en vanwege de bewolking zal de zonsondergang niet spectaculair zijn.
vcw-165.JPG-for-web-normalDaarom rijden we terug naar ons hotel.
We stropen om half 5 de kleren van onze bezwete lijven en plonzen in het verfrissende zwembad. Donkere wolken pakken zich samen en een kleine regenbui barst los. Dan het laatste nieuws op CNN bekijken en douchen. Om 19.00 uur lopen we met een deel van de groep naar restaurant Indochine. Jos, vcw-166.JPG-for-web-normalJoke en Luus hebben hier gisteren voortreffelijk gegeten. We moeten onder aan de trap onze schoenen in een kastje zetten. Boven aangekomen worden vier tafels aan elkaar geschoven. José bestelt Beef met basilicum en knoflook en ik een sweet and sour chicken. We zitten heel relaxed op het balkon en de muziek is zeer aangenaam. Omdat het eten voortreffelijk is, besluiten we om morgen hier ons “galgenmaal” te nuttigen.

17 augustus 2003 Siem Reap
Getagd op: