Om 06.15 uur worden we gewekt, om 7 uur zitten we aan de ontbijttafel en om 7.30 uur vertrekken we. Dit schema geeft aan dat het weer een drukke dag wordt. Eerst bezoeken we de theeplantage Wonosari. Na ruim een half uur rijden verruilen we de bus voor een truck. We staan in de truck en hobbelen ruim een half uur door de theetuin. We zien thee pluksters noestig werken en krijgen uitleg van de gids.
Dan maken we onze ochtendwandeling van een uur, dwars door de plantage over een slechte, stoffige weg vol met keien. De weg daalt af en het loopt niet handig op onze slippers. Het eindpunt van de wandeling is een prachtig restaurant waar we, uiteraard, thee drinken. Na het heerlijke bakke thee bezoeken we de theefabriek. De gids geeft uitleg hoe het proces “van theeblad tot theezak” in zijn werk gaat.
De fabriek is nog niet in bedrijf. Daarom gaan we eerst in het restaurant lunchen. Dit is volgens Theo het laatste buffet van de vakantie. Het eten is helaas weer koud. Na de lunch bezoeken we de fabriek en zien we het begin van het proces. De theezakken worden per truck aangevoerd en op een soort skilift gelegd. Deze transporteert de zakken naar binnen waar ze op lange bakken uitgesorteerd worden. Van onderen blaast warme lucht.
De bladeren worden gedroogd. We zien de massa slinken. Dan brengt de turck ons terug naar de bus. We stappen meteen in en rijden 2,5 half uur aan één stuk door. Het is een prachtige route door de bergen en het landschap lijkt op dat van Sumatra. Vervolgens stappen we over in een klein minibusje. We hebben twee dagrugzakken met toiletspullen en warme kleren. De weg wordt sijl en is onbegaanbaar voor de grote bus.
We stijgen een uur steil omhoog tot we bij hotel Bromo Permai aankomen. We krijgen de sleutel van kamer 206. Theo geeft kort instructies en dan maak ik mijn rugzak klaar voor de beklimming van de Bromo vulkaan. Met elf andere groepsgenoten vertrekken we met drie jeeps naar het vertrekpunt van de wandeling. José ziet de beklimming niet zitten en blijft in het hotel achter. Het eerste stuk is vlak.
We lopen door losse lava en het lijkt op de wandeling in de Wadi Rum. Het is erg stoffig en daarom knoop ik mijn boerenzakdoek voor mijn mond en neus. Al snel begint het pad te stijgen. Het uitzicht is prachtig en de klim pittig. Dan moet nog een trap van 250 treden beklommen worden. Ook niet mis, maar de beloning is navenant. Ik heb een hoogteverschil van 150 meter overbrugd. Ik sta op de kraterrand van de Bromo en kijk zo in de krater.
Je kunt goed zien waar de rookpluim uit de aardkloot komt. Ik geniet van het magnifieke uitzicht. Omdat we de enige bezoekers zijn kunnen we alles goed bekijken. De afdaling gaat een stuk gemakkelijker en mijn knie doorstaat de eerste test goed. De zon gaat onder en de rookpluim is van grijs in oranje veranderd. Prachtig. De jeep brengt ons terug naar het hotel en ik vind dat ik een large Bintang heb verdiend.
Nee twee, eentje voor de heen en eentje voor de terug weg. We kletsen gezellig en José heeft het diner al besteld. De mutsenverkopers zijn in grote getale aanwezig. Voor 20.000 Rp hebben we twee gebreide mutsen. Rond kwart voor acht wordt ons eten gebracht. Het smaakt prima. We tafelen nog wat na en om 21.00 uur zoeken we ons bed op. De kamer is simpel en erg koud. Het was een mooi intensieve dag en we hebben een korte nacht voor de boeg.
