Het was “leeukoud” vannacht. Om met Aldo’s woorden te spreken: geslachkop in die hare. We hebben veel geluiden gehoord van weet ik wat, maar desondanks toch goed geslapen. Om half 8 begint de Nokia te snoozen. Nog even lekker nadoezelen, maar dan moeten we echt opstaan. Tegen half 9 zijn we in het restaurant voor het ontbijt. Brood, ei, koffie, sap, en het was prima. Dan rekenen we bij de receptie 336N$ af en iets over negenen vertrekken we. Na anderhalf uur bussen hebben we een korte rook en plaspauze. Het landschap is eentonig. Het is vandaag maar een korte rit ( 330 km ), maar toch last Aldo een extra pauze in, om de banden af te laten koelen.
Om half 1 zijn we op 4 km van N”Gepi Camp. Het laatste stuk van de weg is opgebroken. De insteek linksaf is kort, en Aldo maakt een ruime draai. Hierbij rijdt hij de berm in en de bus komt vast te zitten. Gelukkig komt er een jeep van N”Gepi Camp langs, maar de pogingen om de bus los te krijgen mislukken. De lodgebaas gaat hulp halen en bijna alle dames gaan met de eerste rit mee.
Inmiddels is de lokale bevolking ook gearriveerd en probeert te helpen. Er wordt zand achter de wielen vandaan gegraven, stenen gezocht, maar bij elke poging los te komen, graaft de bus zich verder in, in het mulle zand. Intussen is de jeep, samen met een truck teruggekeerd. De biervoorraad in de bus is aangesproken en wordt er nog gevoetbald met de N’Gepiboys en hun zelfgemaakte bal. Alle bagage wordt op de jeep geladen en gaat met Ada, Linda, Esther en Diederik naar de lodge. De poging de bus achteruit te trekken mislukt ook. Dan gaan de mannen met de derde rit naar het Camp. Hier aangekomen drinken we eerst een pilsje en doen verslag van het werk aan de weg en bus. José vertelt hoe ons hutje eruit ziet. We hebben een Treehouse, nr. 10. het is een hut op palen met bamboeschotten die opgerold kunnen worden. Boven is ook een douche met uitzicht op de rivier en onder de hut is de toilet die ook uitkijkt op het water. Het ziet er in een woord geweldig uit. Slapen in de natuur. Maar hoe zal vannacht de temperatuur zijn?
Eindelijk komt Aldo met zijn bus het Camp oprijden. Hij krijgt een luid applaus, maar zit in zak en as. Bij het uit het zand trekken is de voorkant van zijn bus beschadigd. En tijdens de rit naar het Camp zijn de zijkanten van zijn heiligdom flink bekrast. Hij vertelt dat hij de reparatiekosten zelf moet betalen. Of dat echt zo is, weten we niet. We gaan niet mee met de dorpswandeling, maar genieten van de omgeving, lekker met een drankje. Dan gaan we onze boomhut opzoeken, om met daglicht de rugzakken voor de aanstaande boottocht van morgen te prepareren. Dan neemt José nog een openluchtdouche. Het warme water komt uit een tank verderop. De tank wordt met een houtvuur gestookt. Tijdens het douchen komen er bootjes voorbij, die naast de dieren nu een extra attractie hebben.
De klok is een uur verzet. Om half 7 gaan we eten. De potten staan al op het vuur te pruttelen. Op de afgesproken tijd nemen we plaats op de “mokoro”banken. Ook het barretje is van 2 mokoro-boten gemaakt. Omdat we door het vastlopen van de bus de lunch hebben overgeslagen, heeft iedereen enorme trek. Het eten laat echter nog op zich wachten. Daarom drinken we nog maar een Tafel en een wijntje. Een deel van de groep zit rondom het kampvuur. Echt een gezellige ambiance. De maaltijd kunnen we om half 8 bij de keuken afhalen.
Voor iedereen is er een kant en klaar bord met rijst, kip, een halve aardappel, pompoen en gemengde groente klaargemaakt. Het fietst er in. Het is inmiddels flink afgekoeld, maar we hebben ons goed aangekleed, dus tafelen we met een Tafeltje nog even na. Om 9 uur zoeken we onze boomhut op. Op de vlonder drink ik nog een laatste pintje. Wat een rust en wat een verscheidenheid aan geluiden. Dat moet vannacht nog wat worden. Tegen half 10 laten we de bamboemuur zakken en zoeken we onze klamboe op. We kruipen lekker tegen elkaar aan. Een prima bed met voldoende dekens en een goed kussen. Het duurt dus niet lang voor ik in een diepe slappe val.
