Om 5 uur wordt er op de deur geklopt! We beginnen ONZE dag lekker vroeg. Phons heeft goed geslapen en zelf heb ik geen oog dicht gedaan. Om half zes zitten we aan het ontbijt, dat er goed uit ziet. Vers fruit, broodjes en verschillend beleg. Maar omdat het nog zo vroeg is, hebben we niet echt trek en blijft het bij een broodje. Klokslag zes worden we uitgeleide gedaan door de ezels van het dorp die bij de put tegenover het hotel komen drinken.
De route naar de condors is een hobbelige keienweg, maar schitterend door de mooie zonsopkomst. De kleuren zijn schitterend. Onderweg hebben we een paar stops om de Colca Canyon te fotografen. Natuurlijk staan overal verkopers met hun bonte waren. Zo ook een meisje met een joekel van een roofvogel. We stoppen ook even in het plaatsje Maca. Daar brengen we een kort bezoek aan de kerk.
Dan snel verder door een prachtig landschap, dat langzaam inzakt, omdat het water de bodem wegtrekt. Na twee uur bussen komen we op de vogelspotplaats aan. Het is er al best druk. We zoeken eerst een plaatsje in de zon omdat er toch nog geen vogel te zien is. Dan zweven er heel in de verte een aantal condors. Alleen met een verrekijker zijn ze enigzins te zien. Maar ons wachten wordt dubbel en dwars beloond.
Een heel stel condors zweeft rond ons. Wat en fantastisch gezicht is dat. Hier kun je niet genoeg van krijgen. Hoeveel foto’s er alleen al door ons tweetjes gemaakt worden. Iedereen dringt omhet beste plaatsje. Op een rotspunt vlakbij gaan eerst drie en later vier condors zitten. Ze zijn echt fotogeniek. Eigenlijk zouden we om negen uur weer vertrekken, maar dat is half tien geworden. Kijk naar ons filmpjes op youtube. filmpje1 en filmpje2
Als aandenken kopen we van een gehandicapte jongeman een handgemaakt schilderijtje met natuurlijk condors erop. We rijden dezelfde weg terug en zien de Continental Divide. We rijden weer door Chivay en over de Pampa’s de Toccra. Bij de top van de pas, Potapampa (4910 meter) stoppen we. Vandaag is niemand ziek. Ondanks de blauwe lucht en de stralende zon is het op deze hoogte fris. Bij het tentje waar we gisteren coca thee hebben gedronken gaan we lunchen.
Stefan neemt in de bus de bestelling op. Ik neem een broodje ei en een broodje ham. Jose bestelt broodjes met ei en kip. We bestellen allebei een thee mixto. De lunch is werkelijk voortreffelijk en kost een drol: 10 Sol p.p.
Dat wordt betaald uit de fooienpot. Om kwart over een rijden we verder. Het is een lange rit en we stoppen onderweg een paar keer om te plassen en foto’s te maken. Dan zien we in de verte Puno en het Titicaca meer.
Om vijf uur komen we bij het vier sterren Casona Plaza Hotel aan. Het inchecken is rommelig. We krijgen kamer 407, een balzaal. Ziet er prima uit. De bagage wordt voor 1 Sol naar boven gesjouwd en dan gaan we in de bar ons feestdrankje nuttigen: een Pisco Sour en een grote fles bier. De prijs mag er zijn: 28 Sol.
