Om 8 uur lopen we naar de rivier. Met 4 bootjes varen we de Mekong-delta in.
Dan komen we bij de drijvende markt, die heel anders is dan we ons hadden voorgesteld. De markt is niet te vergelijken met die in Thailand. Deze markt is meer een groothandel, waar kleine bootjes bij de grotere jongens komen kopen.
Bij een drijvende bar kopen we 2 blikjes koele cola voor 20.000 Dong. Dan slaan we linksaf en de kanalen worden smaller.
We varen langs krotten en paalwoningen, waar de rivier gebruikt wordt als wasmachine. De jeugd zwemt en vist en roept hello naar ons. Het is halfbewolkt en 37°C. Met zo’n 15 km per uur tuffen we over de Mekong.
Dan leggen we aan bij een fruitgarden. Het is half 11 en tijd voor koffie. Voor de liefhebbers zet een oude dibbes voor 7000 Dong p.p. fruit uit eigen tuin op tafel. Wij drinken alleen heerlijke koffie.
Na het aanschouwen van een kort hanengevecht en het proeven van slangenwijn varen we verder .Het afdak wordt op de boot uitgeklapt, want de zon schijnt erg fel. Er worden heel wat foto’s getrokken en we genieten van het landschap.
Om kwart over 11 zijn we weer bij het vertrekpunt aangekomen en gaan we aan wal. Eerst naar de kamer en lekker gedoucht. Dan naar Nam Bo voor de lunch. José eet een salade Nicoise en ik 2 broodjes ham/kaas.
We zitten weer op het terras op de eerste verdieping en genieten van het straatleven van Can Tho. Na de lunch lopen we nog even door het dorpje en gaan dan naar het hotel. Om 1 uur vertrekt de bus naar ons Vietnamese eindstation : Chau Doc. In het begin van de busrit ligt bijna iedereen weer te pitten. Het laatste deel van de route is erg mooi en we rijden langs de Mekong , die door de kinderen als zwembad gebruikt wordt.
De weg wordt slechter en de snelheid neemt zienderogen af. Hobbel de bobbel, dit is het oude Vietnam. De huizen zijn veranderd in krotten. Hier en daar staat een stenen woning. Rond 16.30 uur komen we in Chau Doc aan. We droppen onze bagage op kamer 406 en drinken bij het hotel een pilsje en een 7-up. Als dat op is, is het tijd om Chau Doc te verkennen. Dit is de armste plaats in Vietnam die we bezoeken.
De kinderen lopen op blote voeten en zien eruit als kolenboeren. Alles ziet er hier armoedig uit. De wegen zijn niet bestraat en er lopen veel zwervers. Het dorpje hebben we zo gezien, en op een pleintje drinken we nog een cola en een Tiger.
Dan naar het hotel voor de broodnodige douche. We hebben een pielstraaltje om U tegen te zeggen, maar je frist er toch wat van op. 5 minuten na de “douche”gutst het zweet weer uit onze poriën.
Om half 8 lopen we naar het restaurant dat Thuy voor ons gereserveerd heeft. De chauffeur en zijn helper gaan ook mee. De stemming zit er al goed in en omdat het de laatste avond in Vietnam is, maken we er een dol feest van. Al snel beginnen we te zingen, wat door andere gasten niet zo op prijs gesteld wordt. Maar onze stembanden moeten opgewarmd worden voor de karaoke. We hebben een set-menu wat overheerlijk is.
Vooral de springrols, de salade met garnalen en de kip met citroengras zijn uitzonderlijk lekker. Yes, we hebben alweer een Tigersleutelhangeropener gewonnen. Die dop wisselen we morgen naast het hotel in.
Dan gaan we om 9 uur met cyclo’s naar de karaoke tent. We hebben een zaaltje op de bovenste verdieping. Pauline bijt de spits af. Ook Thuy en de bijrijder zingen met volle overgave.
José zingt Desperado van de Eagles, maar dit is moeilijker dan het lijkt. De tekst loopt niet zoals het hoort. Na een uurtje lallen houdt Pauline een afscheidsspeech en wordt de fooi voor het golden trio uitgedeeld. Thuy krijgt ook nog een t-shirt met op de rug de tekst applaus. Met z’n allen leggen we hem uit wat dat betekent.
Dan worden er weer cyclo’s verzameld en met Ferry en John laten we ons op het plein afzetten.
Na een Tiger lopen we terug naar het hotel, waar we met een deel van de groep op het paalterras van onze laatste dongen nog een consumptie nemen. Om middernacht gaan we naar de kamer. Daar vullen we het feed-backformulier van Ben Thanh Tours nog even in en gaan dan proberen te slapen. Het is zo warm in het hok en de airco blaast lauwe lucht. Onze allerlaatste nacht in Vietnam. Wat zijn de dagen hier snel voorbijgegaan. En wat hebben we in dit land veel bijzondere dingen gezien en gedaan. Weken om nooit te vergeten. Gek idee, morgen slapen we in Cambodja.