Vandaag is het de dag van de arbeid. Een feestdag in Noord Korea en we hopen hier iets van mee te krijgen. Om 8 uur zitten we aan de ontbijttafel. Ik heb slecht geslapen en neem drie koppen thee. José laat het zich goed smaken. Om 9 uur vertrekken we met een kwartier vertraging. Rob is ziek en er moet nog wat geregeld worden. We rijden tien minuten en dan beginnen we aan de uitgestelde wandeling. De stad is met vlaggen versierd en het is nog niet druk.
Wel een geweldig gevoel en we kijken onze ogen uit. Het eindpunt van de wandeling is het Kil Il Jung plein waar we volop foto’s maken. De markering van de mass game ter ere van de honderdste geboortedag van de grote leider staat nog op het asfalt. Om half tien stappen we in de bus en rijden in een kwartier naar het “revolutionary martyr’s cemetry. Dit is een prachtig aangelegd kerkhof dat zeer indrukwekkend is.
Een stoet mensen loopt alle borstbeelden af en legt plechtig bij elke grafsteen een bos bloemen. Nadat de bloemen gelegd zijn, volgt een gezamenlijke buiging. Marieke heeft drie bossen bloemen gekocht die wij als eerbetoon bij de graven leggen. Dit doet je wat. Na een half uur vertrekken we en op een kruispunt staan we muur vast. Een agent maakt de ‘verkeersknoop’ los en we rijden weer. Om 5 voor elf komen we bij South Gate aan.
Hier mogen we vijftig minuten vrij rondwandelen. Dit hadden we niet durven dromen. De gate is mooi maar het is ons om de feestende mensenmassa te doen. Op een grasveld worden loop- en touwtrekwedstrijden gehouden. Het is druk en iedereen heeft plezier. Dan lopen we naar een kleine kermis met schiettent, botsauto’s, zweefmolen en een achtbaan die in het water eindigt.
De mensen zijn vrolijk en begroeten ons hartelijk. Je merkt dat ze bijna nooit toeristen zien. We zijn een bezienswaardigheid. Vooral de kinderen giechelen als we ze goede dag zeggen. Ouders laten hun kinderen naar ons zwaaien en helpen ze soms een handje. Een bijzondere ervaring. Om kwart voor 12 rijden we in twintig minuten naar “the monument to the victorious fatherland liberation war 1950 – 1953”.
Een park van 150.000 m2 witte stenen met tien bronzen beelden die oorlogstaferelen uitbeelden. Het meest indrukwekkend is het “Victorious Sculpture” dat aan de kop staat. Na een half uur genieten is het tijd voor de lunch. We rijden naar het Yanggakdo hotel waar op de 47-ste verdieping in het draaiende restaurant, dat niet draait, een tafel voor ons gedekt is. De lunch smaakt voortreffelijk.
We checken om kwart voor twee in het hotel uit en rijden in tien minuten naar het US Pueblo War Ship. Een charmant milva is onze gids en we krijgen een rondleiding door dit oorlogsschip. Het is allemaal erg smal en de vercijferkamer is bijzonder. Als voormalig telexist/vercijferaar heb ik hier iets mee. Op het einde van de tour krijgen we een propagandafilm te zien.
Getoond wordt hoe de US Pueblo door de Noord Koreanen veroverd is en waarom de Amerikanen excuses hebben moeten aanbieden.
in ruim vijf minuten rijden we naar de Juche Tower. Voor 500 Yan per persoon gaan we met de lift naar het platform dat op 150 meter hoogte is. De toorts die boven het platform uitstijgt is 20 meter. Hiermee is dit, volgens het meisje in de lift, de hoogste massieve ter wereld.
Het is mooi weer en het uitzicht over Pyongyang is fenomenaal.
Het is een paar minuten rijden naar het “Workers party monument”. Een groot monument met een hamer, sikkel en penseel. Dit is ook weer erg mooi gemaakt.
Om 16.00 uur rijden we in tien minuten naar Moran hill. Een prachtig park waar de Koreanen feest vieren. Zittend op de grond wordt er gebarbecued en gedronken.
Mensen dansen en zingen. Mr Choe leidt ons naar een plek waar een soort disco gehouden wordt. Het is druk en er wordt volop gedanst. We zien het feestgedruis een poosje aan en storten ons er miden in. Tanja en Yvette beginnen met een polonaise en al snel hebben we een hele sliert. We lopen door “poortjes”en krijgen klappen op onze rug. De Koreanen weten niet wat ze zien. We worden gefotografeerd en gefilmd en ze hebben de grootste lol.
Op het laatst heb ik een oud vrouwtje om mijn buik hangen. Wat heeft ze een plezier. Noord Korea is een gesloten land maar de mensen zijn open. Dit is het hoogtepunt van de vakantie: plezier maken met de lokale bevolking. We wandelen een stuk verder en dan komen we op een plek waar uit een grote box muziek komt. Ook hier dansen we weer met de Noord Koreanen. Mr Choe loopt verder dus we moeten helaas onze danspartner teleurstellen.
We wandelen naar de Arc de Triomph. We fotograferen deze vanaf het midden op de snelweg. Een knappe vrouwelijke verkeersregelaar (volgens Mr Choe, de toeristische attractie van Noord Korea), probeert dit te voorkomen, maar we doen dit gewoon. Dan lopen we langs het Kim Il Sung stadion, naar een plein waar een fotograaf een groepsfoto van ons maakt. De chauffeur hebben we opgetrommeld, dus de hele groep staat erop.
Om 18.00 uur zitten we aan tafel voor ons diner. Een chique tent, maar dit keer is het voedsel minimaal. Om kwart voor zeven vertrekken we richt de Myohyan bergen. Het is 21.35 uur als we in hotel Chongchon aankomen. We krijgen de sleutel van kamer 126. Tijd voor een pilske, een douche en het bijwerken van ons reisverslag. Wat een dag!!!!
