Om 7 uur zijn we wakker. We hebben allebei goed geslapen. Rond 8 uur gaan we naar de ontbijtzaal. Het buffet ziet er prima uit. Het ontbijt is prima verzorgd en heel relaxed. Het is kwart voor 9 als we uit checken in dit prima hotel. We hebben echt waar voor ons geld gekregen. Om 9 uur gooien we onze tank vol en koopt Jose bij de apotheek 50 pilletjes tegen hooikoorts. Na 5 minuten rijden zitten we op de snelweg.
En het regent nog steeds. Na anderhalf uur stoppen we bij een wegrestaurant. We hebben dan al ruim 150 km afgelegd (gem 101 km/uur). Dat gaat dus prima. We nemen allebei een cappuccino die overheerlijk is. Na een klein half uur rijden we weer verder. Onze navigatie geeft een omleiding verzoek aan. De geplande route heeft 63 minuten vertragen. De omweg is slechts 15 km dus we accepteren het verzoek.
De route gaat richting Zurich en we rijden door de Alpen. Deze liggen in de wolken en het ziet er allemaal troosteloos uit. Dan komen we toch, vlakbij de Gotthard tunnel in een file. We staan ruim een uur stil en mogen dan weer door rijden. Dan springt het stoplicht op rood. De politie staat te controleren dus ik rijd maar niet door. We moeten een half uur voor het stoplicht wachten. Niet normaal.
Als we weer mogen rijden, dan staan we na een paar kilometer weer in een file van 10 kilometer. Ik accepteer een wederom een alternatieve route die via een binnenweg richting Gotthardpas gaat. Als we hier aankomen dan is de pas afgesloten. Dus rijden we 3 km terug en staan we weer naast de Leone bus. Deze is sinds we de alternatieve route namen, geen meter opgeschoten.
Ons geduld wordt erg op de proef gesteld maar uiteindelijk mogen we de Gotthard tunnel in rijden. Deze is maar liefst 17 km lang. Als we tunnel uit zijn, stoppen we bij het eerste de beste wegrestaurant om onze blazen te legen. Dat is wel nodig. We zijn inmiddels 9 uur onderweg en zijn nog niet op de helft L. We kopen een halve liter cola (2,9 euro, wat een afzetterij) en rijden in de regen verder richting Italië.
Bij de rondweg van Milaan is het weer prijs. We staan weer stil en verliezen een half uur. Toch lekker in de meivakantie zo’n lange rit plannen met al die Nederlanders op de weg. Dat hoeft volgend jaar gelukkig niet meer. Na Milaan is het rustig op de tolweg, regent het bijna niet meer en kan ik flink gas geven. Het laatste stuk is bochtig en lastig vanwege de hevige regenval.|
Rond 20.30 uur komen we bij camping Torre Pedente in Pisa aan. We hebben de camping meteen gevonden en worden heel vriendelijk ontvangen. Na het invullen van een formuliertje krijgen we de sleuten van MaxiCaravan 10. De autokunnen we vlakbij parkeren. De caravan heeft twee slaapkamers, een keuken en een douche/toilet ruimte. Als dit maxi is, dan wil ik wel eens een minicaravan zien.
Maar goed hij is altijd nog groter dan de camper waarin we vier weken door de U.S.A. getoerd hebben.
We sjouwen de bagage in de stacaravan en gaan in het restaurant eten. Een vriendelijke Sandokan achtige ober helpt ons. Jose bestelt een pizza, maar die hebben ze vandaag niet. Dan maar een pasto carbonare.
Omdat ik moet ben en geen trek meer heb, bestel ik een bord friet. We bestellen ook een karaf rode huiswijn, dat hebben we wel verdiend. Het restaurant is proper, de muziek is gezellig en het eten en de wijn smaken prima. Een goed begin van ons hernieuwde campingavontuur.
We gaan naar onze caravan en terwijl Jose de bedden prepareert, drink ik nog een biertje.
Tegen 23.00 uur gaan we slapen. Het regent nog steeds……..
