We raken er aan gewend om om 7 uur op te staan. Het ontbijt is simpel maar goed. Het Is onbewolkt en warm als we om kwart over 8 naar het oorlogsmuseum vertrekken. Na 10 minuten bussen komen we hier aan.
Het is erg indrukwekkend met foto’s en materieel. Ook zijn er loopgraven met muziek te bezichtigen. Wel veel propaganda voor Iran.
Om 09.25 rijden we naar Mahan waar we de Prinsentuin, die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat, bezoeken. Hier komen we om 10.10 uur aan. Het is een fantastisch mooi complex. 
We genieten met volle teugen. In de schaduw drinken we heerlijke thee. Een groep highschool studentes komt op ons af. Ze maken een praatje en we moeten natuurlijk met ze op de foto. Onbegrijpelijk zo’n mooie plek in de woestijn met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Shole regelt dat we foto’s vanaf de 1e verdieping mogen maken. 
Hier hebben we een mooi overzicht over de tuin. Om 11.30 uur rijden we naar de schrijn van sjah Neatollah Vaki dat een pelgrimsoord is geworden. Plotseling krijgen we een extra chauffeur. De reden is onbekend.
Die hadden we op de eerste reisdag moeten hebben. Na 10 minuten komen we bij de schrijn aan. Het is een aardige tempel. Aan de overkant kopen we in een winkel 4 flesjes cola en een flesje water voor de woestijnovernachting.
Om 12.45 worden we bij het Zeytoon restaurant verwacht. We nemen we allebei een chicken kebab en alcohol vrij bier met lemon. Om 13.55 verlaten we Mahan en rijden we richting de Daht-e dut woestijn. 
Via een mooie weg door de bergen rijden we naar Shahdad. Van 14.55 tot 15.10 hebben we midden in de bergen een fotostop. In Shahdad hebben we een toiletstop bij een moskee. We bezoeken het heiligdom dat erg mooi is. Veel glas en we zien een mooie shrine. 
Er is een aparte ingang voor mannen en vrouwen. In de moskee kunnen zij elkaar niet zien. Het is 16.05 als we onze reis voortzetten. Om 16.15 hebben we weer een fotostop van 10 minuten. Het landschap is prachtig. Enkele minuten later vindt Marlies de ingang van een kanats. 
We dalen af naar het ondergrondse waterstelsel waarvan we de aanleg in het watermuseum hebben gezien. Het is werkelijk prachtig en onbegrijpelijk dat hier water is. Het is inmiddels bloedheet. Het landschap verandert continu. Schitterend. Om 17:15 komen we bij de Kaluts aan waar we de zonsondergang gaan bekijken. 
We verkennen de mooie omgeving en klimmen op de rotsen. Ik zie de kamelendrijver in een oude auto met 2 dromedarissen en een jong aankomen. Toeristen kunnen tegen betaling een ritje maken. Om kwart over 6 wordt de watermeloen geserveerd. Daarna koffie met koekjes. 
De zonsondergang is om 19.19 uur maar rond 7 uur verdwijnt de zon achter de wolken en is dus niet spectaculair. Desondanks genieten we met volle teugen. Om 19.20 rijden we naar ons local house in Shafy Abad waar we om 19:45 uur aankomen na een rit van 215 km.
Eerst gaan we met z’n allen op het ‘terras’ zitten. We krijgen een leuke kamer aangewezen. Matrasjes op de grond, twee stopcontacten en een airco! Dit valt reuze mee. We zitten op houten stoeltjes die niet allemaal even stabiel zijn. Het is weer een traditionele maaltijd. 
Ik neem salade met brood. We hebben vandaag al veel gesnoept en ik heb hier voldoende aan. Er is water en cola beschikbaar. We kletsen met Leo, Kitty,Gerrit en Marion. Jose neemt een frisse lauwe douche. Als we naar onze kamer gaan blijkt de airco niet te werken. De eigenaar krijgt hem niet aan de praat. Bovendien stinkt het hokje. We verhuizen naar het hokje van Soleh met een opening en een tent met een kapotte rits. Om half 11 ligt iedereen onder zeil of in een lakenzak.
