Het is 06.45 uur en het wekkertje loopt af en tegen 7 uur waren we er uit. Phons heeft weer lekker geslapen, maar bij mij wilde het weer niet lukken. Om 12 uur nog een neurofen genomen, maar echt geholpen heeft het niet. In het hotel hebben we lekker ontbeten met thee, sap, broodjes, vers fruit en jam. Voor $6 hadden we de buikjes lekker gevuld. Om 08.10 uur vertrok de bus. Opnieuw is het vandaag stralend weer. Geen wolkje te bekennen.
Eenmaal Quito uit konden we genieten van een schitterend landschap in de zon. Bergen, besneeuwde toppen, het kon niet op. Tegen 10 uur kwamen we aan bij de Antisane (4034 meter). De berg lag te stralen in de zon. De sneeuw schitterde ons tegemoet, maar het straffe windje maakte het fris. Het fleece vest was welkom. Cesar, die hier al negen jaar met de bus langs komt, vertelde dat dit voor hem de vierde keer was dat hij de Antisane zo mooi en helder zag.
Opnieuw zijn we bofkonten om dit mee te mogen maken. Dan vertrekken we naar Papallacto, waar warmwaterbaden zijn. Aan ons zijn ze niet besteed. We gaan niet mee. Vandaar dat we bij een cafeetje worden afgezet, samen met Charles, Ciska en Karin. Daar drinken we wat en moeten tot kwart voor twaalf wachten. Dat is geen straf. We wandelen wat rond en genieten van de geweldige omgeving. Het is 21 °C, maar het voelt een stuk frisser hier op 3298 meter. Het is bijna 12 uur als we weer verder gaan.
De badgasten vonden het leuk, maar echt enthousiast klinken ze niet. Je hoort er later niemand spontaan over praten. Wij hebben daar niks gemist, maar wel kunnen genieten van de natuur. De bus slingert langs de Rio Quijos, een wild stromende rivier die gevoed wordt door talloze watervallen. Soms wijkt de bus uit voor gaten, bulten en keien. Grote stukken weg zijn een grote puinhoop, maar het uitzicht maakt veel goed. Met volle teugen genieten we van de omgeving. Om half twee arriveren we in Bazea voor de lunch. De keuze is beperkt, kip of forel. Dat is niet moeilijk. Pollo frito voor Phons en forel met knoflook voor mij.
Een watertje en een Pilsener hopsoep maken de lunch compleet. Het smaakte heerlijk voor $11,10. Dan is het drie uur en we gaan weer. We zijn Bazea nog niet uit of het is bewolkt. Het ziet er heel anders uit. Dan is ook het asfalt op en hobbelen we langs de bergen. De bomen zitten vol bromelia’s (epifieten). Een mooi gezicht, kamerplanten in de bomen.
Om half vier worden we tegengehouden. Er wordt aan de weg gewerkt.
Toch mogen we door maar de vooruitzichten zijn niet best. Een eind verderop zijn ze ook bezig, maar daar kunnen we niet door. Intussen is het gaan regenen en dat gaat steeds harder. Ja hoor het is zover. Stoppen en wachten. Ze rooien bomen, er vallen stenen, dus wachten we in de bus totdat de werklui klaar zijn. Het giet. Als we geluk hebben zijn we om half negen in Tena in plaats van een uur of zes. Om tien over zes komt er beweging in de stoet.
We beginnen weer te hobbelen. Door de regen heeft het landschap een trieste aanblik. Cesar moet goed opletten want de weg is ontzettend slecht. Om acht uur komen we in Tena aan. De bus dropt ons en met de handbagage moeten we in de pikkedonker een kleine kilometer lopen. De tassen worden met een pick-up gebracht.
Establo de Tomas is een knus onderkomen. Het ligt aan een rivier. Gaar van het bussen ploffen we in het restaurant neer. Steven neemt de bestelling voor de drank op. Gelukkig wordt het bier als eerste uitgeserveerd. De sapjes komen pas een half uur later. We kletsen gezellig en om negen uur is het tijd voor het diner. De soep vind ik niet lekker. ER zit kaas en yuka in. Dan krijgen we Tilapia in een bananenblad op ons bord.
De vis is erg vet maar smaakt goed. Wel een gepielie met de graat. Als toetje werd een bakje met vruchtjes opgediend. Dit smaakte prima. We drinken nog een pilsje maar José moet als snel naar de baños rennen. Het is weer foute boel. Tegen elf uur was het bedtijd. We krijgen cabaña nummer twee toegewezen. Een knus hokje met twee klamboes.
We pakken de spullen die mee in de rugzak naar de jungle moeten in. Steven heeft duidelijk verteld wat we mee moeten nemen. Henk komt de wereldstekker lenen want zijn geaarde verloopstekker past niet in het stopcontact van het huisje. José gaat naar bed en ik pak uit de koelkast nog een fles bier die ik op de veranda opdrink. Rond middernacht ga ik op bed liggen en val ik, met het geluid van de rivier, als een blok in slaap.
