Ook dit is vakantie. De wekker liep om half 5 af. Snel de laatste spullen ingepakt, de ham van het balkon en we kunnen naar de bus. Iets over vijven vertrekken we naar het station van Riobamba. Vandaag staat de treinreis, op het dak, naar de Duivelsneus op het programma. Ondanks dat het zo vroeg is valt het best mee. Aangekomen op het station krijgen we een kussen ($1) en klauteren we via een stapelbedtrap het dak van de trein op.
ecuador_0376.JPG-for-web-normalRechts is de beste kant. Daar zit de Djoser groep dan om half 6 in de morgen. Meteen komen de koffie, thee en chocomel verkopers bij ons langs. Een lekker bakkie thee is wel fijn. Er rest ons alleen maar wachten tot 7 uur. Als het eindelijk zover is gaan we voor onze 104 kilometer lange reis op weg. Intussen is het licht geworden en de lokale bevolking zwaait ons uit. Langs en onder ons glijdt een geweldig mooi landschap.
ecuador_0379.JPG-for-web-normalBeschrijven valt niet mee, maar de foto’s moeten het bewijs leveren. Af en toe veranderen we van zithouding. Ook al hebben we een kussen, echt relaxed zitten doet het niet. Geen houten, maar een ijzeren kont. Langs de weg en in het landschap zien we regelmatig kleurrijke mensen, herders, gezinnen en kinderen. Een bont geheel in het decor van de prachtige natuur. Toch wisselt het schouwspel: van rotsachtig tot groen tot droog.
ecuador_0392.JPG-for-web-normalWe genieten van iedere minuut. Soms komt er een verkoper langs. Patatas, agus enz. Het lollyventje doet goede zaken. Vijf lollies voor 1 dollar. Die gooien we, tot grote ergernis van een Fransman, naar de kinderen langs de spoorbaan. Om 9.15 uur stopt de trein voor de eerste keer op een stationnetje. Empanada, empanada, nee dank je, net zo goed als we het gebraden varken niet lusten.
ecuador_0401.JPG-for-web-normal
10.15 uur zet de trein zich weer in beweging. We zitten nog helemaal ingepakt, met das en muts, op het dak, met die ijzeren kont, maar het blijft schitterend. Zo gaan we kedeng kedeng weer een paar uur verder. Intussen is de temperatuur wat gestegen. Toe we vertrokken was het 14°C. De zonnebrand komt tevoorschijn. Het gaat hier hard. Als we op het station van Alausi aankomen begint de kermis opnieuw.
ecuador_0402.JPG-for-web-normalDe andere Djoser groep verlaat de trein en andere mensen komen op het dak. Een brutale man met kind schuift voor Henk en gaat zitten. Hij is niet van plan daar weg te gaan, ondanks het ingrijpen van Steven. Een paar knietjes in de rug helpen en hij vertrekt. Dan gaan we om 12 uur weg voor de laatste etappe. Een zigzag retourtje naar de Duivelsneus.
ecuador_0405.JPG-for-web-normalOmdat het zo warm is geworden (38° C) hebben we de jassen en vesten uitgetrokken. Broekspijpen omhoog en tuffen maar. De neus van de duivel is niet zo goed te ontdekken, maar met wat fantasie herkennen we een bobbelneus en een hoorntje. Als we daar weer weggaan worden de wagons één voor één op een ander spoor gezet omdat de locomotief weer vooraan moet rijden.
ecuador_0411.JPG-for-web-normalIn de brandende zon gaan we terug naar Alausi. Daar staat Steven op ons te wachten. Als iedereen met zijn stijve en pijnlijke achterwerk van het dak is geklauterd gaan we naar de bus. Tijd om te lunchen. Bij het restaurant is het druk en iedereen wil eigenlijk naar Huigra toe. We slaan de lunch over en houden onderweg een korte plaspauze. Over een hobbelweg komen we na een uur in Huigra aan.
ecuador_0414.JPG-for-web-normal

Het is een onooglijk rommelig, stoffig dorp. Gelukkig gaan we nog een klein stukje verder en arriveren we om 14.15 uur bij Hosteria la Eterna Primavera. We krijgen kamer 10 met maar liefst vijf bedden. Het hele complex ziet er gezellig uit. Een mooie tuin en een onfris zwembad. Hier is het goed toeven. De jeugd gaat pal in de zon bij de pool en wij nestelen ons onder een grote boom in de schaduw. Bier, cola en gezellig nakletsen over de geweldige treinreis.
ecuador_0434.JPG-for-web-normalMijmeren over alles wat we al gezien en gedaan hebben. Om vijf uur verdwijnt de zon achter de bergen en wordt het fris. We krijgen het koud, omdat we verbrande armen en benen hebben. Vanavond eten we hier.
De douche is koud maar we zijn zo stoffig dat we er toch maar onder springen. De witte handdoeken zien er niet uit. Om half 8 gaan we eten. Vooraf hadden we allebei kippensoep en kip met champignonsaus besteld. De smaak was prima.
ecuador_0437.JPG-for-web-normalNa het eten was er nog een kampvuur waar we nog een warme canelasso kregen. Maar de vermoeidheid kreeg de overhand. Het was vroeg dag vandaag en daarom gingen we om tien uur slapen. De bedden zijn zacht, te zacht, maar misschien voelen we daar niks van. Het te zachte bed, in tegenstelling met het harde treindak. Hopelijk een goede mix.

8 augustus 2004 Riobamba – Huigra
Getagd op: