Om 5.30 uur wordt het ontbijt geserveerd. Dit gaat onaangeroerd retour LTU. Om 7.45 uur (lokale tijd 6,45 uur) landen we op Hosea Kutako international airport in Windhoek (Namibië).
Het landschap is prachtig. De zon schijnt volop, de lucht is strakblauw en het is 2 graden Celcius. Echt koud. Een negerin in winterjas geeft ons de instapkaarten. Dit is zo gebeurd.
za-6.JPG-for-web-normalJosé gaat twee keer piepend door de security check, maar mag gewoon doorlopen. We lopen door het souvenirwinkeltje, roken een peuk en kunnen boarden in de Boeing 737-200 van South African Airways. Deze vertrekt stipt op tijd. Het vliegtuig is maar voor 30% gevuld dus we hebben inderdaad allebei een plaats bij het raam.
za-7.JPG-for-web-normalHet ontbijt smaakt geweldig en om 10.15 uur (25 minuten te vroeg), zet de 737 zijn rubberbanden op het beton van het Jan Smuts vliegveld in Johannesburg. Het is zonnig en 5° C voelt toch echt koud aan. Op onze belt verschijnen drie koffers van andere reizigers. Al snel blijkt dat onze bagage nog in Windhoek staat. Mary gaat Judith onze reisleidster zoeken en die neemt het geregel direct van ons over. Judith is een pittige, spontane meid, waarwe het mee getroffen hebben.
za-8.JPG-for-web-normalWe lopen naar onze bus want de bagage wordt waarschijnlijk pas vanavond bij ons hotel afgeleverd. Rond 12.30 uur lopen we de lobby van Hotel 224 in de stad van de apartheid, Pretoria, binnen. Terwijl Judith de sleutels ophaalt, loopt een neger tegen Wilfried, die midden in het gangpad staat, omhoog. Hij laat een aktetas vallen. Het blijkt een dief te zijn die een congresganger wil beroven.
za-9.JPG-for-web-normalDe achtervolging wordt ingezet en twee minuten later wordt de dief door vijf sterke negers, luid kermend, naar binnen gebracht. Welkom in Zuid Afrika, BE AWARE!
Kamer 802 is klein en het stinkt muf. We pakken de rugzakken uit en gaan beneden een lekker pilsje drinken.
Om 14.00 uur gaan we een stadsrondrit maken. Vanochtend zijn Arie, Ria, Roos en Bas al, via Nairobi, gearriveerd.
za-10.JPG-for-web-normal

Driekwart van de groep gaat met chauffeur Louis en Judith de tour maken. Vanavond worden de laatste vijf reisgenoten verwacht.
We gaan eerst naar het Voortrekker monument, een kolossaal bouwwerk op een heuvel, dat een herinnering is aan de grote trek. Als Louis tijdens het uitstappen een opmerking maakt, let ik even niet goed op en ik knal met mijn rechterknie tegen een bak aan.
za-11.JPG-for-web-normal
Een golf van misselijkheid gaat door me heen. Bij het eettentje bleek er een schaafwond te zitten en een grote pijnlijke plek op de knieschijf. Tijgerbalsem en een broodje hamburger geven troost en verlichting. Toch naar boven gegaan want dit mag je niet missen. Een wand met ossenwagens omringt het gebouw. Binnen is het groot en ruim.
za-12.JPG-for-web-normalMidden in het dak zit een gat waar op 16 december de zon loodrecht doorkomt en dan recht op de sarcofaag schijnt.
Met de hijser/hijsbak gaan we naar boven waar we een prachtig uitzicht over de stad hebben. Beneden nog even langs het museum en dan gaat de bus naar het huis van de eerste Zuid Afrikaanse president Paul Krüger. Alle tentoongestelde spullen waren gewoon aan te raken. Hoef je in Nederland niet te doen.
za-16.JPG-for-web-normal

Het zag er leuk uit. We kopen twee kaarten en de bus rijdt dan via Churchstreet (met 48 kilometer, de langste straat ter wereld) naar Church square waar het standbeeld van Paul Krüger te bewonderen is. Veel zwarte en weinig blanke mensen. Dit is vroeger wel anders geweest. Tot slot van de tour gaan we naar de Union Buildings, de regeringsgebouwen waar Nelson Mandela geïnaugureerd werd. Phons ging nog naar benden het park in, maar mijn knie zei: boven blijven.
za-17.JPG-for-web-normalDan is het inmiddels 17.00 uur en gaan we terug naar het hotel. Meteen de bar in waar Judith een welkomstpraatje houdt. Ze trakteert ons op een drankje en de wijn en het bier zijn dik okay.
Om 18.30 gaat Judith naar het vliegveld om ploeg 3 op te halen. De bagage is inmiddels gearriveerd. We gaan lekker douchen en omkleden.
za-14.JPG-for-web-normal

Om 19.15 uur schuiven we aan voor het diner. We nemen allebei een ‘lady sized rumpsteak’ van de gril. Uitstekend, evenals de rode Zuid Afrikaanse wijn. Na de heerlijke maaltijd gaan we naar de bar en drinken een stevig afzakkertje. De meeste groepsleden lusten er wel pap van. Rond 22.30 uur arriveren Loek, Mieneke, Sylvia, Mieke en Mario.
za-15.JPG-for-web-normalZe worden hartelijk door ons verwelkomd. Nog een pilsje en om 23.00 uur gaan we ons bed opzoeken.
Wat een marathon etappe!

16 juli 2002 aankomst Pretoria
Getagd op: