Tjonge, jonge, wat was dat gisteren een dagpas tegen half 9 waren we echt wakker.. We hebben echt als een blok geslapen. Eerst een heerlijke douche en daarna beneden ontbeten. We hadden nog brood, een beetje kaas, jam en pindakaas. Dat samen met een paar bekers thee was een goede start van de dag. Heerlijk, alles op ons dooie gemak.
De standaard zondagse eieren waren er dan wel niet, maar toch. We besluiten om naar Denali N.P. te gaan voor een lekkere wandeling. Rugzak, kisten en we kunnen er op uit. In eerste instantie rijden we het park voorbij, op zoek naar een supermarkt om brood te kopen. Voor 3 dollar kunnen we even vooruit. Dan naar het park. Maar eerst is het koffietijd. Voor allebei een beker koffie, klein naar Amerikaanse maatstaven. In het zonnetje genieten we van het bakkie.
Als eerste lopen we de Taiga Trail, die op het einde overloopt in de Horseshoe Lake Trail. Het is heerlijk rustig en de omgeving schitterend. Het tweede deel naar het meer gaat flink steil naar beneden. Onderweg word ik op mijn voorhoofd gestoken door een insect. Het wordt een grote vervelende plek. Beneden bij het meer is het warm en het uitzicht geweldig. Op een bankje rusten we wat en kletsen met een stel uit Nieuw-Zeeland. Boven op de berg komt de Alaska Express luid fluitend langs. Het plaatje is compleet. De weg terug was lekker zweten. Een eekhoorn poseerde voor de foto. Aan het einde van de tocht hebben we gepicknickt in de achterklep van de auto. Met een beker koffie en vers brood werden de hongerige magen gevuld.
Na de lunch gaan we voor een tweede wandeling. Het eerste deel over de Taiga Trail, dan de Meadow View TRail, met nog een stukje Roadside Trail. Nu is het andersom en moeten we flink klimmen. De klim wordt beloond met een prachtig uitzicht. Het dal, de bomen, de bergen. Geweldig. Geweldig waren ook hier weer de muggen. Het stikt hier van die rotkrengen. Goed, je moet er wat voor over hebben. Op de weg naar beneden zagen we nog een mooi vogeltje. Terug bij het Visitor Center hadden we 45 minuten gelopen. We lijken wel snelwandelaars, want volgens de kaart was het anderhalf uur. Toch zijn we behoorlijk moe. Gisteren heeft er behoorlijk ingehakt .Om uit te rusten gaan we nog een keer naar de film kijken.
Tot slot gaan we nog naar het Murie Science and Learning Center. De chauffeur van gisteren gaf daar hoog van op, maar ons viel het zwaar tegen. In 15 minuten waren we er klaar. We gaan lekker terug naar de hostel. Hier kunnen we op ons gemak schrijven, lezen, drinken. Phons gooit daar een paar dollar in de flappenhap ( geen tap ) en kan gaan internetten. Het is hier heerlijk rustig.
Pas rond 6 uur komen de mensen binnen. Het is allemaal jeugd. De meiden gaan een voor een naar de kamer naast ons en komen terug om te kokkerellen. Ze horen niet bij elkaar. Ook een stel knullen komt binnen om te koken. Nu zijn we echt in een jeugdhostel beland. Dit wordt de tweede film van vandaag. Blikken worden opengedraaid en weet ik wat al meer. Ik houd even een schrijfpauze, dan kan ik straks vertellen wat ze eten.
Wat staat er op het menu? Brood en wat nootjes, brood met soep, couscous met soep in een steelpan met te grote deksel. Een ding is zeker: ze zijn in ieder geval allemaal rustig. Het is wel te hopen dat het eten beter heeft gesmaakt, dan dat het rook. Inmiddels zijn de Duitsers ook gearriveerd. Ze hebben meteen de halve keuken nodig. Laat ons straks nog maar een keer naar de overkant gaan. Driemaal is scheepsrecht. Het is er stampvol, maar we hebben geluk. We kunnen kiezen uit een kleine tafel tegen de muur en een vier persoons tafel aan het raam. Het wordt het raam. Voor de derde achtereenvolgende keer bestelt Phons een Moose-burger en ik zalm, maar nu met kokos .Zoals bijna gewoonlijk een flesje Jacob’s Creek Chardonnay 2006 ( oost Australië ) erbij. Het is weer smullen geblazen. Als we tot slot de rekening krijgen is de wijn $3 te duur. Deze keer hadden we het gemerkt.
Om half 10 zijn we terug bij de hostel. Het is nog klaarlichte dag. Hoe leg je dat thuis uit? Om middernacht is het nog gewoon licht. En daarna is het een uur of vier schemerig. ‘s Winters omgekeerd. Onvoorstelbaar. We hebben mazzel met het weer zegt Phons net. En dat is ook zo. Om kwart voor 10 hebben we een blauwe lucht met hier en daar een klein wit wolkje. We zitten nog buiten met een vest aan, gezellig samen met de muggen. Maar om half 11 is het toch echt bedtijd. Over onze jetlag zijn we heen, maar de buitenlucht doet zijn werk. De laatste nacht in de hostel.
Waar komen we morgen terecht?
