Yes, we konden uitslapen tot 8 uur. We hebben allebei goed geslapen en het ontbijt van Mutiara is ongelooflijk goed en uitgebreid. Om 9 uur stonden de becakrijders voor ons klaar. In kolonne reden we naar het Kraton, het verblijf van de sultan. Het is er mooi en erg groot. Dat moest ook wel, want een aantal sultans geleden had er eentje 75 kinderen. De huidige sultan, Hamengku heeft in Leiden gestudeerd en kreeg daar de naam sultan Henkie.
Na de rondleiding hebben we heerlijke thee gedronken op het terras bij de broer van Henkie. Die heeft overigens ook een aardig optrekje. Zijn huis was open en we konden binnen gewoon rondkijken. Het zag er ook erg rijk en chic uit. Na de theen gaan we met de becak naar het Water Castle.
Dat werd in de 18e eeuw ontworpen door een Portugees. Hier verbleef de sultan om zich te ontspannen. De zwembaden waren nu bijna leeg, maar toch.
Hierna gaan we ondanks de hitte nog door smalle straatjes en naar de catacomben. Als toetje van de tocht gaan we naar de vogeltjesmarkt. Heel veel vogels en kooitjes. Kakkerlakken, mieren en maden liggen open en bloot als vogelvoer te wachten. Een bont gezelschap.
Om 12.45 worden we de fietstaxi´s weer bij het hotel afgeleverd. We gaan meteen door naar de Mall. Eerst wat eten en drinken. Clubsandwich, bier en een café/latte.
Heerlijk. Dan gaat Phons naar de kapper. Wassen, knippen wassen en dat alles voor maar 40.000 rp. Volgende keer moet hij maar weer naar Rudi. Hij loopt er weer gèèf bij. Na de kapper gaan we shoppen, zonder iets te kopen. We zien morgen wel. In de lobby van het hotel drinken we een pilsje en gaan dan naar de kamer. Languit in bad, douchen en schrijven. Om half 8 gaan we dineren bij Mc Donalds.
Later drinken we in de lobby nog een Bintang en een thee. Er is live muziek. De zanger zingt hard en vals. `Hold your ear by the poon`. Misschien iets voor de volgende medewerkersavond.
Het is nu 21.35 uur en we gaan lekker pitten.
26 juli Yogyakarta (18e reisdag)
Het is vandaag koopzaterdag en we zijn van plan het temp doeloe te doen. We ontbijten pas om half 9. Dat voelt als uitslapen. Om 9 uur vertrekken we met onze bus en als eerste stoppen we bij HS Silver. Hier zien we hoe de zilveren sieraden gemaakt worden. Wat een priegel werk. Dan gaan we naar de winkel en José ziet een leuke ring voor 14.000 Rp. De eerste buit is binnen. Dan rijden we naar Tom’s Silver. Hier zien we een korte Wajang poppen show.
Vervolgens brengt de bus ons naar Joan, een goede bekende van Theo. Zij vertelt hoe haar bedrijf leer bewerkt en tassen maakt. De arbeidsvoorwaarden met pensioen en ziektekostenverzekering zijn voor Indonesische begrippen erg goed. Na lang zoeken vindt José een leuke handtas (612.000 Rp.) Een mooi ontwerp dat je in Nederland niet tegenkomt. Als laatste stoppen we bij een batik fabriek.
Hier worden de twaalf stappen van het proces om een batik lap te maken, uitgelegd. Erg bewerkelijk en tijdrovend. In de winkel wordt door niemand iets gekocht. Het is inmiddels lunchtijd en met een groot deel van de groep leggen we aan bij Es Caria. Hier hebben ze een buffet. Je schept op wat je wil hebben en op het einde reken je bij de kassa af. Twee maaltijden + 1 Sprite kost 40.000 Rp. De kwaliteit is naar de prijs en het eten is koud.
Na de lunch lopen we naar de kamer waar we even wat lezen. Dan naar de Mall waar we eerst bij Excelso een Bintang en een café latte drinken. We kijken naar de worstelwedstrijden die beneden gaande zijn. Vervolgens gaan we shoppen en kopen we voor mij leren teenslippers (159.000 Rp) en 5 overhemden (130.000 Rp per stuk). Op de terugweg ga ik een half uurtje internetten en schuif daarna bij José aan die op het terras bij het zwembad van het hotel zit.
Het is hier goed toeven, maar ze kunnen hier veel meer van maken. We drinken een Bintang en thee en kletsen met Carla en Christien. Dan nemen we een heerlijke douche, kijken naar het laatste nieuws van El Jazeerah en gaan bij Excelso een tuna sandwich met french fries eten. Echt lekker.
We lopen over de Malioboro naar het hotel en drinken in de lounge allebei een Bintang. Om 21.00 uur probeert een lokale zangeres de stemming er in te krijgen. Dat lukt niet echt, het is allemaal veel te hard. Om 22.00 uur houden we het voor gezien en zoeken we ons harde bed op. Morgen om kwart over zes is de wake-up-call.
