Omdat we in de loop van de middag in ons hotel willen inchecken, staan we om 04.00 uur op. We drinken thee en pakken de laatste spulletjes in. Om klokslag 5 uur rijden we de straat uit richting tangent om via Eindhoven en Venlo de Duitse autobaan op te rijden. Jose neemt de 1e etappe voor haar rekening. Na 1,5 uur komen we bij de raststatte Bedburgerland aan. 
We drinken allebei een cappuccino en na 20 minuten neem ik het stuur over. Het is erg rustig op de weg. Op zondag mogen de vrachtwagens de autobahn niet op en dat scheelt een slok op een borrel.
Na 1,5 uur rijden nemen we een plas- en rookpauze van 20 minuten. We vervolgen onze weg en ik kan op de cruise control goed doorrijden (140 km/uur). 
Om kwart voor elf hebben we onze 2e koffiestop. We eten er ook een boterham bij. Na deze pauze van 20 minuten vervolgen we onze weg richting Alpen. Het wordt drukker op de weg, zeker bij de grote steden.
Na twee uur doorrijden is het weer tijd om een PWC op te zoeken. We eten ook nog een paar boterhammen en rijden dan weer verder. Opvallend is hoeveel baustelles we tegenkomen. Het lijken er meer dan vorig jaar. Gelukkig kun je goed doorrijden, weliswaar maar 80 km per uur maar je staat niet stil.
50 kilometer voor München geeft ons navigatiesysteem aan dat in verband met de verkeerssituatie de route is aangepast. We worden dwars door München geleid en rijden met 60 km per uur door de hoofdstad van Bayern. Hierdoor missen we wel de file op de 99 die volgens de verkeersinfo een vertraging van drie kwartier oplevert. Als we München gepasseerd zijn, komen we toch in een flinke file terecht. Deze is veroorzaakt door een baustelle. Bij een tankstation kopen we het tolvignet voor Oostenrijk. 
De parkeerplaats is een chaos. Half open gebroken, vol met vrachtwagens en iedereen wil hier tanken. Ik parkeer onze auto tussen de vrachtauto's en loop naar de shop. Bij de kassa's staan drie rijen. Gelukkig wordt het vignet bij een aparte kassa verkocht en ik ben zo geholpen. Voor 8,90 euro mogen we 10 dagen van de Oostenrijkse snelwegen gebruik maken.
We kunnen een aantal kilometer weer doorrijden maar het laatste stuk voor de Oostenrijkse grens staan we weer in de file.
Het is inmiddels gaan regenen en de wolken hangen diep in de bergen. Het is niet ver meer naar Fieberbrunn, maar in Oostenrijk is de gemiddelde snelheid beduidend minder dan in Duitsland. Rond 16.00 uur komen we bij het Alpine Resort hotel in Fieberbrunn aan. De parkeerplaats is helemaal vol. We checken in en besluiten om voor 4 euro per nacht de auto in de tiefgarage te parkeren. Een stuks veiliger dan op de openbare parkeerplaats. 
We krijgen de sleutel van onze junior suite. Met een nfc kaart wordt kamer 405 geopend. Deze kaart geeft tevens toegang tot de parkeergarage. We hebben een prachtige, ruime kamer met een groot balkon. Een moderne douche en een apart toilet.
We droppen de reistas op de kamer en drinken in de lobby een halve liter Zipfer en sekt. Jose neemt er ook nog een stuk taart bij. We hebben een all-inclusief arrangement dus komen we niks te kort. Het is druk in het hotel, blijkbaar een populaire aanbieding.
We nemen een heerlijke douche en rond 7 uur gaan we naar het restaurant voor het diner. Het is een uitgebreid buffet. De witte wijn is heerlijk (gruner Veltliner). Jose neemt forel en ik varkensrollade. Ik probeer ook het Oostenrijkse aardappel gerecht. Niet echt mijn favoriet. Als nagerecht Kaizerschmarren. Een zoete koek. Helaas was de appelmoes op. Omdat in de bar alle tafels bezet zijn, nemen we bier en wijn mee naar de kamer. Hier relaxen we nog even en rond half 11 zoeken we ons bed op.
We vallen allebei als een blok in slaap.
