Alweer vroeg uit bed ( voor mijn doen althans ). Kwart over 7 loopt de wekker af. Eer we uit bed zijn is het half 8. we nemen slechts thee als ontbijt en bestellen een fles water voor onderweg. ( totaal voor 110 roepies ). Om half 9 vertrekken we met 3 jeeps voor de dagexcursie die Astrid heeft geregeld. Na drie kwartier rijden door landelijk gebied, komen we bij een landhuis aan. Hier staan zes kamelen voor karren gespannen. Eerst krijgen we thee aangeboden, maar wij slaan over.
inne-028.JPG-for-web

Rond half 11 bestijgt José de kameel. Ik kruip in het bakje. Makkesh, onze kamelendrijver, is heel aardig. Hij kent een paar zinnetjes Engels. Where are you from? Are you married? Do you have children? Op een sukkeldrafje trekt de kameel door het groene Indiase platteland. Vrouwen werken op het land, terwijl ik in het bakje lig te hotsebotsen. Na 3 kwartier komen we bij een schooltje aan. De kinderen ontvangen ons met een welgemeend “Vader Jacob”. De camera’s maken overuren en de kinderen vinden het geweldig als ze zichzelf op de digitale camera terugzien. Als Jopi een balpen uitdeelt wordt ze bestormd door hebberige kindertjes. Daarom worden de pennen, potloden en kaarten centraal afgegeven. Als we 4 klasjes hebben gehad lopen we naar de families in het dorpje. Lachend in kleurrijke kleding laten de dorpelingen zich op de foto zetten. De kinderen blijven om balpennen schooien. You pen? You pen?
inne-029Astrid maakt korte metten. I am Astrid!! Verderop is een 81 jarige man een Hindiritueel aan het opvoeren. We krijgen een rode tika op ons voorhoofd geverfd en een “long life “toegewenst. We lopen nog wat door het dorpje en dan is het mijn beurt om camelboy te bestijgen. Voor het zover is, grijpt Makkesh een stok en slaat er in de berm op los. Het eindresultaat een  dode slang. Hij houdt het dode beest triomfantelijk in de lucht, om het aan iedereen te laten zien. Het bleek een giftig exemplaar te zijn. Na dit huzarenstukje gaan we echt verder.
inne-034.JPG-for-webMet moeite hijs ik me op de kameel en als een volleerd drijver stuurt José de kameel door het landschap. Na drie kwartier heb ik behoorlijk pain in the ass. Ik klots steeds met mijn kont tegen het houten zadel. ( Achteraf heeft Phons 2 grote schaafplekken op zijn achterwerk.). ik ben dan ook blij dat Jopi nog even op een kameel wil zitten. We ruilen snel van plaats, zij op de kameel en ik in het bakkie. Rond twee uur zijn we terug bij ons basecamp. Ik bestel een pilsje voor 150 en José een cola. Die zit bij de excursie inbegrepen. Net als het eten. Allereerst worden een soort dimsums geserveerd. Heerlijk dippend in een rode saus zitten we in de schaduw te genieten.
inne-118.JPG-for-webDe rijst met vegetarische prut is heerlijk. Om het vochtgehalte op peil te houden neem ik nog een pilsje. De liefhebbers kunnen nog even poedelen in een ondiepe bak water. Niet voor ons dus. Rond 3 uur vertrekken de jeeps naar de “apentempel “.Het is een prachtig complex in de bergen. We betalen 30 entree en 30 voor de camera. We hebben ruim de tijd om de tempel te beklimmen. De apen zijn brutaal, maar niet irritant. Eentje pieste boven op Hermans hoofd.  Had hij weer. Bovenin is een natuurlijk meertje waar de locals volop in zwemmen. Oude manen wassen zich er en spoelen daar ook hun pamper schoon.
Ik geef een monnik 50 roepies en wordt gezegend met de Hare Krisjma. Al met al een geweldige excursie inne-119voor 650 p.p.als we in het hotel Bissau Palace terug zijn drinken we in de prachtige zaal een pilsje. Marije ( reisleidster in spé ) en Astrid zitten hier ook en later schuift Herman aan. Dan is het tijd voor een welverdiende douche. Om 5 uur is het verzamelen voor het avondprogramma. Met de tuktuk gaan we naar Niro’s. het is een chique restaurant met een zeer gevarieerde keuken. José neemt butterchicken met tomatoes. Ik neem een veilig Chinees gerecht: chop chow mein. Voor de eerste keer deze reis ontmoeten we Nederlandse toeristen. We zaten wat krap met z’n achten aan een tafel voor 6 personen, maar het eten en drinken waren voortreffelijk.
inne-120Eindelijk is het tijd voor Bollywood. Astrid, Marije, Daniëlle, Vincent, Jantien en wij willen deze ervaring meemaken. Voor de ingang moeten we eerst op de foto met een Indiaas meisje. Leuk, de omgekeerde wereld. Bij binnenkomst wil ik een foto in de prachtige foyer maken. Dit is helaas niet toegestaan. Er zijn maar erg weinig Westerlingen voor de film. We vallen op. De film “Bunty and Babli “begint spectaculair met een John Travolta dans. Ondanks het feit dat de film in het Hindi wordt gesproken en er geen ondertiteling is, kunnen wij hem volgen. Alles ligt er duimendik bovenop. Zoetsappige romantiek, soms melodramatisch met spectaculaire dans. We genieten van de beelden en van de reacties van het publiek. Na ruim een uur houden we het voor gezien en regelt Astrid tuktuks naar het hotel. Hier nemen we nog een afzakkertje en om half 12 kruip ik in mijn lakenzak. Het licht kan uit. Dit was weer een perfect day.

18 juli 2005 Jaipur
Getagd op: