Eindelijk is het zover. Op weg naar het Zwarte Woud. We vertrekken om 09.20 uur, heel relaxed achter de files aan, die er niet zijn. Het is meivakantie. Via de tangent rijden we richting Eindhoven. Het gaat voorspoedig en het is mooi weer. Bij Venlo nemen we de vertrouwde weg. We zijn niet zeker of de A73 ons richting Mönchengladbach brengt. Waarschijnlijk wel, maar we volgen ons navigatiesysteem. Iets om uit te zoeken. Na ruim 2 uur rijden stoppen we bij Raststatte Peppenhoven. We drinken allebei een cappuccino (6 euro) die de naam niet waard is.
Veel schuim en weinig koffie. Twintig minuten later vervolgen we onze weg. Het weer is van alles: zon, regen, hagel en sneeuw. Dan wordt het minder, een paar wegversmallingen zorgen voor een file van ruim 7 km. Hier doen we een half uur over. Dan kan het gas er weer op en we stoppen bij een PWC want door het file rijden zijn onze blazen vol geraakt. Snel verder en het landschap wordt steeds mooier. De hagel gaat over in sneeuw. Bij Pfalz West gooien we de tank vol en drinken we een koffie en een cappuccino. Heerlijk! Het is dan nog 120 km, maar hier doen we ongeveer 2 uur over. Het eerste stuk is nog snelweg, maar dan wordt het proviniciaal. 70 km per uur en in de dorpjes is het 50 km of zelfs 30 km per uur. Het maakt niet uit want het is een toeristische route waar we van genieten. Om 16.25 uur komen we in Freudenstadt aan.
Hotel Resort Freudenstadt is eenvoudig te vinden. De parkeerplaats is vol dus parkeren we de auto langs de weg. We hebben 567 km afgelegd in 6 uur en 12 minuten.
Bij de receptie worden we vriendelijk ontvangen. De uitleg is duidelijk en we krijgen de sleutel van kamer 501. Een prachtige ruime kamer op de 5e verdieping.
In het arrangement zit voor ieder een tegoedbon voor koffie/thee + koek tot 17.00 uur en een welkomstdrankje. We krijgen een buskaart voor de omgeving en mogen de auto in de parkeergarage parkeren.
We droppen onze tas en gaan in de bar het welkomstdrankje nuttigen. Jose neemt een sekt en ik een pilsje (0,2 cl). Ik neem nog een Weizen (0,5) en Jose nog een sekt. De bar is modern ingericht en er is veel aandacht aan het licht besteed. We gaan nog even naar onze kamer en dan is het tijd voor het diner: peterselie soep, saladebuffet, varkensvlees met kloeten (niet eetbaar) en kokosmousse met aardbeiensaus. Een prima diner, aangevuld met heerlijke droge witte Riesling: Fleiner Kirchweinberg [Wurtenberg 2014].
In de bar drinken we nog wat van deze heerlijke wijn. We genieten van de vallende sneeuw en de sfeer van de bar. Tegen half 11 gaan we naar onze kamer. Tijd om de tas uit te pakken en het reisverslag te schrijven.
Deze eerste dag is een mooi begin van dit “tussendoortje” .
Welterusten.
