We moeten vroeg op. Om zes uur rammelt de wekker al. Gisteren hebben we de kleine rugzakken al geprepareerd, dus nu hoeven alleen de grote tassen af te sluiten. De tassen blijvenin het hotel tot we er weer terug zijn. Voor ontbijt is het voor ons nog veel te vroeg. Daarom nemen we alleen een glas jus en een kop thee. Het busje is mooi op tijd en om kwart voor zeven verlaten Cusco. De rit naar het stationnetje van Poroy duurt zo’n 25 minuten.
Van Stefan hebben we treinkaartjes gekregen. Wagon C, stoelen 33 en 34.
Ook al het entreebiljet voor Machu Pichu en buskaartjes voor heen en terug. Om 7.42 uur vertrekt de trein en we zitten in z’n vooruit. Dit tot groot ongenoegen van onze overbuurvrouw. Een aanstellerige en chagerijnige trien. Na 41 km zigzagt de trein om in 5 kilometer 400 meter hoogteverschil te overbruggen. De treinreis was in een woord geweldig.
Wat een prachtige natuur. Langs water en bergen. Het was intens genieten.
Na drie uurtjes arriveren we op het station van Aguas Callientes, oftewel Machu Picchu Pueblo. Het is er een hele drukte. In optocht gaan we te voet naar het hotel. In hotel Pachakuteq krijgen we kamer 107. Het is een klein hok, maar het is maar voor een nachtje. We droppen onze spullen en gaan meteen op verkenning.
Het hele plaatje bestaat uit een paar lange, rechte straten en een hoop kleine zijstraatjes. Het enige wat je hier ziet zijn hotels, souvenirwinkeltjes, massagesalons en restaurantjes. Eigenlijk is het een grote toeristenkermis. Op een dakterras nemen we eerst een koffie. Daar waren we wel aan toe. Als de koffie op is gaan we het kerkje bekijken en zakken dan naar beneden af naar de rivier. Grote rotsblokken zorgen voor een mooi effect van het water.
Dan klauteren we weer naar boven en komenop het station uit.
Wat een heerlijke ongeorganiseerde puinhoop. Tussen de wagons, over de rails, het maakt niet uit. Intussen vraagt de inwendige mens naar wat te eten. Op een terras van restaurant Fortaleza bestellen we een omelet, een bier en een Caipirinha. Omdat de bouwvakkers plotseling zo’n stof maken, verhuizen we naar binnen.
Dan gaan we kijken op de overdekte markt, waar we roem we uit de trein kwamen doorliepen. We vinden voor Phons een mooi shirt, waar op de achterkant ook nog staat dat Machu Pichu 100 jaar geleden werd ontdekt. Dan zien we een mooie Kerstgroep, maar uiteindelijk gaat de deal niet door. Dan maar niet. In de hoofdstraat drinken we nog wat op het terras van Ina Wasi. Het is hier heerlijk zitten en leuk om naar de passerende mensen te kijken.
Als we teruggaan naar het hotel doen we meteen inkopen voor morgen.
Het kost hier geen drol. Ook kijken we nog even naar het voetballen van de plaatselijke jeugd. Eenmaal op de kamer is het tijd om wat te rusten, te internetten en douchen. Dan gaan we richting het plein en besluiten te gaan eten bij het Amaru restaurant. Phons bestelt een lomo, die best dienst kon doen als schoenzool.
Zelf neem ik alweer een forel, maar deze keer met sinaasappelsaus.
Het is te eten, maar het kan lekkerder. Bij het afrekenen proberen ze ons af te zetten. De 10% tax blijkt wel 20% te zijn. Ze bekijken het maar, daar doen en we niet aan mee. Dan gaan we maar slapen, want het wordt een korte nacht.
