We staan om 7 uur op. Mijn neus zit dicht en ik heb keelpijn. Voelt niet lekker. In het restaurant drinken we koffie met melk. De tassen worden ingepakt en om 8 uur vertrekken we richting Potosi. We de nemen ‘highway 701’, een bochtige weg met soms asfalt en soms onverhard wegdek. We hobbelen wat af. We stoppen bij een klein museum waar de trein te bezichtigen is die door Butch Cassidy beschoten.
Een militair houdt ons tegen en we moeten wachten tot de beheerder komt. We besluiten door te rijden en het landschap is prachtig en ruig. We rijden langs de sneeuw die we aan kunnen raken. Het is koud en we hebben ons warm aangekleed. Omdat we het museum niet bezocht hebben zijn we om elf uur bij het restaurant waar we zouden lunchen. We drinken allebei een mate de coca (9 Bs). Na een half uur rijden we verder.
Het wordt warmer en de eerste laag kleding wordt uitgetrokken. De weg wordt beter en we rijden over een pas van 4217 meter hoogte. De rit is avontuurlijk en spectaculair. Om half twee arriveren we bij hotel Libertador aan. We krijgen de sleutel van kamer 132 van dit vier sterren hotel. Ik sjouw de tassen naar boven en dit is erg vermoeiend op 4090 meter. We gaan direct naar beneden want Stefan geeft een korte briefing.
Dan gaan we lunchen bij Cafe la Plata. Het is druk en de barkeeper is een chaoot. Hij moet alles alleen doen en dat gaat niet efficiënt. We bestellen allebei een omelet. Jose neemt een mate de coca en ik een flesje Huari. Omdat het druk is, deelt de barman mede dat het 25 minuten duurt voordat het eten geserveerd wordt. Op onze drankjes moeten we ook lang wachten.
Het smaakt allemaal prima, ik betaal 69 Bs, en we wandelen naar Plaza 10de Noviembre waar we op een bank het straatleven bekijken. Veel schooiers en een peuter die midden op het plein zit te poepen. Het wordt gelukkig wel opgeruimd. We maken foto’s van de koloniale gebouwen en wandelen dan een stukje door het centrum van Potosi. Dit valt niet mee op deze hoogte, zeker niet met de uitlaatgassen, snotneuzen en de keelpijn.
We lopen terug naar de kamer waar we rust nemen. De tv heeft de Amerikaanse CNN, dus hebben we wat te kijken. Dan is het douchetijd. Het is allesbehalve een fijne douche. Het water is zo heet en is niet bij te stellen met koud water. Maar goed, koud water is ook niet lekker. Als we net na zevenen op stap willen gaan om te eten valt de stroom uit. Het is aardedonker. Gelukkig hebben we een zaklamp.
Na zo’n 10 minuten is er weer licht en gaan we op weg naar El Fogon. We gaan in een hoekje zitten en hebben overzicht overe het hele restaurant. Phons bestelt een lomo à la piementa en ik een forel met basilicumsaus. Ook nemen we er een heerlijke fles witte wijn bij. Het eten is werkelijk fantastisch. Het lekkerste tot nu toe. Na het afrekenen kuieren we op ons gemak terug naar het hotel.
Onderweg kopen we bij een opoetje nog een blikje bier en een flesje cola. Voordat we het meekrijgen wordt het eerst afgestoft. Op de kamer kijken we nog even naar het laatste nieuws en gaan dan lekker slapen.
