Het is 9 uur als we met onze reistassen naar het station wandelen. De samenreiskorting wordt geactiveerd en de sprinter richting Den Bosch arriveert precies op tijd. We nemen de klapstoeltjes waar we de reistassen onder schuiven. Om 11:11 komen we op Schiphol aan.

We gaan naar vertrekhal 3. Als we bij balie 25 aankomen staat er een flinke rij. Er zijn maar een paar balies open, dus schiet het niet echt op. Achter ons staat een stel dat de twee weekse Iran reis met Koning Aap maakt. Na ruim een uur zijn we ingecheckt. Vlug naar het toilet en dan naar boven naar de Security check. Weer een rij van hier tot ginder. Gelukkig zit er constant beweging in. Tenslotte nog de geautomatiseerde paspoort controle. De gezichtsherkenning werkt erg langzaam. Na 1 uur en 3 kwartier kunnen we een bar opzoeken.

We lopen richting de G Gates en bestellen bij het barretje een groot glad droge witte wijn en een halve liter Heineken.

Om half twee gaan we naar gate 5.
Hier moeten we nog een poos wachten. Jose mag eerst het vliegtuig in. Ze zit op rij 30. Ik op stoel 7G. Met een kwartier vertraging gaan we 15 minuten Taxiën. Het is drie uur geweest als de Airbus 330 het luchtruim met bestemming Istanbul kiest.  Bij het menu kunnen kiezen tussen chicken or pasta. Ik neem de kip. Deze smaakt lekker en is goed gegrild. Met het broodje, de salade en de pudding is ook niks mis.  Het blikje Efes dat  goed gekoeld is , smaakt prima. Na ruim 3 uur landen we op het vliegveld Ataturk in Istanboel.  Het was druk boven het luchtruim en we hebben zeker een kwartier boven Istanboel gevlogen. Lokale tijd, 19:00 uur, 1 uur later dan in Nederland. Onze aansluitende vlucht staat nog niet op de borden. Na een toiletbezoek drinken we in het restaurant allebei een flesje Efes (43,5 TL).

We wachten bij gate 311 totdat een bus ons naar de Airbus A321-200 van Turkisch Airlines brengt voor de 1524 km naar Tabriz. Take off at 21:35 local time.
Het is geen populaire bestemming. Het vliegtuig is maar voor twee derde bezet. Om 01.10 landen we in hoofdstad van de provincie Oost Oestbekistan, een half uur eerder dan gepland. In Iran is het 2,5 uur later dan in Nederland. Tijdens het taxiën doen de vrouwen hun hoofddoek al op. Welkom in de islamitische republiek van Iran, het land waar niks mag maar alles kan. We gaan het mee maken.

We zijn snel door de douane maar moeten best lang op onze tassen wachten. Gelukkig komen ze allebei in Tabriz aan. Bij het verlaten van de hal worden de labels gecontroleerd en gaat de bagage inclusief handbagage door een scanapparaat. Marlies onze reisleidster staat ons op te wachten.  We maken kennis met de groep. Dan blijkt dat Gerrit en Marion de vlucht naar Tabriz gemist hebben. Ali onze gids brengt ons naar de bus. In een kleinuur staan we  in de lobby van het Sina hotel.

We krijgen van Marlies een informatiebrief en de sleutel van kamer 215. Het is inmiddels 3 uur en nadat we de koffers geïnstalleerd hebben is het bedtijd. De wekker zetten we op 8.30 uur. Het is bloedheet op de kamer en het wordt een kort nachtje.

22 april Amsterdam – Tabriz
Getagd op: