Vanmorgen om 7 uur schuiven we aan bij het ontbijt. Het is druk en er is nog 1 tafeltje voor ons vrij. Ik neem alleen thee en jus d’orange. José eet ook een paar broodjes met jam. Het is half 8 als de bus richting Hiroshima vertrekt. We rijden dezelfde weg terug die we gisteren gekomen zijn. Na twee uur en een kwartier komen we aan bij Miya-jima. We kopen twee tickets (enkele reis) voor de ferry. Deze zet ons in tien minuten over naar het eiland.
Vanaf de boot zien de drijvende torii al. Een mooi gezicht. Als we op het eiland aankomen zijn we verbaasd: er staat een hert bij de uitgang. Later zullen we veel meer van deze tweehoevigen zien.
We lopen naar de torii. Het is hartstikke druk, veel Japanners maar wat opvalt dat er veel westerlingen zijn. We horen Duits, Spaans en Italiaans. Dan lopen we naar de Kiyomori-jinja tempel.
We kopen twee tickets ¥600 en bezichtigen de tempel op ons gemak. Prachtig, hij is groot en je hebt een mooi uitzicht op de Torii. We komen uit bij een zandstrandje waar ook weer heiligdommen te bezichtigen zijn. In een klein tentje drinken we een heerlijke kop koffie. Hij wordt vers voor ons gezet en de prijs is schappelijk: ¥250 per kop.
Dan lopen we verder en klimmen een stukje voor weer een tempel en de pagode van 5 erdiepingen. Hier hebben we een mooi uitzicht. Dan gaan we op zoek naar een eettentje. We lopen door de smalle straatjes en zien veel souvenirwinkels en oesterrestaurantjes. José koopt een lopertje voor op de WC en is op zoek naar een bakker. Deze vinden we niet. Het zijn wel erg leuke winkels en straatjes dus we vermaken ons best. Om 1 uur pakken we de ferry terug.
Het plan is om aan de andere kant wat te eten te vinden. Als we van boord gaan zie ik een 7-eleven. Hier kopen we sandwiches, cola en bier. Deze lunch nuttigen we op een bankje met als toetje een heerlijke peuk. Als ik nog een sandwich wil kopen dan is het laatste net verkocht. Pech gehad. Om twee uur vertrekt de bus richting Hiroshima. We rijden ruim een uur om de 23 kilometer af te leggen.
Weer een file bij binnenkomst van de stad. We worden bij het Peace Memorial Park afgezet. De A-bomb dome, een van de weinige gebouwen in de buurt van het epicentrum van de bom dat het bombardement heeft overleefd. Dan lopen we naar het standbeeld van een jong meisje dat een gigantische kraanvogel omhoog houdt.
Het is een eerbetoon aan Sasaki Sadako die tien jaar na de bom als gevolg van de radioactieve straling aan leukemie is gestorven. Dan begint het te regenen en we besluiten naar het Peace Memorial Museum te gaan. De entree is ¥50 p.p. We zijn niet de enigen die niet nat willen worden. Het is hartstikke druk in het museum, eigenlijk te druk.
We lopen op ons gemak de route maar het lijkt allemaal wel heel erg veel op het museum in Nagasaki.
Na het museum gaan we gewapend met een paraplu de monumenten van het Memorial Park bekijken. Door de regen is het minder prettig en lastig om foto’s te maken. Als we het park gezien hebben dan gaan we wat te eten zoeken.
We vinden een Italiaan maar hier zit niemand. Dus lopen we verder een winkelpromenade in. Hier vinden we een Deense sandwich tent. José neemt een salade en ik een hamburger sandwich. Het smaakt prima maar is niet genoeg om onze magen te vullen. Daarom eten we bij McDonalds allebei nog een frietje.
Dan gaan we weer naar buiten. Het regent nog steeds. We lopen eigenlijk met de ziel onder onze arm.
De bus vertrekt om 19.45 uur maar had wat ons betreft een uur eerder mogen vertrekken.
In het donker rijden we terug naar het hotel waar we om 22.15 uur aankomen. Bij de familymart kopen we een bier en een smirnoff. Ik ga e-mail, trek uit de automaat in het hotel nog een pilsje en tik dit verslag uit.
Het was een lange, vermoeiende maar mooie dag.
Vandaag hebben we gezien wat voor een vernietigende kracht een atoombom heeft.
Als je dan weet hoeveel van deze kernwapens op onze aardkloot opgesteld staan, dan geeft dit een beangstigend gevoel. We zijn in staat om de hele mensheid naar de kloten te helpen. Nu maar hopen dat zo’n kernwapen niet in verkeerde handen terecht komt, want dan is het leed niet te overzien.
Het is inmiddels kwart voor twaalf en tijd om de luiken te sluiten. Morgen een reisdag richting Kyoto. Hopelijk is het dan droog.
