Na een redelijke nacht zijn we klaar voor onze eerste echte dag Japan. Vooraf gaan we ontbijten in het restaurant. Na in de lobby ontbijttickets van 750 per stuk gekocht te hebben zoeken we een plaatsje. Allereerst natuurlijk een sapje. De serveerster, die volgens ons niet gewend is dat er zoveel mensen tegelijk zijn, kan de melk, koffie en brood niet aangesleept krijgen. Op een bord krijgen we een beetje omelet, sla, kool en knakworstjes.
Ook hadden ze chocopasta, jam en pindakaas. Intussen wordt Bert gefeliciteerd vanwege zijn verjaardag en geeft Luc wat uitleg. Na het ontbijt gaan we o.l.v. Luc een stadswandeling maken. Het is al bloedheet en de zon staat hoog aan de hemel. Dit is echt het andere Azië. Gecultiveerd en weinig armoede. Dat kan natuurlijk veranderen, je weet maar nooit. Allereerst bezoeken we een tempel. Alles is klein maar fijn.
De bouwer had eigenlijk al zo’n ding, maar niet in Fukuoka. Dus laat je er daar ook een bouwen. Binnen hing een serene rust. De zaal met het Boeddha altaar was groot, eenvoudig maar toch kleurrijk. In ieder geval de moeite om te bekijken. Op weg naar de uitgang konden we nog wat water drinken en hebben we een waaier gescoord. Dan vervolgen we de route en komen terecht in een ontzettend schoon en net ondergronds winkelcentrum.
Daar hebben we de voedingsafdeling met een uitgebreid bezoek vereerd. Je kwam er ogen en neus tekort. Alles stond zo geweldig mooi uitgestald, zelfs de aardbeien hadden gezichtjes. We mochten ook een soort koek proeven. Dat was me toch vissig. Naast allerlei soorten koek en gebak was er ook volop groenten, fruit en vis te bewonderen.Bert trakteerde ons op een heerlijk koekje.
Een soort schuim met vruchtenvulling. Daar lust ik wel pap van. We verlaten dit winkelcentrum en gaan naar het Acros-gebouw. Van buiten lijkt het helemaal begroeid. Even zijn we binnen, maar Luc neemt ons weer mee. Dan belanden we via een aantal bruggen in Canal City Fukuoka. Ook dit is een grote shopping-mall. Op de benedenverdieping zijn een hoop restaurantjes. We ploffen neer bij Pronto, waar we eten en drinken.
Na de maaltijd lopen we er nog wat rond en genieten van de kinderen die met water aan het kliederen zijn. Het waterorgel was indrukwekkend en er kwam ook nog een of andere zangeres optreden. In de verte hebben we haar en de band gezien. Verder bezoeken we deze dag ook nog een shintoistische tempel, waar een bruidspaar behoorlijk in de belangstelling stond.
We hebben daar de grote bel nog geluid, tweemaal in de handen geklapt en gebogen. Als laatste gingen we naar een theetuin, waar we alleen maar wat rondgelopen hebben. Toen hield Luc het voor gezien en kon ieder zijn eigen weg gaan. Dat hebben wij ook gedaan.Opnieuw is Canal City aan de beurt. Daar genieten we nog even van het waterorgel en de mensen. Met de hulp van de plattegrond gaan we samen richting het Acros-gebouw.
Eigenlijk was het niet zo moeilijk te vinden. Voor we er naar binnen gingen hebben we eerst op een terras een bier en een cola gedronken. Daar waren we wel aan toe. Het vochtgehalte moet in balans blijven. Onder het genot van een drankje en een sigaar was het heel leuk om de mensen in het park te observeren. Jongleurs, dansers, sporters. Heerlijk is dat, mensen kijken.
Na een goede 3 kwartier zijn we het gebouw in gegaan met als doel de tuinen van dichtbij te zien. Dat is ons niet gelukt. Maar we hebben wel veel geroltrapt en gelift. Dan besluiten we om terug te gaan naar het hotel. Het is voorlopig genoeg geweest. Lekker douchen, schone en droge kleren, wat schrijven en lezen.
Rond half 8 gaan we op zoek naar een eettent. Vlak bij het hotel is een yatai, maar daar is geen plaats meer. We lopen de straat een stuk af en vinden dan toch iets om te eten. De twee uitbaters, tattoobob en den dikke, zijn erg vriendelijk en regelen voor ons een heerlijk bord noedels. De twee mannen zweten zich een ongeluk, maar blijven vrolijk. Bij het eten nemen we voor samen een grote fles bier. Intussen is in de verte het vuurwerk begonnen en hele volksstammen lopen in die richting. Veel vrouwen zijn schitterend gekleed in hun kimono´s.
Soms is er een man bij in zijn badjas. In ieder geval een kleurrijk gezicht. Na het afrekenen van 1950 yen sloffen wij ook richting vuurwerk. Bij het park aangekomen is het er een drukte van jewelste. Stelletjes, families, ze hebben een plekje langs de kant gezocht. Jammer dat er niks te vinden was om te drinken. Ze zouden hier een hele omzet kunnen halen. We gaan terug naar het hotel. Bij de Lawson, een supermarkt, halen we een bier en een Smirnoff en gaan dan lekker naar de kamer. We zijn weer helemaal nat van het zweet. Straks de tassen voor morgen prepareren en dan slapen. Op naar Nagasaki.
