We staan om kwart voor acht op. Op de kamer drinken we Jus d’orange en thee. De koeken bewaren we voor in de bus. We hebben geen zin in Japans ontbijt en dit bevalt ons prima. Om kwart voor negen vertrekt de bus en verlaten we Matsuyama. We zijn blij dat we deze stad verlaten. Hier was niet veel te beleven.
Op naar Kurashiki.
Kurashiki ligt op het grootste eiland van Japan: Honshu. We gaan dit keer niet per ferry maar rijden over bruggen.
De eilanden Shikoku en Honshu zijn verbonden door 7 bruggen met een totale lengte van 54 km. Tussen de grote eilanden liggen een aantal kleine eilandjes.
Een prachtig gezicht. Bij de eerste brug hebben we een fotostop van een drie kwartier. We maken foto’s en bezoeken de kleine tentoonstelling waarin uitgelegd wordt hoe de bruggen gebouwd zijn. Dit wordt ook nog eens uitgelegd in 8 korte filmpjes. Zeer indrukwekkend.
De Shimanami highway leidt over negen verschillende eilandjes en komt na 54 km uit bij het plaatsje Onomichi, op het hoofdeiland Honshu. Het uitzicht op de route is prachtig. Halverwege hebben we een fotostop van een kwartier.
Rond 12 uur komen we in Onomichi aan.
Hier bezoeken we de Senko-ji tempel. Deze ligt op een heuveltop hoog boven het stadje. We hebben een prachtig uitzicht over Onimichi.
Om 1 uur gaan we lunchen in een frans restaurantje naast de tempel. We hebben uitzicht over de stad en bestellen allebei een curry. Als blusmiddel neem ik een biertje. Om twee uur vervolgen we onze etappe en na een uur komen we bij het vissersdorpje Tomo-no-Ura aan. Hier hebben we anderhalf uur de tijd om het haventje en de straatjes te bekijken. Na een kwartiertje lopen zien we een terrasje: 1 tafeltje met twee stoelen.
We bestellen een bier en een cola en drinken en genieten van de mensen en het uitzicht. Bij het afrekenen moet ik een lage deur door. José waarschuwt mij nog maar toch stoot ik mijn harsens. De bier en de cola waren lekker en het uitzicht was mooi. Dat mag ook wel voor ¥1100. We verkennen op ons gemak de rest van het dorpje. De vrouwen die inktvis aan het verwerken zijn, zijn er niet. Wel zien we een aantal van die beesten, verpakt in netjes in waterbakken.
Vlak bij het vertrekpunt is een leuk winkeltje. Dit hebben de andere groepsleden al gevonden. James en ik zien een mooi Yukata. Terwijl James staat te passen komt een verkoopster naar ons toe met de mededeling dat de Yukata’s alleen voor gasten zijn en niet verkocht worden. Jammer ze waren zo mooi.
Dan is het nog bijna twee uur rijden naar Kurashiki. We komen om 18.30 uur bij het 1-2-3 hotel aan.
De sleutel van kamer 704 is voor ons. Luc vertelt over de optionele fiets excursie van morgen en deelt de vertrektijd van de excursie van overmorgen mee.
We gaan naar de kamer en nemen een verfrissende douche. Die hebben we wel verdiend.
Dan is het al half 8 en is het tijd om een restaurant op te zoeken. We gaan op zoek naar de pizzeria uit de Rough Guide: Rentenchi.
Na wat rondzwervingen hebben we de Italiaan gevonden. Er is nog plek voor twee dus we hebben geluk. We bestellen een Pizza Margharita en een Pizza Salami plus voor allebei een halve liter bier. Het smaakt uitstekend en om de dorst te lessen bestel ik nog een pils. Het diner is aan de prijs, ¥4400 maar we hebben het er graag voor over. We hebben al een paar keer Japans op dat aan de prijs was en niet te pruimen. De Japanse keuken is niet ons ding.
We lopen terug naar het hotel en bij de Family Markt, die naast 1-2-3 hotel ligt, kopen we bier en een Smirnoff. We zijn moe en voldaan en gaan na dit drankje naar dromenland.
